Castle: «Η έμπνευση μας υπαγόρευσε να δημιουργήσουμε κάτι πιο λιτό και εκστατικό»

Ο νέος, εξαιρετικός δίσκος των Αμερικανών συνεχιστών του κλασσικού metal, μας έδωσε την ιδανική ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για το ποιόν τους, την οπτική τους σχετικά με τον αποκρυφισμό και τις τέχνες και τα μελλοντικά σχέδια τους, που περιλαμβάνουν και την Ελλάδα.

Γεια, είμαι ο Σπύρος από το Rocking.gr. Χαίρομαι που έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον νέο σας δίσκο και τους Castle, γενικότερα.

Γεια σου Σπύρο, σε ευχαριστούμε που ήρθες σε επαφή για τη συνέντευξη, είναι χαρά μας να μιλήσουμε για το νέο άλμπουμ.

Το νέο σας άλμπουμ με συνεπήρε πραγματικά! Πιστεύω πως είναι εξαιρετικό, ένας δίσκος με ξεκάθαρη '70s - '80s heavy metal αύρα, που καταφέρνει να σταθεί στην κορυφή του doom/heavy metal υποϊδιώματος. Μπορείτε να μας πείτε μερικά πράγματα σχετικά με τη δημιουργία του;

Mat: Ευχαριστούμε! Αρχίσαμε να γράφουμε το άλμπουμ την περασμένη άνοιξη και μπήκαμε σοβαρά στη διαδικασία γραφής του γύρω στο Σεπτέμβριο του 2015. Μέχρι το Δεκέμβριο ήμασταν πολύ απασχολημένοι. Σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε τον δίσκο με μια πολύ συγκεκριμένη προσέγγιση αυτήν τη φορά, φέρνοντας σκόπιμα το rock και metal στοιχείο των '80s, που ανέκαθεν είχαμε, στο προσκήνιο. Η έμπνευση μας, μας υπαγόρευε να δημιουργήσουμε κάτι πιο λιτό και εκστατικό, με μελωδικές εκρήξεις και ιδιαίτερες ενορχηστρώσεις μεταξύ των φωνητικών, της κιθάρας και του μπάσου. Θέλαμε το άλμπουμ να λειτουργεί συνολικά - να ταξιδεύει τον ακροατή, μέσω των συνθέσεών του.

Από το 2011, έχετε κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ σε σχεδόν έξι χρόνια. Φαίνεται πως νιώθετε ιδιαίτερα δημιουργικοί, καταφέρνοντας να γράφετε αξιόλογο υλικό, μέσα σε μια πολύ μικρή χρονική περίοδο. Ποιο είναι το μυστικό σας;

Mat: Σε ευχαριστούμε και πάλι. Αυτό που κάνουμε είναι να δουλεύουμε συνεχώς πάνω σε ιδέες που έχουμε για κομμάτια και συγχρόνως να περιοδεύουμε, παίζοντας τη μουσική μας ζωντανά, το οποίο είναι η άλλη πλευρά της δημιουργικότητας. Δεν νομίζω πως θα ήμασταν τόσο δημιουργικοί στο να γράφουμε και να ηχογραφούμε τόσο συχνά αν δεν περιοδεύαμε κιόλας σχεδόν όλη την ώρα, μιας και αυτή είναι η έμπνευση μας: το να ταξιδεύουμε και να παίζουμε για τους fans μας. Για να το κάνεις, όμως, αυτό, χρειάζεται να διατηρείς έντονο το ενδιαφέρον, τόσο το δικό σου, όσο και του κόσμου, με νέα μουσική.

Με τον νέο σας δίσκο, προσπαθείτε να κάνετε ένα μικρό βήμα εμπρός σε ό,τι αφορά τη μουσική σας κατεύθυνση. Η '70s αίσθηση είναι εντονότερη από ποτέ, παρά το γεγονός πως όλα τα χαρακτηριστικά που κάνουν τον ήχο σας μοναδικό είναι παρόντα. Ποιες είναι οι σκέψεις σας σχετικά; Αυτή η νέα προσέγγιση έγινε συνειδητά ή απλώς προέκυψε;

Mat: Νομίζω ήταν εν μέρει συνειδητό, αλλά οφείλεται και στον τρόπο που γράφτηκε το νέο άλμπουμ. Γράψαμε κυρίως σε ακουστική κιθάρα, με τα φωνητικά και τους στίχους να έρχονται κατά τη διαδικασία. Όταν οι ιδέες μας ήταν δυνατές, τότε ξεκινούσαμε να μεταφράζουμε αυτές τις βασικές μελωδίες σε κάτι πιο συγκεκριμένο, με την προσαρμογή των κιθαριστικών riffs και του drumming, οπότε και το εκάστοτε τραγούδι αποκτούσε το δικό του χαρακτήρα. Πολλές φορές, αυτές οι πιο απλές μορφές οδηγούσαν σε περισσότερο '70s rock μονοπάτια και, μιας και ήταν δυνατές ως ιδέες, διατήρησαν το αρχικό τους vibe καθ’ όλη τη διάρκεια της συνθετικής διαδικασίας. Επίσης, ακούγαμε πολύ Judas Priest και Black Sabbath της Dio περιόδου, Mercyful Fate και γενικά τέτοια πράγματα, τα οποία ανέκαθεν ήταν πηγή έμπνευσης. Μουσική γεμάτη δύναμη.

Από πού προήλθε ο τίτλος "Welcome To The Graveyard"; Στο μυαλό μου, υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ του νέου σας δίσκου και του ντεμπούτου σας, "In Witch Order". Έχω δίκιο;

Mat: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Είχαμε μια πολύ ισχυρή πνευματική σύνδεση με το πρώτο μας άλμπουμ ενόσω γράφαμε τον νέο μας δίσκο. Νομίζω πως κλείσαμε έναν κύκλο. Έχουν περάσει έξι χρόνια από όταν ηχογραφήσαμε το "In Witch Order" και έχουμε εξελιχθεί, τόσο μουσικά, όσο και σε προσωπικό επίπεδο και υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι επιστρέφουμε στην αρχική μας σκέψη για πιο ωμό ήχο, με rock στοιχεία και, φυσικά, ένα στοιχείο έκπληξης, κάτι απροσδόκητο. Η διαφορά είναι πως πλέον είμαστε καλύτεροι στο να δημιουργούμε τη μουσική που θέλουμε να ακούμε και να γράφουμε κομμάτια που λειτουργούν εξίσου καλά σε περιβάλλον συναυλιών, μιας και έχουμε πλέον την εμπειρία πολλών περιοδειών.

Ο τίτλος προήλθε από την περίοδο όπου βρισκόμασταν στο Los Angeles για να γράψουμε τον δίσκο. Είχαμε την αίσθηση πως βρισκόμασταν σε ένα σημείο όπου κάτι δεν πήγαινε και τόσο καλά. Ήμασταν κάπου όπου τα πράγματα είναι ανάποδα, καθώς η αναζήτηση της αθανασίας μέσω της διασημότητας επιφέρει τελικά το θάνατο του πνεύματος. Από εκεί προήλθε η ιδέα και συγχρόνως με το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του θανάτου που κυριαρχεί στον δίσκο, έδωσαν τον τίτλο στο άλμπουμ. Τα θέματα του είναι ο ενταφιασμός (της ψυχής) και η μεταμόρφωση.

Το "Hammer And The Cross" είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια στον δίσκο. Αυτό το μοχθηρό βασικό του riff έχει κολλήσει για μέρες στο μυαλό μου. Τι ιδιαίτερο πιστεύετε πως έχει αυτό το κομμάτι και το επιλέξατε ως το προπομπό του άλμπουμ;

Mat: Ήταν ένα ιδιαίτερο κομμάτι από τη στιγμή που ηχογραφούσαμε το demo ακόμη, και έχει να κάνει με τον τρόπο που η Liz κι εγώ το γράψαμε. Για μένα, η μουσική γράφτηκε από μόνη της έπειτα από κάποιες δυσκολίες σχετικά με το ρυθμικό του σκέλος, το οποίο έχει μια περίεργη, υποβόσκουσα αίσθηση. Σε ό,τι αφορά τη Liz, οι στίχοι γράφτηκαν μεμιάς, συνειδητά, ενόσω οδηγούσαμε ακούγοντας την πρωτόλεια, demo εκδοχή του κομματιού. Αμέσως είχε αυτό το κάτι ξεχωριστό, με τη μελωδία και τους στίχους του, οπότε ξέραμε από νωρίς πως αυτό θα μπορούσε να είναι το πρώτο μας single.

Επίσης, λατρεύω το "Down In The Cauldron Bog". Πιστεύω είναι από τα καλύτερα κομμάτια που έχετε γράψει, με ένα έντονο vibe από την περίοδο του Dio στους Black Sabbath. Μπορείτε να μας πείτε κάποια πράγματα γι' αυτό;

Mat: Ευχαριστούμε, είναι πιθανότατα το αγαπημένο μου τραγούδι από τον νέο δίσκο και το πρώτο που γράψαμε κιόλας. Η μελωδία του ήρθε στο μυαλό μου σχεδόν ολόκληρη όπως είναι και το θέμα ήταν να γράψω τις κιθαριστικές γραμμές που θα εξέλισσαν την αρχική μελωδία. Σίγουρα, οι Black Sabbath ήταν μεγάλη επιρροή, με αυτούς τους φθινοπωρινούς τόνους στο intro, που ο Iommi έχει την εμπειρία να διαχειρίζεται, αλλά και οι Simon & Garfunkel, των οποίων είμαστε μεγάλοι οπαδοί. Μπορούν και προσδίδουν με νότες, το συναίσθημα της ροής του χρόνου, όσο λίγοι.

Θέλετε να μας δώσετε μερικές λεπτομέρειες για τους στίχους; Για ακόμη μία φορά, γράφετε για αποκρυφιστικά θέματα. Είναι τελικά ο αποκρυφισμός μέρος της ζωής σας ή απλά μια σπουδαία επιρροή για τους στίχους σας;

Mat: Είναι περισσότερο τρόπος σκέψης, καθώς και πηγή έμπνευσης, τόσο στο επίπεδο της pop κουλτούρας, όσο και βαθύτερα. Είτε βλέπεις αυτά τα πράγματα σαν να παρακολουθείς μια ταινία τρόμου ή μυστηρίου, των οποίων είμαστε μεγάλοι fans, είτε ψάχνεις βαθύτερα το νόημα της έλξης προς αυτά τα θέματα, το σκοτάδι ή το φως της αντίληψης, η συγκέντρωση της ενέργειας και ο τρόπος χρήσης της, όλα αυτά είναι μια πραγματικότητα για εμάς και από τη στιγμή που εμπίπτουν στην κατηγορία του «αποκρυφισμού», θα έχουμε κάποια αρνητική συσχέτιση από κάποια άτομα που προτιμούν να μην ωθήσουν εαυτόν, στα όρια της προσωπικής τους αντίληψης.

Δουλέψατε ξανά με τον Billy Anderson. Μοιάζει να υπάρχει μια ιδιαίτερη χημεία μεταξύ σας. Αναρωτιέμαι, όμως, έχετε σκεφτεί την πιθανότητα να δουλέψετε με κάποιον άλλον παραγωγό στο μέλλον, για αλλαγή;

Mat: Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να δουλέψουμε κάποια στιγμή με κάποιον άλλον παραγωγό, αλλά είναι δύσκολο να πω το πότε ακριβώς, ειδικά όταν είμαστε συγκεντρωμένοι στο να περιοδεύουμε για τους επόμενους έξι μήνες περίπου. Όμως, ήδη κοιτάμε προς τη δημιουργία του επόμενου δίσκου, συζητώντας να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε μέσα στο επόμενο έτος. Όσο γι' αυτόν τον δίσκο, είχαμε μια αγαστή συνεργασία σαν ομάδα, επιτυγχάνοντας έναν πανίσχυρο, ευθύ ήχο που ταιριάζει απόλυτα με το κλίμα της μουσικής μας. Οπότε είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι με τις επιλογές μας και τα αποτελέσματά τους.

Αλλάξατε για άλλη μια φορά το λογότυπό σας. Γιατί αυτή η αλλαγή; Είναι λόγω της μερικής αλλαγής ρότας στη μουσική κατεύθυνση του νέου άλμπουμ;

Mat: Ναι, είναι περίπου έτσι, μας αρέσει τα πράγματα να είναι ρευστά και να ταιριάζουν μεταξύ τους. Έτσι, καθώς εξελίσσεται η μουσική, εξελίσσεται και το artwork, το λογότυπο, ο ήχος, όλα αυτά. Σχεδόν νιώθω πως τα άλμπουμ μας είναι σαν ταινίες και η διάθεση της μουσικής πρέπει να ενισχύεται και να συμβαδίζει με το artwork και το υπόλοιπο οπτικό μέρος ώστε να υποστηρίζεται καλύτερα η ιδέα. Έτσι, με αυτόν τον δίσκο και τις αλλαγές που συζητήσαμε, αποφασίσαμε να πάμε σε μια πιο ξεκάθαρη και προσωπική εικόνα σε ό,τι αφορά την επιλογή του εξωφύλλου, και το λογότυπο που σχεδιάσαμε απλά έμοιαζε ταιριαστό οπότε το κρατήσαμε. Για εμάς, η ρευστότητα είναι πολύ σημαντική, χωρίς αυτή δεν θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε τις ιδέες μας σε τόσο υψηλό επίπεδο, είτε μιλάμε για τη μουσική, είτε για τους στίχους ή το οπτικό σκέλος.

Πώς γράφετε τη μουσική για κάθε άλμπουμ; Γράφετε κατά τη διάρκεια των περιοδειών ιδέες που τελικά καταλήγουν να ηχογραφηθούν, τζαμάρετε όλοι μαζί ή έρχεστε στο στούντιο με σχεδόν έτοιμες ιδέες;

Mat: Πάντοτε έχω ιδέες κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας και κάποιες φορές μπορώ να τις κρατάω για μετά, είτε ηχογραφώντας τες πρόχειρα, είτε μαθαίνοντας τες στην κιθάρα. Τις περισσότερες φορές δουλεύουμε σε ένα home studio, πολύ συγκεντρωμένα, αφότου έχουμε τελειώσει με την εκάστοτε περιοδεία, το οποίο και έχει πιθανόν τα καλύτερα αποτελέσματα. Όλο και περισσότερο, η Liz κι εγώ γράφουμε παρέα, με ακουστικές κιθάρες και μελωδίες. Έπειτα, αρχίζουμε και «χτίζουμε» τις ιδέες μας.

Γιατί σταματήσατε τη συνεργασία σας με τον παλιό σας ντράμερ; Και πώς προέκυψε ο καινούργιος, Steven W. Abeyta;

Mat: Κοίτα, η κατάσταση με τους ντράμερ μας, είναι διαφορετική απ’ ό,τι στις υπόλοιπες μπάντες. Ο αρχικός μας ντράμερ, ο Al McCartney, ακόμη παίζει σε όλους μας τους δίσκους, μα προτιμά να μην περιοδεύει. Οπότε, έχουμε πολλούς touring ντράμερς, που λογίζονται στην ευρύτερη Castle οικογένεια. Ο Steve, που ανέφερες, είναι ο ντράμερ για τις περιοδείες μας τα τελευταία ένα-δύο χρόνια. Έχουμε ακόμη έναν φίλο στον Καναδά που περιοδεύει μαζί μας εκεί και στην Ευρώπη, ενώ ο Steve περιοδεύει μαζί μας κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το να είστε τριμελής μπάντα στις ζωντανές σας εμφανίσεις ήταν ανέκαθεν στο μυαλό σας; Έχετε σκεφτεί να έχετε έναν επιπλέον κιθαρίστα σε αυτές;

Mat: Ναι, πάντοτε θέλαμε να λειτουργούμε ως power trio, αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο του ζωντανού ήχου μας, με το μπάσο, τα ντραμς, την κιθάρα και τη φωνή να μοιράζονται ισόποσα. Το να προσθέσουμε ακόμη μια κιθάρα θα διαταράξει τις ισορροπίες δραστικά. Ως κιθαρίστας το σκέφτομαι, αλλά, στην τελική, θα προτιμούσα να ξαναγράψω τα τραγούδια, προσαρμόζοντας τα στις απαιτήσεις μιας ζωντανής εμφάνισης με μια κιθάρα κι ένα μπάσο, το οποίο είναι και αυτό που κάνω. Ο κόσμος συχνά εκπλήσσεται με το πόσο διαφορετικοί ακουγόμαστε ζωντανά, υπάρχει μια πρωτόλεια ενέργεια που αναδεικνύεται στις εμφανίσεις μας. Νομίζω αν ήταν να προσθέσουμε κάποιο επιπλέον μέλος, δεν θα ήταν κάποιος κιθαρίστας, μα ένας πολυοργανίστας, κάποιος που να μπορεί να τραγουδήσει, να παίξει κιθάρα, πλήκτρα και κρουστά.

Ο Denis Forkas έκανε εξαιρετική δουλειά με τα εξώφυλλα των δύο προηγούμενων δίσκων σας. Έτσι, βλέποντας το νέο εξώφυλλο ξαφνιάστηκα, καθώς πιστεύω πως οι δουλειές του ταιριάζουν με τη μουσική σας άψογα. Γιατί δεν συνεργαστήκατε αυτήν τη φορά;

Mat: Ήταν μια μελετημένη και δύσκολη απόφαση, μιας και είμαστε τεράστιοι fans της τέχνης του και, σίγουρα, πλήρως ικανοποιημένοι με τη δουλειά του για κάθε ένα από τα δύο προηγούμενα άλμπουμ μας, αλλά, όπως προανέφερα, η μουσική ζητούσε κάτι πιο ωμό, πιο προσωπικό. Ένα συναίσθημα του δρόμου, ταιριαστό με τα σκοτεινά στοιχεία του ήχου μας, κάτι που πιστεύω καταφέραμε με την επεξεργασία της φωτογραφίας μου με τη Liz.

Ποιες είναι οι μπάντες που σας έχουν επηρεάσει περισσότερο; Κατά τη γνώμη μου, μια από αυτές είναι σίγουρα οι Black Sabbath, τόσο η περίοδος τους με τον Ozzy, όσο και με τον Dio, αλλά πιθανότατα και οι Thin Lizzy, μεταξύ άλλων.

Mat: Έχεις απόλυτο δίκιο, οι Black Sabbath αποτελούν την αγαπημένη μου μπάντα, με τους Thin Lizzy να είναι στο Top 5. Επίσης, θα έλεγα πως μας έχουν επηρεάσει οι Motorhead, οι Judas Priest, οι Megadeth, οι Voivod και οι Mercyful Fate.

Liz, τα στοιχειωμένα φωνητικά σου εμφανίζονται καλύτερα από ποτέ, έχοντας ένα σχεδόν blues feeling, αναμεμειγμένο με heavy metal πάθος. Έτσι, αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι τραγουδιστές που σε ώθησαν να τραγουδήσεις κατά αυτόν τον τρόπο;

Liz: Σε ευχαριστώ. Είμαι πολύ ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα των φωνητικών και των μελωδιών σε αυτόν τον δίσκο και πόσο συνυφασμένα είναι με τη μουσική. Όσο για τον ήχο, προσπάθησα να προσεγγίσω το πάθος μου για την προγενέστερη μουσική, που για μένα είναι πρωτίστως τα blues. Κατάφερα, λοιπόν, να αναμείξω αυτό το στοιχείο, ενώ διατήρησα τις πιο μεταλλικές και συμπαγείς μελωδίες που γράφουμε για τους Castle. Οι μεγαλύτερες επιρροές μου είναι o Ronnie James Dio και ο Rob Halford.

Όσο για σένα, Mat, είσαι ανάμεσα στους αγαπημένους νέους κιθαρίστες, εξαιτίας του πολύ προσωπικού σου ήχου, τόσο στο ρυθμικό όσο και στο lead σκέλος. Ποιες είναι, λοιπόν, οι επιρροές σου ως κιθαρίστας;

Mat: Οι επιρροές μου βρίσκονται παντού. Πιστεύω οι περισσότεροι από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες είχαν ένα πράγμα κοινό και αυτό ήταν η καθαρά δική τους προσέγγιση στον ήχο τους συνολικά, τόσο στα ρυθμικά, όσο και στα solo μέρη, με πρώτο απ’ όλους τον Jimi Hedrix, που έθεσε τον πήχη για αυτήν την πρωτότυπη προσέγγιση. Έπειτα, ήταν ο Tony Iommi, ο οποίος εφηύρε τόσα πολλά από αυτά που εγώ θεωρώ ως metal. Ο αγαπημένος μου κιθαρίστας είναι πιθανότατα ο Randy Rhoads και έπειτα από αυτόν, ο David Black των Seduce και ο Piggy των Voivod. Ακόμη, στο μυαλό μου έρχονται ο Dave Mustaine και ο Hank Sherman.

Ποια είναι η άποψη σας για τους Christian Mistress, μια ακόμη εξαιρετική heavy metal μπάντα, με γυναικεία φωνητικά;

Mat: Οι Christian Mistress μας αρέσουν πολύ. Πιστεύω έχουμε μια παρόμοια προσέγγιση στο κλασσικό metal, ενώ αποφεύγουμε τις παγίδες των κλισέ όπου ακολουθούν πολλές μπάντες.

Έχετε σχέδια να επισκεφτείτε την Ελλάδα; Κάπου διάβασα πως θα έρθετε στις 9 Οκτωβρίου, αλλά στην επίσημη ιστοσελίδα σας δεν βρήκα κάτι σχετικό.

Mat: Έχουμε προγραμματίσει μια εμφάνιση στην Αθήνα, αλλά την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου στο Death Disco. Ελπίζουμε, βέβαια, να ανακοινώσουμε άλλη μια εμφάνιση μας, το Σάββατο 8 Σεπτέμβρη.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Οι τελευταίες κουβέντες είναι δικιές σας...

Mat: Κι εμείς σε ευχαριστούμε και ανυπομονούμε να παίξουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αργότερα μέσα στη χρονιά.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Welcome To The Graveyard" από τον Σπύρο Κούκα.