Switchblade, Omega Monolith @ Six D.O.G.S., 21/02/13

Από τον Μανώλη Κληρονόμο, 26/02/2013 @ 15:56
Από τις πιο τίμιες και εργατικές μπάντες του ευρωπαϊκού underground, οι Switchblade μάς επισκέφτηκαν για πρώτη φορά στην 15ετή πορεία τους. Το drone είναι ένα δυσπρόσιτο είδος μουσικής, το οποίο δεν χαίρει και πολύ μεγάλης εκτίμησης εδώ στην Ελλάδα, αλλά το γεγονός ότι οι Switchblade δεν είναι η στερεοτυπική drone μπάντα τους χάους, της υπερβολής και των μηδαμινών δομών, περίμενα -χάρη στη χαμηλή τιμή του εισιτηρίου αλλά και της αξιοπιστίας που παρέχει η CTS- να δω αρκετό κόσμο να μαζεύεται στο Six D.O.G.S..

Κάτι τέτοιο δεν συνέβη τελικά όμως. Ελάχιστος ο κόσμος, μετά βίας 60-70 άτομα, με αρκετούς να αποχωρούν μετά το πέρας της εμφάνισης των Omega Monolith. Μεγάλο κρίμα πραγματικά. Το μεγαλύτερο κρίμα όμως είναι ότι η εμφάνιση των Switchblade δεν στάθηκε τελικά ικανή ώστε να με κάνει να πω ότι όποιος δεν ήταν, έχασε.

Τη συναυλία άνοιξε το αθηναϊκό σχήμα των Omega Monolith το οποίο με έκανε να παραμιλάω την προηγούμενη φορά που τους είδα όταν και είχαν ανοίξει για τους Conan, πριν δυο μήνες περίπου. Από τη μία δεν υπήρχε πλέον το στοιχείο της έκπληξης αλλά από την άλλη, έχοντας λιώσει το πρόσφατο ντεμπούτο τους, "Black Campaign" (το οποίο κυκλοφόρησε αποκλειστικά σε κασέτα και θα παρουσιαστεί σε μορφή κριτικής λίαν συντόμως), τελικά με ενθουσίασαν και πάλι και πλέον είμαι σχεδόν βέβαιος ότι εδώ βιώνουμε τη γέννηση μιας πολύ μεγάλης μπάντας. Ντουέτο λοιπόν, κιθάρα-τύμπανα, παρουσιάζοντάς μας το "Black Campaign" στην ολότητά του. Ο drummer με τρομερή τεχνική «γέμιζε» ασταμάτητα, ο κιθαρίστας πιο μεθοδευμένος, περνώντας αδιάκοπα λούπες, έχτιζε ευλαβικά τα κομμάτια άλλοτε με έναν drone μινιμαλισμό και άλλοτε με ξέφρενα ξεσπάσματα. Σε ορισμένες φάσεις, όπως στο σημείο μετά τη μέση περίπου του "Victims Of Your Past", που η ένταση διογκώνεται, ο ήχος «μπούκωνε» με αποτέλεσμα να ακούγεται μια βαβούρα, αλλά αυτό δεν αμαύρωσε ούτε στο ελάχιστο τη συνολική τους εμφάνιση, η οποία κρίνεται εξαιρετική.

Με μια μικρή καθυστέρηση, ίσως λόγω κάποιων προβλημάτων με το βίντεο που επρόκειτο να παίζει κατά τη διάρκεια του set τους, το ντουέτο των Switchblade, γέμισε με μονολιθικούς, υπερογκώδεις ήχους χαμηλών συχνοτήτων το μικρό χώρο τους Six D.O.G.S..

Switchblade

Η αλήθεια είναι ότι πριν την έναρξη του live είχα κάποιες ανησυχίες σχετικά με την απόδοση των εξαιρετικών φωνητικών που υπάρχουν στον τελευταίο τους δίσκο [υπενθυμίζω ότι μετά την αποχώρηση του μπασίστα και τραγουδιστή τους, Anders Steen, το κενό που άφησε στα φωνητικά το κάλυψαν οι The Cuckoo (Terra Tenebrosa), Jonas Renkse (Katatonia)και David Johansson (Kongh)], οι οποίες τελικά επιβεβαιώθηκαν αφού τελικά μας παρουσίασαν το περσινό πόνημά τους στην ολότητά του, άνευ φωνητικών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το οργανικό υλικό τους να ακούγεται ελλιπές και να μην προσφέρει τις έντονες συγκινήσεις που προσφέρει studio.

Switchblade

Ακόμα κι έτσι, βέβαια, το sludge / drone τους ήταν αρκούντως πωρωτικό, με επαναλαμβανόμενα heavy περάσματα που σε κολλάνε στον τοίχο αλλά αν δεν υπάρχει ένας Κούκος να σε ανατριχιάζει με τα εφιαλτικά φωνητικά του, πίσω από το επιληπτικό riff που εμφανίζεται από τα μισά και μετά του "Movement I" ή ένας Renkse να ουρλιάζει με μανία παρέα με το ισοπεδωτικό ξέσπασμα στη μέση ακριβώς τους "Movement II", ε, όπως και να το κάνουμε η μισή μαγεία έχει πάει περίπατο. Live βέβαια είχαμε πολλή περισσότερη ένταση και δύναμη αλλά και φανταστικά visuals να παίζουν καθ' όλη τη διάρκεια του set, παρουσιάζοντας ασπρόμαυρες εικόνες αστικής μιζέριας, αλλοτρίωσης και καταστροφής.

Switchblade

Όλα αυτά για περίπου 45-50 λεπτά και εδώ τίθεται ένα δίλλημα: Από τη μία ήταν πολύ λίγο για μια μπάντα που έχει στο ρεπερτόριό της έξι δίσκους (με κάποιους από αυτούς να είναι πολύ καλοί), παίζοντας μάλιστα αποκλειστικά και μόνο ολόκληρο τον τελευταίο, αλλά από την άλλη δεν είμαι σίγουρος αν αντέχεται αυτό το οργανικό drone για παραπάνω.

Switchblade

Ίσως βέβαια να ξενέρωσε και το συγκρότημα από τον πολύ λίγο κόσμο. Προσωπικά εννοείται ότι θα προτιμούσα να υπάρχουν φωνητικά και να έπαιζαν τουλάχιστον ένα μισάωρο παραπάνω αλλά αφού τα πράγματα ήταν έτσι, τελικά η διάρκεια μου φάνηκε ικανοποιητική, αφήνοντας με όμως με ένα αίσθημα ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα.

Φωτογραφίες: Γαβριήλ Φιλιππόπουλος / Freequencyradio.wordpress.com
  • SHARE
  • TWEET