Vanum

Ο προηγούμενος δίσκος των Vanum, το "Ageless Fire" του 2019 ήταν μια κορυφαία κυκλοφορία μελωδικού black metal. Οι Αμερικανοί, με μέλη από σχήματα όπως οι Predatory Light, Yellow Eyes, Ruin Lust, Morbid Sphere και Ash Borer, κατάφεραν να μετατρέψουν ένα χωνευτήρι συγκεκριμένων επιρροών σε κομμάτια που ηχούσαν μνημονικά, επικά, και κυρίως εντυπωσιακά, σε μια από τις αγαπημένες μου κυκλοφορίες της χρονιάς. Τρία χρόνια αργότερα, το σχήμα επιστρέφει για να αποδείξει πως το επόμενο βήμα, αν και δύσκολο, δεν ήταν ακατόρθωτο.

Το "Legend" αποτελεί το φυσικό επακόλουθο της ηχητικής εξέλιξης της μπάντας. Οι συνθέσεις αποκαλύπτουν μια μεγαλύτερη έμφαση στο πομπώδες, επικό και εμβατηριακό mid-tempo ύφος του σχήματος, με τις εξάρσεις και τα, απολύτως ταιριαστά, φωνητικά, να φθίνουν, αλλά να μην εξαλείφονται. Παράλληλα, η προσέγισση στο black metal riffing εδώ καθίσταται ακόμη πιο προσωπική, αφού οι πολεμικές μελωδίες πλέον δεν θυμίζουν τόσο τις επιρροές της μπάντας, όσο εαυτόν. Βέβαια, σχήματα όπως οι Bathory, Immortal, Rotting Christ, Root, Wolves In The Throne Room, και νεότεροι μαθητές όπως οι Mgla, Wode και Wiegedood, κάνουν εκ νέου την εμφάνισή τους.

Η ειδοποιός διαφορά, που μετατρέπει το "Legend" σε έναν πιο ολοκληρωμένο και εντυπωσιακό δίσκο από τον προκάτοχό του, είναι το συναίσθημα που αφήνει. Η πολεμική οπτική του "Ageless Fire" καθώς και του ντεμπούτου "Realm Of Sacrifice", και η γενικότερα ψυχωμένη προσέγγιση, αυτή τη φορά φαίνεται πως δίνουν τη θέση τους σε μια πιο ατμοσφαιρική. Και, ενώ το ισοπεδωτικό "The Gateway And The Key" υπενθυμίζει την εξαιρετική προσέγγιση του σχήματος ως προς την παράδοση, η ομότιτλη σύνθεση λειτουργεί ως ένα άριστο παράδειγμα της νέα προσέγγισης της μπάντας. Διακριτικά synths, ουσιώδες κιθαριστικό solo, και μια αίσθηση μοναξιάς.

Το "Legend" δεν θα το φανταστείς ανάμεσα σε χώμα και λάσπες, αλλά ούτε και σε χιονισμένες βουνοκορφές. Οι ηρωικοί μύθοι και οι ιστορίες ανδρείας, η κληρονομιά και η σκιά, μπορεί να εξαπλώνονται ως ψίθυροι μεταξύ θνητών αλλά στεγάζονται σε ουράνια δώματα. Ο κόσμος που εξαπλώνεται μέσα από τα 47 λεπτά του δίσκου δεν επιτρέπει υπεκφυγές, ούτε μπορεί να λειτουργήσει ως φόντο άλλης ενασχόλησης. Το ψύχος του σαρωτικού "Frozen In Vile Illumination" κυρίευει μόνο αφού η εναλλαγή στο φινάλε του επιτρέψει να εδραιωθεί στην μνήμη. Η αόρατη περιχαράκωση του δίσκου ξεπροβάλλει μέσα από τέτοιες λεπτομέρειες.

Οι πέντε συνθέσεις του "Legend" αποτελούν το επιστέγασμα του σύγχρονου (αμερικανικού) black metal. Η έναρξη με το μαζικό "Adversary" υπενθυμίζει πως για ακόμη μια φορά τα τύμπανα διαδραματίζουν με την εκλεκτικότητά τους κεντρικό ρόλο. Οι Vanum εξάπτουν τις αισθήσεις εξαιτίας της στόχευσης των κομματιών τους. Δεν καταφεύγουν σε φθηνούς εντυπωσιασμούς, ενώ τα leads τους αναπτύσσονται με μια προσήλωση που ξορκίζει κάθε ενδοιασμό σχετικά με το βάθος τους. Ο θρύλος προσεγγίζεται καυστικά, ως δίκοπο μαχαίρι, γιατί, στην τελική, στο τέλος θα μείνει μόνο η σιωπή. Όπως αυτή που αποτελεί τον κινητήριο μοχλό του συγκλονιστικού φινάλε με το δεκατετράλεπτο "Beneath The Pillars Of Earth And Fire".

Αν έχει υπάρξει ένα τραγούδι στην, σύντομη ομολογουμένως, έως τώρα δισκογραφική τους πορεία που να συνοψίζει το «black metal ως πνευματικό πόλεμο», όπως διατρανούν, είναι αυτό. Δεν είναι το πιο ισοπεδωτικό, ούτε το πιο μνημονικό. Είναι όμως, μέσα στα άστρα και τους επίγειους ναούς όπου περιπλανόνται τα ηχοτοπία του, το μονοπάτι για το οποίο η ανατολίτικη φιλοσοφία έχει χαλάσει τόσο μελάνι. Πέρα από την εξιλέωση και τη λύτρωση, πέρα από την δόξα και την ματαιότητα, στέκει το κενό, ο θάνατος.

Τα τελευταία βήματα και ανάσες του πρωταγωνιστή συγκλονίζουν. Οι Vanum ισχυρίζονται πως κεντρικό θέμα του δίσκου είναι η νίκη. Όπως την αντιλαμβάνεται το καθένα, καθώς και με τις συνέπειές της, θα προσθέσω ταπεινά. Οι Vanum με τον τρίτο τους δίσκο κερδίζουν με το δικό τους τρόπο μια θέση στην εμπροσθοφυλακή του σύγχρονου ήχου. Αν οι κλασικές διδαχές είναι καταδικασμένες να επανέρχονται ως τάσεις και η πλειοψηφία να αναπαράγει συγκεκριμένες αισθητικές, είναι η μοναξιά της πρωτιάς στα υψίπεδα των θεών που διαχωρίζει το πρόσκαιρο από το μνημειώδες.

Bandcamp