Smoulder

Times Of Obscene Evil And Wild Daring

Cruz Del Sur (2019)
Από τον Σπύρο Κούκα, 16/04/2019
Το επόμενο όνομα που θα ενταχθεί με δόξα και τιμή στην εκλεκτή συνομοταξία του επικού
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Έχοντας φτάσει αισίως στο ένα τρίτο της φετινής χρονιάς, αρχίζει να ξεκαθαρίζει για τα καλά κάτι που διαφαινόταν από τις αρχές της κιόλας. Προφανώς, αναφέρομαι στο γεγονός της ύπαρξης τόσων πολλών πρωτοεμφανιζόμενων δισκογραφικά συγκροτημάτων (ειδικά στο χώρο του κλασικού - βλέπε heavy, power κι epic - metal), των οποίων τα ντεμπούτα φαντάζουν κάτι παραπάνω από απλώς άξια λόγου. Σειρά, λοιπόν, σε αυτό το γαϊτανάκι τρομερών πρώτων άλμπουμ παίρνουν οι Smoulder, με τους Καναδούς epic power doomsters να έρχονται να κεφαλαιοποιήσουν το ντόρο που έκαναν με το περσινό τους demo, βάζοντας υποψηφιότητα με τη σειρά τους για τον άτυπο τίτλο του ντεμπούτου της χρονιάς στον χώρο - και με πολλές πιθανότητες με το μέρος τους, τουλάχιστον μέχρι την εμφάνιση του επόμενου ικανού newcomer.

Με το hype να μοιάζει ως ευπρόσδεκτος σύμμαχος τους, αφού τόσο η καταγωγή τους (καθότι Καναδοί) όσο και η γενικότερη ύπαρξη τους (με μίξη και mastering από το σύγχρονο Μίδα του underground κλασικού ήχου, Arthur Rizk, γυναικεία φωνητικά και πίστη στις σταθερές, old school αξίες σε σύνθεση και στιχουργικό υπόβαθρο) τραβούν εύκολα την προσοχή αυτήν τη στιγμή, οι Smoulder φαίνεται πως θα αποτελέσουν το επόμενο όνομα που θα ενταχθεί με δόξα και τιμή στην εκλεκτή συνομοταξία του επικού, μπαίνοντας δίπλα σε σχήματα όπως οι Eternal Champion, οι Visigoth και οι (επίσης Καναδοί) Gatekeeper.

Για να είμαι, πάντως, ειλικρινής, το όποιο, υπαρκτό ή όχι, hype, ελάχιστα θα συνεισέφερε από άποψης ενδιαφέροντος αν ο πρώτος δίσκος της μπάντας δεν μας έδινε αρκετούς ικανούς λόγους που αφορούν το μουσικό του σκέλος. Παρά το εντυπωσιακό του εξώφυλλο (από τα καλύτερα στο είδος του τον τελευταίο καιρό), αλλά και τα ήδη γνωστά "The Sword Woman" και "Voyage Of The Sunchaser" που συμπεριλήφθηκαν κι εδώ (με αναβαθμισμένο ήχο κι ελαφρώς διαφοροποιημένα εκτελεστικά σε σχέση με τις εκδοχές του demo) κι έδιναν μια ιδέα για το τι να περιμένουμε, είναι τελικά το συνολικό αποτέλεσμα που αποδίδεται μέσω των έξι συνθέσεων του άλμπουμ εκείνο που συνεπαίρνει και δικαιολογεί τον ενθουσιασμό.

Από το εναρκτήριο "Ilian Of Garathorm", με την έκπληξη από το μπάσιμο του οποίου να ανταγωνίζεται ευθέως το σοκ που πάθαμε ακούγοντας για πρώτη φορά τις εναρκτήριες νότες του “I Am The Hammer” από το “Armor Of Ire”, στον epic/doom ύμνο "The Sword Woman" κι από εκεί στο early Blind Guardian-meets-Chastain "Bastard Steel", η τραγουδοποιία σε αρπάζει από τα μούτρα, δίχως να υπάρχει τρόπος διαφυγής. Άλλωστε, το μέγεθος και η συνολική διάρκεια του άλμπουμ φαντάζει ιδανική για επαναληπτικές ακροάσεις κατά το δοκούν, αφού με έξι σχεδόν ισάξια τραγούδια και λιγότερο από 38 λεπτά, η μπάντα εκουσίως ακολούθησε τα κλασικά '80s πρότυπα, στοχεύοντας στο βέλτιστο - κατά την κρίση της - αποτέλεσμα.

Έτσι, με το tracklisting να φαντάζει υποδειγματικό και να αφήνει την κορυφαία σύνθεση του δίσκου (το συντριπτικό, επικών διαστάσεων και υποχθόνιων doom διαθέσεων "Black God's Kiss") για το κλείσιμο του, τις επιρροές του σχήματος να είναι μία και μία και να φανερώνουν άποψη και καλό γούστο (με εκείνες από τους Solitude Aeturnus, Pagan Altar, Cirith Ungol, Candlemass και Manilla Road να μοιάζουν λίγο πιο έντονες των υπολοίπων - για πιο αναλυτικά, τσεκάρετε τα όσα μας είπε η τραγουδίστρια τους, Sarah Ann) και μια χαρακτηριστική, ψυχωμένη γυναικεία φωνή να ερμηνεύει στίχους εμπνευσμένους από την Sword & Sorcery θεματολογική παράδοση, οι Smoulder φαίνεται πως ήρθαν για να μείνουν, ενισχύοντας με την παρουσία τους το ολοένα κι αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον κλασικό metal ήχο.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET