Anneke van Giersbergen, Jaded Star @ Τριανόν, 17/05/15

Μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον το εγχείρημα «The Unplugged Experience» από μόνο του. Πόσο μάλλον όταν αναγκάζει το εκάστοτε act να απομακρυνθεί απ' τη ζώνη ασφαλείας του και τις καταβολές στις οποίες αισθάνεται άνετα, και να πειραματιστεί. Προφανώς και η δυσκολία είναι μεγάλη και δεν μπορεί το οποιοδήποτε act να ανταποκριθεί στις απογυμνωμένες συνθέσεις, που προδίδουν, άμεσα, στον ακροατή τα τυχόντα λάθη. Παραμένει, όμως, μια καλή ευκαιρία να δούμε τις δυνατότητές του, αν μπορεί να αντεπεξέλθει με μόνο τα «βασικά συστατικά» και αν «έχει ό,τι χρειάζεται» για να επιβιώσει στο πέρασμα του χρόνου.

Οι -μισοί- Jaded Star οι οποίοι εμφανίστηκαν για δεύτερη φορά, μετά τη Θεσσαλονίκη, ως support στην Anneke, απέδειξαν πως πληρούν όλες τις παραπάνω προδιαγραφές. Το φωνητικό εύρος της Maxi Nil είχε φανερωθεί σε όλα τα συγκροτήματα στα οποία ανήκε στο παρελθόν. Δίπλα, όμως, στους Jaded Star και στο ντεμπούτο τους, "Memories From The Future", η Maxi ακούγεται πιο σίγουρη από ποτέ.



Συνοδευόμενη απ' την κιθάρα του εξαιρετικά ταλαντούχου Κώστα Βρετού, παραμέρισε για λίγο τις metal καταβολές της και παρουσίασε μια διαφορετική εκδοχή του άλμπουμ. Σε αυτή την εκδοχή, η μελωδική ηλεκτροακουστική κιθάρα επέτρεψε να λάμψουν οι στίχοι των κομματιών, ενώ, ταυτόχρονα, χρωματίζονταν εντόνως διαφορετικά στην τριάδα των "In Memory", "Wake Up", "You'll See", χάρη στην γυμνή χροιά.



Το αποτέλεσμα εξέπληξε θετικά και, παρά το δικαιολογημένο άγχος τους, έδωσαν την εντύπωση ότι τους άρεσε η εμπειρία και θα την επιχειρούσαν ξανά, στο μέλλον.

Setlist: The Mask / Stars / Into The End Of Time / Healing The Inner Child / In Memory / Wake Up / You'll See / Keep On Fighting.

Δεν θα σας κρύψω ότι το feedback που έλαβα απ' τους ακροατές των προηγούμενων σταθμών της Anneke van Giersbergen είχε μεγαλώσει τις προσδοκίες μου για το τελευταίο σόου της φετινής της περιοδείας. Η «εγγύηση», όμως, που μου υποσχέθηκαν ότι ταυτίζεται με το όνομά της, μάλλον έληξε το Σάββατο.



Αρχικά, υποψιάζομαι ότι το άγχος που την «ακολουθεί» φημισμένα σε κάθε live της είναι κάλπικο. Το πιο πιθανό είναι να το υποκρίνεται, απλά και μόνο για να μας υπενθυμίζει την ανθρώπινη υπόστασή της. Ευτυχώς, δηλαδή, διότι αν κρίναμε απ' τις φωνητικές κρυστάλλινες ικανότητές της και τον αντίκτυπό τους, θα επιμέναμε ότι είναι μία «Σειρήνα» που ξέφυγε απ' τα δεσμά της μυθολογίας.



Συνήθως, όταν ερμηνεύει, ανατριχιάζεις με κάθε υψηλή νότα και δεν μπορείς να «ξεκολλήσεις» τα μάτια σου από πάνω της. Στο τέλος του κάθε κομματιού, απελευθερώνονται τα χέρια σου, μοναχά για να χειροκροτήσεις, πριν βυθιστείς πάλι στην καταστολή. Αυτή την Κυριακή, όμως, το «κερί» εμπόδισε πολύ σκληρά το να πιάσουν τα μάγια. Αν δεν τα «σκάτωνε» η ίδια, παρ' όλο που είχε μπροστά της γραμμένους τους στίχους και τις συγχορδίες, θα τα «σκάτωνε» η κιθάρα της που θα ξεκουρδιζόταν. Όπως και να 'χε θα σταματούσε, θα ζητούσε συγγνώμη και θα το άρχιζε απ' την αρχή. Είναι και η αλλεργική περίοδος στην μέση, που έκανε τα μάτια της να δακρύζουν και την φωνή της βραχνή... Που μπορεί να της πήγαινε το βράχνιασμα. Μπορεί να ήταν το κάτι καινούργιο στην ερμηνεία της. Μπορεί να απέδωσε άψογα και με αυτό. Αλλά είπαμε, τα μαγικά της για να «πιάσουν» χρειάζονται τα κρυστάλλινα high-pitched φωνητικά.



Το χειρότερο απ' όλα βέβαια, ήταν το πρόβλημα του ήχου του μικροφώνου, που άρχισε στο "Somewhere" και δεν διορθώθηκε ποτέ, ολοκληρωτικά, κουράζοντας και την ίδια και το κοινό. Παρ' όλα αυτά, η Anneke έκανε οτιδήποτε μπορούσε για να το αναπληρώσει με χιούμορ. Μας είπε για την αγάπη της ζωής της, τον άντρα της, και για όταν είχαν χωρίσει. Για τις μεγάλες ποσότητες φαγητού της χώρας μας και τις χειρονομίες που συνηθίζουμε να κάνουμε, τη διάρκεια που φωνάζουμε ο ένας στον άλλον, συζητώντας απλώς για τον καιρό. Για τις συνεργασίες της, για την μνήμη και την συγκέντρωση των μουσικών και το "Ράδιο Αρβύλα". Την Ολλανδία και την αγάπη της προς την Ελλάδα.



Ένα καλά προβαρισμένο και άκρως πετυχημένο stand-up comedy με μουσικά διαλείμματα. Τα διαλείμματά της αποτελούνταν κυρίως από μια μείξη διασκευών. Από Fleetwood Mac και Dolly Parton σε Pink Floyd, Springsteen και sing-along, με δύο-τρία κομμάτια των The Gathering, ανάμεσα, σε μίνιμαλ και ανάλαφρο ύφος.



Οι περισσότεροι φύγανε ευχαριστημένοι απ' αυτή την μουσικά μέτρια βραδιά και θα θυμούνται το πόσο γέλασαν και πόσο όμορφα πέρασαν στην Anneke. Και, σίγουρα, όλοι γνωρίζουμε ότι θα είμαστε και του χρόνου, εκεί, να την ξαναδούμε. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Κι εγώ μια χαρά ευχαριστημένη βγήκα απ' το Τριανόν.- Ε, σας ρωτώ, λοιπόν, αν δεν είναι μάγια αυτά, τι είναι;

Φωτογραφίες: Artemis Schubert - Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com