In The Heat Of The Night

The column that should not be - ή αλλιώς, σκέψεις κι απόψεις που λέγονται στη ζέση μιας βραδιάς

Από τον Σπύρο Κούκα, 19/04/2021 @ 17:06

Μια μόνιμη στήλη που δεν είναι μόνιμη, καλά-καλά ούτε στήλη, αλλά φαντάζει περισσότερο μια γρήγορη καταγραφή μερικών σκέψεων και απόψεων του γράφοντα για τα τρέχοντα (ίσως και παρελθοντικά) μουσικά δρώμενα. Άλλοτε με αρκετή δόση χιούμορ, άλλοτε περίπου «σοβαρά», η ουσία του άρθρου βρίσκεται στην ιδέα των όσων λέγονται τις «μεγάλες ώρες» μεταξύ μπύρας και φίλων, αποτελώντας περισσότερο τροφή για σκέψη και πεδίο ανταλλαγής απόψεων, παρά κάτι περισσότερο. Με ονομασία δανεισμένη από το ομώνυμο άσμα των Diamond Head, το In The Heat Of The Night είναι ακριβώς αυτό˙ όσα λέγονται στη ζέση μιας βραδιάς.

Κεφάλαιο Helloween. Καλά μας τα είπαν οι Κολοκύθες με το πρώτο single τους στις αρχές του μήνα. Κλασική Hansen-ική (όχι την ασθένεια) σύνθεση, μεγάλο refrain, στιχάρες επιπέδου δημοτικού (λες και φημίζονταν ποτέ για το στιχουργικό τους βάθος, θα μου πεις) και συνολικά μια αίσθηση που χρόνια είχαμε να νιώσουμε σε δίσκο τους. Κάποιοι βλέπουν μέχρι τα "Keepers...", εγώ θα δω καταρχάς μέχρι το "7 Sinners" και θα πω ότι αν έχουμε κάτι ποιοτικά αντίστοιχο του με το νέο άλμπουμ, θα είμαι υπέρ-ευχαριστημένος. Κι αν όχι, προσωπικά γουστάρω ανάλογα το mood ακόμη και το "Chameleon" ή το "My God-Given Right", εδώ θα κολλήσουμε που το συμπαθέστατο b-side "Indestructible" παίζει να είναι το χειρότερο τραγούδι του δίσκου; Ήδη, πάντως, το ενδιαφέρον για το είδος φαίνεται πως έχει αναθερμανθεί, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Power metal revival, λοιπόν; Δύσκολο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...

Liquid Tension Experiment ξαναείδαμε φέτος στουντιακά και ο νους μου οργιάζει με διάφορα σενάρια συνομωσίας. Ο Νίκος τα λέει ωραία στην παρουσίαση του, προσωπικά ένιωσα αλλά δεν ενθουσιάστηκα τόσο, αλλά το θέμα είναι το εξής. Ψήνεται επιστροφή Portnoy στους Dream Theater, οπότε ο συμπαθέστατος και παικταράς Mangini θα «πάρει πόδι» με γλυκανάλατες δηλώσεις εκατέρωθεν και μια «και πάλι φίλοι» ρητορική; Στο άμεσο μέλλον πιθανότατα όχι, αλλά σε ορίζοντα δύο-τριών χρόνων (και με τα "30 years anniversary" των "Images And Words" και "Awake" να πλησιάζουν επικίνδυνα), θα μπορούσε πολύ εύκολα, αφού τα reunions πάντα πουλάνε στους οπαδούς (βλέπε και παραπάνω).

Κι ενώ οι Scorpions ζορίζονται που δεν μπορούν να οργανώσουν ακόμη μία farewell tour ανά την υφήλιο, ο πρώην ντράμερ τους, ο James Kottak, επιβεβαιώνει το ρητό του «καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς». Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, παίξε τα τυμπανάκια σου στους (καλούς Zeppelin κλώνους στα νιάτα τους) Kingdom Come και άσε την πολιτική και τις σχετικές δηλώσεις για άλλους. Εκτίθεσαι και είναι κρίμα, θα αρχίσω να μετανιώνω για τον εφηβικό οδυρμό που παραλίγο να έπιανα (κοινώς: δεν έπιασα) μια μπαγκέτα σου σε εκείνη την προ δεκαετίας «αποχαιρετιστήρια» συναυλία των Σκορπιών εδώ στα πέριξ.

Ήρθε επιτέλους στα χέρια μου σε βινύλιο το ντεμπούτο των Midnight Spell, από τη Lost Realm Records. Μουσικά τα έχουμε πει, οπότε το όποιο σχόλιο αφορά την εν λόγω έκδοση, η οποία ήταν πολύ προσεγμένη και πλούσια, με ένα μεγάλο «αλλά». Όχι στις πλαστικές θήκες που έρχονται απευθείας σε επαφή με το βινύλιο, παιδιά. Κρίμα είναι να υπάρχουν καταστροφές από το πουθενά, λόγω πολυμερισμού των υλικών, και να κλαίμε για τα λεφτά και την προσοχή μας. Οι χάρτινες είναι ό,τι πρέπει, βρίσκονται εύκολα και κοστίζουν ελάχιστα - κι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

Non Serviam, μάγκες. Ένα από τα πιο ιδιαίτερα - μουσικά και δημιουργικά - ακούσματα της χρονιάς φέρει την υπογραφή αυτής της μυστήριας γαλλικής κολεκτίβας, με τον Αποστόλη να έχει στο ενεργητικό του μια από τις πιο εκτεταμένες κι ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που έχουν υπάρξει σε αυτές τις σελίδες. Οι περισσότεροι θα προσπεράσουν, αλλά όσοι τσεκάρουν θα βρεθούν προ εκπλήξεων, θετικών ή αρνητικών. Το μόνο σίγουρο είναι πως τα όσα έχουν ειπωθεί για το εν λόγω έργο τους είναι από μόνα τους ένα μικρό βήμα προς την περαιτέρω διεύρυνση των μουσικών οριζόντων.

Φοβερή δουλειά κάνουν σταθερά τα παιδιά στην Cult Metal Classics, φέρνοντας ξανά στο φως πολλά ξεχασμένα και παρανωρισμένα διαμάντια από το πάλαι ποτέ του κλασικού metal ήχου. Μεταξύ άλλων, οι επερχόμενες επανακυκλοφορίες του ντεμπούτου των US metal ημίθεων Slauter Xstroyes και του χάμενου demo των Scratch (στους οποίους τραγουδούσε ο αείμνηστος Carl Albert των Vicious Rumors και Ruffians) έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον των πιστών ρεκτών του χώρου. Σε άλλες επανακυκλοφορίες, η επανέκδοση των πεπραγμένων των θρυλικών Destiny's End από τη Jolly Rogers Records, μας αναγκάζει σε απαραίτητα έξοδα, θυμίζοντας μας ότι οι Helstar αυτήν την περίοδο ασχολούνται περισσότερο με τις μοτοσυκλέτες τους και τις συλλογές τους από δόντια Δράκουλα, παρά προετοιμάζονται να μας δώσουν το διάδοχο του φοβερού και τρομερού "Vampiro".

Ωραίο το νέο single των Avalon του Timo Tolkki, με τον Raphael Mendes να ακούγεται πιο Bruce Dickinson και από τον ίδιο τον Βρετανό τραγουδιστή των Iron Maiden. Παρατηρήσεις, βέβαια, υπάρχουν, εστιάζοντας κυρίως στο πως εκμεταλλεύεται η Frontiers την εικόνα και την κληρονομιά του πρώην κιθαρίστα των Stratovarius. Οριακά πιστεύω πως εκτελεστικά ακούμε τον Timo οπουδήποτε στο νέο τραγούδι, εξαιρουμένου του όμορφου αλλά απλοϊκού solo. Θεμιτό ή όχι, δεν μπορώ να κρίνω καθαρά, αλλά η όλη κατάσταση φαίνεται να ακροβατεί σε μια λεπτή γραμμή, με τον αγαπημένο κιθαρίστα να χρειάζεται τη δημιουργική διαδικασία για να ξεφεύγει από τα πολύπλευρα προβλήματα του (και για τα προς το ζην, προφανώς) και την ιταλική εταιρεία να «τυποποιεί» ακόμη ένα «προϊόν» της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι οπαδοί στηρίζουμε πάραυτα, ευχόμενοι τα καλύτερα για έναν από τους ήρωες της εφηβείας μας.

Σε άλλα νέα, στη μπουζού βρίσκεται ο πρώην κιθαρίστας και ιδρυτής των Sabaton και Civil War, λόγω σεξουαλικής παρενόχλησης ανηλίκου και κατοχής πορνογραφικού περιεχομένου με παιδιά. Αφού, λοιπόν ευχηθούμε τα χειρότερα σε αυτό το αχαρακτήριστο ανθρωποειδές, βλέπουμε πως η κουβέντα περί δημιουργού και δημιουργίας και το κατά πόσο υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ τους παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ, με τα περιστατικά που αφορούν δημοφιλείς ή αγαπημένες μπάντες και δημιουργούς ολοένα να πληθαίνουν. Την ίδια στιγμή, οι Lordi ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν όχι ένα, όχι δύο, αλλά εφτά νέα άλμπουμ μέσα στη χρονιά, μάλλον ζηλεύοντας τις πρακτικές των King Gizzard (που προφανώς δισκογράφησαν και φέτος) και των Haunt (που φυσικά κυκλοφόρησαν νέο δίσκο το 2021) αυτού του κόσμου και ρίχνοντας το βάρος στην ποσότητα, όχι στην ποιότητα αυτής της προαναφερθείσας «καλλιτεχνικής δημιουργίας».

Τελικά, η χρονιά έχει αρχίσει κι εξελίσσεται ως άκρως ενδιαφέρουσα μουσικά. Στα ραντάρ μας έχουν μείνει οι απίθανοι Solitude Aeturnus - worshippers Wheel, οι φοβεροί Ιάπωνες Significant Point και Evil, οι εκπληκτικοί χιλιανοί prog/thrashers Demoniac, αλλά και οι προαναφερθέντες hard & heavy metallers Midnight Spell, μεταξύ πολλών ακόμη σπουδαίων κυκλοφοριών στις οποίες έχουμε αναφερθεί ή θα αναφερθούμε εν καιρώ.

ΥΓ: Bonus, μια Spotify Playlist με μερικά τραγούδια που έκαναν καλή συντροφιά τη βδομάδα που πέρασε.

  • SHARE
  • TWEET