Sonja

Loud Arriver

Cruz Del Sur Music (2022)
Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 27/09/2022
Η πιο ηχηρή άφιξη για φέτος είναι ένα κράμα heavy, punk και gothic rock
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Sonja είναι η Melissa Moore. Υπήρξε μέλος των Absu έως το 2017, τη χρονιά που τους εκμυστηρεύτηκε, περιμένοντας την υποστήριξή τους, ότι είναι διεμφυλική. Η απομάκρυνσή της ήρθε με τη μορφή μηνύματος στο κινητό. Η απάντηση, ελέω πανδημίας, καθυστέρησε μερικά χρόνια και έφτασε πριν λίγο καιρό. Δίσκοι που κουβαλάνε τέτοιες ιστορίες από πίσω τους, εμπνευσμένοι από αρνητικά συναισθήματα από τη μία και με έναν ξεκάθαρο στόχο μπροστά τους από την άλλη, συνήθως αποτελούν ευχάριστες εκπλήξεις. Ή αλλιώς ηχηρές αφίξεις όταν πρόκειται για ντεμπούτο. Μεγάλη υπόθεση η κάθαρση και μακάριοι όσοι την επιτυγχάνουν.

Μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα, η οποία περιγράφεται με σχεδόν ωμό τρόπο στους στίχους, η Melissa βρήκε συνοδοιπόρους και υποστηρικτές του οράματός της. Δεν ήταν ούτε ο παπάς, ούτε ο γιατρός, ούτε οι γονείς της, του συγκλονιστικού "Wanting Me Dead". Ο Grzesiek Czapla (touring drummer των Absu και το μοναδικό μέλος τους που την υποστήριξε), παρέα με τον μπασίστα Ben Brand, αποτελούν τους έτερους δύο της παρέας, ενός παντοδύναμου τρίο που ακόμα και αν δεν ήξερες την ιστορία πίσω από τη δημιουργία του, παρουσιάζει μουσική ικανή να συνταράξει πολύ και ποικίλο κόσμο.

Με το gothic rock να διεισδύει όλο και περισσότερο σε heavy metal δημιουργίες τα τελευταία χρόνια, ενδεχομένως και να δημιουργεί κάποιου είδους μόδα, η μπάντα δίνει την εντύπωση ότι κάνει του κεφαλιού της. Αν και συνδυάζει αυτά τα δύο είδη, προσθέτει μερικές ευχάριστες τζούρες punk και βεβαίως hard rock, δημιουργώντας έτσι κάτι που ακούγεται φρέσκο και αναζωογονητικό. Οι ταμπέλες μπήκαν για να συνεννοούμαστε ευκολότερα, αυτοί εδώ τις καταρρίπτουν με ευκολία πάντως. Η Melissa μπαίνει πίσω από το μικρόφωνο για πρώτη φορά και ταιριάζει τις, κατά βάση pop/rock, μελωδικές της γραμμές ιδανικά με το μουσικό περιεχόμενο. Δια χειρός Arthur Rizk, εξ ου και η ηχητική συνάφεια του δίσκου με το πρόσφατο "Dreamkiller" των Sumerlands.

Ο δίσκος είναι αυτοβιογραφικός στην ολότητά του, απαιτούνται δε υψηλά ποσοστά αυτοκυριαρχίας και αυτογνωσίας, ώστε να μην καταχωρηθεί ως μελόδραμα. Κάπως έτσι κατάφερε η δημιουργός να χορεύονται οι παρακάτω στίχοι: "I just wanna fuck all day, and then fuck all night, I just wanna fuck all day and then watch you die". Ο στόχος, προφανής και είναι παραπάνω από ένας. Μία gothic / punk rock σύνθεση που κλείνει με τον πιο metal τρόπο. Υπάρχουν σκοτεινές στιγμές, η εκτόνωση φαίνεται να υπερισχύει πάντως και έρχεται με τη μορφή δυναμικών ριφ και φωνητικών.

«Δεν είμαστε παρείσακτοι» δηλώνει η μπάντα. «Ήμασταν παρόντες εδώ και πολύ καιρό. Τώρα που κάναμε το πρώτο βήμα, είμαστε πανέτοιμοι και έχουμε ένα πελώριο βασίλειο να ανατρέψουμε». Άκρως εφικτό θα προσθέσω, οι συνθέσεις είναι πιασάρικες και χορευτικές, αισιόδοξες μέσα από την πίκρα και τον πόνο που τις δημιούργησε. Μακάρι όλα τα αντίποινα να ηχούσαν κάπως έτσι.

Bandcamp
YouTube

  • SHARE
  • TWEET