Yellow Eyes, Nefarious Spirit, Kevel @ An Club, 05/12/23

Η ανακοίνωση της άφιξης των Yellow Eyes στα μέρη μας για μια συναυλία, αποτέλεσε, προσωπικά μιλώντας, μια έκπληξη. Δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένες οι αφίξεις μπαντών που ξεχωρίζουν στο σύγχρονο (πειραματικό και μη) extreme metal underground, πόσο μάλλον δε από αυτό των Η.Π.Α., που τα τελευταία χρόνια διανύει περίοδο έκρηξης. Έτσι, το νέο πως το ιδιαίτερο και άκρως ποιοτικό black metal σχήμα θα παρουσίαζε το καταιγιστικό του υλικό σε μια, άκρως βροχερή όπως αποδείχθηκε, βραδιά με support acts τους αξιοπρόσεκτους Kevel και Nefarious Spirit, ξεχώρισε μονομιάς στο συναυλιακό extreme metal ημερολόγιο. Το αποτέλεσμα, μας δικαίωσε πλήρως.

Με το πρόγραμμα να τηρείται κατά γράμμα, στη σκηνή του An ανέβηκαν οι Kevel. Έχοντας ως σύμμαχο έναν εξαιρετικό ήχο, οι Kevel απέδωσαν με εξαιρετική άνεση και ακρίβεια το απαιτητικό τους υλικό. Το post-black/progressive sludge metal της μπάντας δεν είναι απλή υπόθεση, αλλά με άνεση, και επικοινωνία με το κοινό, το συγκρότημα κατάφερε να διατηρήσει το ενδιαφέρον αμείωτο για όσο διάστημα έμεινε στη σκηνή. Οι μουσικές του "Mutatis Mutandis" παραμένουν άκρως ενδιαφέρον και μακριά από κοινοτυπίες ακόμη και σε ζωντανό πλαίσιο, και οι Kevel, ακόμη και όταν είχαν απρόοπτο με μια σπασμένη χορδή στην κιθάρα, δεν έχασαν το βηματισμό τους. Αν τους πετύχετε σε συναυλία, προτείνουμε να τους παρακολουθήσετε με προσοχή. Και επίσης ελπίζουμε σύντομα σε νέο υλικό.

Έπειτα από ένα εικοσάλεπτο διάλειμμα, ήρθε η ώρα των Nefarious Spirit. Όσα άτομα από το παρευρισκόμενο κοινό είχαμε ξαναδεί την μπάντα ζωντανά, ήμασταν προετοιμασμένα για την ηχητική επίθεση της τετράδας, αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό. Έχοντας κυκλοφορήσει πριν λίγες ημέρες το νέο τους split με τους Θεσσαλονικείς Herald, οι black metallers επιδόθηκαν με πλήρη αφοσίωση στο black metal το οποίο υπηρετούν. Με διαφορά το πιο παλαιομοδίτικο από τα τρία σχήματα της βραδιάς, οι Nefarious Spirit πεισματικά ξεδίπλωσαν ένα black metal ψύχος βγαλμένο από Σκανδιναβία 1994-1996, με ένα frontman που έφερνε μνήμες με την κινησιολογία του από Dead και Νοcturno Culto. Καταιγιστικά tremolo riffs, Celtic Frost γυρίσματα, ένα πέρασμα από το “Freezing Moon” και μια απόλυτα σφιχτή μπάντα η οποία σε κέρδιζε με την ένταση που μετέδιδε. Εξαιρετικοί.

Όλα ήταν έτοιμα για να εμφανιστούν οι Yellow Eyes μπροστά σε ένα venue με ικανοποιητική, δεδομένων των συνθηκών προσέλευση. Το συγκρότημα, βρίσκεται σε μια άκρως ορεξάτη και δημιουργική καμπή στην καρίερα του, λίγο πριν κυκλοφορήσει το νέο του full length άλμπουμ. Με το πειραματικό και ιδιαίτερο πρόσφατο "Master's Murmur" να είναι ακόμη φρέσκο στα αυτιά μας, δεν ξέραμε τι να περιμένουμε από το σετ της μπάντας. Η τετράδα όμως, αποδείχθηκε σαρωτική. Για περίπου 50 λεπτά, οι Αμερικανοί, με έναν ήχο που σταδιακά όλο και βελτιωνόταν μέχρι να κατασταλλάξει στην απαιτούμενη συνύπαρξη διαύγειας και όγκου, απέδειξαν στο παρευρισκόμενο κοινό γιατί θεωρούναι ένα από τα καλύτερα black metal σχήματα της γενιάς τους.

Οι μακροσκελείς και απαιτητικές συνθέσεις της μπάντας δεν έχασαν την ορμή ή το βάθος τους κατά τη ζωντανή τους μεταφορά. Ως black metal σχήμα, οι Yellow Eyes δίνουν έμφαση στα μεγαλοπρεπή κιθαριστικά περάσματα, που άλλοτε αποπνέουν κασκάδιο αέρα, και άλλοτε γοητεύουν με τα δυσαρμονικά αρπίσματα που εμποτίζουν με πειραματισμό τον καλλιτεχνικό τους πυρήνα. Έτσι, αποσβολωμένα από το πάθος και την επιβλητική σκηνική παρουσία της μπάντας, μπορεί οι υψηλές ταχύτητες και η εναλλαγή τους από post ατμοσφαιρικά κτισίματα (που ειδικά live θύμισαν τέκνα της Church Of Ra) να μας συνέπαιρναν ως επί το πλείστον, αλλά η ενέργεια των Yellow Eyes μεταδιδόταν εξίσου και από τις μικρές συνθετικές πινελιές που δεν χάθηκαν κατά την άψογη απόδοση των συνθέσεών τους.

Το πέρασμα από το καταπληκτικό "Rare Field Ceiling" του 2019 με το "Warmth Trance Revival" που προσαρμόστηκε κιθαριστικά για τις ανάγκες της συναυλίας, ήταν υποδειγματικό. Οι αναφορές στο "Immersion Trench Reverie", μάλλον τον πιο «διάσημο» δίσκο τους, επέφεραν και τις πιο έντονες αντιδράσεις. Η επιλογή τους να τιμήσουν και το "Master’s Murmuur" με το "Old Acclivity Dream", αν δεν απατώμαι, δεν στέρησε τίποτα από τη συνοχή της δυναμικής τους. Και, μπορεί οι κιθάρες να όρισαν το κλίμα της βραδιάς, με το κοινό, ακόμη και τα άτομα που δεν είχαν εγκληματιστεί με τη μουσική της μπάντας, να ενθουσιάζεται από την εμφάνιση που διαδραματιζόταν μπροστά του, ήταν όμως το συγκλονιστικό drumming του εκπληκτικού Rekevics (Vanum, Ruin Lust) που κέρδισε τις εντυπώσεις. Με πάσα ειλικρίνεια και υποκειμενικότητα, τόσο απαιτητικό και ψυχωμένο παίξιμο, σπάνια συναντάς σε black metal συναυλίες.

Εν κατακλείδι, οι Yellow Eyes δεν είναι απλώς μια ακόμη μπάντα που παρασύρεται από τις τάσεις και την περιοδικότητα της επικαιρότητας. Η δισκογραφική τους πορεία είναι αδιαπραγμάτευτη, ξεδιπλώνοντας τη διάθεσή τους να μείνουν πιστοί στο πνεύμα και την αισθητική του black metal, αρνούμενοι όμως να συμβιβαστούν με τα στεγανά του. Η επί σκηνής παρουσία τους, όπως την παρακολουθήσαμε το βροχερό βράδυ της Τρίτης στο An, τιμάει στο έπακρο το καλλιτεχνικό τους όραμα. Οι Yellow Eyes κέρδισαν το αθηναϊκό κοινό που επέλεξε να τιμήσει αυτή την συναυλία, επειδή ακριβώς εμφύσησαν με φούρια τον ανανεωτικό αέρα που φέρνουν στο ιδίωμα, σε μια συνύπαρξη απαιτητικών ψυχολογικά και σωματικά, αποδόσεων των συνθέσεών τους, και μετάδοσης μιας ενέργειας που αναζητείται σε τέτοιες συναυλίες. Κλείνοντας εκ νέου σε προσωπικό τόνο, χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν χρειάστηκε να αναζητήσω το συγκρότημα σε κάποιο διεθνές underground φεστιβάλ αλλά το είδα στην πόλη μου.

Φωτογραφίες: Ειρήνη Τάτση