Αν και διατηρεί μια αδυναμία στα progressive και doom ιδιώματα, εξακολουθεί να ακούει κάθε γνωστό και άγνωστο είδος αναζητώντας την περιπέτεια στη μουσική και πιστεύει ότι οι δυνάμεις του χάους και...
Hayward×Dälek
Hayward×Dälek
Δύο μικροί μουσικοί θρύλοι επιχειρούν να γεφυρώσουν ιδιώματα, γενιές και ηπείρους
Συνήθως, οι συνεργασίες στην μουσική είναι αρκετά προφανείς και ασφαλείς, ανάμεσα σε καλλιτέχνες με κοινές παραστάσεις ή από σχετικά/συγγενικά ιδιώματα. Προφανώς όμως, το πραγματικό ενδιαφέρον διεγείρεται όταν η συνεργασία είναι μη-λογική, όταν ακόμα και η ίδια η σύνθεση ενός άλμπουμ ενδέχεται να δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις στους δημιουργούς. Ποιος μπορεί για παράδειγμα να ξεχάσει, για την τρέχουσα δεκαετία, την αναπάντεχη συνάντηση του Pharoah Sanders με τον Floating Points;
Έτσι και αυτή εδώ η σύμπραξη - σε μικρότερη κλίμακα, φυσικά - φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο δύο φαινομενικά ασύμβατους καλλιτέχνες. Ο Charles Hayward είναι ο ντράμερ των αιώνιων This Heat, ενός δηλαδή εκ των καλύτερων και σημαντικότερων experimental rock γκρουπ που γεννήθηκαν ποτέ. Λονδρέζος, στην όγδοη δεκαετία της ζωής του, ο Hayward παραμένει ενεργός εντός του πειραματικού χώρου, ίσως μάλιστα θυμάσαι πως μας ξετίναξε τα μυαλά πριν δύο χρόνια με τους Abstract Concrete. Από την άλλη, ο Will Brooks (Mc Dälek) είναι από το New Jersey, τρεις δεκαετίες νεότερος κι είναι γνωστός για το πειραματικό industrial hip-hop του. Οι Dälek έχουν μοιραστεί την σκηνή με διάφορα ονόματα από την σκληρή μουσική (Godflesh, Melvins, Tool και πολλοί ακόμα), συνεπώς υπάρχει το know-how, όμως ο αυτοσχεδιαστικος χαρακτήρας του Hayward μοιάζει με άγνωστη γη.
Η λέξη πειραματισμός όμως είναι κοινή στο λεξιλόγιο των δύο καλλιτεχνων, και αυτό είναι το κοινό έδαφος για να χτιστεί το υλικό του πρώτου συνεργατικού τους άλμπουμ - δουλειά που δημιουργήθηκε, προβαριστηκε και ολοκληρώθηκε σε λιγότερο από μια βδομάδα, κατά τη διάρκεια ενός κοινού residency στο Salford. Το κυρίως σώμα της μουσικής αποτελείται από τα synths και samples του Dälek και τις ρυθμικές, τυμπανιστικές παρεμβάσεις του Hayward. Επιχειρείται εδώ λοιπόν ένας αρμονικός συγκερασμός του ψηφιακού και του αναλογικού κόσμου.
Η δουλειά του Dälek εδώ οριοθετείται από ψυχρά synths και samples. Οι ήχοι μεταφέρουν αυτό το ψύχος και το συναίσθημα του "άβολου", σχεδόν σαν να επιχειρούν να χτίσουν ένα δυστοπικό, μηχανικό περιβάλλον. Αυτό φαίνεται περισσότερο σε tracks όπως το "Salvage" ή το "Increments", εκεί δηλαδή που το ηχογράφημα μοιάζει να αφιερωνεται εντελώς σε abstract ηχοτοπία. Στον αντίποδα, υπάρχουν συνθέσεις που φέρνουν στο προσκήνιο τους τυμπανιστικούς αυτοσχεδιασμούς του Hayward, και ειδικά στα "Antiphony" και "Re-evolution". Εδώ, το ανθρώπινο στοιχείο μοιάζει πιο απρόβλεπτο και πιο κυρίαρχο. Σίγουρα λίγο πιο ουσιώδες από το πιο απλό ambient των δύο πρώτων.
Εκεί που ο Dälek προσθέτει στίχους, και συγκεκριμένα στα "Between The Word And The Drum", "Breathe Slow", "Asymmetric" και "As Children Chant", η μουσική αποκτά άλλη δυναμική και υφή. Με όπλο το θαυμάσιο flow και τον κοφτερό πολιτικό στίχο, η μουσική γίνεται πιο δομημένη και πιο to the point. Ειδικά το "Asymmetric" αποτελεί μάλλον και την πεμπτουσία του άλμπουμ, εκεί που ο ανθρώπινος λόγος συναντά τα, εσκεμμένα, ελαφρώς εκτός ρυθμού τύμπανα του Hayward, σε ένα track που επιδιώκει την τελειότητα μέσα από την ατέλεια. Το "As Children Chant" είναι επίσης ένα ιδιαίτερα φορτισμένο τραγούδι, αφιερωμένο στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ελευθερία. Ως ανατριχίλα, ας μπει δίπλα στο "History Of Violence" από το φετινό πόνημα της Backwash.
Όσον αφορά δε το πειραματικό μέρος του άλμπουμ, το 11λεπτο "Sojourn" αποτελεί επίσης μια κορυφή του. Εκεί δηλαδή που ο αυτοσχεδιασμός μιας melodica (!) μετατρέπεται σε ένα παρατεταμένο improv-kraut διαμαντάκι που μαλιστα σχηματίζει έναν ολόκληρο κύκλο. Συνολικά το άλμπουμ παραμένει κάπως μετέωρο ανάμεσα στα συστατικά του: δεν φτάνει ποτέ σε experimental hip-hop ύψη - για σένα μιλάω billy woods -, δεν γίνεται βαθιά αυτοσχεδιαστικό, ούτε καταδύεται ολοκληρωτικά στην ambient. Στέκει κάπου ανάμεσα, προσπαθώντας να μεταδώσει τα καλύτερα από αυτούς τους κόσμους.
Παρά τα 56 γεμάτα λεπτά του, το "Hayward×Dälek" δεν γίνεται ποτέ συγκλονιστικό, παραμένει όμως ενδιαφέρον από άκρη σε άκρη. Ο τρόπος που ο Hayward μπορεί να ακούγεται καθοριστικός ακόμα και σε ήχους που γεννήθηκαν μετά από αυτόν είναι αξιοθαύμαστος, ο δε Dälek είναι ένας καλλιτέχνης με βαθύ αποτύπωμα σε ότι κάνει. Οι διαφορετικές τεχνοτροπίες, οι υφές, οι ήπειροι και οι γενιές γίνονται εδώ πεδίο παιχνιδιού κι εξερεύνησης και το αποτέλεσμα είναι αξιοσημείωτο, δημιουργικό και ισορροπημένο. Αν μη τι άλλο, ένα άλμπουμ από δύο μικρούς θρύλους που μπορούν να διεγείρουν την μουσική σου φαντασία.
