Black Sword Thunder Attack

Υπάρχει το «ελεύθερο» από την αρχισυνταξία μας σχετικά με τον αριθμό λέξεων σε μία παρουσίαση. Ο κόφτης μπορεί να κάνει την εμφάνισή του στα πολύ μεγάλα κείμενα μα όχι στα μικρά. Σκέφτηκα να να το τεστάρω και η παρουσίαση να πήγαινε κάπως έτσι: «Πράξτε τα δέοντα, για έναν κορυφαίο δίσκο επικού metal». Μία γραμμή, συνοδευόμενη από το χαρακτηριστικό στικεράκι υπεροχής. Εν τέλει, το θεώρησα άδικο για την μπάντα, αναθεώρησα, και η συγκεκριμένη γραμμή οφείλει να αναπτυχθεί σε περισσότερες.

Ψυχραιμία φωνάζουν οι συμφορουμίτες άμα τη εμφανίσει και ακρόαση του δίσκου και έχουν τα δίκια τους, καθώς η ισορροπία μεταξύ οπαδιλικιού και ορθής παρουσίασης κρέμονται από κλωστή λεπτή. Η οποία δε θέλει και πολύ να σπάσει άπαξ και οι ανατριχίλες καταφθάνουν απανωτά και με ισχυρές μουσικές ριπές. Οπότε και η ψυχραιμία πάει περίπατο: "On The Way Of Acheron".

Τις αγάπες και τα πάθη, τα χαίρομαι με μορφή ιεροτελεστίας. Τα εκτιμώ δε σε υπερθετικό βαθμό όταν γίνονται όπως τα φαντάζομαι. Τη μυρωδιά των σελίδων ενός βιβλίου ή booklet, την ακρόαση ενός δίσκου με καινούργια αποκλειστικά ακουστικά, αφού βάλω την οικογένεια για ύπνο. Η ψυχραιμία ήδη απούσα, ήτοι το κιθαριστικό όργιο του "Anvils Of War".

Οι μύστες ήδη γνωρίζουν περί τίνων πρόκειται, για τους υπόλοιπους, δύο ονόματα παραείναι αρκετά, έχοντας κοινή συνισταμένη: Warlord & Lordian Guard. Το EP του 2020 επανεμφανίζεται σχεδόν στην ολότητά του, λες και με κάποιον αλλόκοτο τρόπο να ακολουθούν τα βήματα των ηρώων τους σχετικά με τα demo, το EP και το full length δίσκο. Σαφώς και οι νέες συνθέσεις κεντρίζουν περαιτέρω το ενδιαφέρον, καταφέρνουν δε να συγκινήσουν αβίαστα και να αναζητούνται για πολλαπλές ακροάσεις: "Song in the Night".

Ομίχλη και σκοτάδι περιβάλλουν τα μέλη της μπάντας, σα να έχουν συντονιστεί με τον dungeon synth ήχο των απόκοσμων πλήκτρων, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό αναδεικνύει τη στοιχειωμένη επικολυρική ατμόσφαιρα του δίσκου. Ψύχραιμα τα γράφω ακόμα, αν και η ερμηνεία της Mareike φαντάζει ικανή να συντρίψει κάθε πιθανή αντίσταση, ειδικά όταν συνοδεύεται από καμπάνες, αστραπόβροντα και τσάμικο. Το παίξιμο - ήχος της κιθάρας, χα.

Θα μπορούσα να γίνω και γκρινιάρης, γέρος ων, με την αλλαγή στο λογότυπο. Έλα όμως που μου θυμίζει το αγαπημένο "Forged in Fire" και το συγκεκριμένο όπλο που είχαν κατασκευάσει σε κάποιο επεισόδιό του (είναι το Β), ενώ τη στιγμή της γκρίνιας άρχεται ο καλπασμός από το "Through the Fires of Hell". Λάθος στιγμή για γκρίνια γέροντα υπό τους ήχους της πιο τσαμπουκαλεμένης σύνθεσης του δίσκου. Με αυτά και αυτά, ας πούμε και δυο λόγια για τον ελέφαντα στο δωμάτιο.

Προφανείς, έντονες και ξεκάθαρες οι αναφορές στα έργα του William J. Tsamis και κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε για κάτι αυτόφωτο και ιδιαίτερο. Επειδή η μουσική εδράζεται στο συναίσθημα με όλα τα υπόλοιπα να έπονται, εδώ το βρίσκω στον υπερθετικό βαθμό. Επειδή το κενό του συγκεκριμένου δημιουργού φαντάζει και είναι τεράστιο, το επιθυμώ απόν. Πέρυσι καλύφθηκα εν μέρει, φέτος όμως η τετράδα από την Καλαμπάκα, όχι μονάχα το καλύπτει αλλά φωτίζει και τονίζει ακόμα πιο έντονα μια απέθαντη κληρονομιά στην ολότητά της.

YouTube