«10»: Θρυλικές στιγμές του Michael Schenker με τους UFO

Λίγοι κιθαρίστες και συνθέτες υπήρξαν τόσο επιδραστικοί για την εξέλιξη του hard rock και του heavy metal όσο ο Michael Schenker. Το «γερμανάκι» ήταν ακόμη ανήλικο όταν έλαμψε με τους Scorpions και teenager όταν προσελήφθη στους UFO. Αυτός ο πιτσιρικάς λοιπόν κατάφερε να κάνει κάνει θαύματα και να επηρεάσει ορδές άσημων και διάσημων κιθαριστών και συγκροτημάτων.

Με την δική του συνεισφορά να είναι καθοριστική, το «βρετανικό διαστημόπλοιο» άφησε πίσω του τα space και psych λημέρια, ανοίγοντας νέους δρόμους στο υπό διαμόρφωση hard rock. Πέντε σπουδαίους έως θρυλικούς δίσκους συν ένα εμβληματικό live άλμπουμ μετά, οι δρόμοι χώρισαν και ο Schenker συνέχιζε να διαγράφει λαμπρή πορεία, έχοντας βεβαίως πάντοτε και τις σκοτεινές του στιγμές.

Από τα πεπραγμένα του με τους UFO στα '70s, διαλέξαμε δέκα στιγμές που έχουν γραφτεί για διαφορετικούς λόγους με χρυσά γράμματα στο μεγάλο βιβλίο, μετρώντας πλέον αντίστροφα για την εμφάνισή του στο Terra Republic μαζί με τους λατρεμένους Savatage, σε μια από τις όχι και τόσο συχνές παρουσίες του στην χώρα μας.

Το τελευταίο διάστημα ο 70χρονος σήμερα κιθαρίστας βρίσκεται ακριβώς σε αυτή τη φάση, καθώς πέρυσι κυκλοφόρησε το "My Years With UFO - 50th Anniversary Celebration", μια συλλογή επανεκτελέσεων με κορυφαίους καλεσμένους, ενώ φέτος στις συναυλίες του το setlist βασίζεται στα θρυλικά τραγούδια που ηχογράφησε και κυκλοφόρησε με τους UFO.

1

Doctor Doctor

Ένα από τα πλέον γνωστά και σπουδαία τραγούδια της rock μυθολογίας – αλλά κι ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Steve Harris των Iron Maiden – το "Doctor, Doctor" δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Παρουσιάζοντας το συνθετικό και κιθαριστικό ταλέντο του Michael Schenker σε όλο του το μεγαλείο, με τις καθοριστικές μελωδικές του φράσεις σε πρώτο πλάνο, τα εύμορφα παιξίματα και το τόσο χαρακτηριστικό κιθαριστικό του τόνο, το τραγούδι αποτελεί σήμα κατατεθέν των UFO αλλά και του ίδιου του Γερμανού βιρτουόζου. Η εκτέλεση του, δε, στο live άλμπουμ "Strangers In The Night" είναι αξιοθαύμαστη, βάζοντας μια και καλή στο πάνθεον των γητευτών της κιθάρας τον ατίθασο, μικρότερο αδερφό του Rudolf Schenker. [Σ.Κ.]

2

Rock Bottom

Τα 'χουμε πει πολλές φορές. Καταρχάς όταν το riff είναι τόσο γαμάτο, ξεκινάει μόνο του το κομμάτι. Μετά μπαίνει μπασοτύμπανο και απογειωνόμεθα! Όταν η ένταση στο riff κοπάσει, καταλαβαίνεις ότι το κόλπο θα αλλάξει. Και όταν ακούς τον τραγουδιστή να αναρωτιέται "where do we go", να περιμένεις ότι θα γραφτεί ιστορία. Για δυόμισι περίπου λεπτά στην στούντιο εκτέλεση, ο Michael Schenker σολάρει χωρίς αύριο, σολάρει δίχως τελειωμό, και γράφει rock 'n' roll ιστορία. Χωρίς καν το riff και solo, το "Rock Bottom" θα ήταν ήδη ένα φανταστικό τραγούδι. Με αυτή τη ριφάρα και αυτή τη σολάρα βρίσκεται στην κορυφή του hard rock, ως ένα από τα καλύτερα δείγματα του είδους. [Θ.Ξ.]

3

Let It Roll

Έναν περίπου χρόνο πριν, το "Phenomenon" είχε δείξει προς τα που θα πήγαινε το πράγμα, ειδικά με κομμάτια όπως το "Doctor Doctor" και το "Rock Bottom". Όταν όμως στα σκάει το opening track όπως το "Let It Roll", καταλαβαίνεις ποια είναι η πραγματικότητα. Feedback για ανατριχίλες και κατευθείαν ένα από τα πιο επιθετικά riff των '70s. Solo ανάμεσα σε πρώτη και δεύτερη στροφή. Αντί για ρεφρέν αυτό το άγιο lead μαζί με σφυροκόπημα και κουδούνα. Από του πουθενά τα πάντα γαληνεύουν με αυτή την υπέροχη δισολία. Κι εκεί σκάει αυτό το riff! Kαι αυτό lead! Που στέλνουν τους φασαίους στονεράδες να μαζεύουν γόπες. Και η πιο φυσιολογική αντίδραση ενός φυσιολογικού ανθρώπου είναι να τερματίσει την ένταση και να γονατίσει μπροστά στο ηχείο, και να προσκυνήσει κάνοντας headbanging. Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου στον Michael Schenker, Όσκαρ δεύτερου ανδρικού ρόλου στον Andy Parker και τα τύμπανά του. [Θ.Ξ.]

4

Mother Mary

Ένα στιβαρό μα καθάριο κι επιθετικό riff, μια κιθάρα να αποπνέει σιγουριά και στόμφο, μακριά από υπερβολές, μα πάνω από όλα μια σύνθεση άρτια από την αρχή μέχρι το τέλος της, το “Mother Mary” στέκει ως ένα από τα κορυφαία δείγματα γραφής των UFO – και, σίγουρα, μια ξεχωριστή στιγμή μέσα από το αλαβάστρινο "Force It". Γενικότερα, οι UFO είχαν πετύχει διάνα με την μεταγραφή του νεαρού κιθαρίστα από τους Scorpions, καθώς το πηγαίο ταλέντο του, εντάχθηκε σε μια μπάντα που σύντομα θα άφηνε το δικό της στίγμα στα κιτάπια του σκληρού ήχου, με καίρια και ξεκάθαρη τη συμβολή του στις κορυφές που μας παρέδωσαν δισκογραφικά. [Σ.Κ.]

5

Natural Thing

Όταν έχεις έναν πάρα πολύ δυνατό δίσκο είναι αμαρτία να μην έχεις και πολύ δυνατό εναρκτήριο κομμάτι. Είχε συμβεί δέκα μήνες πριν στο "Force It" με το "Let It Roll", βεβαίως ξανασυνέβη στο "No Heavy Petting" με το "Natural Thing", σε αρκετά διαφορετικό όμως context. Εδώ ο Schenker αποδεικνύει περίτρανα ότι μπορεί να παίξει το ίδιο καλά και για την ομάδα. Οι ρυθμικές κιθαριές του είναι υποδειγματικές, δίνοντας το απαραίτητο χώρο για το φοβερό groove του Andy Parker, τη μπασάρα του Pete Way και τη μαγκιόρδα φωνή του Phil Mogg. Απολύτως φυσιολογικά, το χαλαρό σολάκι του Schenker βρίσκεται απόλυτα εντός κλίματος, χωρίς βεβαίως να λείπουν τα κόλπα στο fade out. [Θ.Ξ.]

6

Can You Roll Her

Εδώ έχουμε ένα περίεργο συνδυασμό. Δίκασο στο πνεύμα του απόλυτου "Fireball" των Deep Purple μαζί με θαυμάσιο πιάνο του τυπάρα Danny Peyronel. Αν ακούσεις λίγο πιο προσεκτικά όμως, θα ακούσεις τον Schenker να παίζει κάτι σαν το riff του "Moonchild", λίγους μήνες πριν ο Rory Gallagher κυκλοφορήσει το "Calling Card". Οι πινελιές που βάζει ο Γερμανός στο ρεφρέν είναι θαυμάσιες. Για το solo θα χρειαστεί 20 δευτερόλεπτα για να κάνει το κομμάτι του σε φουλ ταχύτητες, καταθέτοντας έναν ακόμη κιθαριστικό παροξυσμό για τα πρακτικά. Ακόμη και όταν τυπικά δεν είναι πρωταγωνιστής, κατάφερνε να ξεχωρίσει. [Θ.Ξ.]

7

On With The Action

Είναι σχεδόν αδύνατον να ξεκινήσει να παίζει το "On With The Action" και να μην με συνεπάρει. Κλείνεις κατευθείαν τα μάτια και παίζεις air guitar. Το εισαγωγικό lead και εισαγωγικό solo, μπλεγμένα μαεστρικά μεταξύ τους, έχουν σχεδόν μεθυστική επίδραση. Όχι πως όσα συμβαίνουν σε κουπλέ και ρεφρέν υπολείπονται ιδιαίτερα σε γαματοσύνη. Αλλά αυτές οι κιθαριές του Schenker είναι τόσο μαγικές... Άλλη μία φορά πριν το δεύτερο κουπλέ, μετά εξελίσσεται το solo, και μία ακόμη φορά πριν το φινάλε. Σαν μια θεόρατη γέφυρα που ενώνει απευθείας τα blues με το heavy metal, το "On With The Action" αποτελεί ένα από τα καλύτερα και βαρύτερα τραγούδια της δεκαετίας του '70. [Θ.Ξ.]

8

Lights Out

Σπουδαίο το ομότιτλο κομμάτι από τον, ίσως, καλύτερο δίσκο των UFO, μια σύνθεση τόσο μνημειώδης που ακούγεται το ίδιο φρέσκια κι εμφατική ακόμη και δεκαετίες μετά την πρώτη εμφάνιση της. Διασκευασμένο κι εξυμνημένο από διάφορες μπάντες κατά καιρούς, μεταξύ των οποίων και οι Fifth Agel, το "Lights Out" διαθέτει έναν υφέρπον μα έντονο heavy metal αέρα ήδη από 1977, ενώ έχει αποτελέσει και μέρος της ευρύτερης rock κουλτούρας, με την εμφάνιση του στο soundtrack της ταινίας "Detroit Rock City" από τα τέλη των ‘90s. [Σ.Κ.]

9

Love To Love

Η αγάπη του Steve Harris για τους UFO είναι γνωστή κι αδιαμφισβήτητη, ομοίως και για το "Love To Love", μια από τις πλέον συναισθηματικά φορτισμένες κι εντασιακά συντριπτικές μπαλάντες των rock ‘70s. ο ίδιος το έχει χαρακτηρίσει ως το τέλειο rock τραγούδι και ποιοι είμαστε εμείς να διαφωνίσουμε, αφού από τις σπουδαίες ερμηνείες του Phil Mogg στις κιθαριστικές εξάρσεις του Michael Schenker που ξεχειλίζουν συναίσθημα και αναδεικνύουν τις τεχνικές του αρετές ως ενός δεξιοτέχνη της εξάχορδης, τα πάντα στέκουν μαγευτικά. Κορυφαίο τραγούδι για τις μεγάλες ώρες, που συγκρίνεται μονάχα με αντίστοιχα αισθηματικά έπη των Led Zeppelin. [Σ.Κ.]

10

Hot 'N' Ready

Δυναμικό rocker που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά από το “Obsession”, το τελικό άλμπουμ των UFO με τον Michael Schenker προτού αυτός αποχωρήσει κι επιστρέψει σε αυτούς έπειτα από χρόνια επιτυχιών με τους δικούς του MSG, το "Hot & Ready”" μοιάζει απλό, αλλά κρύβει το δικό του στακάτο μεγαλείο. Φοβερά groovy, ρυθμικό, άμεσο και κολλητικό, αποτελεί την επιτομή του hit που οι μπάντες εκείνης της εποχής μπορούσαν να γράψουν με άνεση, μα σήμερα φαντάζει κατόρθωμα για τις νεότερες μπάντες. Η τέχνη της απλότητας, με κιθάρες προσαρμοσμένες στις ανάγκες του κομματιού, να βγαίνουν μπροστά όποτε είναι απαραίτητο. [Σ.Κ.]