«10»: Top επιλογές από το ελληνικό underground για το 2020

Δέκα διαμαντάκια της εγχώριας μουσικής παραγωγής για τη φετινή χρονιά που αξίζουν με το παραπάνω τη θέση τους στη δισκοθήκη μας

Ας ξεφύγουμε επιτέλους από την αναπαραγωγή της ίδιας καραμέλας: οι Έλληνες καλλιτέχνες έχουν πάψει προ πολλού να αποτελούν τους «φτωχούς συγγενείς» των συναδέλφων τους από πιο «προηγμένες» μουσικά χώρες και στο ελληνικό underground συμβαίνουν πολύ αξιόλογα πράγματα, απ’ άκρη σ’ άκρη του. Προσπαθούμε κατά τη διάρκεια του κάθε έτους να ανακαλύπτουμε και να αναδεικνύουμε όσο το δυνατόν περισσότερα εγχώρια σχήματα, η μουσική παραγωγή όμως έχει ξεφύγει σε τέτοια αριθμητικά μεγέθη που, αναπόφευκτα, πολλά άλμπουμ δεν φτάνουν στην κεντρική μας σελίδα. Πολλές φορές αυτό έχει να κάνει με ζητήματα συγχρονισμού και όχι με την πραγματική τους αξία.

Θέλοντας λοιπόν να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, βαλθήκαμε να διαλέξουμε τους καλύτερους δίσκους που ακούσαμε φέτος από το ελληνικό underground. Καλύπτοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ηχητικό φάσμα - από το folk στο metal κι από το punk ως την jazz - επιλέξαμε δέκα εξαιρετικά στο είδος τους (και όχι μόνο) άλμπουμ, που αξίζουν να βρίσκονται σε ενημερωμένες δισκοθήκες και που αποδεικνύουν τις σημαντικές περγαμηνές και προοπτικές των δημιουργών τους. Επειδή η λέξη underground είναι πάντα λίγο ασαφής, κρατήστε το «Δίσκοι που αξίζουν μεγαλύτερη προβολή». Κι αν το 2020, τέλος πάντων, δεν ήταν και η καλύτερη χρονιά της ζωής μας, αξίζει να πάρουμε μαζί μας αυτούς τους δίσκους, όχι γιατί είναι «καλοί για ελληνικοί» αλλά γιατί είναι πραγματικά Καλοί.

Ακούστε τους και διαπιστώστε το και μόνοι/ες σας!

Οι δίσκοι παρουσιάζονται κατά σειρά κυκλοφορίας

1
Μινέρβα - "Konserva"
(Self-Released), Garage Rock, Lo-Fi, Garage Punk
Μινέρβα - Konserva
Όμορφη garage αναγέννηση, ντεμπούτο δίσκος, σερβιρισμένη σε μια κονσέρβα από μια φρέσκια μπάντα από την Αθήνα! Δημήτρης Κουτσούλης στα τύμπανα, Dennis Κουταβάς πλήκτρα, κιθάρα και φωνητικά, Γιώργος Κουκλάκης κιθάρα και φωνητικά επίσης και Σπήλιος Κακκας στο μπάσο. Σίγουρα κάποια στιγμή έχουν ακούσει The Sonics, MC5, The Libertines, The Hives και The Stooges. Σίγουρα έχουν κέφι και ενέργεια η οποία φαίνεται και στο video του "Turn Me On". Τέσσερα από τα δέκα κομμάτια με ελληνικό στίχο και τα υπόλοιπα έξι με αγγλόφωνο. Τολμώ να επιλέξω τα ελληνικά τους κομμάτια ως πιο ταιριαστά στο στιλ και στον τρόπο τραγουδιού τους. Η fuzz φασαρία τους ταιριάζει πανέμορφα με το lo-fi τρόπο τους και το αποτέλεσμα είναι έντονο, φευγάτο και αρκετά σπαστικό (με όποια καλή έννοια υπάρχει σε αυτή τη λέξη). Ψυχεδελικά βρόμικο garage rock λοιπόν το οποίο σε ταρακουνάει και με τις punk αναφορές σε κλοτσάει δυνατά. Προφανώς και θα αρέσουν σε φίλους των Acid Baby Jesus και των Bazooka. (Θ.Γ)
 
2
Evritiki Zygia - "Ormenion"
(Teranga Beat), Folk/World/Fusion
Evritiki Zygia - Ormenion
Οι Εβρίτικη Ζυγιά, αν και υφίστανται ως σχήμα από το 2007, μόλις φέτος με το "Ορμένιον" είδαν το ταλέντο τους να ξεπερνά τους γεωγραφικούς περιορισμούς της χώρας. O συνδυασμός δικών τους συνθέσεων και επαναπροσέγγισης παραδοσιακών μουσικών, κατάφερε να δημιουργήσει, λαμβάνοντας υπόψη τις καίριες ηχητικές πινελιές, ένα αποτέλεσμα ικανό να υπερβεί την εγχώρια folk μουσική. Βέβαια, τόσο η συνεργασία με τη Teranga Beat, όσο και η πολιτισμική σφραγίδα του άλμπουμ που αποτυπώνεται και από τον στοχευμένο του τίτλο, αναδεικνύουν ένα fusion διαφορετικών ηχοχρωμάτων, βαθιά ριζωμένο στην ευρύτερη λαϊκή παράδοση της περιοχής. Το αποτέλεσμα ηχεί πνευματικό και άχρονο, αν και αναδεικνύει μια ενδιαφέρουσα διαλεκτική της λαογραφικής παράδοσης του πολιτισμικού σταυροδρομιού που είναι τα εδάφη του Έβρου. Αν έπρεπε να κρατήσω μόλις ένα υπερβατικό σημείο, αυτό θα ήταν η ψυχεδέλεια που αναδύεται από τα ηλεκτρισμένα ηχητικά στρώματα και τους ρυθμούς των κρουστών. Ο δίσκος όμως, είναι γεμάτος από τέτοιες. (Α.Ζ)
 
3
Μορμώ - "Μορμώ"
(Νεκρόφως/ SweetOhm/Nothing to Harvest/Body Blows), Crust
Μορμώ - Μορμώ
Το ντεμπούτο των Μορμώ, στους οποίους συμμετέχουν μέλη των Δύσπνοια, ήταν, προσωπικά μιλώντας μια από τις πιο πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες για το 2020. Το αποτέλεσμα, είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών στην εγχώρια crust σκηνή. Τα ρυθμικά τους μέρη δομούνται μεν πάνω στο παραδοσιακό crust, οι Μορμώ όμως προσφέρουν μια κιθαριστική προσέγγιση η οποία βρίθει ταυτότητας. Ο ιδιαίτερος τόνος, είναι απόρροια της ενσωμάτωσης κατά ένα ξεχωριστό τρόπο, post-punk επιρροών, και όχι μόνο, που ακροβατούν με αυτές από συγκροτήματα όπως οι From Ashes Rise. Παρά τις όποιες προσωπικές μου ενστάσεις αναφορικά με τον «όγκο» του άλμπουμ, δεν μπορώ να αρνηθώ με τίποτα πως στιγμές όπως το επιβλητικό έπος που ονομάζεται "Αντικρίζοντας Το Νεκρόφως" στοιχειώνουν με κάθε ακρόαση. Η αίσθηση που απομένει εν τέλει, είναι πως αυτό το άλμπουμ φαντάζει ικανό να παγιδεύσει εντός των συνθέσεων του και τον πιο δύσπιστο. Από τη στιγμή που θα ενδώσεις να ακούσεις εξάλλου, μικρή σημασία έχουν τα υπόλοιπα. (Α.Ζ)
 
4
Central Pozitronics - "Central Pozitronics"
(39label), Noise rock, electronic, breakbeat
Central Pozitronics - Central Pozitronics
Το ομώνυμο ντεμπούτο αυτού του αθηναϊκού τρίο φανερώνει ένα γκρουπ του οποίου ο ήχος και το συνολικό attitude δεν είναι και πολύ συνηθισμένα στη σκηνή μας. Η παρουσία μόνο τριών οργάνων στο οπλοστάσιο τους (τύμπανα, κιθάρα και electronics) ίσως φαίνεται λιτή αλλά, πίστεψε το, είναι αρκετά για μια εντυπωσιακή επίθεση ρυθμών και ήχων. Εκτεταμένα noise και ηλεκτρονικά στοιχεία, δαιμονισμένα breakbeats και αλλόκοτα riffs, συγκροτούν ένα εκρηκτικό μίγμα που ηχεί θορυβώδες αλλά και απόλυτα σύγχρονο, ενώ σταματάει σε κάθε πιθανή μουσική στάση ανάμεσα στην pop και το industrial. Ο δίσκος αυτός είναι ασυγκράτητα διασκεδαστικός και με υψηλό δείκτη ενεργητικότητας - κοινώς, ψοφάς να τους δεις live. Ένα θαυμάσιο νέο γκρουπ που - το κυριότερο - φαντάζει ότι κατέχει τόσο καλά το προσωπικό στυλ και το υλικό του που, λογικά, θα τους μάθεις για τα καλά στο μέλλον. Για ακροατές που έχουν ακούσει πολλές μουσικές αλλά δεν σταματούν να ψάχνουν. (Α.Κ)
 
5
Το Πράγμα - "Year Of The Thing"
(Trumpetfish), Jazz
Το Πράγμα - Year Of The Thing
Το δεύτερο άλμπουμ του προσωπικού σχήματος του πιανίστα/μαέστρου Κωστή Χριστοδούλου και πρώτο για τη νεοσύστατη Trumpetfish, αποτελεί ένα από τα πλέον συναρπαστικά jazz άλμπουμ της χρονιάς για την εγχώρια παραγωγή. Φυσικά, μουσικοί του διαμετρήματος των Μάνου Θεοδοσάκη (τρομπέτα), Δημήτρη Τσάκα (σαξόφωνο), Τάκη Πατερέλη (σαξόφωνο/φλάουτο), Κώστα Κωνσταντίνου (κοντραμπάσο) και Σεραφείμ Μπέλλου (τύμπανα) εγγυώνται την καλαισθησία του αποτελέσματος και τη γνώση του αντικειμένου, είναι όμως οι συνθέσεις που έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ξεκινώντας από κλασικές swing αφετηρίες, το άλμπουμ γρήγορα αλλάζει πορεία προς διαλογιστικά, world και ethiopique μονοπάτια, ενώ σκοτεινές κλίμακες και τελετουργικά grooves χτίζουν μια πολύ ιδιαίτερη και υπερβατική ατμόσφαιρα. Το άλμπουμ ρέει σαν μαύρο ρυάκι, οι μελωδίες ανεβαίνουν στα ύψη, τα πνευστά χαϊδεύουν τη σκιά σου, αυτή είναι σίγουρα η χρονιά του Πράγματος! (Α.Κ)
 
6
Echidna - "Escape From Civilization"
(Self Released), Progressive death metal
Echidna - Escape From Civilization
Θυμάμαι ακόμα τις άριστες εντυπώσεις που μου είχαν αφήσει οι Θεσσαλονικείς Echidna ως support των Cynic, το μακρινό καλοκαίρι του 2007. Η μπάντα έβγαλε το ντεμπούτο της το 2010 και τους πήρε δέκα χρόνια να επανέλθουν δισκογραφικά - δεν ξέρω τί τους καθυστέρησε τόσο αλλά χαιρόμαστε που τους ξανασυναντάμε! Η χαρά μας πολλαπλασιάζεται διαπιστώνοντας ότι το γκρουπ δεν είναι απόλυτα δέσμιο των τυπικών progressive techdeath στοιχείων τους αλλά επιχειρούν ένα σημαντικό avant metal άλμα. Το υλικό τους έχει προσωπικότητα σε περίσσευμα και οι δομές των συνθέσεων είναι ιδιαίτερες, απόδειξη ότι οι Echidna ψάχνονται και πειραματίζονται, απέχοντας πολύ από το να χαρακτηριστούν ως «προκάτ» μπάντα. Φυσικά, το άρρωστο rhythm section είναι εδώ, οι κιθάρες έχουν πολύ μεγάλη ποικιλία, ενώ και τα φωνητικά παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον με τις old school αναφορές τους. Το "Escape From Civilization" είναι ένα πολύ αξιόλογο metal άλμπουμ, με πολύ δυνατή ισορροπία ανάμεσα σε παραδοσιακά και νεωτεριστικά στοιχεία. Ελπίζω να ήρθαν ξανά για να μείνουν. (Α.Κ)
 
7
Στρύχνο - "Στρύχνο"
(Self Released), Post-punk
Στρύχνο - Στρύχνο
«Ας εκφραστούμε αντιεμπορικά με νότες βουτηγμένες στη βενζίνη των καιρών» δηλώνουν οι Στρύχνο και πιθανώς οποιαδήποτε άλλη περιγραφή του δίσκου να περισσεύει. Το post-punk τους ηχεί οργισμένο, αλλά όχι από πλευράς ταχυτήτων, όσον αναφορικά με την ατμόσφαιρα την οποία εξαπλώνουν οι οκτώ συνθέσεις του δίσκου. Οι ρυθμοί είναι υπνωτικοί, τα γυναικεία φωνητικά διαθέτουν μια αίγλη η οποία, ανά στιγμές όπως στο "Κάτι Που Δεν Υπήρξε Ποτέ", στοιχειώνει, ενώ τα έγχορδα προσαρμόζονται χωρίς να χάνουν στιγμή το στίγμα τους. Κατά τη γνώμη μου, αυτές οι μουσικές οφείλουν να απηχούν μια κρισιμότητα και οι Στρύχνο πέτυχαν με τον δίσκο τους να αγγίξουν αυτά τα καταραμένα συναισθήματα και σκέψεις που δεν μπορεί κανείς να αποχωριστεί το βράδυ πριν κοιμηθεί. Είτε χάνονται σε δυσοίωνα ηχητικά τοπία με το "Ανέμου Κάλεσμα" είτε εξαπολύουν κιθαριστικές φωτιές με το "Χέρι Του Μίσους", το βλέμμα είναι στραμμένο στον αόρατο εχθρό που αλλοιώνει κάθε τι όμορφο που μπορεί να ανθίσει σε αυτή τη Γη. (Α.Ζ)
 
8
Typhus - "Mass Produced Perfection"
(Punishment 18), Speed/Thrash
Typhus - Mass Produced Perfection
Όσοι ασχολήθηκαν με το εγχώριο thrash metal underground των ‘10s σίγουρα θα θυμούνται τους Nuclear Terror, οι οποίοι είχαν κυκλοφορήσει ένα πολύ ενδιαφέρον EP, πίσω στο 2014. Ουσιαστικά, οι Typhus αποτελούν τη φυσική συνέχεια εκείνων, με τον Σωκράτη Αλεξίου να αντικαθιστά τον Χρήστο Κουταλέλη στα κιθαριστικά καθήκοντα. Στο επίσημο full length ντεμπούτο του, πλέον, το αθηναϊκό κουαρτέτο επιδίδεται σε αυτό το υψηλής τεχνικής κι αισθητικής speed/thrash των Toxik, Realm και λοιπών σχημάτων εκείνης της συνομοταξίας, με τα αναμενόμενα «τσιριδάτα», υψίσυχνα φωνητικά και τις περίπλοκες συνθετικές δομές σε riffs και solos. Έτσι, μαζί με τους Chronosphere και Exarsis (ο πρώην τραγουδιστής - και νυν των Ravencult - των οποίων συμμετέχει σε τρία τραγούδια εδώ) συμπληρώνουν μια τριάδα που πλαισιώνει ιδανικά τους άπιαστους Sacral Rage στην προσπάθεια επιστροφής του πάντοτε στρυφνού και ιδιαίτερου tech-thrash υποϊδιώματος στην επικαιρότητα, με τη συνέχεια τους να προμηνύεται σπουδαία αν συνεχίσουν στο μονοπάτι εξέλιξης που δείχνουν ήδη να βαδίζουν. (Σ.Κ)
 
9
Babel Trio - "The Martyr"
(Labyrinth Of Thoughts), Stoner/Folk/Psych
Babel Trio - The Martyr
Μπάσο, τύμπανα κι ένα παραμορφωμένο ηλεκτρικό λαούτο ξεχύνονται από την Κρήτη με stoner/psych προθέσεις; Πάρτε τα λεφτά μας, κύριοι! Οι Babel Trio έχουν καταλάβει καλά ότι η καλή ιδέα είναι το ήμισυ του παντός, χωρίς να έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να στήσουν εξαιρετικά το υλικό τους. Ο ελληνικός στίχος και η κρητική χροιά του τραγουδιστή ενώνουν τα Ανώγεια με την California των riffs του Adam Jones και τα Cretan folk στοιχεία τους ηλεκτρίζονται και πετάνε σπίθες γύρω από μια stoner φωτιά, ενώ οι σκιές χορεύουν. Ο δίσκος περιέχει πέντε θαυμάσιες original συνθέσεις και τρεις διασκευές σε παραδοσιακά τραγούδια που λειτουργούν ισότιμα, ενταγμένα στον Babel Trio ήχο. Δεν χρειάζεται να αγαπάς την Κρήτη για να αντιληφθείς ότι πρόκειται για ένα απολύτως συναρπαστικό γκρουπ, με άποψη και μεράκι - πόσο μάλλον που την αγαπάμε! Στα αυτάκια μου, οι Babel Trio δεν υστερούν σε τίποτα συγκριτικά με τους μεγάλους πια Villagers Of Ioannina City, για την ακρίβεια ίσως και να πρόκειται για το εκ Νότου αντίπαλο δέος. (Α.Κ)
 
10
Kevel - "Mutatis Mutandis"
(I, Voidhanger), Avant metal
Kevel - Mutatis Mutandis
Το δεύτερο άλμπουμ των Πειραιωτών Kevel είναι άλλη μια απόδειξη ότι δικαιοσύνη δεν υπάρχει πουθενά. Εξηγούμαι: λίγα λεπτά μέσα στο εναρκτήριο "Of Being" πείθουν, όχι μόνο για το γεγονός ότι ΔΕΝ έχουμε άλλη τέτοια μπάντα στην Ελλάδα, αλλά και για το ότι το "Mutatis Mutandis" θα έπρεπε να αγκαλιάζεται παντού ως ένα από τα καλύτερα φετινά greek metal άλμπουμ - αν όχι το καλύτερο. Διαισθάνεται κανείς ότι κάποτε ξεκίνησαν από progressive sludge αφετηρίες, τις έχουν πλέον μπολιάσει όμως με γνήσιες avant ανησυχίες, αγνές δυσαρμονίες και black ατμόσφαιρες, διαμορφώνοντας έναν ξεχωριστό, σκοτεινό και ιδιαίτερα περιπετειώδη ήχο. Εξάλλου, το όνομα της I, Voidhanger αποτελεί από μόνο του ένα είδος εγγύησης. Το "Mutatis Mutandis" είναι από τη φύση του ένα σκοτεινό κατά βάση άλμπουμ, που διαθέτει όμως την απαιτούμενη εγκεφαλικότητα και υγιή εσωστρέφεια για να σε κρατήσει και να σε κλειδώσει στα αυλάκια του. Αν οι Kevel είναι τόσο καλοί και live, τότε σημαίνει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα γκρουπ-αποκάλυψη που πρέπει να σαρώσει. Δοκιμάστε το. (Α.Κ)
 
  • SHARE
  • TWEET