Falls Of Rauros

«Μας έχει παραδοθεί το κλειδί για το μέλλον, αλλά τι σόι μέλλον είναι αυτό», διερωτώνται οι Falls Of Rauros στο συνοδευτικό δελτίο τύπου του νέου τους δίσκου. Δημιουργημένο στην απομόνωση, το "Key To A Vanishing Future" παρουσιάζει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αμερικανικές μπάντες της τελευταίας δεκαετίας να αποκλίνει ηχητικά από το, διαρκώς εξελισσόμενο, ηχόχρωμά της. Το νέο άλμπουμ των Αμερικανών, τρία χρόνια μετά το υποβλητικό και φυσιολατρικό "Patterns In Mythology", τους βρίσκει να εξερευνούν, θαρραλέα, το σκοτεινό μονοπάτι του μέλλοντος.

Αν ο προκάτοχος του παρόντος άλμπουμ ήταν μια σπουδή στους συμβολισμούς και το παρελθόν, εδώ το βλέμμα στρέφεται στο μέλλον. Ο υπαρξιακός χαρακτήρας των FoR έχει ενταθεί, δίνοντας στο ηχόχρωμά τους ένα ακόμη πιο μελαγχολικό πρίσμα. Το, πιθανώς παραγνωρισμένο "Patterns In Mythology" είχε βρεί το σχήμα να ανακατεύει διεξοδικότερα τις rock, post, folk, gaze και φυσικά black επιρροές του, δίνοντας έμφαση στις ατμόσφαιρες. Εδώ, αυτό το φίλτρο καθίσταται πιο διαπεραστικό, με τα ξεσπάσματα να κρύβονται πίσω από μια, κρυστάλλινη και παγερή αίσθηση μοναξιάς. Από τα φωνητικά μέχρι τον κιθαριστικό τόνο, το "Key To A Vanishing Future" αποκαλύπτει ένα σχήμα που δημιουργεί ένα δύσβατο μονοπάτι, ως απάντηση στα αδιέξοδά του.

Οι Falls Of Rauros δεν θυμίζουν σε πολλά πλέον το σχήμα που είχε κυκλοφορήσει τα τρομερά "Believe In No Coming Shore" και φυσικά το "Vigilance Perrenial". Ο «κασκαδικός» τους αέρας, οι Agalloch επιρροές και φυσικά τα κολλητηλίκια με Panopticon (ο Lunn δημιούργησε το εξαιρετικό εξώφυλλο ενώ δύο μέλη των FoR τον πλαισιώνουν στις συναυλίες του) εξακολουθούν να υφίστανται. Πλέον όμως, το αποτέλεσμα, ηχεί άκρως κλειστοφοβικό. Όταν τα solos απογειώσουν τον βηματισμό του "Survival Poem", ακόμη και αυτή η διέξοδος, δεν φαντάζει αρκετή ώστε να καταστήσει το άλμπουμ ένα επιθετικό και σαρωτικό black metal δίσκο. Γιατί όμως η αίσθηση που αφήνει, είναι μια ολιστική επίθεση στο αδιέξοδο της ύπαρξης;

Η απάντηση, θαρρώ πως έγκειται στο συγκλονιστικό "Desert Of Heart". Ενώ ξεδιπλώνει το μανιφέστο του, τοποθετώντας εαυτόν στην, όλο και αυξανόμενη (και όχι τυχαία), συνομοταξία extreme metal συνθέσεων που στοχεύουν μέσω ακρότητας σε ανθρωπιστικά μηνύματα, μεταβαίνει από τις τεχνικές του αρετές σε ονειρικά σημεία, εξαιτίας της αξιοποίησης πλήκτρων και ακουστικής κιθάρας. Το νέο άλμπουμ των Falls Of Rauros αντιμετωπίζει τις εσωτερικές του αντιφάσεις ως απελευθερωτική δίοδο, και έτσι, η ονειρική διάθεση εμπεριέχει πόνο, οι ήπιες ταχύτητες και τα, βγαλμένα από την ψυχεδέλεια των Enslaved, μελωδικά μέρη, απηχούν μια, άνευ συνηθισμένου, οργή.

Τo "Key To A Vanishing Future" παρόλο που διαπερνάται από μια ενιαία θεματική, δεν είναι ένας concept δίσκος. Δεν αφηγείται μια ιστορία, παρά ψήγματα διαφορετικών. Ξεκλειδώνει παράθυρα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, τα οποία όμως είναι όλα στραμμένα προς την αβεβαιότητα που κληροδοτήθηκε από μια σειρά από κοινωνικά φαινόμενα και καταστάσεις. Ενώ, έπειτα από δεκάδες ακροάσεις ακόμη με «ταράζει» η έναρξη του δίσκου με το εκκεντρικό "Clarity", συνειδητοποιώ πως αυτή η ξεδίπλωση της νέας πρότασης της μπάντας συνάδει εγγενώς με την προσέγγισή της. Στο αριστουργηματικό "Daggers In Floodlight", οι ρυθμοί θυμίζουν, με τις έντονες heavy metal επιρροές τους την μπάντα που έκανε τα δάση να φουντώνουν από φλόγες αντίστασης. Παράλληλα όμως, η κιθαριστική δουλειά, ένα από τα κυριότερα συστατικά της αποτελεσματικότητας αυτού του δίσκου, εξερευνά διεξοδικά ηχοτοπία ώστε η λάμψη να μην καταστεί πυροτέχνημα, αλλά ελπιδοφόρα φωτεινή πηγή.

Οι έξι συνθέσεις του άλμπουμ διαρκούν συνολικά 44 λεπτά, εκμεταλλευόμενες όμως στο έπακρο τις διάρκειές τους. Οι Falls Of Rauros συνέθεσαν ένα προσιτό άλμπουμ το οποίο περιλαμβάνει ανά πάσα στιγμή πολλαπλά ηχητικά στρώματα που συνενώνονται από ενδιαφέρουσες μπασογραμμές. Οι εναλλαγές των ηχητικών του θεμάτων, και κυρίως οι μεταβάσεις, διατηρούν στο ακέραιο το αποξενωτικό και απελπιστικό τους μοτίβο, παρά το γεγονός πως η επιφανειακή προσέγγιση του δίσκου θα του προσδώσει μια ελπιδοφόρα χροιά. Όπως σημειώνει και το μεγαλοπρεπές κλείσιμο του δίσκου με το "Poverty Hymn", που επαναφέρει την γήινη αίσθηση στις αιθέριες, και κυρίαρχες, μελωδίες του δίσκου, «μια πληγή με την οποία δεν συμφιλιώθηκες θα σε καταπιεί».

Οι Falls Of Rauros λίγο πριν επιστρέψουν στη σιωπή ξαναγίνονται αιχμηροί, στρέφοντας το δίκοπο μαχαίρι του υπαρξισμού προς εαυτούς, αντλώντας θάρρος από τις ωμές παραδοχές. Με το "Key To A Vanishing Future", δεν ηχούν πλέον ως μια αξιόλογη μπάντα που διαγράφει ένα σημαντικό δισκογραφικό σερί. Βυθίζονται στην άβυσσο μόνο για να αναδυθούν έτοιμοι να αντισταθούν στην ματαιότητα. Η, πολύπλοκη αυτή υπέρβαση, τους εξώθησε στα συνθετικά τους άκρα, με το αποτέλεσμα να τους δικαιώνει στο έπακρο. Αν το μέλλον είναι καταραμένο και η ήττα αναπόφευκτη, τότε ένα κλειδί προς αυτό είναι ψευδαίσθηση. Η αλήθεια κρύβεται στα αλύγιστα και ασυμβίβαστα γόνατα του παρόντος. Αυτά που επέτρεψαν στους Falls Of Rauros να ατενίζουν τον ορίζοντα με τους δικούς τους όρους.

"Tragic are the injuries we withstand
heads down in anguish oppressive
may violent incitation appoint us
carry the torch, reclaim tomorrow"

Bandcamp