Dodsrit

Όπως φαίνεται, οι Dödsrit όταν ολοκληρώσουν το καλλιτεχνικό τους ταξίδι θα έχουν αφήσει ένα γερό στίγμα στο black metal underground της δεκαετίας. Η τετράδα με έδρα τη Σουηδία, με κάθε της κυκλοφορία διαγράφει μια πορεία μεστή και ειλικρινή, από καρδιάς προορισμένη προς τους λάτρεις των ηχητικών της συστατικών. Και όλα αυτά, ενώ κατάφεραν να ηχούν παραδοσιακοί ξενίζοντας τους απανταχού θεματοφύλακες. Ο μουσικός θρίαμβος που ήταν το προ τριετίας "Mortal Coil" τους απογείωσε, και η δισκογραφική τους επιστροφή έρχεται να σπάσει τα δεσμά και στεγανά που έμοιαζαν καταδικασμένα σε ημερομηνία λήξης.

Από το εξώφυλλο, τον τίτλο και τις πρώτες ανακοινώσεις, το "Nocturnal Will", τέταρτο άλμπουμ των Dödsrit, προοριζόταν για διαφοροποίηση. Το συγκρότημα, αν και πάντα φλέρταρε με τη μελωδική, σκοτεινή, δίχως περιστροφές πτυχή του black metal, ποτέ δεν μπόρεσε να αποτελέσει μέρος του αισθητικού του πυρήνα. Οι crust punk καταβολές της μπάντας, εμφανείς σε ήχο και αισθητική, ανέκαθεν τους έκαναν να θεωρούνται κτήμα μιας διαφορετικής σκηνής. Η άνθιση του blackened crust, χρωστάει πολλά σε αυτούς.

Το "Nocturnal Will" όμως, προς δυσαρέσκειά μου, απομακρύνεται από αυτό το αμάλγαμα. Αγκαλιάζει το επικό, το μελωδικό, το μεγαλόπνοο, το ρομαντικό και το παραδοσιακό, δίχως όμως να καθίσταται αναχρονιστικό. Ηχεί πιο παλαιομοδίτικο από εκβολή διαφορετικών μα πλησίων ποταμών, και πλέον τα δάση της αστικής μοναξιάς έδωσαν τη θέση τους σε ξίφη και μεγάλες προσωπικές νίκες.

Ο νέος δίσκος των Dödsrit στρέφεται προς ένα black metal μελωδικό και πομπώδες μεν, ψυχωμένο και βαθιά προσωπικό δε. Το συγκρότημα, κατάφερε μέσα σε 44 λεπτά να ενσωματώσει επιβλητικές στιγμές και μουσικά θέματα που μετουσιώνουν ιδανικά τη φαντασιακή διαφυγή, το λεγόμενο "escapism". Λακωνικοί στίχοι και φωνητικά, αφοσίωση στις μεγάλες διπλές κιθαριστικές αρμονίες της σκανδιναβικής, και κυρίως σουηδικής σχολής, εναλλαγές και διαβαθμίσεις εντάσεων, συνδυάζονται σε πέντε συν μια συνθέσεις που ηχούν ικανές να παρασύρουν είτε εσένα στις ατομικές σου ακροάσεις, είτε σε venues γεμάτα αφοσιωμένο κοινό που κοινωνεί αυτό το αίσθημα απεραντοσύνης που δύναται να προσφέρει η μουσική. Η χαρμολύπη του εντεκάλεπτου "As Death Comes Reaping", συμπυκνώνει στο έπακρο τη νέα κατεύθυνση της μπάντας, αποτελώντας ένα εντυπωσιακό black metal άσμα. Το φινάλε του δίσκου με την ομότιτλη σύνθεση, που αφουγκράζεται τις επικές ανησυχίες των Vanum, σφύζει του ανατατικού, συντριπτικού αισθήματος που αναζητάει κανένα σε αυτή την μπάντα. Η εναλλαγή του προς το τέλος δε, εξαγνισμένη συναισθηματική λύτρωση.

Σε ένα κόσμο όπου η μουσική θεωρείται πολυτέλεια, μέχρι να την αφήσεις να λειτουργήσει ευεργετικά πάνω σου, τα ηχοτοπία του "Nocturnal Will" φαντάζουν προβλέψιμα αλλά είναι τόσο ζωτικά. Από το πρώτο, εκπληκτικό riff του δίσκου, που εκκινεί το εναρκτήριο "Irjala", ξέρεις πως εδώ βρήκες ένα σπίτι. Η φωτιά που μεταλαμπαδεύει ο δίσκος δεν είναι καταστροφής, είναι η ζέση που κάνει το κρύο υποφερτό, σε σημείο ευγνωμοσύνης. Κάθε κόψιμο, κάθε εναλλαγή, κάθε στοχευμένη έξαρση, αποπνέουν ένα επικό metal αίσθημα που καταλήγει ακαταμάχητο. Ακούγοντας το "Nocturnal Fire" δε, με το σόλο του Μ. των Lamp of Murmuur να κλέβει την παράσταση, θα δεις και τη σύνδεση με το crust παρελθόν και θα χαμογελάσεις. Στην τελική, αυτή είναι και η μαγεία του δίσκου.

Διόλου αβίαστα, και με βαθιά θέληση και προσπάθεια, οι Dödsrit κυκλοφόρησαν ένα από τα (black) metal άλμπουμ της χρονιάς. Μια σπουδή στο απλό, το άμεσο, το συναισθηματικό, το απέριττο και το σκοτεινό. Μια δυναμική κυκλοφορία, προορισμένη να εκτιμηθεί από όσα άτομα βλέπουν στην μοναξιά την εσωτερική πύλη για ενδυνάμωση, με απώτερο στόχο την επικοινωνία. Όταν το ξίφος θαφτεί στο χιονισμένο νεκροταφείο της ειλικρίνειας, το μόνο που θα απομένει θα είναι οι αναμνήσεις. Ή και όχι. Γιατί πάντα θα έχουμε, με κάθε νέα ευκαιρία και πρόκληση, την υπενθύμιση του πόσο δυνατό και ισχυρό είναι το τώρα. Το "Nocturnal Will", με κάθε του ακρόαση, δεν φθίνει, αλλά αντιθέτως παραμένει αιχμηρό, ικανό να παρασύρει. Δικαίως. Roadburn, ερχόμαστε.

Bandcamp