W.A.S.P. live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 30/10/2007 @ 05:43
27/10/07, Gagarin 205, Αθήνα

Ένας οπαδός των W.A.S.P. βλέπει στα νέα του Rocking.gr την επανεμφάνιση του αγαπημένου metal σχήματος. Βλέπει την τιμή του εισιτηρίου, την ημερομηνία και αναρωτιέται αν θα κατηφορίσει προς το Gagarin205. Έχει ακούσει το "Dominator", ξέρει ότι ίσως ακούσει 2-3 τραγούδια από αυτό και ξέρει πάνω κάτω και το υπόλοιπο πρόγραμμα. Έχει ενστάσεις, σκέφτεται ότι δε θέλει να ακούσει πάλι μια από τα ίδια και βάζει κάτω τα γεγονότα για να αποφασίσει.

Γεγονός Νο1: Στις τελευταίες εμφανίσεις του συγκροτήματος πέρασε καλά αλλά τα set list ήταν παρεμφερή και η διάρκεια των shows αρκετά μικρή.

Γεγονός Νο2: To "Dominator" είναι πολύ καλή κυκλοφορία, αλλά μάλλον θα ακουστούν 2-3 τραγούδια από αυτό, τα οποία απλά θα αντικαταστήσουν τα αντίστοιχα καινούργια που άκουσα στην "Neon God" περιοδεία, με τα υπόλοιπα κλασσικά να μένουν ακλόνητα.

Αυτά όλα συνέβαιναν μέχρι και τις 9 Οκτωβρίου.



Ο φίλος της μπάντας βλέπει στην κεντρική σελίδα του site μας ότι στην καινούργια περιοδεία θα ακουστεί στην ολότητά του το επικό "Crimson Idol", 15 χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Οι προηγούμενες σκέψεις πάνε περίπατο, διαγράφει από το μυαλό του τις προαναφερθείσες ενστάσεις και με αποφασιστικότητα καμικάζι σε αποστολή αυτοκτονίας κατεβαίνει στο κέντρο της πόλης για να αγοράσει το μαγικό (κυριολεκτικά αυτή τη φορά) χαρτάκι.

Φτάνοντας στο γνωστό σημείο της Λιοσίων στις 27 του Οκτώβρη το σκηνικό γνωστό. Αναμονή στο πεζοδρόμιο με πολύ κόσμο να περιμένει τις πόρτες να ανοίξουν και έπειτα από αρκετή ώρα μπαίνει στην ομιχλώδη ατμόσφαιρα του τεκέ - Gagarin. Στον εξώστη και το πίσω μέρος του κάτω χώρου αναπνέει με δυσκολία και ο συνδυασμός ζέστης και τσιγάρου δεν είναι και ο πιο ευχάριστος.

Λίγο μετά τις 21.30, και μετά τη μικρή σχετικά αναμονή, ακούγονται οι πρώτες νότες του "The Titanic Overture". Ενθουσιασμός, συγκίνηση και ιαχές χαράς κυριαρχούν. Στο πανί πίσω από το συγκρότημα προβάλλεται ένα ασπρόμαυρο φιλμ με δραματοποιημένους τους στίχους των τραγουδιών και για τα επόμενα 60 λεπτά ζούμε την παράσταση της ζωής του Jonathan. Η άνοδος και η πτώση ενός ροκ σταρ (ένας '90s metal Ziggy Stardust) με τον Blackie Lawless αφηγητή. Η κορύφωση φτάνει στο "The Idol", τον πυρήνα όλης της ιστορίας με τον ήρωα απομονωμένο, σε αναζήτηση της λύτρωσης και του έρωτα. Αντί αυτού θα έρθει το τέλος για έναν star που δε μπορεί να αντέξει το βάρος όλων αυτών που κουβαλάει ένα "είδωλο". Έτσι ο Kurt... συγγνώμη ο Jonathan πεθαίνει αλλά συνεχίζει να υπάρχει μέσα από τον Blackie που τον δημιούργησε στο μυαλό του μετά από άπειρες ακροάσεις του "Tommy" (οι ευχαριστίες του Blackie προς τον Townshed στα liner notes του "Idol" και η ανακήρυξη του ως μέντορα του λένε πολλά).



Ο φίλος μας είναι ήδη γεμάτος από συναισθήματα και μετά από το μικρό διάλειμμα περιμένει να δει και την άλλη πλευρά των W.A.S.P. που λατρεύει. Τη "ζωώδη" και "party" εκδοχή. Το γκρουπ δεν τον απογοητεύει και του χαρίζει την καθαρή διασκέδαση, την ευκαιρία να τραγουδήσει και να χορέψει. Μετά και το τέλος του "Blind In Texas" νοιώθει καλά, ευχαριστημένος και αρκετά βραχνιασμένος (ένα καλό σημάδι ότι το live πήγε καλά) επιστρέφει στην καθημερινότητά του πιο γεμάτος και πιο χαρούμενος. Δεν πολύ-νοιάζεται για λεπτομέρειες του τύπου "η φωνή δεν ακουγόταν τόσο δυνατά όσα θα ήθελα" και "τα πλήκτρα ήταν προ-ηχογραφημένα" αφού πέρασε καλά και η μπάντα τον κάλυψε πλήρως για πρώτη φορά. Διασκέδαση και ψυχαγωγία πακέτο δύσκολα μπορείς να έχεις με ένα εισιτήριο τη σήμερον ημέρα.

Ένας άλλος φίλος των W.A.S.P., αφού τελειώσει το συγκεκριμένο report και το στείλει στον webmaster, θα βάλει στο cd player άλλη μια φορά το "...Idol" για να θυμηθεί όλα τα ωραία που ένοιωσε το προηγούμενο βράδυ.

Πάντα τέτοια, ζήτω η καλή μουσική (πάντα ήθελα να τελειώσω ένα κείμενο με αυτό τον τρόπο)!

Set List:

"The Titanic Overture" / "The Invisible Boy" / "Arena Of Pleasure" / "Chainsaw Charlie (Murders In The New Morgue)" / "The Gypsy Meets The Boy" / "Dr. Rockter"/ "I Am One"/ "The Idol" / "Hold On To My Heart" / "The Great Misconceptions Of Me" / "Hate To Love Me" / "L.O.V.E. Machine" / "Wild Child" / "Take Me Up" / "I Wanna Be Somebody" / "Blind In Texas"




26/10/07, Principal Club, Θεσσαλονίκη

Με την ανακοίνωση των W.A.S.P. στην Ελλάδα οι πρώτες σκέψεις ήταν ότι ο χειμερινός συναυλιακός πυρήνας γίνεται ακόμα πιο δυνατός. Όταν όμως έγιναν γνωστές οι προθέσεις του Blackie και της παρέας του τότε η προσμονή τόσων χρόνων πήρε σάρκα και οστά. Η περιοδεία δεν ονομάστηκε "Dominator Tour", όπως θα περίμενε κανείς σύμφωνα με το νέο άλμπουμ, αλλά "The Crimson Idol Tour" προκαλώντας κύματα (να μη πω τσουνάμι) ενθουσιασμού.

Παρασκευή βράδυ λοιπόν και το Principal Club Theater ήταν σχεδόν γεμάτο. Η ζωή του Jonathan Aaron Steel ήταν έτοιμη να εξελιχθεί μπροστά μας για πρώτη φορά, αφού η Θεσσαλονίκη ήταν ο εναρκτήριος σταθμός αυτής της περιοδείας. Μετά από κάποιες συστάσεις σχετικά με την πάσης φύσεως εγγραφή του show και το κάπνισμα, ένας αντίστροφος μετρητής φάνηκε στην οθόνη προβολής.

3... 2... 1... και το "The Titanic Overture" ακούστηκε, επιβιβάζοντας τον κόσμο στο ταξίδι που λέγεται "The Crimson Idol". Ήταν όλοι εκεί, ο Jonathan, η οικογένειά του, οι αδυναμίες και οι πειρασμοί του. Συγχρόνως το βίντεο απέδιδε φοβερά προσεγμένα, ωμά αλλά και κάποιες φορές μεταφορικά τα κομμάτια, παίρνοντας ακόμα και τους τυχών αμύητους στην απογείωση. Ο ηθικός αυτουργός Blackie Lawless ήταν απόλυτα προσηλωμένος σ' αυτό που έκανε και μοιάζοντας απορροφημένος από τη μαγεία της εφηβείας του Jonathan, φαινόταν να αρνείται μπροστά σε όλους το τρίπτυχο "Live, Work, Die".

Κατά τη διάρκεια του live καταλάβαμε ότι τα πλήκτρα και κάποια δεύτερα φωνητικά ήταν προ-ηχογραφημένα, αλλά αυτό δε θα μπορούσε να πειράξει κανέναν, τουλάχιστον στο πρώτο μέρος. Ένα ακόμη μικρό ψεγάδι ήταν ίσως η πολύ δυνατή ένταση των ηχείων, αλλά παρακολουθώντας κάτι τέτοιο τα ξεχνάει κανείς όλα. Κατά τη διάρκεια του "Chainsaw Charlie (Murders In The New Morgue)" επικράτησε ο αναμενόμενος «πανικός» και ενώ το αγόρι μεγάλωνε, αποκτούσε όλα όσα ονειρευόταν και πίστευε πως θα ήταν αυτά που θα του χάριζαν ευτυχία.

Η δικιά μας -όπως και η δικιά του- ευχή γινόταν πραγματικότητα και δυστυχώς διαρκούσε μόλις 60 λεπτά. Το τέλος, η αιώνια ανάγκη για οικογενειακή αποδοχή, η απότομη προσγείωση ήταν ένα συγκλονιστικό οπτικοακουστικό θέαμα με το "The Great Misconceptions Of Me" να ολοκληρώνει το πρώτο μέρος, καθώς ο Jonathan αυτοκτονεί και επικρατεί μια φορτισμένη ατμόσφαιρα γεμάτη συναισθήματα και σκέψεις.



Μετά από ένα δεκάλεπτο διάλειμμα το συγκρότημα επανέρχεται και περνάει στην ευρύτερα γνωστή του διάσταση. Τα "Wild Child", "L.O.V.E. Machine" και "I Wanna Be Somebody" καθιστούν το χώρο έτοιμο να εκραγεί από τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις όχι μόνο του κόσμου αλλά και του ίδιου του Blackie, αφού γνωρίζει το ρόλο αυτό πολύ καλά. Ένα γεγονός που πρόσεξαν αρκετοί ήταν πως και σε αυτό το δεύτερο μέρος υπήρχαν ηχογραφημένα φωνητικά, χωρίς προφανή λόγο και αιτία. Κάτι που έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν το "Take Me Up" από το πρόσφατο "Dominator", που είναι ήδη αξιοπρόσεκτη κυκλοφορία για το τρέχον έτος και στη live εκδοχή του ήταν ακόμα καλύτερο, απολαμβάνοντας τη συνολική αποδοχή.

Φανταστική συναυλία και απόδοση, ένα μεγάλο μπράβο.

Setlist:

"Titanic Overture" / "Invisible Boy" / "Arena Of Pleasure" / "Chainsaw Charlie (Murders In The New Morgue)" / "Gypsy Meets The Boy" / "Dr. Rockter" / "I Am One" / "The Idol" / "Hold On To My Heart" / "The Great Misconceptions Of Me" / "Hate To Love Me" / "L.O.V.E. Machine" / "Wild Child" / "Take Me Up" / "I Wanna Be Somebody" / "Blind In Texas"

  • SHARE
  • TWEET