Falls Of Rauros

Υπήρχαν εποχές, όπου το folk black metal, όπως και τα υπόλοιπα black metal παρακλάδια, δεν ήταν ευδιάκριτο. Ένας από τους λόγους που οι μύθοι της σκηνής δεν προσπεράστηκαν επί της ουσίας ποτέ, ήταν, πως πέραν της πρωτοτυπίας και της εξερεύνησης ενός παρθένου ιδιώματος, οι κορυφές των '90s είχαν πολύ υλικό μέσα τους προς ανάλυση, όσο πρωτόγονες και αν ηχούσαν. Με την πάροδο των χρόνων, κάθε επιμέρους συστατικό εξελίχθηκε σε υπο-ιδίωμα, με ένα από τα πιο προσιτά, να είναι αυτό του folk black metal. Πράγματι, υπήρχε ανέκαθεν μια προφανής σύνδεση του αντιχριστιανικού παγανισμού με την φύση, αν και στην πορεία αυτή η σύνδεση εξελίχθηκε.

Το προ διετίας "Vigilance Perennial" των Αμερικανών Falls Of Rauros, είναι αποτέλεσμα και ταυτόχρονα πειστήριο αυτής της εξέλιξης. Βαθιά ριζωμένο στην αμερικάνικη folk και black metal παράδοση, όπως και επί το πλείστον το ιδίωμα του USBM, κατάφερε να γνωστοποιηθεί στο σύνολο της σκηνής. Η στάση δε των μελών ως προς το θέμα της φύσης και της παράδοσης, κριτική και ουσιαστική, τους διαχώρισε από εξερευνητές - νοσταλγούς περασμένων μεγαλείων. Ο νέος τους δίσκος, "Patterns In Mythology", είναι απλά η συνέχεια αυτής της κατακόρυφης εξέλιξης τους, και φυσικά ο καλύτερος τους.

Στο μυαλό μου, όσον αφορά αυτό το παρακλάδι, αντηχεί ακόμη έντονα το φετινό Saor, που ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο και δεν επαναπαύθηκε στις folk εγγυήσεις ποιότητας. Οι Falls Of Rauros, δεν έρχονται από τον ίδιο δρόμο. Στις συνθέσεις τους, θα διακρίνει κανείς αυτήν την μελαγχολική και νοσταλγική post αύρα, των Alcest, των Aggaloch και των Wolves In The Throne Room. Όσοι λίγοι θυμούνται το περσινό Eneferens, θα καταλάβουν πως μπλέκονται αυτά τα στοιχεία. Η μεγάλη νίκη όμως των Falls Of Rauros είναι πως στα 45 λεπτά του "Patterns In Mythology", ενώνουν όλες τις διαφορετικές πτυχές τους διαμέσου μιας ισχυρής ταυτότητας.

Αν απλουστευτεί ο δίσκος αυτός, θα μπορούσε να περιγραφεί ως, post, folk, συναισθηματικό, κιθαριστικό και συνθετικά άρτιο black metal. Οι ατμόσφαιρες του δεν βασίζονται σε «αραιώσεις» μονοψήφιων το πλήθος riffs ώστε να διαρκούν για εννιάλεπτα, αλλά στις εναλλαγές των πτυχών και των εκφάνσεων των συνθέσεων, αποκλειστικά χάρη στις επιδόσεις των μελών στα μουσικά τους όργανα. Μετά από μια σύντομη εισαγωγή, η κοσμογονική riff-άρα του "Weapons Of Refusal" θα μεταφέρει τους πρώιμους Darkthrone (για να μην πω αυτούς του "Plaguewielder") σε ένα γαλήνιο πλαίσιο μιας εξαίρετης παραγωγής. Η οργή και η κυνικότητα των στίχων μπλέκονται με μελωδίες «εκτόνωσης» εξαιτίας των τρομερών ρυθμικών εναλλαγών, και τα έντεκα λεπτά του κομματιού ηχούν ανεπανάληπτα.

Η δυάδα που ακολουθεί, των "New Inertia" και "Renouvellment" προσθέτει την απαραίτητη ποικιλομορφία και ξεχωρίζει με χαρακτηριστική άνεση. Το πρώτο, είναι μια ξεκάθαρα post metal σύνθεση, η οποία όμως διαθέτει τρομερή τεχνική, με το μπάσο να είναι ασυναγώνιστο, και τις περίτεχνες κιθαριστικές μελωδίες να προσδίδουν τόση ένταση όση απελευθέρωση όταν μετατρέπονται σε prog rock solos. Το δεύτερο, βουτάει μέσα στις καταγάλανες (δεν μιλάω για το εξώφυλλο γιατί τα λόγια περισσεύουν) πηγές και αναδύεται ως μια τελετουργική Bathory-ική folk σύνθεση. Η δουλειά όμως στις ενορχηστρώσεις δεν αφήνει στιγμή κανένα τραγούδι ορφανό από άποψη ταυτότητας. Το "Last Empty Tradition" έχει μια από τις καλύτερες εισαγωγές που θα ακούσει κανείς φέτος ανεξαρτήτως είδους, και το ταξίδι του, βαθιά συναισθηματικό και με μια υποβόσκουσα οργή, όπως η εναλλαγή στα 6μιση λεπτά, οφείλει να βιωθεί και όχι απλά να ακουστεί.

Με το κλείσιμο του "Memory At Night" να κινείται στα προκαθορισμένα επίπεδα, και να αντηχεί τα γνωστά πλέον συναισθήματα του "Patterns In Mythology", ένα πράγμα γίνεται σαφές. Η σωστή αντίληψη περί σύνθεσης για το εν λόγω ιδίωμα, μπορεί, με άριστη αξιοποίηση των επιρροών της, να δημιουργήσει ποιοτικά αποτελέσματα. Η ανάγκη των "Falls Of Rauros" για ηχητικές ρίζες, δεν τους απελευθερώνει από τις επιρροές τους, αλλά τους επιτρέπει να μιλήσουν ουσιαστικά για τον ξεχασμένο μύθο του ανθρώπου, του όντος δηλαδή που οφείλει να στηρίξει το οικοσύστημά του. Αν κάποιος αναζητεί μια υπενθύμιση της μαγείας του post, του folk και του black, με σαφή χαρακτηριστικά, με ταυτότητα και τεχνική στις συνθέσεις, με μια φοβερή παραγωγή και με ενδιαφέρουσες συνθετικές τροπές, καλό θα ήταν να αφήσει τα μουσικά κύματα του "Patterns In Mythology" να σκάσουν στα αυτιά του.

Bandcamp
Youtube