She Wolf in heavy metal

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρξε ο όρος female fronted band. Ευτυχώς, δε συναντάται πια με την ίδια συχνότητα, καθώς οι τότε λιγοστές μπάντες με γυναίκα ερμηνεύτρια έγιναν πάμπολλες και στο συγκεκριμένο όρο μπήκε μπλάνκο, γόμα και x. Σβήστηκε. Αχρείαστος εξαρχής. Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο υπήρξε η συνειδητοποίηση, ότι τον τελευταίο πολύ καιρό οι αγαπημένες μου μουσικές αποδίδονται από φοβερές ερμηνεύτριες και καταμετρώντας τες, δημιουργήθηκε μια 20άδα σχεδόν άμεσα.

Πρόκειται κατά κόρον για πρόσφατες κυκλοφορίες, δε γίνεται δηλαδή ιστορική αναδρομή και αφορούν αποκλειστικά το χώρο του heavy metal/heavy rock/hard rock. Οι περισσότερες έχουν παρουσιαστεί ήδη στις σελίδες του site, οπότε ευκαιρία για ανακεφαλαίωση με προτεινόμενη δισκογραφία και με μία σύνθεση έκαστη. Ώστε να δημιουργηθεί ένα κομπιλέισο που θα ακούγεται καθημερινά, ελπίζω. Δέστε ζώνες και idemo! Αλφαβητικά πάντα:

Το επίσημο ντεμπούτο των Black Sword Thunder Attack έσκασε μύτη πριν λίγο καιρό και εξακολουθεί να μαγεύει με τη λυρικότητα και την επική του διάθεση. Η ερμηνεία της Mareike κρίνεται ως άκρως συναισθηματική και έντονα μυστικιστική, έχοντας ως τέλειο παράδειγμα το "On The Way Of Acheron". Η Madeline Smith αποτελεί προσωπική αδυναμία, το τρίο των Blood Star πέρασε και από τα μέρη μας πριν δύο χρόνια (με ντεμπούτο και αυτοί) και για σήμερα, ο τίτλος της πιο έγκαβλης σύνθεσής τους πηγαίνει στο "Going Home". Σχετικά άγνωστοι στα μέρη μας οι Φινλανδοί Byron, ενώνουν heavy/doom/hard rock επιτυχώς, η Johanna Eteläkari λάμπει ερμηνευτικά και από το δεύτερο δίσκο τους ακούμε τσίτα το groovy "Resignation".

Καθ’οδόν για Καναδά και Quebec, όπου συναντάμε την πολυτάλαντη Annick Giroud και τους heavy/doom metallers, Cauchemar. Occult γαλλικοί στίχοι ανάλογης ατμόσφαιρας και "Étoile d'argent" από το ντεμπούτο του 2016. Με ήδη έξι δίσκους οι Castle ακολουθούν και αυτοί την occult θεματική, η Elisabeth Blackwell ερμηνεύει με πάθος και τσαμπουκά το πολυαγαπημένο "Knife In The Temple" στο προβατίσιο ντεμπούτο του 2011. Επιστροφή στην Ευρώπη,Πολωνία για τη συνέχεια. Crystal Viper & η Marta σε διπλό ρόλο, παρέα με την κιθάρα της και τον Cthulu: "Sleeping Giants" από το "The Cult" του 2021.

Δεύτερη αδυναμία η Ana: Επικό heavy metal από Πορτογαλία και ντεμπούτο από Dolmen Gate, παρόντες στο περσινό UTH. Μυθικές και μυστικιστικές οι ιστορίες τους, καλή ώρα "The Wheel". Παλιατζούρα προσέγγιση, μα άκρως εθιστική από τους heavy/psych rockers Electric Citizen, οι οποίοι επιστρέφουν φέτος μετά από επτά χρόνια. Η Laura Dolan εξίταρε στο "Higher Time" του 2016, ιδού το "Crux". Ιδιαίτερη μπάντα οι Γερμανοί Flame, Dear Flame, αγνοούνται από το ντεμπούτο του 2021 στο οποίο το επικό doom metal εμφανίστηκε αντάμα με folk rock στιγμές. Ξεχωρίζει σε αμφότερες τις περιπτώσεις η εύθραυστη και μελαγχολική ερμηνεία της Maren Lemke, τσεκάρουμε άμεσα το "The Millennial Heartbeat Pt.1".

Δεν πάνε παρά λίγες μέρες απ’ όταν εμφανίστηκαν στις σελίδες μας με τον πέμπτο δίσκο τους. Ο λόγος για τους Lady Beast και την «απόγονη» του Dio, Deborah Levine. Σε maidenικούς ρυθμούς κινείται η πρόταση του "Feed Your Fire". Μπόλικα κοινά με Cauchemar φέρουν οι Meurtrières ντεμπούτο του 2023, τόσο στη γλώσσα όσο και στη θεματική τους. Η Fiona αποδίδει με rock’n’roll ένταση, η επιλογή πάντως προέρχεται από το ΕΡ του 2020, η "Aliénor" που ξεκοίλιασε ένα «γουρούνι» με τη σπάθα της. Τρίτη αδυναμία, η Athéna και οι Palantyr (πρώην Destrukt). Εωσφορούχα στιχουργία, παθιασμένο heavy metal με speed απολήξεις, φέτος τα δύο ΕΡ τους ενωμένα σε μία κυκλοφορία. Ισχυρό headbanging υπό τους ήχους του "Broken Mirror".

Ακολουθούν δύο «παλιές» και μια νέα άφιξη. Ο λόγος για την Erica Stoltz (κάποτε στους Hammers of Misfortune), η οποία αποτελεί την κεντρική φιγούρα στους Sanhedrin, έχοντας κυκλοφορήσει μαζί τους τέσσερις δίσκους, με πιο πρόσφατο το "Heat Lightning". Επιλέγεται το ομώνυμο από το "The Poisoner" του 2019. Η έτερη σχετικά «παλιά» εμφανίστηκε και αυτή με την μπάντα της στο UTH, ιδανικό μέρος για τον επικό ήχο τους. Sarah Ann & Smoulder υψώνουν τα σπαθιά τους και εν μέσω μεταφορών και αλληγοριών κατακεραυνώνουν κάθε μορφή βίας (παράδοξη πρόταση με σπαθιά και βία). Επιστροφή στο ντεμπούτο του 2019, απ’ όπου ξεχώρισε το "Ilian of Garathorm". Για φέτος, άλλο ένα ντεμπούτο τίγκα στη μαυρίλα και στη μελαγχολία που δύναται να συγκινήσει κόσμο: Skräcken, Sofie - Lee Johansson, occult φάση και οι Σουηδοί που λατρεύουν τα ‘70s & ‘80s. Ομοίως κι εμείς: "House of Greed".

Ενθουσίασαν στο ντεμπούτο τους πριν πέντε χρόνια, απέκτησαν το παρατσούκλι "Candlethrower", το επικό τους doom metal παραμένει βαρύ και ασήκωτο και στο δεύτερο δίσκο τους, προτιμώ πάντως την ερμηνεία της Melissa Pinion στο "Through Divine Rite". Περνάμε στην πιο γλυκιά παρουσία που έχω δει ποτέ σε live. Η χαρισματική φωνή της Cindy Maynard δένει άψογα με τις ιδέες του Russ Tippins και τα έργα των Tanith, αν και νοσταλγικά στον πυρήνα τους, βρίθουν ποιότητας. Σε παρόμοιο ύφος κινούνται και οι The Riven, η φωνή της Charlotta Ekebergh καταλήγει άμεσα ερωτεύσιμη, φέτος κυκλοφόρησαν τον τρίτο τους δίσκο, στέκομαι πάντως και ροκάρω ανελέητα στο "Fly Free" του 2022.

Ακόμα μια αδυναμία λίγο πριν το τέλος, και ελπίζω να την απολαύσατε όσοι την είδατε στο φετινό UTH. Θεωρώ τον τρίτο δίσκο των Tower μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας και η Sarabeth Linden παρουσιάζει την αρτιότερη ερμηνεία της έως τώρα. Σαφώς η πρόταση θα προέρχεται από το "Let There Be Dark", και με μεγάλη δυσκολία προκρίνεται το χιτ "And I Cry", ουφ. Η επόμενη μπάντα έγινε φίλη μου μόλις πρόσφατα, εξαιτίας του τέταρτου δίσκου της "Night Stalker". Οι Σουηδοί (πάλι;) Teaser Sweet κλίνουν πιότερο προς τα hard rock hooks, η Therese Damberg νιώθει πιο άνετα πίσω από το μικρόφωνο παρά στα βίντεο κλιπ τους, και δε βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο να μην εξελιχθεί σε αδυναμία και αυτή. Αμέ, "Night Stalker".

Κλείνω με bonus τριών ονομάτων και των συγκροτημάτων τους για το τελικό τέλος, το καθένα με τη δική του ιστορία, που αν ψάξετε θα βρείτε το κοινό χαρακτηριστικό τους. Kat Shevil Gillham & Thronehammer, Katy Scary & Owlbear, Melissa Moore & Sonja: Καλά να ‘στε, κι αυτοί κι εσείς.

Spotify Playlist

Άχρηστα στατιστικά:

ΗΠΑ: 8

Σουηδία, Καναδάς: 3

Ελλάδα, Πορτογαλία, Πολωνία, Φινλανδία, Γερμανία, Γαλλία: 1