Madrugada, Amanda Tenfjord @ Καλλιμάρμαρο Στάδιο, 24/09/22

Οι δικοί μας Νορβηγοί σε μία από τις μεγαλύτερες βραδιές τους

Από τους Γιάννη Βόλκα, Αντώνη Μαρίνη, 26/09/2022 @ 15:49

Είτε βρισκόμαστε στο τέλος της καλοκαιρινής σεζόν, είτε στην αρχή της χειμερινής, η συναυλία των Madrugada διαφαινόταν ως μια από τις μεγαλύτερες της φετινής χρονιάς. Δεν είναι μόνο η αστείρευτη αγάπη του ελληνικού κοινού προς της νορβηγική μπάντα. Δεν είναι η αύξηση προσέλευσης κόσμου σε κάθε τους επίσκεψη με ρυθμό «γεωμετρικής προόδου». Δεν είναι η, σχεδόν δεδομένη, αψεγάδιαστη εμφάνιση που συνοδεύει κάθε τους συναυλία, ούτε ο μαγευτικός, τεράστιος χώρος του Παναθηναϊκού Σταδίου.

Είναι όλα τα παραπάνω και κάτι περισσότερο. Είναι η επισφράγιση και επιβεβαίωση μιας μπάντας που αναγεννήθηκε από τις στάχτες της και συνεχίζει ακόμα και σήμερα, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά τη δημιουργία της, την ανοδική της πορεία. Όλα τα παραπάνω, σκέψεις και γεγονότα, ήταν αρκετά ώστε να θεωρήσουμε ηθική υποχρέωση να παραβρεθούμε στην πρώτη εμφάνιση των Madrugada στο Καλλιμάρμαρο και ταυτόχρονα σε μια από τις μεγαλύτερες στην πολυετή καριέρα τους.

Τη βραδιά άνοιξε στην ώρα της η Amanda Tenfjord, ή αλλιώς Αμάντα Γεωργιάδη, η Ελληνονορβηγίδα καλλιτέχνης η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή με την εκπροσώπηση της χώρας μας στη φετινή Eurovision. Σε ηλικία εικοσιπέντε ετών, είχε την τιμή αλλά ταυτόχρονα και τον δύσκολο ρόλο να βρεθεί μπροστά σε ένα πολυπληθές κι απαιτητικό κοινό που ανυπομονούσε να παρακολουθήσει το αγαπημένο του συγκρότημα. Η ίδια δεν έδειχνε να επηρεάζεται, γεγονός που αποδεικνύει την άνεσή της στη σκηνή. Η σύντομη εμφάνισή της, όμως, για μεγάλο μέρος του κοινού είχε διεκπεραιωτικό χαρακτήρα.

Amanda Tenfjord

Μία φωνή ευχάριστη αλλά όχι ανατριχιαστική. Συνθέσεις πιασάρικες που έχουν τη δυνατότητα να γίνουν επιτυχίες αλλά δεν ξεχωρίζουν εύκολα ανάμεσα στις τόσες κυκλοφορίες. Η Amanda δεν κάνει κάτι λάθος, αλλά χρειάζεται περισσότερα ώστε να διεκδικήσει κάτι παραπάνω. Κατά τα άλλα, συγκινητική και πανέμορφη η στιγμή που αφιερώθηκε στην 102 ετών γιαγιά της, με τον χώρο να πλημμυρίζει για πρώτη φορά με φώτα ενώ δεν μπορώ να πω ότι ένοιωσα το ίδιο για τη συνεργασία με την Evangelia κατά την οποία το πέρασμα με ελληνικό στίχο παρέπεμψε σε άλλες μουσικές που δεν θα συνιστούσα στη συμπαθέστατη καλλιτέχνιδα.

Amanda Tenfjord

Συμπερασματικά, η Tenfjord διαθέτει προοπτικές ώστε να επιτύχει περισσότερα στο μέλλον αλλά χρειάζεται ακόμα δουλειά και προσοχή στις μετέπειτα μουσικές επιλογές της. Παρόλα αυτά, κατά την αποχώρησή της εισέπραξε ένα θερμότατο χειροκρότημα από το κοινό, το οποίο ίσως και να σημαίνει ότι πολλοί διαφωνούν μαζί μου. [Γ.Β.]

Amanda Tenfjord

Στο κενό που ακολούθησε, η κινητικότητα πάνω και κάτω από τη σκηνή δεν μειώθηκε ούτε ελάχιστα, ενώ η προσμονή μόνο αυξανόταν. Στις 21:15 τα φώτα έσβησαν, οι καμπάνες ακούστηκαν και τα πάντα ήταν έτοιμα για τους μεγάλους πρωταγωνιστές της βραδιάς. Βγαλμένη από το "Chimes At Midnight", η εισαγωγή με "Nobody Loves You Like I Do" και "Running From The Love of Your Life" έθεσε τον τόνο μέσα σε λίγα λεπτά. Οι Madrugada είναι ακόμα το ίδιο σχήμα που έγραψε τη δική του ιστορία πίσω στα τέλη του '90 και τη δεκαετία του 2000. Την ίδια στιγμή, το σκοτάδι τους πλέον έχει διαφορετική υφή.

Madrugada

Άλλαξαν εκείνοι, αλλάξαμε εμείς, άλλαξε ολόκληρος ο κόσμος. Το αξιοσημείωτο βρίσκεται στο γεγονός ότι η σχέση δεν ράγισε στο πέρασμα του χρόνου, παρά τις δεδομένες δυσκολίες. Αν χρειαζόταν απόδειξη, το κοινό που γέμισε περίπου το μισό Καλλιμάρμαρο ήρθε ως άμεση, αδιαμφισβήτητη απάντηση. Η φυσικότητα με την οποία οι ίδιοι είδαν εξαρχής το πάντρεμα ανάμεσα στα τραγούδια τους και τον χώρο έχει πολλά να πει. Οι καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να φέρουν σε πέρας κάτι αντίστοιχο είναι μετρημένοι. Στρέφοντας τον φακό στον ευρύτερο ροκ μικρόκοσμο, η λίστα μικραίνει ακόμα περισσότερο.

Madrugada

Στην πραγματικότητα, το υλικό των Σκανδιναβών δεν χρειάστηκε να τροποποιηθεί ιδιαίτερα για να ταιριάξει στο πλαίσιο. Τα ρυθμικά του "Hands Up - I Love You" ακούστηκαν όσο εθιστικά θα ακούγονταν σε κάποιο μικρό κλαμπ με χαμηλό φωτισμό. Τα αρπίσματα του "Electric" έριξαν ένα-δυο βαθμούς τη θερμοκρασία, δίνοντας ένα ακόμα πιο φθινοπωρινό χρώμα στην ήδη δροσερή σαββατιάτικη νύχτα. Στο "What's On Your Mind?" ήταν πρακτικά αδύνατο να μην σηκώσεις ψηλά το βλέμμα, πάνω από τη σκηνή, απευθείας στα αστέρια. Όποιες αμφιβολίες υπήρχαν για την απόδοση των κομματιών, έμειναν στα χαρτιά.

Madrugada

Από την άλλη πλευρά, από το σημείο που κοιτούσα, σε ένα μεγάλο μέρος της εμφάνισης υπήρχαν δύο μικρές μουτζούρες στην όμορφη εικόνα. Η πρώτη, ίσως πιο προφανής, είχε να κάνει με τον συντονισμό ανάμεσα σε μπάντα και κοινό. Με δεδομένα το μέγεθος και την αύρα του χώρου, ίσως αυτό ήταν αναμενόμενο μέχρι ένα βαθμό. Η δεύτερη, σαφώς πιο υποκειμενική, βρισκόταν στην προσέγγιση του σετ. Το βάρος μοιράστηκε κάπως άνισα ανάμεσα σε νέα και παλιά τραγούδια, ενώ η ένταση όπως τρία χρόνια πίσω σε στιγμές ήταν σχετικά μετριασμένη. Κι αν τίποτα από αυτά δεν ήταν ακριβώς μεμπτό, το αποτέλεσμα παρέμεινε.

Madrugada

Όλα τα παραπάνω με προφανείς σημειώσεις ότι η απόδοση της εξάδας δεν έχανε ποτέ, ακριβώς όπως την τελευταία φορά που τους είδαμε στα μέρη μας, και ότι όλα ήρθαν τούμπα στο "Bloodshot Adult Commitment". Ίσως το ανέβασμα στροφών βοήθησε στο να βρεθεί η σπίθα. Ίσως να ήταν απαραίτητος ο χρόνος για να συμβεί αυτό. Ή ίσως απλά να φταίει η παραξενιά μου. Σε κάθε περίπτωση, από εκεί και πέρα τα πάντα μπήκαν στη θέση τους. Μετά από παρότρυνση του Sivert Høyem, οι φωνές δυνάμωσαν στο "Majesty", συνέχισαν στο "Strange Colour Blue" και δεν πτοήθηκαν ούτε στο ελάχιστο από την παύση του άτυπου (?) encore.

Madrugada

Η επιστροφή στο ξεκίνημα με το "Vocal". Η επιβεβαίωση από σκηνής ότι το σχήμα έχει ακόμα πράγματα να δώσει με το "Stabat Mater", συνοδεία της χορωδίας Irida Vocal Ensemble. Το νοητό ταξίδι στον ομότιτλο δίσκο με τα "Honey Bee" και "Look Away Lucifer". Η σφήνα με το μεγαλειώδες πέρασμα της Ane Brun στο "Lift Me" και τη φορτισμένη απόδοση του "Only When You're Gone". Η καθιερωμένη βουτιά του Høyem στον εθνικό ύμνο στο "The Kids Are On High Street". Τα κύματα χεριών και τα μισά χαμόγελα στην αυλαία του "Valley Of Deception". Δεν ξέρω αν αυτή ήταν η καλύτερη εμφάνιση των Madrugada, αλλά σίγουρα θα είναι σημείο αναφοράς για τους ίδιους και τον εγχώριο συναυλιακό κόσμο. [Α.Μ.]

Madrugada

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος

SETLIST

Nobody Loves You Like I Do
Running From The Love of Your Life
Higher
Hands Up - I Love You
Electric
What's On Your Mind?
Help Yourself To Me
Call My Name
Black Mambo
Salt
Blood Shot Adult Commitment
Majesty
Strange Colour Blue

Encore:

Vocal
Stabat Mater
Honey Bee
Lift Me
Only When You're Gone
Look Away Lucifer
The Kids Are On High Street
Valley Of Deception

  • SHARE
  • TWEET