Underground Express #11 - A Change of Seasons

"All the world’s a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε μήνα προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #11 - Ιανουάριος 2020: Είναι γεγονός ότι ζούμε πλέον τον χρόνο μας όπως αυτός ορίζεται από ένα μυστήριο, διπλό αριθμό. Στη ζωή μας θα ζήσουμε μόνο έναν τέτοιο αριθμό οπότε ας τον ντύσουμε με προσωπικούς συμβολισμούς κι ας τον θρέψουμε με διαφορετικές ευχές. Κρατάω την αίσθηση ότι κάτι αλλάζει, περισσότερο από άλλες φορές.

Καλή χρονιά λοιπόν και καλή νέα δεκαετία! Το Express δεν βιάζεται να αρχίσει να την ξεκοκαλίζει. Ξεκινάει ένα ακόμα ταξίδι, χωνεύοντας τους τελευταίους καλούς δίσκους που ανακάλυψε μέσα στο 2019 και οι ράγες το οδηγούν σε μέρη ήσυχα και μέρη θορυβώδη, μητροπόλεις και πολιτείες γραφικές. Παρουσιάζει δύο δίσκους - φαινόμενο, πατάει Λατινική Αμερική, μετράει τα πρώτα του παράσημα και δίνει «βραβεία» στα σημαντικότερα ταξίδια του την περασμένη χρονιά. Οι εποχές αλλάζουν κι ετοιμάζεται για τα καινούρια!

Στάση 1η: New York, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης: Iapetus
Άλμπουμ: The Body Cosmic
Είδος: Progressive death metal
Εταιρεία: Self release
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 9-11-2019
Bandcamp
Youtube

Μισώ τα buzzer beaters στη μουσική, τις δισκάρες εκείνες που σκάνε αφού έχεις παραδώσει την λίστα σου με τα καλύτερα της χρονιάς και γίνονται το πετραδάκι μες στο παπούτσι σου. Οι Iapetus είναι τόσο καλοί που ίσως και να χωρούσαν στη δική μου λίστα , καθώς το προοδευτικό death metal τους, προσωπικά, με έπεισε περισσότερο κι από τους Wilderun - μία από τις εκπλήξεις της χρονιάς επίσης. Το "The Body Cosmic" είναι ένα μεγαλειώδες άλμπουμ 70 λεπτών από δύο τρομερούς μουσικούς (guest ο ντράμερ των Ne Obliviscaris). Οι μελωδίες είναι εκπληκτικές, τα τραγούδια φτάνουν σχεδόν 20λεπτες διάρκειες, οι ατμόσφαιρες και το concept εντελώς space. Κι όλα αυτά από ένα studio-only σχήμα, χωρίς καμιά βοήθεια από τη βιομηχανία και χωρίς εταιρεία, που αποφάσισε να βγάλει το δεύτερο άλμπουμ του στην ημερομηνία γέννησης του Carl Sagan, με name your price στο Bandcamp. Πανηγυρικά άλμπουμ του μήνα για το πρώτο express της χρονιάς.

• Πρώτη μας επίσκεψη στο Μεγάλο Μήλο. Η πόλη ήταν αρχικά υπό γαλλική κτήση, ύστερα υπό ολλανδική (ονομαζόταν New Amsterdam) και στη συνέχεια υπό αγγλική (όπου και ονομάστηκε Νέα Υόρκη προς τιμήν του Δούκα του York).

• Είναι η πόλη με τη μεγαλύτερη γλωσσική ποικιλία στον κόσμο: ομιλούνται πάνω από 800 (!) γλώσσες και διάλεκτοι.

• Πολύ ενδιαφέρον industrial punk από τους POP.1280, το "Way Station" μόλις κυκλοφόρησε.

• Αν βρεθείς εκεί τον Γενάρη, θα μπορέσεις να απολαύσεις το Winter Jazzfest, με πάνω από 600 σχήματα...

• ...χάσαμε όμως οριακά την έκθεση του David Lynch με τίτλο "Squeaky Flies In The Mud". Δηλώνω τόσο οπαδός του που θα τον ακολουθούσα και σε σεμινάρια καλαθοπλεκτικής.

Στάση 2η: Helsingborg, Σουηδία
Καλλιτέχνης: Lord Of Light
Άλμπουμ: Morningstar
Είδος: Progressive/Power metal
Εταιρεία: Self release
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11-11-2019
Spotify
YouTube

Όσοι δεν είστε εγγεγραμμένοι στο forum μας, χάνετε. Αξιότιμο μέλος του forum πόσταρε ένα link για το ντεμπούτο των Σουηδών Lord Of Light και, μέσα σ' ένα βράδυ, τρέχαμε όλοι πανικόβλητοι να βρούμε πληροφορίες γι αυτό το μυστηριώδες trio. Αιτία του πανικού η θεσπέσια μουσική τους, ένα εξαιρετικό power/progressive metal που προσωπικά μου έφερε στο νου κάποιες ένδοξες '90s μπάντες όπως τους Elegy, τους Stratovarius, τους Shadow Gallery και τους Lord Bane. Υποτίθεται πως αυτός ο ήχος δεν μου τραβάει το ενδιαφέρον εδώ και χρόνια, το υλικό του "Morningstar" όμως είναι τόσο ποιοτικό, τόσο έξοχα μελωδικό και τόσο βαθύ που δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει ανατριχίλες. Το "Morningstar" με 32 λεπτά διάρκεια είναι μάλλον ένα μεγάλο, εντελώς επικό EP, προς το παρόν διαθέσιμο μόνο ψηφιακά. Για τους φίλους του είδους, αυτό είναι buzzer beater δεκαετίας και δεν μπορώ να το προτείνω αρκετά. Ο εξαιρετικός συνάδελφος κι επιστήμονας του είδους Σπύρος Κούκας, είμαι σίγουρος θα μας παρουσιάσει αναλυτικό κείμενο!

• Η όμορφη και πολύχρωμη πόλη του Helsingborg είναι παραθαλάσσια κι έχει πληθυσμό λίγο πάνω από 100.000 ανθρώπους. Είναι από τους πιο παλιούς οικισμούς στη Σουηδία και χρονολογείται από το 1085 μ.Χ.

• Το Helsingborg είναι η πατρίδα των Soilwork (που βρέθηκαν ψηλά στη φετινή μας Rocking λίστα) και των Darkane.

• Δεν θα χάσουμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε το Κάστρο Kärnan!

• Είναι σπάνιο τη σημερινή εποχή να πασχίζεις να βρεις πληροφορίες για ένα σχήμα. Ο mastermind της μπάντας Nicklas Kirkevall (σύνθεση, φωνή, κιθάρα, πλήκτρα) είναι επίσης μέλος των Atlas and Osiris. Φωτογραφία των Lord Of Light δεν βρέθηκε ούτε για δείγμα.

Στάση 3η: Stuttgart, Γερμανία
Καλλιτέχνης: Jamhed
Άλμπουμ: Gelee Royal
Είδος: Psychedelic rock
Εταιρεία: Treibender Teppich
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13-12-2019
Bandcamp
Youtube

Στα προηγούμενα δύο άλμπουμ τους, οι Jamhed είχαν αρκετά προοδευτικά στοιχεία, ο ήχος που έχουν διαμορφώσει όμως πλέον στο "Gelee Royal" είναι εντελώς psych. Το είδος του psych rock που χρωστάει πολλά και στο garage rock αλλά και στο kraut - Γερμανοί είναι εξάλλου οι άνθρωποι. Ενώ η αισθητική τους αρχικά δεν με τράβηξε πολύ, στη συνέχεια εκτίμησα δεόντως το πολύ συμπυκνωμένο τους songwriting και τις πολύ εύστροφες μελωδίες τους. Extra πόντος για τα σημεία που φέρνουν λίγο στο μυαλό Floyd τσαχπινιές και γενικώς για το χαλαρό, κουλαριστό τους στυλ. Έχεις ακούσει μπάντες που «έρχονται να σώσουν το rock» που ακούγονται, βασικά, πολύ λιγότερο ενδιαφέρουσες.

• Παρότι είναι πατρίδα της Porsche και της Mercedes-Benz κι έχει τη φήμη του «λίκνου των αυτοκινήτων», η Στουτγάρδη είναι χτισμένη ανάμεσα σε λόφους κι έχει πολλές πράσινες εκτάσεις. Εξάλλου κατά την ίδρυση της πόλης εκτρέφονταν πολλά άλογα, εξού και το όνομα της που σημαίνει "η φάρμα των επιβητόρων"!

• Το ξέρατε ότι σε αυτήν την πόλη γεννήθηκε ο Geoff Tate;!

• Μια πολύ καλή γερμανική μπάντα που δεν παρουσιάστηκε η ευκαιρία να προτείνω νωρίτερα είναι οι City At Dark. Το ομότιτλο ντεμπούτο τους είναι ένα άκρως ενδιαφέρον μίγμα από art pop και post punk.

Στάση 4η: Αθήνα, Ελλάδα
Καλλιτέχνης: Abstruse
Άλμπουμ: Submerge: Ritual
Είδος: Experimental
Εταιρεία: Self release
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 6-12-2019
Bandcamp
Youtube

Το project των Abstruse δημιουργήθηκε πίσω στο 2002 ως ντουέτο κι από το 2007 τρέχει ως one man project, αν έχω καταλάβει καλά, παρά τα τόσα χρόνια τους όμως ούτε τους ήξερα, ούτε έχω δυστυχώς ακούσει τις προηγούμενες δουλειές τους. Το "Submerge: Ritual" είναι το πέμπτο τους full length κι αποτελεί μια δουλειά αινιγματική κι εσωτερική, μουσικά και στιχουργικά. Τρομερά παράξενες ενορχηστρώσεις και θέματα που προσεγγίζουν τον πειραματισμό, με έναν τρόπο όμως που θυμίζει παλιούς Νορβηγούς μπλακμεταλλάδες, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτα black εδώ. Στο μυαλό μου ήρθαν κάμποσες φορές οι Manes του "How The World..." - συγγενικό μπλέξιμο ηλεκτρονικών, δυσαρμονικών και rock στοιχείων. Το όλο εγχείρημα είναι αρκετά lo fi αλλά παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και σίγουρα θα ήθελα να ακούσω το μουσικό όραμα του Substant ξανά στο μέλλον, ιδανικά με κανονική μπάντα.

• Το 2020 μπαίνει πολύ δυνατά για το ελληνικό metal με τους δίσκους των Kawir και των Serpent Noir. Πάω στοίχημα ότι ο Αποστόλης Ζαμπάρας θα μας τα πει διεξοδικά, όπως πάντα!

• Αν (είσαι μετανάστης σαν εμένα και) βρεθείς στην Αθήνα τον Γενάρη, ας μην χάσεις το "Αηδόνι Του Αυτοκράτορα" από την τρισμέγιστη Λένα Πλάτωνος: μια animated opera πάνω στο παραμύθι του Χ.Κ Άντερσεν, στο ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

• Έχουμε ξαναμιλήσει για την Underflow records. Βγαίνουν εξαιρετικά πράγματα από εκεί. Τσεκάρετε οπωσδήποτε τον δίσκο που κυκλοφόρησαν πρόσφατα οι Black Lesbian Fishermen - τί ονοματάρα, θεέ μου;

Στάση 5η: Tokyo, Ιαπωνία
Καλλιτέχνης: Moleslope
Άλμπουμ: Slope
Είδος: Jazz rock
Εταιρεία: Dewfall
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13-12-2019
Bandcamp
YouTube

Όλοι ξέρουμε ότι τα 50 είναι τα νέα 30, το μωβ είναι το νέο ροζ κι ότι το Tokyo είναι η νέα πρωτεύουσα της σύγχρονης Canterbury σκηνής. Ο επονομαζόμενος Canterbury ήχος είναι συστατικό στοιχείο του ντεμπούτου των Moleslope, μαζί με την jazz και το post rock (σύμφωνα με τους ίδιους). Θα διαφωνήσω με το τελευταίο, παραδέχομαι όμως χωρίς καμιά αμφιβολία ότι το jazz rock αυτού του σεπτέτου είναι εξαιρετικό. Χτισμένο ανάμεσα σε δύο keyboards, η μουσική του "Slope" θα μπορούσε να κινηθεί προς το fusion, αποφεύγει όμως τις φλυαρίες και δεν χάνει ποτέ τον laid back κι ευθύ χαρακτήρα του. Πολύ όμορφες ενορχηστρώσεις και rock πινελιές ολούθε, ναι, ο θείος Frank Zappa θα ευχαριστιόταν αυτήν την μπάντα ακόμα και χωρίς να κάνουν τρελά πράγματα. Ένα πάρα πολύ αξιόλογο ντεμπούτο, indeed. 

• Είχαμε πρόσφατα Boris και Mono, ετοιμαστείτε και για τους Envy. Οι Ιάπωνες post-hardcore θεοί επιστρέφουν με το "The Fallen Crimson" σε έναν μήνα και η κριτική μας ετοιμάζεται, ας γουί σπικ.

• Στη θάλασσα του Tokyo υπάρχουν εκατοντάδες ηφαιστειακά νησιά. Η πόλη έχει επίσης υπέροχα Εθνικά Πάρκα. Πως να μην θέλεις να επισκεφτείς το Πάρκο Ogasawara;

• Η ιερή γειτονιά για τους οπαδούς των παιχνιδιών, των manga και anime ονομάζεται Akihabara. Πάρε λεφτά μαζί σου, θα ξοδέψεις πολλά...

Στάση 6η: Cuidad Del Este, Παραγουάη
Καλλιτέχνης: Verthebral
Άλμπουμ: Abysmal Decay
Είδος: Death metal
Εταιρεία: Transcending Obscurity
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 27-12-2019
Bandcamp
YouTube

Πολλοί ανάμεσα μας δεν γουστάρουν ν' ακούνε uplifting και χαριτωμένες μουσικές κατά την εορταστική περίοδο. Γεμάτοι κατανόηση, τους προτείνουμε τους Verthebral. Παλιομοδίτικο, κλασικό death metal που αρέσκεται να εμμένει στην κακομουτσουνιά του και στο evil κομμάτι της όλης αισθητικής. Συνειρμικά, φέρνει στο νου την παραδοσιακή βραζιλιάνικη death metal σχολή και, πίσω απ' αυτό, διαισθάνεται κανείς την αύρα των Deicide. Με καλή ισορροπία ανάμεσα σε τραχύτητα κι έξοχο, γρήγορο riffing, το "Abysmal Decay" απευθύνεται σε παλιές, death ψυχές και δεν έχει σκοπό να κάνει κάτι παραπάνω απ' αυτό. Ίσως εκτός από κάποιες παρανοϊκές μελωδίες που εμφανίζονται που και που. 

• Με 300.000 κατοίκους, η Cuidad Del Este είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Παραγουάης, μετά την πρωτεύουσα Asuncion. Ιδρύθηκε μόλις το 1952 και σημαίνει "η πόλη της Ανατολής".

• Συνορεύει με τη Βραζιλία. Φυσικό σύνορο είναι ο ποταμός Parana και οι δύο χώρες ενώνονται με την εντυπωσιακή "Γέφυρα της Φιλίας".

• Λυπάμαι, δεν υπέπεσε στην αντίληψη μου κάποια άλλη μπάντα από την Παραγουάη για να σας προτείνω. Μπορώ όμως να σας πω για τους γείτονες Βραζιλιάνους Pombajira: το ομώνυμο ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε (μόνο σε κασέτα) πολύ πρόσφατα και περιέχει το πιο βρωμιάρικο, τραχύ και ακατέργαστο underground doom που άκουσα μες στο 2019. Σκέτη μούρλια.

Τα underground ταξίδια μας για το 2019 - Ένας απολογισμός

Στους δίσκους που ανακαλύπτουμε και στα ταξίδια που δεν κάναμε ακόμα, κρύβεται η νοστιμιά της ζωής. Αυτό υποσχέθηκε το Underground Express στους συνταξιδιώτες του, αυτό παρέδωσε και αυτή θα παραμείνει η one way του δέσμευση.

Αν απολαμβάνετε τα στατιστικά, ιδού μερικά: 

Στα 10 μηνιαία ταξίδια του 2019, το Express πήγε σε 61 προορισμούς και ανακάλυψε 59 άλμπουμ. Πάνω από το ⅓ αυτών ήταν ντεμπούτα και κάποια ήταν πραγματικά εκπληκτικά. Αν διαλέξω με δυσκολία ένα top 5 (ως γνήσιος fan του High Fidelity) αυτών, θα καταλήξω σε αυτά: 

1. ​Jambinai - Onda (KOR)
2. Birdstone - Seer (FRA)
3. Chaos Motion - Psychological Spasms Cacophony (FRA/MEX)
4. Hashshashin - Badakhshan (AUS)
5. Uranium Club - The Cosmo Cleaners (USA) 

Επισκέφτηκε συνολικά 31 χώρες. Πρωταθλήτρια ήταν η Γαλλία, πήγαμε εκεί 7 φορές, σε 6 διαφορετικές πόλεις και βρήκαμε σε γαλλικό έδαφος τρεις φορές το Άλμπουμ του Μήνα. Στη δεύτερη θέση οι ΗΠΑ με έξι επισκέψεις.

 Επισκέφτηκε 50 πόλεις. Τρεις φορές βρεθήκαμε στο Sydney και στην Κοπεγχάγη, θα δώσουμε όμως τον τίτλο most valuable city στο Sydney γιατί μας έδωσε λίγο πιο σημαντικά άλμπουμ. 

Πιο όμορφη πόλη η Leon του Mexico. Πιο μυστηριώδης η περιοχή Karelia της Φινλανδίας. Πιο επικίνδυνη η Agadez του Νίγηρα. Πιο μικρή η Seini της Ρουμανίας. 

Γράψαμε μικρά αφιερώματα για το Rock In Opposition, για τη μουσική των βουνών της περιοχής Απαλάχια, για την αφρικανική κιθαριστική παράδοση και για τα blues του Chicago. Αποθεώσαμε τις Svart και RareNoise Records, λατρέψαμε τον θεό Διόνυσο και καλέσαμε τον Αποστόλη Ζαμπάρα να μας παρουσιάσει το βιβλίο "Analogue Black Terror". Προλάβαμε τέλος να κάνουμε και δυο underground roundup για την Ελλάδα και την Ιρλανδία.

Όλα αυτά βρίσκονται πίσω μας, πάντα διαθέσιμα για όποιον νιώθει την περιέργεια. 

Καλή χρονιά σε όλους, πάμε γι' άλλα.