Blood Youth

Visions Of Another Hell

Rude Records (2021)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 02/11/2021
Διαολεμένα σωστό nu-metalcore
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ήταν μία φορά κι έναν καιρό το nu-metal. Με τα χαμηλά κουρδίσματα. Με τα χτυπητά ρυθμικά. Με την αισθητική της μακρινής δεκαετίας του '90. Με την αδυναμία στις πιασάρικες μελωδίες και τα παράξενα φωνητικά. Ένα ύφος που ενώ ο κόσμος ολόκληρος ορκιζόταν ότι θάφτηκε βαθιά στη γη πριν προλάβει να βγάλει το γυμνάσιο, εδώ και μερικά χρόνια έχει επανέλθει στον κόσμο των ζωντανών. Όχι ακριβώς στο προσκήνιο, αλλά κάπου εκεί γύρω αν ο φακός κεντράρει στον σκληρό ήχο. Ανάμεσα στα σχήματα που έβαλαν τα λιθαράκια για αυτή την επιστροφή, οι Blood Youth αξίζουν μια ιδιαίτερη αναφορά.

Η τετράδα από το North Yorkshire από εμπορική σκοπιά απέχει αρκετά από τα μεγαλύτερα ονόματα της σκηνής (sic). Το γεγονός ότι στα πρώτα τους βήματα κινούνταν σε διαφορετική κατεύθυνση, κάπου προς ένα μοντέρνο μεταλλίζον core, πιθανότατα δεν βοήθησε την περίπτωσή τους. Αν σε αυτό προστεθεί η αδιαφορία για φωτεινά χρώματα και φιλικά προς αρένες ρεφραίν, δεν είναι να απορείς που ένα πραγματικό breakthrough δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Όχι ότι η τρίτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχουν πολλές μπάντες στο χώρο που να βγάζουν τόσο σωστά attitude και όγκο.

Το εισαγωγικό σερί των "A-LTX" και "Iron Lung" σε πιάνει από το λαιμό με το καλησπέρα. Οι κιθάρες σκίζουν αλύπητα. Οι κραυγές στάζουν οργή. Τα ρυθμικά δεν αφήνουν τίποτα να πέσει. Η παραγωγή έχει μία απολύτως ταιριαστή μουντάδα. Τα ηλεκτρονικά παιχνιδίσματα δίνουν το κάτι παραπάνω. Όταν σκάει το "Cells", είναι πρακτικά αδύνατο να μη νιώσεις τις εναλλαγές από αρρώστια σε απόγνωση και πάλι πίσω. Δεν έχει νόημα να ψάξεις για κρυμμένα νοήματα. Τα κομμάτια σου λένε ό,τι έχουν κατάμουτρα. Τα "Body Of Wire" με τη μεγάλη ανάσα στη γέφυρα. Το "Colony3" με τα υπέρ-heavy riff. Το "Open Window" με την ύπουλα εθιστική γραμμή.

Το "Visions Of Another Hell" είναι ένα βαθιά προσωπικό άλμπουμ. Κάθε στίχος, κάθε χτύπημα στην κιθάρα, κάθε δίμποτη, κάθε μικρή λεπτομέρεια, όλα συμβάλλουν στη δημιουργία μιας πηχτής, κατάμαυρης ατμόσφαιρας. Οι επιρροές είναι εμφανείς, χωρίς να καπελώνουν τις συνθέσεις. Οι ερμηνείες του Kaya Tarsus ξεχειλίζουν ψυχή. Η ανακοίνωσή της αποχώρησής του λίγο πριν την κυκλοφορία, πρόσθεσε μια επιπλέον γλυκόπικρη γεύση στο σύνολο. Το σβήσιμο του "Dogma" ακούγεται σα χαμόγελο στο σκοτάδι. Μετά τη δήλωση του "Starve", εδώ οι Blood Youth κάνουν ένα ακόμα βήμα μπροστά και καθιερώνονται επισήμως στην ελίτ του νέου nü.

  • SHARE
  • TWEET