«10»: Κορυφαία B-Sides των Madrugada

Κρατάει πολλά χρόνια αυτή η ιστορία. Οι Madrugada, χωρίς αμφιβολία, έχουν αγαπηθεί όσο λίγοι από το ελληνικό κοινό το οποίο, από το 2000 μέχρι και τη διάλυσή τους το 2008, είχε την ευκαιρία να τους δει αρκετές φορές ζωντανά. Και φυσικά, η επανένωσή τους, δέκα χρόνια μετά, γέμισε χαμόγελα τους απανταχού φίλους του συγκροτήματος, κάτι που ενισχύθηκε από τις δύο αξέχαστες εμφανίσεις τους στο Γήπεδο Tae Kwon Do στην Αθήνα (διαβάστε περισσότερα εδώ κι εδώ) καθώς και αυτή στη Θεσσαλονίκη.

Κι όπως πολλοί ήλπιζαν, το reunion για τα 20 χρόνια του "Industrial Silence" δεν έμεινε εκεί καθώς οι Νορβηγοί επέστρεψαν τελικά δισκογραφικά με το "Chimes At Midnight", κομμάτια από το οποίο ακούστηκαν στην περσινή συναυλία τους στο Καλλιμάρμαρο. Εξάλλου, όπως είχε δηλώσει ο Frode Jacobsen, ιδρυτικό μέλος και μπασίστας του συγκροτήματος, στην συνέντευξη που μας είχε δώσει τότε: «Η Ελλάδα είναι πολύ σημαντική για τους Madrugada». Και, νομίζω μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως και οι Madrugada έχουν αποδείξει πως ειναι πολύ σημαντικοί για τους Έλληνες μουσικόφιλους.

Καθώς λοιπόν πλησιάζουν οι μέρες της μεγάλης τους επιστροφής στην Ελλάδα για μια συναυλία στις 25 Ιουνίου στο πλαίσιο του Release Athens 2023, εμείς "ξεσκονίσαμε" την δισκογραφία τους, ακούγοντας όλες τους τις κυκλοφορίες, και σας παρουσιάζουμε δέκα λιγότερο γνωστά τους τραγούδια που, όμως, δεν έχουν (σχεδόν) τίποτα να ζηλέψουν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους! (Α.Α.)

1

Oceanliner

("Madrugada" EP, 1998)

Εκείνες τις μέρες του ομώνυμου EP, ο ήχος της μπάντας ήταν αρκετά τραχύς και, συνήθως, βασισμένος πάνω σε ένα καλό riff. Το "Oceanliner" ήταν ένα τέτοιο τραγούδι. Είχε δυνατό riff και ρυθμό, ένα έξοχο σόλο από φυσαρμόνικα κι αποτελούσε μια ωραία βάση για να τραγουδήσει ο Sivert μια πικρή ιστορία ενός ταξιδιού που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Το τραγούδι αυτό δεν έφτασε μέχρι το "Industrial Silence" - ίσως διότι δεν ήταν αρκετά εμπορικό; - έχει όμως διαφυλάξει κάτι από την πρώιμη μαγεία των Madrugada. (A.K.)

2

Highway 2.000.000

("Madrugada" EP, 1998)

Το πρώτο, ομώνυμο EP των Madrugada περιείχε τέσσερα κομμάτια, δυο εκ των οποίων βρίσκουμε στο ντεμπούτο "Industrial Silence". Χωρίς να αμφισβητούμε την ανωτερότητα των "Strange Colour Blue" και "Belladonna", η συνθετική ποιότητα των Νορβηγών κατά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα και τα κομμάτια που δεν συμπεριλαμβάνονται στους δίσκους τους βρίσκονται σε υψηλότατο επίπεδο. Έτσι, λοιπόν, το ταχύτατο, για τα δεδομένα τους, "Highway 2.000.000" είναι ένα δυναμικό και αξιοπρεπέστατο κομμάτι το οποίο, αν ήταν ευρύτερα γνωστό, θα γινόταν αποδεκτό με ενθουσιασμό στις ζωντανές εμφανίσεις τους. (Γ.Β.)

3

The Riverbed

("New Depression" EP, 1999)

Το "The Riverbed" αποτελεί ένα από τα ομορφότερα και απλούστερα κομμάτια στη δισκογραφία των Νορβηγών, με ένα καλπάζον άρπισμα στην κιθάρα που παραπέμπει στο "A Fistful Of Dollars". Μόνο που στο θαρραλέο "we can fight" του Ennio Morricone, οι Madrugada απαντούν με έναν αντιπολεμικό ύμνο, χωρίς εξάρσεις, χωρίς κορώνες, και χωρίς φλύαρο συναισθηματισμό. Η βροχή καθαρίζει τους λόφους από το αίμα και το κατεβάζει ως τις όχθες του ποταμού. Κι ο Βασιλιάς αιχμαλωτίζεται, αλλά ο θάνατος είναι μόνο για τους στρατιώτες. (M.K.O.)

4

Tonight I Have No Words For You

("New Depression" EP, 1999)

Οι υπαινικτικοί στίχοι του Sivert Høyem έχουν την ικανότητα να δημιουργούν εντυπώσεις παρακάμπτοντας καμιά φορά το νόημα. Στο "Tonight…" οι λέξεις μας απογοητεύον με τη φτώχια τους, αδυνατούν να ξεσπάσουν την ένταση που θάβουμε μέσα μας. Σαν το νευρικό Hammond που καραδοκεί κάτω από τις κιθάρες, σαν την μανία που κρύβεται στα drums του Jon Lauland Pettersen, σαν τη φωνή που θέλει να ουρλιάξει αλλά δεν το κάνει, το "Tonight…" είναι ένα τραγούδι για εκείνες τις στιγμές που το ανοίξαμε επιτέλους το ρημάδι το στόμα μας, και το μόνο που βγήκε ήταν ένας αναστεναγμός. (Μ.Κ.Ο.)

5

I'm Life's Wonderful Way Of Letting You Down

("Electric", 2000)

Μελαγχολικές ακουστικές κιθάρες, μεταλλόφωνα, στίχοι που φλερτάρουν με κατάθεση ψυχής, και η φωνή του Sivert Høyem σε ρόλο κεντρικού πρωταγωνιστή. Ένα κομμάτι, με έντονη την επιρροή των Radiohead (απλά φανταστείτε τον Thom Yorke να το τραγουδάει και θα καταλάβετε τι εννοώ), που σταδιακά εμπλουτίζεται μουσικά χάρη στις εξαιρετικές ενορχηστρωτικές ικανότητες των Νορβηγών, φανερώνοντας ένα συγκρότημα που μπορεί να γράφει hits ενώ, παράλληλα, δεν φοβάται να πειραματιστεί. Και, ναι, ακόμη κι αν δεν ίσχυε τίποτα από τα παραπάνω, ο πανέξυπνος τίτλος του θα ήταν αρκετός λόγος για να το αναφέρουμε εδώ. (Α.Α.)

6

Legends And Bones

("Beautyproof", 2000)

Θα είμαι αυστηρός αν πω ότι οι Madrugada δεν ξαναέπιασαν ποτέ το συνθετικό επίπεδο που είχαν σε αυτή την πρώτη τους περίοδο; Μπορεί και να είμαι. Αν όμως συμπληρώσω πως αυτό ισχύει, κυρίως, γιατί η έμπνευση τους, εκεί στα τέλη των ‘90s/ αρχές ‘00s, είχε χτυπήσει κόκκινο, πιο καλά; Πόσιμπολ. Όπως και να έχει, το "Legends And Bones", στην περίπτωση που όντως το έχετε ακούσει, πάω στοίχημα πως δεν θα ήταν ούτε μέσα στα 50 πρώτα τραγούδια που θα σκεφτόσασταν αν σας έλεγαν "πείτε ένα κομμάτι των Madrugada". Κι όμως, ο συνδυασμός αυτής της αποδομημένης ηχητικά αλητείας με τις γλυκιές country κιθάρες και τον  Høyem να τραγουδά "I don't wanna play in no rock 'n' roll band", δημιουργούν ένα κομμάτι που σου κολλάει στο μυαλό και σου γεννάει την ανάγκη να επιστρέφεις σε αυτό πιο συχνά  απ’ ό,τι μπορεί να υπολόγιζες. (Α.Α.)

7

Ice-9

("Hands Up I Love you", 2001)

Ως B-side ενός από των πλέον αγαπημένων μας Madrugada τραγουδιών μπορεί κανείς να ανακαλύψει τον τρίλεπτο δυναμίτη που ονομάζεται "Ice-9". Με ευθύ, σκοτεινό riff-άκι, ταμπουρίνο, γκρούβα, και λαμπερή απουσία ρεφρέν, το τραγούδι αυτό είναι επικίνδυνα rock’ n’ roll για τα δεδομένα των Madrugada, εξίσου όμως απολαυστικό με τα τραγούδια του καθιερωμένου τους ύφους. Όταν μπαίνει δε εκείνο το οριακά ήπιο stoner μέρος στις γέφυρες, ένα "what if?"  τρυπώνει στο μυαλό! (Α.Κ.)

8

Movin Up

("Ready", 2002)

Το τελευταίο, προς το παρόν τουλάχιστον, EP των Madrugada κυκλοφόρησε το 2002 κι εμπεριείχε τέσσερα κομμάτια που έκαναν σαφές πως οι Νορβηγοί δεν είχαν σκοπό να μείνουν εγκλωβισμένοι στον ήχο με τον οποίο εδραιώθηκαν. Έτσι, όπως και στο "Grit", που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, εδώ τα κομμάτια είναι πιο πειραματικά, με έντονα garage στοιχεία, φανερώνοντας μια πιο δυναμική προσέγγιση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της στροφής είναι το "Movin Up", με το επαναλαμβανόμενο μπάσο και τα κρουστά να δημιουργούν μια στιβαρή ραχοκοκαλιά πάνω στην οποία ο Robert Burås έβγαλε Rowland-ικά γούστα στην κιθάρα, ενώ, παράλληλα, ο Høyem έβαλε τη μάσκα του Nick Cave, με αποτέλεσμα, συνειδητά ή ασυνείδητα, να δημιουργήσουν την πιο Birthday Party στιγμή της δισκογραφίας τους. (Α.Α.)

9

Caravan

("Look Away Lucifer", 2007)

Για κάθε τραγούδι που θα μπορούσε με μία δόση υπερβολής να χαρακτηριστεί ως «σουξέ» από την υπέρ-αγαπημένη περίοδό των πρώτων πέντε δίσκων του σχήματος, τόσα κι άλλα τόσα κρυμμένα διαμαντάκια μπορούν να βρεθούν με το ελάχιστο δυνατό σκάψιμο. Το "Caravan" είναι από τις πιο τρανές αποδείξεις. Κοιτώντας αποστασιοποιημένα, από καθαρά υφολογική σκοπιά και δεδομένου του πλαισίου, η επιλογή να μείνει εκτός του ομώνυμου δίσκου δεν μοιάζει παράλογη. Την ίδια στιγμή, η ενέργεια και οι μελωδίες του κάνουν τον όρο 'b-side' να μοιάζει, στην καλύτερη, άστοχος. (Α.Μ.)

10

Half-Light

("Amundsen" OST, 2019)

H ταινία αναφέρεται στον θρυλικό Νορβηγό εξερευνητή που έφτασε πρώτος στον Βόρειο και στον Νότιο Πόλο. Η ζωή του Roald Amundsen δεν γινόταν να αφήσει ασυγκίνητους τους συμπατριώτες του, Madrugada, με αποτέλεσμα να συνθέσουν ένα κομμάτι για την συγκεκριμένη ταινία. Εμπνευσμένοι από έναν από τους μεγαλύτερους Νορβηγούς ήρωες, οι Madrugada κατάφεραν να επιστρέψουν δυναμικοί και να προφητεύσουν την μεγαλειώδη συνέχεια που προέκυψε με το "Chimes At Midnight" και τις μετέπειτα ζωντανές εμφανίσεις τους. (Γ.Β.)