The Devil Makes Three

Κεφάλαιο The Devil Makes Three. Δέκα χρόνια και βάλε πίσω, ένα στέκι που σήμερα κάπως έχει αλλάξει αλλά παραμένει στέκι, υπήρξε σημαδιακό για τις νύχτες μας. Κυρίως τις Πέμπτες, το μικρό Σάββατο για μας του πάλαι πότε εργαζόμενους τις νύχτες. Οι νυχτόβιοι γνωρίζουμε καλά πως υπάρχει κάτι το μεταφυσικό με τις μουσικές που δένεσαι στα στέκια σου, ειδικά αυτές που συχνάζουν τις μεγάλες ώρες, μετά τη μία τη νύχτα. Μα κυρίως, δεν σταματάμε ποτέ να είμαστε νυκτόβιοι. Μέσα στους καπνούς και μαζί με ένα αγαπημένο μου πλάσμα, σταθερά τότε στις νυχτερινές μου εξόδους κι ακόμη στη ζωή μου, αγαπήσαμε και κλάψαμε πολύ με τον ομώνυμο δίσκο των The Devil Makes Three, ειδικά τα "The Bullet" και φυσικά το "Old Number Seven".

Τα χρόνια περνούν και η ζωή κάπως έχει αναμενόμενα αλλάξει. Όχι όμως αυτή η βαθιά σύνδεση με τη σκοτεινή Americana που βρίσκεται μαγικά κάπως στο πλάι σου όταν τα πράγματα γίνονται κάπως αβάσταχτα. Όταν το να παρατήσεις το βραδινό ύπνο και να καταπιείς ουίσκια μόνος σε κάποια τρύπα μοιάζει καλή ιδέα. Αυτή η ιδέα είναι καλά ριζωμένη μέσα στις ψυχές των The Devil Makes Three και με το νέο του δίσκο "Spirits", διατηρούν, τουλάχιστον σε δόσεις την ανάγκη τους να αποτελούν το soundtrack για δύσκολες νύχτες που οι τέσσερις τοίχοι δεν σε χωράνε. Το αξεπέραστο single "Spirits" κρατά τις υποσχέσεις σε ότι δεν άλλαξε ποτέ στην πηγαία θλιμμένη μα ποτέ θλιβερή, πιωμένη μουσική τους: "Too many spirits in that bottle, all I do is speak with the dead". Τι είναι άλλωστε ένα ακουστικό κομμάτι αν δεν φέρνει πίσω στο μυαλό φαντάσματα;

Το σκοτάδι των The Devil Makes Three, απλώνεται κι άλλο, όπως φανερώνει και το εναρκτήριο "Lights On Me". Και μέσα σε αυτό θέλουν να φανούν, η ανάγκη της προσοχής του μέσα μας οργιάζει λίγο περισσότερο άλλωστε όταν όλα σκοτεινιάζουν. Το "The Gift" χαρίζει απλόχερα τα blues, μα κυρίως, το διαολεμένο "The Dark Gets The Best of You" βαρά στο ψαχνό και στην κίτρινη κασετίνα Καρέλια χωρίς λύπηση. Παρ’ όλα αυτά, οι The Devil Makes Three στο "Spirits" αναζητούν τις ισορροπίες τους.

Σε ένα πλαίσιο χαρμολύπης και τραγικής ειρωνείας, ο υπόλοιπος δίσκος έχει μία πολύ περισσότερο από τα συνηθισμένα τους uptempo διάθεση. Ακόμη κι όταν "The Devil Wins", ακόμη κι όταν "I Love Doing Drugs", ακόμη κι όταν "Ghosts Are Weak". Με πρόταγμα αυτή τη φορά τη χαρμολύπη λίγο περισσότερο από την κατάθλιψη, οι The Devil Makes Three αξιοποιούν όλα τους τα όπλα για να πουν τις δικές τους ιστορίες που έχουν έναν και μόνο σκοπό - να σου κάνουν παρέα όταν δεν μπορεί κανένας άλλος. «Το παρελθόν είναι ένα φάντασμα, αλλά θα το κυνηγήσουμε αύριο» όπως λένε. Σήμερα, θα πιούμε στην υγειά του διαβόλου που μας χάρισε τα blues και το μπάντζο θα μας σιγοντάρει το "Holding On".

Αν και με μεγάλες δόσεις επίτηδες καινοφανούς αισιοδοξίας, το "Spirits" έρχεται για άλλη μια φορά να διαδώσει το μήνυμα των The Devil Makes Three και να πάρει από το χέρι όλες αυτές τις ψυχές που μια στο τόσο, ξεσπούν στις καταχρήσεις, μιας που ο καημός όταν συνδέεται με αυτοκαταστροφή φαντάζει πιο λογοτεχνικός και μας ωθεί να πιστεύουμε πως είμαστε οι κεντρικοί ήρωες. Δίσκος βάλσαμο.

Bandcamp | Spotify