Helloween

My God-Given Right

Nuclear Blast (2015)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 13/05/2015
Καλομαγειρεμένη, αλλά και ξαναζεσταμένη η κολοκυθόπιτα που μας προσφέρουν οι Γερμανοί
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έχω μια απορία πόσοι θα ενδιαφερθούν να διαβάσουν την κριτική για το νέο άλμπουμ των Helloween, μην γνωρίζοντας ποιοι είναι οι Γερμανοί ή τι έχουν προσφέρει στην metal μουσική εδώ και σχεδόν 30 χρόνια. Θεωρώ πως είναι ελάχιστοι, οπότε πάμε στο παρασύνθημα.

Στο δέκατο στούντιο άλμπουμ με τον Andi Deris πίσω από το μικρόφωνο δεν υπάρχουν εκπλήξεις, με ό,τι θετικό ή αρνητικό συνεπάγεται αυτό. Οι Helloween έχουν βρει αυτό που τους εκφράζει και δεν δείχνουν καμία διάθεση να αποκλίνουν από αυτό. Οπότε, το ζήτημα δεν είναι τι να περιμένει κανείς από μια νέα δουλειά της μπάντας, αλλά πόσο καλά τους βγήκε σε συνθετικό επίπεδο το αποτέλεσμα.

Είναι εμφανές πλέον ότι έχουν δυο συνθετικούς πυλώνες, με  τον ένα να περιλαμβάνει τις πιο κλασσικές, «χαρούμενες» power metal στιγμές των Γερμανών (και συγκεκριμένα του Weikath), ενώ από την άλλη έχουμε μια πιο ευθεία, hard rock προσέγγιση, η οποία κυρίως οφείλεται στον Deris. Στο "My God-Given Right" οι συνθέσεις είναι σχεδόν ισόποσα κατανεμημένες μεταξύ των δυο κατηγοριών, συντελώντας σε ένα άλμπουμ που παίζει εκ του ασφαλούς και μοιάζει φτιαγμένο περισσότερο για να διασκεδάσει, παρά για να εντυπωσιάσει.

Σε σχέση με τον προκάτοχό του, "Straight Out Of Hell", το αποτέλεσμα δείχνει πιο οργανικό,  λιγότερο «στημένο» και μοιάζει να ρέει καλύτερα, κινούμενο σε σχετικά παρόμοια συνθετικά επίπεδα. Παρά το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνει κάποια σπουδαία σύνθεση, καταφέρνει να περάσει πιο πειστικά το χαρούμενο feeling που πάντα χαρακτήριζε την μπάντα.

Η αλήθεια είναι πως τραγούδια σαν το ομώνυμο, το "Lost In America" ή το "Russian Roule" δεν θα συμπεριληφθούν μελλοντικά σε ένα best of της μπάντας, αλλά είναι δυναμικά, πιασάρικα και έχουν αρκετά από τα trademark στοιχεία της μπάντας για να τα καθιστούν ευχάριστα στην ακρόασή τους. Επίσης, το ίδιο ισχύει για πιο power metal συνθέσεις σαν το "Battle's Won" ή το "Creatures In Heaven". Πάντως, σε κάθε περίπτωση, το ότι το μοναδικό mid-tempo τραγούδι του δίσκου, το "Like Everybody Else" ξεχωρίζει, ίσως κάτι υποδεικνύει.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει ένα χαζοχαρούμενο τραγούδι σαν το "If God Loves Rock N' Roll", όπως και κάποια πιο βαριά / επιθετικά τραγούδια σαν το "Claws" ή "The Swing Of A Fallen World", ενώ τα filler τραγούδια τύπου "Stay Crazy" και "You, Still Of War" είναι μάλλον αναπόφευκτα σε κάθε νέο άλμπουμ. Σε γενικές γραμμές πάντως, το ισοζύγιο δείχνει να είναι θετικό.

Ας είμαστε ειλικρινείς: το άλμπουμ είναι μια από τα ίδια. Όμως, παράλληλα, δεν παύει να είναι ευχάριστο και καλοπαιγμένο. Υπό αυτό το πρίσμα, αναπόφευκτα θα υπάρξουν οπαδοί που θα ξενερώσουν και οπαδοί που θα γουστάρουν, όμως νιώθω πως αυξάνεται το ποσοστό αυτών που απλά θα αδιαφορήσουν. Διότι, οι ίδιοι οι Helloween έχουν επιλέξει να κρατήσουν ευχαριστημένο έναν πυρήνα οπαδών που θέλει τυποποιημένα πράγματα από αυτούς, αλλά σε βάθος χρόνου είναι αμφίβολο το κατά πόσο άλμπουμ σαν το "My God-Given Right" διατηρούν την αξία τους.
  • SHARE
  • TWEET