«10»: Σύγχρονα darkwave σχήματα που οφείλεις να ακούσεις

«Ο κόσμος θα αναζητά διαρκώς καταφύγιο στη σκοτεινή μουσική, δεν είναι φάση που πάει και έρχεται». Έτσι μου είχαν απαντήσει οι Kælan Mikla στο γιατί το synthwave και το darkwave (προτιμώ να κολλάω τις λέξεις) έχουν επανέλθει στο προσκήνιο του εναλλακτικού ήχου. Βέβαια, σε ένα πιο απόμακρο επίπεδο, η αναβίωση των synth-based ιδιωμάτων εντάσσεται στη γενικότερη του post-punk. Υπό ένα πιο εσωτερικό πρίσμα, η αγάπη για τα σύνθια, τους μακάβριους χορούς και μια παραγωγική εσωστρέφεια παραμένει προσδεμένη σε διάφορα φαντασιακά, και ας άλλαξε βάρκες και ρεύματα ανά τα χρόνια. Μπορεί να έχουν παρέλθει δεκαετίες από την εποχή που το post-punk και το goth, η dream pop, η new wave και η ηλεκτρονική μουσική, κυριαρχούσαν εμπορικά και πολιτισμικά, αλλά ο ουσιώδης χαρακτήρας τους, ειδικά σε τοπικό επίπεδο, αν και έμεινε στις σκιές που αγαπά, δεν εξαφανίστηκε.

Την τελευταία δεκαετία, λαμβάνει χώρα ένα εντυπωσιακό revival στον ήχο, αποκεντρωμένο μάλιστα, ηχητικά και γεωγραφικά, από τις κυρίαρχες εναλλακτικές σκηνές. Με αφορμή τις επερχόμενες συναυλίες των, ηγετών της ανασύστασης των σκοτεινών ηχοτοπίων, She Past Away, σε Αθήνα (Fuzz Club - Παρασκευή 29/4) και Θεσσαλονίκη (Block 33 - Σάββατο 30/4), Boy Harsher επίσης σε Θεσσαλονίκη (Block 33 - Κυριακή 15/5) και Αθήνα (Lunar Space - 17/5), και του Luis Vasquez, του ιθύνοντα νου πίσω από τους The Soft Moon (Aθήνα, Temple - 6/5) επιχειρούμε να ρίξουμε φως στη σύγχρονη μορφή του ήχου διαμέσου 10 συγκροτημάτων (και αντίστοιχων δίσκων - σταθμών) που έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα στην ανανέωσή του.

Σημειώνεται πως στη λίστα δεν περιλαμβάνονται καλλιτέχνες που φλέρταραν με τον ήχο αλλά ευδοκίμησαν σε γειτονικά πεδία (Zola Jesus, Chelsea Wolfe), όπως και synth-punk σχήματα που δεν ευθυγραμμίστηκαν πλήρως με την τεχνοτροπία του ηχοχρώματος, δηλαδή τις μπασογραμμές, τα drum machines, τις synth μελωδίες και τα υπνωτικά φωνητικά. Η σειρά παρουσίασης των συγκροτημάτων είναι αλφαβητική.

Spotify Playlist

1

Boy Harsher

Το συγκρότημα: To ντουέτο των Jae Matthews (φωνητικά) και Augustus Miller (παραγωγή) έχει φροντίσει με τον συνδυασμό ηλεκτρονικής μουσικής, samples, EBM, minimal synth και gothic, να δημιουργήσει με κάθε νέα κυκλοφορία ένα αξιοσημείωτο ηχητικό προσωπείο το οποίο δεν επαναπαύεται. Από το "Lesser Man" EP μέχρι το πρόσφατο, μεγαλεπήβολο, "The Runner", το σχήμα εκπροσωπεί μια άκρως εκμοντερνισμένη οπτική πάνω στο darkwave. Συν τοις άλλοις, η συνθετική τους αντίληψη, που επιτρέπει να προσεγγίζουν τον ήχο με τους κανόνες του soundtrack, δίχως όμως να στερούν από τις επιμέρους ιστορίες τη μοναδικότητά τους, έχει προσδώσει στους Boy Harsher ένα πολύπλευρο προσωπείο που ελκύει ετερόκλητο κοινό.

 

Ο δίσκος: "Lesser Man" (2014 / Self - Released)

Το τραγούδι: "Pain"

2

Cold Cave

Το συγκρότημα: Όταν ο Wes Eisold (επίσης στους American Nightmare) απόφάσισε να βουτήξει στην dark pop, δεν πιστεύω πως μπορούσε να φανταστεί την επιρροή του στην έκρηξη της εν λόγω σκηνής. Αποτελώντας μέρος μιας, ασυναίσθητα (μα άκρως ενδιαφέρουσας) εκτεταμένης μετάβασης μουσικών από το hardcore στο post-punk εκείνη την εποχή, δημιούργησε τους Cold Cave, οι οποίοι με κάθε single έδιναν πνοή στη χορευτική αισθητική ηρώων όπως οι New Order. Το darkwave των Cold Cave, ακόμη και στις πιο πρόσφατες εκδοχές του, διακατέχεται από ένα όραμα διαφοροποιημένο, πολύπλευρο και άφοβα ψυχαγωγικό. Αυτό, είναι εν τέλει και το μυστικό του που του επέτρεψε με δίσκους όπως ο παρακάτω να ασφυκτιά υπό την εν λόγω ταμπέλα.

 

Ο δίσκος: "Cherish The Light Years" (2011 - Matador)

Το τραγούδι: "Confetti"

3

Drab Majesty

Το συγκρότημα: Θέλω να φαντάζομαι ότι στο Los Angeles υπάρχουν αμέτρητες σπηλιές γεμάτες νυχτερίδες. Δεν μπορώ αλλιώς να εξηγήσω την παράδοση της δυτικής όχθης σε καταραμένα, θεοσκότεινα post-punk ακούσματα, το διαχρονικό φλερτ με το μακάβριο. Έχοντας ως μήτρα τους Marriages ("Salome" λέμε και κλαίμε από συγκίνηση) και με συνεργασίες που φτάνουν στην Emma Ruth Rundle, οι Drab Majesty έκαναν ντόρο από την πρώτη στιγμή. Δεν ήταν όμως παρά μέχρι την άφιξη του εθιστικού "The Demonstration" όταν και η μπάντα επιβεβαίωσε την όποια φιλολογία. Φωνητικά υποβλητικά, απόδοση τιμών στη μεγάλη των ‘80s σχολή, και κυρίως μια αδιαπραγμάτευτη ηχάρα. Η ανδρόγυνη, ρευστή προσωπικότητά τους αντικατοπτρίζεται στα κομμάτια τους εξίσου και ζωντανά και το επόμενο βήμα αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

 

Ο δίσκος: "The Demonstration" (2017 - Dais Records)

Το τραγούδι: "Cold Souls"

4

Hante.

Το συγκρότημα: H Hélène de Thoury έχει επιλέξει έναν ελαφρώς διαφορετικό δρόμο. Η Γαλλίδα, υπό το προσωνύμιο Hante., βρήκε την καλλιτεχνική της Ιθάκη από το 2014 και εφεξής. Με έμφαση σε αργές, στα όρια του coldwave, ατμόσφαιρες και με έντονο το ηλεκτρονικό στοιχείο, το σχήμα έχει δημιουργήσει ένα μονοπάτι που επικαλείται έναν μινιμαλιστικό πληθωρισμό. Οι κυκλοφορίες, τους, δεν διαθέτουν τόσο τον παράγοντα της αμεσότητας, όσο όμως την υποβόσκουσα αίσθηση πως κάτι ιδιαίτερο ξεπροβάλλει. Μην υποτιμήσεις τη μελαγχολία της, αφού μπορεί να σε παρασύρει σε αναζητήσεις που δεν είχες στο μυαλό σου όταν θα πατούσες το play.

 

Ο δίσκος: "Between Hope & Danger" (2017 - Synth Religion)

Το τραγούδι: "Lies // Light"

5

Kaelan Mikla

Το συγκρότημα: Πιθανώς να μην σταματήσουμε να διαλαλούμε το πόσο ανεπιτήδευτα cool είναι οι τρεις αυτές Ισλανδές μάγισσες. Η πρόσφατη συναυλιακή εμπειρία στο Roadburn δε, απέδειξε πως οι παγωμένες τους και ταξιδιάρικες συνθέσεις λειτουργούν άψογα σε live σκηνικό. Ο συνδυασμός ποίησης, φαντασίας και χορευτικών ρυθμών με την τοπική παράδοση, έδωσε έναν εξωτικό αέρα στο σχήμα, που με κάθε κυκλοφορία, από την πρώτη ομότιτλη, μεγάλωνε αισθητά. Και πιστέψτε μας, οι περγαμηνές από τον Robert Smith δεν λένε ούτε τη μισή αλήθεια. Κάτω από τα παγωμένα Βόρεια φώτα κρύβεται ένα από τα πιο ενθουσιώδη σχήματα της σκηνής,

 

Ο δίσκος: "Undir Köldum Norðurljósum" (2021 - Artoffact Records)

Το τραγούδι: "Draumadis"

6

Lebanon Hanover

Το συγκρότημα: H δυάδα των Larissa Iceglass και William Maybelline διαθέτει μια από τις πιο εκτενείς δισκογραφίες σε αυτή τη λίστα. Από το ξεκίνημά τους, με το, καθοριστικό ντεμπούτο "The World Is Getting Colder" (2012 - Fabrika Records) που συνέπεσε (όχι τυχαία), με την έκρηξη του νέου αυτού κύματος, οι Lebanon Hanover οικοδόμησαν ένα νεορομαντικό σύμπαν ως απάντηση στην ψυχρή και κυνική πραγματικότητα. Διακυρήττουν πως η «θλίψη είναι επανάσταση» και με έντονη ποιητική εκφορά δημιουργούν γέφυρες ανάμεσα σε κόσμους ετερόκλητους. Το γεγονός δε, πως με κάθε δίσκο ηχούν όλο και πιο ελκυστικά, οδηγεί στην κάτωθι πρόταση.

 

Ο δίσκος: "Sci-Fi Sky" (2021 - Fabrika Records)

Το τραγούδι: "Gallowdance"

7

Молчат Дома (Molchat Doma)

Το συγκρότημα: Όχι αγαπητές φίλες και φίλοι, εδώ δεν θα μιλήσουμε για τις μόδες του Tik Tok (ενώ θα έπρεπε αντιθέτως να τονίσουμε τη συμβολή youtube channels όπως του Harakiri Diat). Ναι, το μέσο έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την «έκρηξη» των Λευκορώσων που τους έφτασε μέχρι την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και την αναγνώριση ως την απόλυτη ηχητική έκφραση της doomer γενιάς (τι ποια είναι αυτή;) αλλά η ουσία βρίσκεται στην ολοκληρωμένη τους αισθητική. Με τρείς δίσκους, ένα γλυκόπικρο συναίσθημα αβεβαιότητας και εγκλεισμού, μια αίσθηση τσιμέντου που κρύβει τον ορίζοντα, και φυσικά με συνθέσεις που δεν χάνουν το, γνώριμο στο χωριό μου, repeat value, δύσκολα μπορείς να πεις πως δεν καταλαβαίνεις αν αφεθείς στα ηχητικά τους σοκάκια. Α ναι, έχουν διασκευάσει και Black Sabbath.

 

Ο δίσκος: "Monument" (2020 - Sacred Bones)

Το τραγούδι: "Судно (Sudno)"

8

Selofan

Το συγκρότημα: Είτε σκεφτείς πόσες μπάντες «ανακάλυψαν» μέσω της Fabrika Records, είτε αναλογισθείς την εσωτερική συνοχή της δισκογραφίας τους, είναι δύσκολο να περιγραφεί σε λίγες λέξεις η συμβολή των Selofan στην εδραίωση της αναβίωσης, σε εγχώριο και διεθνές underground. Το μικροσύμπαν που έχουν σκιαγραφήσει, ηχεί εξίσου ρεαλιστικό όσο και φαντασιακό, ενώ τα ηχοχρώματά τους, διατηρούν μια αναγνωρισιμότητα παρά τις πειραματικές τους μετατροπές. Οι Selofan, Ο Δημήτρης και η Ιωάννα Παυλίδου, συνθέτουν πρώτιστα βιωματικούς δίσκους. Μια ξενάγηση στη δεκαετή τους δισκογραφία κρίνεται απαραίτητη, μέχρι να βρεις το προσωπικό σου λιμάνι. Για μένα, ήταν το εξής, χάρη στη συγκλονιστική ακροβασία στίχων και synths, αλλά και τoυ Billie του βαμπίρ:

 

Ο δίσκος: "Vitrioli" (2018 - Fabrika Records)

Το τραγούδι: "There Must Be Somebody"

9

She Past Away

Το συγκρότημα: Αν και δημιουργήθηκαν το 2006, το πρώτο full length των Τούρκων post-punks ήρθε το 2012 μέσω της Fabrika Records, δισκογραφικής που όπως έγινε αντιληπτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναβίωση του ήχου. Το "Belirdi Gece", «αποκαλύφθηκε μέσα στη νύχτα», και παρά το γεγονός πως οι αναφορές σε μεγαθήρια του παρελθόντος ως ηχητική συγγένεια έδωσαν μια αίσθηση ανακύκλωσης, οι She Past Away εδραιώθηκαν εξαιτίας της ευστοχίας των κομματιών τους. Η εξέλιξή τους με τους επόμενους δίσκους είδε το όνομά τους να μεγαλώνει αισθητά, σε σημείο όπου πλέον αποτελούν οι ίδιοι σημείο αναφοράς στο ιδίωμα, γεγονός αξιοσημείωτο αν αναλογιστείς την έκταση καθώς και τις ιδιαιτερότητες της σκηνής.

 

Ο δίσκος: "Belirdi Gece" (2012 - Remoov / Fabrika Records)

Το τραγούδι: "Rituel"

10

The Soft Moon

Το συγκρότημα: Ο Luis Vasquez επέλεξε να αφήσει τη φαντασία του να οργιάσει υπό το όχημα των The Soft Moon. Παρέχοντας πυγμή, πολυπολιτισμική προσωπικότητα, και έντονο industrial/noise άρωμα στις καθιερωμένες τεχνοτροπίες της synth σκηνής, επέτρεψε στο προσωπικό του σχήμα να απομακρυνθεί από τον πυρήνα του ήχου με την ίδια ευκολία με την οποία τον τεμάχιζε. Δίνοντας, παράλληλα, έμφαση στο οπτικό σκέλος των ζωντανών του εμφανίσεων, επέτρεψε στα post-apocalyptic και άκρως επιθετικά του ηχοτοπία και παραγωγές να μετατρέψουν αυθορμητισμό και υποσυνείδητο σε ένα μέσο περιπλάνησης που αφήνει τον εαυτό σε απόσταση. Το ομότιτλο ντεμπούτο του δε, στέκει μέχρι σήμερα ως μια καθοριστική κυκλοφορία σε ολάκερο τον πειραματικό σύγχρονο ήχο.

 

Ο δίσκος: "The Soft Moon" (2010 - Captured Tracks)

Το τραγούδι: "Breathe The Fire"

 

Spotify Playlist