Belgrado

Ακόμα θυμάμαι το σοκ του, προ δεκαετίας, πλέον, "Siglo XXI". Όπως σωστά είχε αναφερθεί και στο site, το δεύτερο άλμπουμ των Belgrado, ήταν μια κυκλοφορία σταθμός για την underground αναβίωση του post-punk/dark-wave. Το σχήμα με έδρα τη Βαρκελώνη, πήρε τους χορούς των υπογείων και την γοητεία του σκοταδιού, τα έντυσε μια μια αφήγηση, ρυθμική και απόκοσμη, χάρη στις τόσο ιδιαίτερες ερμηνείες της Patrcyja Proniewska, και ένωσε τα έγχορδα με τα synths και τους ρυθμούς ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Η συνέχεια, περιείχε περισσότερη φωτεινή κίνηση, αλλά όχι λιγότερο σκοτάδι.

Το "Obraz" του 2016, ήταν ο δίσκος που πήγε το, όπως το αποκαλεί η μπάντα, "Xmal Banshees" ύφος της, σε ένα διαφορετικό επίπεδο. Οι New Order επιρροές αυξήθηκαν, τα χορευτικά μέρη πολλαπλασιάστηκαν, οι ρυθμοί άγγιξαν ανά σημεία μια μεθυστική ψυχεδέλεια. Το ψύχος όμως παρέμεινε. Και έκτοτε, τίποτα. Η περσινή χρονιά βρήκε την Patrcyja να ενεργοποιεί εκ νέου, το έτερο, synth-wave σχήμα της, τους Fatamorgana, και να κυκλοφορεί το ικανοποιητικό "Ahora Aquí, Todavía No". Φαίνεται λοιπόν, πως η περίοδος αναμονής θα λάμβανε σχετικά σύντομα τέλος.

Πράγματι, το "Intra Apogeum" κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τη La Vida Es Un Mus, και επιτέλους, νέα μουσική των Belgrado είναι εκεί έξω. Από το πρώτο δείγμα, το single "Boixar", τα πράγματα είχαν γίνει ξεκάθαρα. Το σχήμα, πλέον δεν κοιτάει πίσω του, αλλά με ανανεωμένη σύνθεση, εξερευνά τον ήχο του προηγούμενου δίσκου του. Το "Intra Apogeum", είναι η τελειοποίηση της φόρμας και του ύφους του "Obraz", ένα καλειδοσκόπιο σκοτεινών ήχων που εναλλάσσονται με πολύχρωμα μέρη. Οι οκτώ συνθέσεις και τα συνολικά 42 λεπτά του δίσκου αποτελούν μια συνδυαστική αντίθεση καταθλιπτικού συναισθήματος και της παράλυσης που αυτό επιφέρει, με τη θέληση για πράξη.

Οι Belgrado, δεν φέρνουν κάτι ριζικά νέο στον τέταρτο δίσκο τους. Έχουν ασπαστεί τη θέση τους επί του παρόντος, και δίχως να καταφεύγουν σε ατμοσφαιρικά κόλπα που ορίζουν τη σύγχρονη darkwave σκηνή, αλλά εμμένοντας σε μια λακωνική λιτότητα αλλά όχι εκφραστική ένδεια. Το φινάλε του δίσκου, με το ρετροφουτουριστικό ομότιτλο άσμα, συνοψίζει πετυχημένα την οπτική των Belgrado. Έπειτα από τις αναγνωριστικές ακροάσεις, το "Intra Apogeum" ξεκινά να ξεδιπλώνει την εθιστική του ικανότητα, και να αποκαλύπτει τις, κρυμμένες, αρετές του.

Παρά την ευθύτητα των συνθέσεων, δεν αποτελεί ένα εύπεπτο άλμπουμ επιφανειακής διασκέδασης. Τα αιθέρια φωνητικά, η μπασογραμμή και οι synth πινελιές, επιτυγχάνουν χωρίς να υπερφορτώσουν τη σύνθεση, χάρη στην παραγωγή, να της δώσουν βάθος και ορμή. Είναι ακριβώς εκεί, στα γυρίσματα των κομματιών, στον μνημονικό ρυθμό του "Nie Zapomnę" που διαλύεται μελαγχολικά στον ορίζοντα, στην, εν δυνάμει κορυφαία, στιγμή του "Tu I Teraz" (δεν ξεχνώ εκείνο το άτιμο το teaser που μας ξύπνησε από το λήθαργο), του οποίου το κόψιμο, σαν βίαιη διακοπή βιντεοταινίας, επαναφέρει στην στυγνή, γκρίζα πραγματικότητα.

Οι Belgrado επέστρεψαν και αφήνουν την αίσθηση της σταθερότητας. Προσοχή, το συγκρότημα δεν βάλτωσε. Δεν επιχείρησε όμως και να βυθιστεί στον underground μύθο του, ή να συμβιβαστεί με την εικόνα του ακροατηρίου του για αυτό. Αντιθέτως, έψαξε το απώγειο, την υπέρβαση. Έγραψε ένα καλοδουλεμένο άλμπουμ, συντροφικό soundtrack περιπλανήσεων σε αφιλόξενα αστικά τοπία του παρηκμασμένου καπιταλισμού, που, δεν ενδιαφέρεται να πιάσει την doomer γενιά και ψυχοσύνθεση, και ας το πράττει ιδανικά με το "Elementy Umyslu", ένα τραγούδι που φέρει την κατάρα του διαχρονικού.

Ο κόσμος που χαρτογραφούν οι μουσικές των Belgrado, τα ηχοτοπία που ξεπροβάλλουν από τα τεχνητά τύμπανα, τα synth-ια, τις μπασογραμμές και τις εκλεκτικές κιθαριστικές πινελιές, επανέρχονται σε μια δυστοπική, αλλά και ταυτόχρονα ονειρική χροιά χάρη στις ερμηνείες. Δεν θυμίζουν κάποια σουρρεαλιστική κριτική, ή κάποια αλληγορία επιστημονικής φαντασίας. Παραδίδουν συνθέσεις όπως το εννιάλεπτο "Rytmy Wszechswiata" που, μες την ασυμβίβαστη παράνοιά του, υπενθυμίζει την μεταμοντέρνα αντίληψη της μπάντας, χρωματισμένη με ξεθωριασμένο νέον.

Το, ηχογραφημένο και στην Βαρσοβία, γεννέτειρα της Pat, "Intra Apogeum" είναι βέβαιο πως θα ικανοποιήσει το ακροατήριο που κινείται σε τέτοια ηχοχρώματα. Διαθέτει αρκετές ηχητικές παραφυάδες ώστε να γοητεύσει και ανυποψίαστα άτομα. Παρά την, φαινομενικά απρόσιτη, ως προς την αντίθεση αισθητικής και ήχου, πρώτη εικόνα, καταλήγει ένα ζεστό καλωσόρισμα σε ένα αφιλόξενο τοπίο, μια συνειρμική και ονειρική αλληλουχία εικόνων, αισθήσεων, και αντιθέσεων. Όταν ο κυνισμός φανεί στα θεμέλια, θα επιστρέψει την προσοχή στην μνημονικότητα των συνθέσεων, και τη συμπάγεια της ροής.

Οι Belgrado επέστρεψαν, υπενθυμίζοντας γιατί είναι το σχήμα που τόσος κόσμος βρίσκει στον ήχο τους το κάτι διαφορετικό, την γοητεία του περιθωρίου, την διεθνή απήχηση της περιπλάνησης σε κακοφωτισμένα πεζοδρόμια κάποιας μητρόπολης, ενώ το μυαλό, χορεύοντας, έχει φτάσει στο διάστημα.

Bandcamp