Ένα περίπου χρόνο μετά την κυκλοφορία του αξιόλογου full-length ντεμπούτου "Fata Morgana" σε φυσικό φορμάτ, οι Αθηναίοι  garage / surf / psych rockers επιστρέφουν δισκογραφικά με ένα δίγλωσσο τραγούδι. Η εκδοχή στην αγγλική γλώσσα υπό τον τίτλο "Love Is Done" αποτελεί τυπικό πλην ουσιαστικό δείγμα '60s γκαραζοψυδεδέλειας με κυρίαρχη μελωδία, καθιερωμένα για το είδος, δωρικά παιξίματα και πλήκτρα που ξεχωρίζουν. Η ουσία όμως βρίσκεται στην εκδοχή του τραγουδιού με ελληνικούς στίχους και τίτλο "Isos Na Nai Arga", που μας γυρίζει 55 με 60 χρόνια πίσω, αποκαλύπτωντας μια σχεδόν ξεχασμένη πτυχή του εγχώριας pop/rock σκηνής με αρκετά κρυμμένα διαμάντια. Το instant sold-out της περιορισμένης έκδοσης σε επτάιντσο βινύλιο ήδη από τις προ-παραγγελίες, ίσως φανερώνει ότι υπάρχει χώρος για την ανάδειξη ενός ιδιώματος του οποίου την ύπαρξη ουσιαστικά αγνοούσαμε.

Bandcamp | YouTube

Καλά τα πάει το powerviolence φέτος, με δίσκους όπως τα νέα Iron Lung φερειπείν. Ευτυχώς όμως, οι Scalp από την μάνα του υπο-ιδιώματος Καλιφόρνια, είπαν να κυκλοφορήσουν άλλο ένα LP για να του δώσουν να καταλάβει για τα καλά. Τρία χρόνια μετά το σαρωτικό "Black Tar", το συγκρότημα επιστρέφει και δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Οι Scalp, που ήδη μέχρι πρότινος ηχούσαν εξαιρετικοί, στο "Not Worthy Of Human Compassion" φαντάζουν κτηνώδεις. Παραγωγή, απόδοση σε φωνητικά και μουσικά όργανα, όλα, ηχούν κάπως, πιο μαζικά. Δεκατρία κομμάτια σε δεκαοχτώ λεπτά, γεμάτα καθηλωτικά breakdowns, μια τρομερά ζοφερή αισθητική να πλανάται, ήχο τραχύ που δεν κρύβει όμως την ουσία των riffs, και μια απανταχού ξεραΐλα. Αν δεν ξέρεις πως ηχεί στην πιο εκρηκτική του μορφή το ιδίωμα, μην σκας, ούτε και εμείς. Ήρθαν οι Scalp όμως και μας μαθαίνουν μπαλίτσα.

Bandcamp

Η δισκογραφική επιστροφή των αυτοχθόνων Nechochwen με το "Kanawha Black" πριν από τρία χρόνια, πιθανώς να μην εκτιμήθηκε όσο μετέπειτα ηχητικοί τους κληρονόμοι, παραμένει όμως μια κατάθεση ψυχής από ένα από τα πιο επιδραστικά folk/black metal σχήματα των τελευταίων 15 ετών. Στη νέα τους κυκλοφορία, το 30λεπτο "Spelewithiipi", το ντουέτο αποφασίζει να ενδόσει σε ένα πλήρως neo-folk άλμπουμ. Η απαλλάχια κληρονομιά, το παγανιστικό στοιχείο, η φυσιολατρική ηρεμία, όλα συνυπάρχουν σε βαθμό σαφώς από-ηλεκτρισμένο, σε σχέση με παλαιότερες απόπειρες της μπάντας. Το άλμπουμ, δίνει συχνά την εντύπωση του ωμού, του ακατέργαστου, αλλά στην πραγματικότητα, είναι απλώς ένα δημιουργικό στιγμιότυπο, απαραίτητη παύση στον κόσμο της ταχείας πληροφορίας. Μην τους προσπεράσεις.

Bandcamp

Αξίζει να βγάλουμε το καπέλο μας στους Max Doyle (κιθάρα), Jackie Perez Gratz (τσέλο, φωνή) και Zack Farewell (τύμπανα): καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ με διάρκεια λίγο κάτω από 80 λεπτά, με μόνο τα παραπάνω όργανα, χωρίς να πλατειάζουν και να γίνονται κουραστικοί. Το αντίθετο μάλιστα. Μπλέκοντας τυπικό post metal με θέματα κλασικότροπα, folk, progressive κι ένα σωρό άλλα στοιχεία αλλά χωρίς να θυσιάζουν την προσωπικότητα και την συνοχή τους, οι Grayceon εντυπωσιάζουν με τις μελωδίες τους και τον προσιτό χαρακτήρα της μουσικής τους. Το "Then The Darkness" έχει μόνο ωραίες συνθέσεις και δυνατή στιχουργική θεματολογία, συγκροτώντας τελικά μια υπέροχη συλλογή μουσικών και συναισθημάτων. Ναι, λείπει το μπάσο και κάποια ηχοχρώματα που θα έκαναν το σύνολο πιο ενδιαφέρον, όμως αναμφίβολα η μπάντα παραδίδει ταλέντο, χάρισμα και ψυχή - και με το 20λεπτο "Mahsa" να αποτελεί πραγματική δύναμη της φύσης. Εννοείται πως όσοι μαγνητίζεστε απο το ηχόχρωμα του τσέλου απαγορεύεται να χάσετε τους Grayceon, όμως καλό θα είναι να τους τσεκάρουν όλοι όσοι αγαπούν το καλό, προοδευτικό και doomy metal.

Bandcamp

Το δεύτερο full-length της Lust Hag είναι αποτέλεσμα μιας ακατάπαυστης κοντά τριετούς πορείας. Η μουσικός από την Montana των Η.Π.Α. με πληθώρα κυκλοφοριών επιχειρεί να χαράξει το δικό της κεφάλαιο στη μακρά παράδοση των μονομελών black metal σχημάτων. Το "Irrevocably Drubbed", όχι και τόσο απρόσμενα, είναι ένα εξαίσιο άλμπουμ το οποίο, ασπάζεται μεν στο έπακρο τις δόξες του νορβηγικού 1994 μέχρι βαριά 1996, με μια όμως τσαχπινιά. Όχι, δεν εννοώ τα σύνθια, αλλά το γεγονός πως στο σκληρό και πυκνό της riffing εντάσσει, όπως έπραξε και στο ντεμπούτο της, έντονα death metal στοιχεία. Τα 44 λεπτά του δίσκου διαθέτουν αψεγάδιαστη τεχνική (ακόμη και στο μπάσο), φοβερή παραγωγή, ντύνονται από ένα καταπληκτικό εξώφυλλο, και κερδίζουν και τα πλέον δύσπιστα ακραία ακροατήρια.

Bandcamp

Δεν είναι τυχαίο πως το όνομα των Βρετανών είναι εμπνευσμένο από τον σκληρότερο όλων ήρωα Conan. Η περίπτωση τους είναι από αυτές που δεν μας απογοητεύουν ποτέ στο χώρο του πατρόπαράδοτου doom/ sludge metal. Κάποιες φορές στο ιδίωμα δεν έχεις να περιμένεις και πολλά ή μεγάλες συγκινήσεις, πράγμα που για χρόνια είχε ωθήσει το ιδίωμα να είναι κάπως μονότονο. Ο τρόπος που όμως ορισμένα συγκροτήματα κάνουν το doom τους βαρύ κι ασήκωτο, όπως η περίπτωση των Yob στα πιο ψυχυδελικά κι αργόσυρτα και των Conan στα πιο metal και εις την μούρη σου μουσικά βαλτωμένα μονοπάτια τους κάνει να ξεχωρίζουν και να μην απογοητεύουν. Στην νέα τους κυκλοφορία, "Violence Dimension", οι Conan κάνουν αυτό ακριβώς που περιμένεις από αυτούς στην εντέλεια. Μια ώρα βαρβάτου και σχεδόν ατέλειωτου doom που σπάζει κόκαλα. Από την επιθετική αρχή του "Foeman’s Flesh" μέχρι τα δεκάλεπτα τελειώματα με το "Ocean Of Boiling Skin" και το noise wall του "Vortexxion", η βίαιη μουσική κατάρα των Conan αντηχεί σαν βάλσαμο στα αυτιά όσων ψάχνουν να βρουν τη δικαίωση στο sludge.

Bandcamp | Spotify

Έντεκα ολόκληρα χρόνια έπειτα από την τελευταία τους δισκογραφική εμφάνιση, οι Ιρλανδοί επιστρέφουν με ένα εξαιρετικό EP, ενδεικτικό του ταλέντου και της ιδιαίτερης ηχητικής τους φυσιογνωμίας. Εδώ μιλάμε για ένα από τα πιο upbeat και uptempo math rock της οικουμένης, ένα μουσικό σύμπλεγμα που καταφέρνει να μετουσιώσει τις νευρώσεις του math σε σύντομες, γρήγορες και πιασάρικες εκκενώσεις εγκεφαλικής ενέργειας. Τα τέσσερα τραγούδια του EP είναι απολαυστικά, ξεχωρίζει όμως το "Turtle Bay" με τον ξεδιάντροπα χορευτικό του χαρακτήρα, τις ηλεκτρονικές αναφορές και τις ιδιοφυείς κιθάρες του. Οι Adebisi Shank είναι ένα πολύ μοναδικό και χαρισματικό γκρουπ - οι πληροφορίες μάλιστα λένε πως στα live τους σπέρνανε…- δεν μπορούμε λοιπόν παρά να ελπίσουμε πως αυτή η επανεμφάνιση θα έχει διάρκεια και θα οδηγήσει σε μια νέα, ολοκληρωμένη δουλειά. Ένα από τα πιο ωραία, ζωντανά, ευχάριστα EP που άκουσα μέσα στο 2025.

Spotify

Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στο μονομελές σχήμα των …But The Shadows Have Foes. Με κάθε του δίσκο, το συγκρότημα από το Ιλινόις εμβαθύνει εντυπωσιακά στις αρετές του συνδυασμού black metal με neo-crust. Ο προηγούμενος δίσκος τους, το "A Great Variety Of Morbid Symptoms" του 2022, πέρα από ένα από ένα από τα αγαπημένα μου crust άλμπουμ των τελευταίων ετών, και μια ύψιστη εκδοχή της μουσικής αυτής, με σημερινά δεδομένα. Η επιστροφή του συγκροτήματος με το ταπεινά ονομασμένο νέο της άλμπουμ, την βρίσκει να ενδίδει περισσότερο στις Cascadian black metal καταβολές του.

Τα 40 λεπτά του δίσκου είναι εκ νέου, μια αδάμαστη αντικαπιταλιστική και αντιφασιστική επίθεση. Τα προσεγμένα samples επανέρχονται, συνδυάζονται ιδανικά με τις post-black metal επιρροές και στιγμές, και η αίσθηση πως ακούμε τους πρώιμους Panopticon ακόμη πιο κραστάδες εντείνεται. Το νέο άλμπουμ των …But The Shadows Have Foes πιθανώς να μην σοκάρει όσο προηγούμενες δουλειές τους, αλλά κάθε μακροσκελής του σύνθεση ηχεί ως μια εποχή στην κόλαση. Ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της αναβίωσης του ιδιώματος επέστρεψε και εκ νέου ηχεί τιτάνιο. Δέος.

Bandcamp

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από το πρώτο μέρος αυτού του δίπτυχου concept και τίποτα δεν άλλαξε στον ξεροκέφαλο κόσμο των Χιλιανών Mental Devastation. Μέσα σε μια ξερή και παλιομοδίτικη παραγωγή, τα riffs και τα solos παραμένουν νευρικά και κολασμένα, το θεσπέσιο άταστο μπάσο θυμίζει συνεχώς πως βρισκόμαστε σε tech περιβάλλον και τα φωνητικά εμμένουν στην τόσο Araya αισθητική τους, όμως η μπάντα στέκεται ψηλότερη από τις επιρροές της. Η μουσική ρέει χτίζοντας μικρούς λαβύρινθους, η έννοια της παράδοσης συνυπάρχει με γνήσια προοδευτικότητα και το μεταλλικό της περίβλημα δεν μπορεί να εξαλείψει την βαθιά εγκεφαλικότητα του άλμπουμ, όπως εξάλλου προεξοφλεί ο τίτλος και το εξώφυλλο. Οι Mental Devastation μοιάζουν να είναι από τους πιο ικανούς εκπροσώπους του τεχνικού thrash metal σήμερα, ο δίσκος είναι απλά φοβερός και τραγούδια όπως το ομώνυμο, το "Judge And Jury" και το "Pulsions" στέκουν σαν σύγχρονοι metal πύργοι. Φωτιά και λάβρα.

Bandcamp

Σε περίπτωση που δεν έχεις πάρει χαμπάρι τους Mspaint από το ντεμπούτο τους "Post American" και το απαίσιο του εξώφυλλο αλλά την τέλεια μουσική εντός του, να θυμίσουμε πως το συγκρότημα με το ευφυέστερο όνομα των τελευταίων ετών παίζει ένα κράμα nu metal και hardcore χωρίς κιθάρες, αλλά με μπάσο και σύνθια. Είχες γνωρίσει ποτέ στο σχολείο τον κάγκουρα που ήταν καλό παιδί και μετά το γυμνάσιο έφυγε για το επάλ και χαζοπροσπαθούσε να κάνει χιπ χοπ; Σκέψου έναν τέτοιο τύπο να σου φωνάζει πράγματα για το καλό σου πάνω από λούπες αλλά να ακούει και λίγο metal όταν βάζεις το νέο τους EP "No Separation" - που συνεχίζει μάλιστα την παράδοση των άθλιων εξωφύλλων. Είναι όλα όσα περιέγραψα ως τώρα, που δεν θα έπρεπε για κανένα λόγο να ακούγονται σωστά, παρόλα αυτά το EP είναι πέντε βαρβάτες κομματάρες. To "Wildfire" έχει την καλύτερη ηλεκτρονική λούπα για να τσιρίζεις από πάνω, το "Surveillance" είναι σκληρά πολιτικοποιημένο με φουκωικές προεκτάσεις κι ένα μυστήριο να το περικλείει, ενώ το "Angel" η πιο γλυκιά αντι-μπαλάντα της χρονιάς με πολλές δόσεις τόνωσης της ακροαστικής αυτοεκτίμησης. Δεν ξέρω τι μαγειρεύουν αυτά τα παιδιά κάτω στα υπόγειά τους για το δεύτερο δίσκο τους, προτείνω όμως να τους γνωρίσετε πριν είναι αργά.

Bandcamp | Spotify

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 10 χρόνια από την κυκλοφορία του "Abyss" της Chelsea Wolfe, και το επαναφέρω στο προσκήνιο γιατί θεωρώ πως είναι ιδανικό για να καταλάβεις τον ήχο του τρίτου άλμπουμ της Mutterlein (κατά κόσμον Marion Leclercq). Το "Amidst The Flames, May Our Organs Resound", αντλεί με παρόμοιο τρόπο, από ηλεκτρονικό, darkwave, industrial, doom, για να συνθέσει ένα 40λεπτο avant-garde οικοδόμημα, μοιρασμένο σε επτά πνιγηρές συνθέσεις. Το post τέκνο της γαλλίδας, επηρεάζεται βαθιά από την τοπική πειραματική black metal σκηνή, και καταφέρνει να αποτελέσει μια ολιστική καταβύθιση σε σκληρά ψυχολογικά ηχοτοπία, αναζητώντας μια κάθαρση, η κοποία όμως δεν έρχεται εύκολα, παρά μόνο διαφεύγει στιγμιαία όταν αποσπάσεις την προσοχή. Από τις πιο ουσιώδεις και επίπονες ακροάσεις στον χώρο φέτος. Δώσε βάση στα φωνητικά ε.

Bandcamp