John Petrucci: «Το μέλλον της κιθαριστικής μουσικής είναι λαμπρό»

Ο John Petrucci δεν χρειάζεται συστάσεις, όπως δεν χρειάζονται γενικότερα οι Dream Theater. Στη μεγαλύτερη των 30 χρόνων πορεία που έχουν διαγράψει ως σήμερα έχουν (καθ)ορίσει ένα ολόκληρο είδος (Progressive Metal) και έχουν επηρεάσει όσο λίγοι την εξέλιξη της σκληρής μουσικής. Με αφορμή τη μετά από οκτώ χρόνια εμφάνισή τους στη χώρα μας και την κυκλοφορία του τελευταίου στούντιο άλμπουμ τους, "Distance Over Time", μόλις δυο μέρες πριν φθάσει στα μέρη μας ο John Petrucci μας αφιέρωσε λίγο χρόνο να συζητήσουμε για μερικά ενδιαφέροντα θέματα γύρω από την μπάντα και την κιθαριστική μουσική.

Γεια σου, John! Πώς είσαι;

Γεια σου Χρήστο! Είμαι πολύ καλά, εσύ;

Κι εγώ είμαι μια χαρά. Με την καλοκαιρινή ζέστη της Ελλάδας, που θα τη νιώσεις και εσύ σε δύο μέρες. Πού σε βρίσκω τώρα;

Είμαι στη Δανία τώρα.

Σίγουρα είναι πιο δροσερά εκεί...

Ναι, είναι!

Σε δύο μέρες παίζετε στην Ελλάδα και έχουν περάσει σχεδόν οχτώ χρόνια από την τελευταία φορά που ήρθατε. Πρώτον, πώς αισθάνεστε επιστρέφοντας εδώ και δεύτερον γιατί θεωρείς ότι πήρε τόσο καιρό;

Λοιπόν, όσον αφορά το πρώτο μέρος της ερώτησης, είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι! Η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα! Αγαπάμε τους ανθρώπους, τον καιρό και το φαγητό. Είναι ένα από τα αγαπημένα μας μέρη να πηγαίνουμε.

Νομίζω ότι μερικές φορές είναι λίγο πιο δύσκολο να χωρέσει στο προγραμματισμό μιας περιοδείας και δυστυχώς γι' αυτό μας πήρε τόσο καιρό. Αλλά είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι που επιστρέφουμε. Θα είναι φοβερά!

Ποιες είναι οι πιο αγαπημένες σου αναμνήσεις από τις προηγούμενες επισκέψεις σας εδώ; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο show που θυμάσαι ιδιαίτερα για κάποιο λόγο;

Υπάρχει! Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που παίξαμε στην Αθήνα και θυμάμαι να οδηγούμε σε έναν απότομο δρόμο για να παίξουμε σε ένα πέτρινο αμφιθέατρο στην κορυφή ενός λόφου (σ.σ.: αναφέρεται στο Θέατρο Λυκαβηττού). Ήταν ένα ιδιαίτερα μοναδικό και αξιομνημόνευτο show.

Το σετ της περιοδείας είναι προσανατολισμένο προς το κοινό των φεστιβάλ. Δεν ταξιδεύουμε με τον εξοπλισμό της παραγωγής που θα μας επέτρεπε να κάνουμε μερικές εκπλήξεις

Ας πάμε στο επερχόμενο show. Υπήρξε μια παρεξήγηση και οι άνθρωποι εδώ περίμεναν η εμφάνιση να είναι μέρος της γιορτής για την 20ή επέτειο του "Scenes From A Memory", αλλά τελικά δεν ισχύει αυτό. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι υπέροχα, αλλά αναρωτιόμουν αν θα μπορούσε να υπάρχει κάποιο περιθώριο για εκπλήξεις, δεδομένου ότι στη χώρα μας δεν έχουμε την ευκαιρία να σας βλέπουμε τόσο συχνά...

Λοιπόν, ξέρεις... Δυστυχώς, η παράσταση και συνολικά αυτή η περιοδεία προετοιμάστηκαν ώστε το show να προσαρμοσμένο για φεστιβάλ. Έτσι, σε όλες τις διαφορετικές χώρες που έχουμε παίξει, παίζουμε ένα παρεμφερές σετ. Είτε είναι 90 λεπτά ή 60 λεπτά, είναι πιο προσανατολισμένο προς το κοινό των φεστιβάλ. Ως εκ τούτου, δυστυχώς, δεν ταξιδεύουμε με τον εξοπλισμό της παραγωγής που θα μας επέτρεπε να κάνουμε μερικές εκπλήξεις και τα σχετικά.

Αλλά, λογικά, θα επιστρέψουμε και θα φέρουμε το show για την 20^η επέτειο του "Scenes From A Memory" στην Ευρώπη. Δεν μπορώ να το πω με σιγουριά ακόμα, αλλά είναι πολύ πιθανό η Ελλάδα να είναι σε αυτό το σκέλος της περιοδείας. Δεν μπορώ να πω ακόμα, αλλά το ελπίζω. Τότε, θα μπορέσετε να δείτε ένα πραγματικά ξεχωριστό το show.

Έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν θα μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας το show που προσπαθούμε να δώσουμε αν συνεχώς αλλάζουμε το setlist

Κι εγώ το ελπίζω. Γενικότερα, στο παρελθόν συνηθίζατε να αλλάζετε setlist από τη μια εμφάνιση στην επόμενη. Έχετε σκεφτεί να το ξανακάνετε αυτό στο μέλλον;

Ξέρεις κάτι... το αλλάζουμε λίγο, αλλάζουμε ένα ή δύο τραγούδια... Αλλά θεωρούμε ότι με το είδος του show που μας θέλουμε να έχουμε και λόγω της όλης παραγωγής, όλα είναι πολύ «κλειδωμένα» και χρονομετρημένα στην εντέλεια που είναι δύσκολο να γίνουν μεγάλες αλλαγές όσον αφορά στο σετ.

Είχαμε κάποιες παραλλαγές στην τελευταία περιοδεία, αλλάζοντας ένα ή δύο τραγούδια, αλλά όχι στο βαθμό του να αλλάζουμε εντελώς το σετ. Έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η το όλο show και η παραγωγή θα έχουνε θέματα και πως δεν θα μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας το show που προσπαθούμε να δώσουμε αν συνεχώς αλλάζουμε το setlist. Αν είχαμε ένα πιο απλό show θα ήταν ευκολότερο , αλλά το show μας είναι αρκετά περίπλοκο.

Όλοι είχαν ένα ρόλο, όλοι συνέβαλαν και νομίζω ότι αυτό ακριβώς είναι το ισχυρό σημείο του "Distance Over Time"

Τώρα, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του, νομίζω ότι οι περισσότεροι από τους οπαδούς σας θεωρούν το "Distance Over Time" ως μια «επιστροφή στη φόρμα» για τους Dream Theater. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη; Επίσης, πιο θα έλεγες ότι είναι το πιο δυνατό σημείο του άλμπουμ;

Οπωσδήποτε συμφωνώ με αυτό! Συνειδητά αποφασίσαμε να βγάλουμε ένα δίσκο που θα ήταν μια επιστροφή στη φόρμα, όπως ανέφερες, μια επιστροφή στις ρίζες μας, κάτι που θα ήταν πιο συλλογικό, όπου όλα τα μέλη θα μαζευόμασταν και θα συμμετείχαμε στη δημιουργία του. Και νομίζω πως αυτό είναι και το πιο δυνατό του σημείο.

Θεωρώ πως το γεγονός ότι πήγαμε σε ένα απομονωμένο μέρος όλοι μαζί, περάσαμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εκεί, δεθήκαμε και γράψαμε μουσική μαζί έκανε το άλμπουμ πραγματικά δυνατό. Όλοι είχαν ένα ρόλο, όλοι συνέβαλαν και νομίζω ότι αυτό ακριβώς είναι το ισχυρό του σημείο.

Είμαστε πραγματικά ευτυχείς που οι οπαδοί μας αποδέχονται το "Distance Over Time" τόσο καλά, έχει πάει εξαιρετικά! Είναι το δέκατο τέταρτο άλμπουμ μας και έχουμε μια πορεία παραπάνω από τριάντα χρόνια, οπότε το να έχουμε μια τέτοια επιτυχία και το να εισπράττουμε τόσο ενθουσιασμό από τους οπαδούς μας, είναι μια πραγματικά φοβερή αίσθηση για την μπάντα. Είναι πραγματικά υπέροχο!

Φαντάζομαι πως ήταν σημαντικό να βγάλετε ένα άλμπουμ σαν το "Distance Over Time" μετά τα ανάμικτα συναισθήματα που άφησε στους οπαδούς σας το "The Astonishing"...

Ναι, νομίζω πως ήταν! Το "The Astonishing" ήταν το εντελώς αντίθετο. Ήταν ένα τεράστιο εγχείρημα που χρειάστηκε πολλά χρόνια για να ολοκληρωθεί, είχε πολλά τραγούδια, δύο CD, δύο ώρες και δεκαπέντε λεπτά μουσικής, ορχήστρα, χορωδία, ήταν πολύ φορτωμένο και στυλιστικά ήταν κάτι νέο για εμάς, ήταν πολύ διαφορετικό. Ήταν πιο θεατρικό σε σχέση με ένα φυσιολογικό άλμπουμ των Dream Theater.

Έτσι, αφού το βγάλαμε, θέλαμε και πάλι να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Και αισθανθήκαμε πως το πιο φυσιολογικά πράγμα που έπρεπε να κάνουμε ήταν να γράψουμε έναν δίσκο όπου θα μαζευτούμε όλοι μαζί και επίσης θα κρατήσουμε τη διάρκειά του μικρή. Διαρκεί περίπου μια ώρα, οπότε μπορεί κάποιος να το ακούσει σε μια βόλτα με το αυτοκίνητο, ή κατά τη διάρκεια της προπόνησης στο γυμναστήριο.

Θέλαμε να κάνουμε ένα γαμάτο (σ.σ.: kickass) άλμπουμ, που να έχει πολύ καλό ήχο και το οποίο θα ήταν - όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως - πιο οργανικό και πιο κοντά στον αναμενόμενο ή αν θες στον καθιερωμένο ήχο των Dream Theater. Νομίζω πως είναι πολύ ωραίο κοντράστ σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ.

Καθώς κοιτάς πίσω, βλέπεις τι έχεις κάνει πριν και που έχεις πάει, αλλά την ίδια στιγμή ανυπομονείς να προσπαθήσεις να κάνεις κάτι που είναι ακόμα ενδιαφέρον και φρέσκο και νέο

Έχοντας μια τόσο μεγάλη μουσική κληρονομιά πίσω σας αναρωτιέμαι τι είναι καλύτερο να κάνετε όταν γράφετε νέα μουσική: Να κοιτάτε πίσω και να χτίζετε πάνω σε αυτή την κληρονομιά ή να κοιτάζετε μπροστά και να δοκιμάζετε κάτι εντελώς νέο; Ή μια μίξη και των δύο; Πώς προσεγγίζεις τη σύνθεση των νέων τραγουδιών;

Είναι λίγο και από τα δύο. Ο τρόπος που το βλέπω, για ένα συγκρότημα σαν το δικό μας, είναι πως έχουμε μια πολύ μακρά καριέρα και όλα τα στούντιο άλμπουμ και όλη η μουσική που έχουμε γράψει και ηχογραφήσει είναι κομμάτια της συνολικής μας ιστορία, είναι κάπως σαν την κληρονομιά της μπάντας. Έτσι, καθώς κοιτάς πίσω, βλέπεις τι έχεις κάνει πριν και που έχεις πάει, αλλά την ίδια στιγμή ανυπομονείς να προσπαθήσεις να κάνεις κάτι που είναι ακόμα ενδιαφέρον και φρέσκο και νέο και που συνεχίζει αυτή την κληρονομιά. Οπότε, είναι σίγουρα ένας συνδυασμός των δύο.

Εξακολουθώ να έχω την ίδια επιθυμία και πάθος να παίζω κιθάρα

Το να σε αποκαλέσει κάποιος guitar hero ίσως είναι και λίγο. Είσαι ένας από τους λίγους κιθαρίστες που έκανε νεαρά παιδιά να θέλουν να γίνουν κιθαρίστες τα τελευταία 25 χρόνια. Έχεις ποτέ συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλο επίτευγμα είναι αυτό; Ποιο είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που έχεις ακούσει από νέους κιθαρίστες;

Σας ευχαριστώ που λες αυτό! Θεωρώ πως είναι φοβερό αν το παίξιμό μου έχει επηρεάσει άλλους ανθρώπους και νεαρούς κιθαρίστες, νομίζω ότι αυτό είναι απίστευτο! Προσωπικά, εξακολουθώ να έχω την ίδια επιθυμία και πάθος να παίζω, λατρεύω να παίζω κιθάρα.

Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο είναι όταν οι άνθρωποι λένε πως δένονται με αυτό που κάνεις, συγκινούνται από τη μουσική σου ή ίσως κάτι που έπαιξες και ηχογράφησες τους ενέπνευσε να πιάσουν την κιθάρα. Αυτό είναι υπέροχο γιατί είμαστε μια μεγάλη μουσική κοινότητα και πιο συγκεκριμένα μια κιθαριστική κοινότητα και είναι υπέροχο να παίζεις ένα ρόλο και να συμβάλλεις σε αυτή. Με κάνει να νιώθω πολύ ταπεινός και ποτέ δεν το ξεχνάω αυτό, είναι πραγματικά φοβερό.

Το μέλλον είναι πραγματικά λαμπρό όσον αφορά την κιθαριστική μουσική

Κάποιοι αξιοσέβαστοι μουσικοί έχουν εκφράσει την ανησυχία τους ότι η κιθαριστική μουσική αργοπεθαίνει και πως οι νεότερες γενιές δεν θα είναι εξοικειωμένες με αυτή σε λίγα χρόνια, καθώς απουσιάζει από τον mainstream κόσμο. Σίγουρα έχεις μια ευρύτερη εικόνα, οπότε ποιες είναι οι σκέψεις σου επί αυτού του θέματος;

Δεν συμφωνώ! Θεωρώ πως η κιθαριστική μουσική είναι ζωντανή και καλά! Υπάρχουν τόσα πολλά διαφορετικά είδη και ακόμα περισσότεροι πολλά υποσχόμενοι παίκτες, οι οποίοι γράφουν απίστευτη μουσική! Μπορεί να μην είναι η επικρατούσα τάση που βρίσκεται όλη την ώρα το ραδιόφωνο, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Η κιθαριστική μουσική και πιο συγκεκριμένα η βαριά κιθαριστική μουσική είναι ζωντανή και μια χαρά. Περιοδεύουμε παίζοντας σε διάφορα φεστιβάλ αυτή την εποχή σε όλη την Ευρώπη και σε κάθε ένα από αυτά τα φεστιβάλ που παίζουμε, είτε πρόκειται για νεαρές μπάντες είτε για καταξιωμένες μπάντες, η κιθάρα αποτελεί ένα τεράστιο μέρος του ήχου και υπάρχουν χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι στο ακροατήριο... δεκάδες χιλιάδες. Όποτε σίγουρα δεν είναι νεκρή και στην πραγματικότητα το μέλλον είναι πραγματικά λαμπρό όσον αφορά την κιθαριστική μουσική.

Θα συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική που είναι δυνατή, δυναμική, μελωδική και προοδευτική και βαριά και που έχει όλα τα στοιχεία που μας κάνουν να χαμογελάμε και να απολαμβάνουμε να παίζουμε

Υπάρχουν κάποιοι επιπλέον στόχοι που θα ήθελες να επιτύχετε με τους Dream Theater;

Είναι δύσκολο να πεις, μέχρι να αρχίσεις πραγματικά να το σκέφτεσαι! Περάσαμε πολύ καλά με τον τρόπο που προσεγγίσαμε τα sessions του "Distance Over Time" και νομίζω ότι θα το συνεχίσουμε αυτό, απλά να βρισκόμαστε και να γράφουμε μουσική μαζί, την οποία πραγματικά πιστεύουμε. Μουσική που είναι δυνατή, δυναμική, μελωδική και προοδευτική και βαριά και που έχει όλα τα στοιχεία που μας κάνουν να χαμογελάμε και να απολαμβάνουμε να παίζουμε. Οπότε, θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό.

Δεν μπορώ να πω αυτή τη στιγμή πώς θα είναι το επόμενο άλμπουμ μας ή ποιοι θα είναι οι στόχοι μας. Είναι πολύ νωρίς, το "Distance Over Time" κυκλοφόρησε στις αρχές αυτού του έτους, οπότε είναι ακόμα φρέσκο. Θα δούμε. Αλλά είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι και εκτιμούμε πραγματικά τη θετικότητα όλων των οπαδών μας. Είναι πραγματικά απίστευτο.

Λόγω του χρονικού περιορισμού θα πρέπει να κλείσουμε τη συνέντευξη κάπου εδώ και θα ήθελα να σου πω πως ήταν ευχαρίστηση και προνόμιο το να έχω την ευκαιρία να συνομιλήσουμε, καθώς είσαι ένας από τους μουσικούς μου ήρωες εδώ και 25 χρόνια. Οπότε σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, αλλά και για τη μουσική όλα αυτά τα χρόνια και αναμένω για τη συναυλία.

Wow! Σε ευχαριστώ που το μοιράζεσαι αυτό μαζί μου, είναι φοβερό να ακούς κάτι τέτοιο. Ήταν πολύ ωραίο που μιλήσαμε και ελπίζω ότι να σε δω στην Ελλάδα. Θα είναι ένα διασκεδαστικό show, θα είναι καυτό και θα είναι υπέροχα!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Distance Over Time" από τον Νίκο Καταπίδη.