Stygian Crown

Stygian Crown

Cruz Del Sur Music (2020)
Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 09/06/2020
Με τέτοιο ντεμπούτο, τί μας επιφυλάσσει το μέλλον άραγε;
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Με τα 4/5 της μπάντας να γράφουν μουσικά χιλιόμετρα στον ακραίο ήχο και με την, κλασικών σπουδών, Melissa Pinion να αναλαμβάνει τα φωνητικά μετά από την απόδοσή της στο "Hallowed Be Thy Name", δημιουργούνται οι Stygian Crown. Πριν δύο χρόνια κυκλοφόρησαν το ντέμο τους, προάγγελος τούτης της κυκλοφορίας, και η ιταλική εταιρεία τους υπέγραψε άμεσα, προσθέτοντας έτσι έναν μουσικό οδοστρωτήρα στο δυναμικό της. Γιατί περί τέτοιου πρόκειται, κατηγορίας doom.

Τί είναι αυτό που χαρακτηρίζει τους Καλιφορνέζους με το πρώτο άκουσμα, όπως αυτό μας παρουσιάστηκε προ διμήνου με το Up From The Depths; Τα φωνητικά της Melissa, απότοκα μεγάλων ερμηνευτών του ιδιώματος, χαράσσονται με περίσσεια ευκολία στο νου. Στιβαρά και δυναμικά, μετρημένα και συναισθηματικά, φτάνουν ενίοτε και σε ήπιες εξάρσεις χάριν της σύνθεσης. Το δεύτερο και πιθανά μελλοντικό trademark τους, είναι ο ηχητικός όγκος. Τέτοιος, που ενδεχομένως οδήγησε την εταιρεία σε μία καθ’υπερβολή δήλωση: "sound of Candlethrower". Και αν το πρώτο ήμισυ αυτού του μουσικού υβριδίου είναι έκδηλο, το δεύτερο δεν το λες και εξώφθαλμο.

Η ενασχόληση των υπολοίπων μελών με ακραία παρακλάδια, σίγουρα αφήνει εδώ το σημάδι της. Πρωτίστως ο ήχος στα ντραμς και δευτερευόντως κάποιες μετρημένες κιθαριστικές στιγμές, κάνουν το άκουσμα ιδιαίτερα βαρύ και σκοτεινό. Ο όγκος που ξεχύνεται από τα ηχεία, θαρρώ πως είναι ο λόγος που γίνεται και η αναφορά στους Bolt Thrower. Και ίσως η κύρια αιτία που διαφοροποιούνται από παρεμφερή συγκροτήματα.

Επτά συνθέσεις (χωρίς την εισαγωγή) διάρκειας από 6'30" έως 8'30", που πατάνε γερά στα ιερά και όσια του epic/doom metal. Τρεις εξ αυτών προβιβάστηκαν στη «μεγάλη κατηγορία» μέσω του ντέμο, ενώ οι τέσσερις φρέσκιες μαρτυρούν την παρατεταμένη φόρμα της μπάντας. Σαφώς και είναι σε mid-tempo ρυθμούς ενώ οι αλλαγές εν μέσω τραγουδιών, συμβάλλουν να παραμένει αμείωτο το ενδιαφέρον της ακρόασης. Σύνθεση - κράχτης απουσιάζει, και έτσι το βάρος πέφτει σε κάθε μία από τις επτά, ξεχωριστά. Εντός αυτών ξεδιπλώνονται ιστορίες, μυθολογικές κατά βάση και αλληγορικές, σε πλήρη σύμπραξη με τον doom χαρακτήρα της μουσικής (ενισχυμένος από τα synth της Melissa).

Οι τέσσερις γενειοφόροι και η κυρία της παρέας έρχονται με φόρα και τσαμπουκά. Μπαστακώνονται στα ηχεία μας με ένα ντεμπούτο - δυναμίτη και η ατάκα «ήρθαμε για να μείνουμε» ίσως φαντάζει λίγη για τα όσα θα ακολουθήσουν. Αστερίσκος με bold για τα καλύτερα της χρονιάς.

  • SHARE
  • TWEET