Brian Cook (Sumac κ.α): «Δουλεύω συχνά με ανθρώπους πιο ταλαντούχους από εμένα!»

For the English version, read here.

 Ο Brian Cook είναι μια φιγούρα που κανείς λάτρης του σκληρού ήχου, ειδικά του post hardcore και του post metal δεν μπορεί να μπερδέψει. Πρωτοστάτης στο μπάσο συγκροτημάτων που όρισαν την πορεία των ιδιωμάτων, όπως οι Botch, οι Russian Circles, οι These Arms Are Snakes αλλά και αργότερα αποτελώντας το ένα τρίτο των Sumac του Aaron Turner, o Brian Cook αποτελεί σίγουρα μια αστείρευτη πηγή μουσικής γνώσης και πληροφορίας. Με αφορμή την επικείμενη εμφάνιση των Sumac στην Αθήνα, δεν χάσαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Brian διεξοδικά.  

Η κουβέντα μας στάθηκε αρχικά στα πρόσφατα πονήματα των Sumac, δηλαδή τον προσωπικό τους δίσκο "The Healer" αλλά και τη συνεργασία τους με τη Moor Mother που θα κυκλοφορήσει σύντομα με τίτλο "The Film", αλλά και στις ζωντανές εκτελέσεις των δίσκων που θα παρουσίαζαν στο Roadburn festival (εμπειρία στην οποία η ομάδα μας παρευρέθηκε και σύντομα θα διαβάσετε γι’ αυτή). Γρήγορα όμως επεκτάθηκε στο παρελθόν των Sumac, τους συνεργατικούς δίσκους, τις πηγές έμπνευσης του Brian τόσο στα συγκροτήματα που συμμετέχει όσο και στα προσωπικά του εγχειρήματα, τον αυτοσχεδιασμό, τη μουσική βιομηχανία σήμερα, όπως και πολλά ακόμη θέματα που με ιδιαίτερα δομημένο τρόπο ο Brian τοποθετήθηκε. Αφεθείτε λοιπόν στον εκκωφαντικό κόσμο των Sumac, όσο περιμένουμε να τους συναντήσουμε για άλλη μια φορά από κοντά.

Καλησπέρα και καλωσήρθες στο Rocking.gr Brian!

Καλησπέρα, ευχαριστώ για τη φιλοξενία!

Σίγουρα το 2024 ήταν μια πολύ παραγωγική χρονιά για τους Sumac. Κυκλοφορήσατε το "The Healer", τον πιο πρόσφατο δίσκο σας. Πως ήταν η δημιουργική διαδικασία αυτής της κυκλοφορίας;

Τον να δουλεύουμε για το "The Healer" ήταν μια πολύ διασκεδαστική διαδικασία. Δεν νομίζω πως θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε αυτό το δίσκο χωρίς να ήμασταν συγκρότημα για μια δεκαετία. Έχουμε δουλέψει όμως προς αυτής της μορφής την συνένωση δομής και αυτοσχεδιασμού από τότε που ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί, και πιστεύω πως έχουμε πλέον σε αυτό το σημείο μια χημεία που μας δίνει τη δυνατότητα να κινηθούμε προς αυτές τις δύο κατευθύνσεις πάρα πολύ φυσικά.

Παρόλο που η μουσική μας μπορεί να είναι «άσχημη» αν το δεις ηχητικά, οι στίχοι δεν αποσκοπούν στο να σε κάνουν να νιώσεις καταπίεση ή να μαυρίζεις. Στοχεύουν στην προσωπική σου αντανάκλαση

Ο σκληρός ήχος αποτελεί βασικό στοιχείο της μουσικής των Sumac. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να συμπεριλαμβάνετε τέτοια στοιχεία στον ήχο σας; Μπορεί ενδεχομένως η ενασχόληση κυρίως με το σκληρό ήχο να περιορίζει τη δημιουργία ή συμβαίνει το αντίθετο; Και πως εκφράζετε αυτό το στοιχείο στιχουργικά;

Δεν νιώθω να περιορίζομαι από τη σκληρή μουσική. Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή πάντα είχα και άλλους τρόπους να διοχετεύσω τη δημιουργικότητά μου. Από την άλλη βέβαια, πάντοτε πίστευα πως μερικές φορές το να έχεις συγκεκτιμένα όρια είναι πάρα πολύ βοηθητικό. Σε βοηθά να συγκεντρωθείς. Η μουσική μας έχει πάρα πολύ έντονο το σωματικό στοιχείο, και το να παίζεις σκληρούς ήχους δίνει στη μουσική ακόμη περισσότερο βάρος και σωματικότητα. Σχετικά με το πως αυτή η προσέγγιση διοχετεύεται στους στίχους μας, πιστεύω πως ο Aaron σκοπεύει στο να χρησιμοποιεί την τονικότητα και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται κατά κόρων στη σκληρή μουσική, αλλά το χρησιμοποιεί για να εξερευνήσει όλο το εύρος του ανθρώπινου συναισθήματος. Παρόλο που η μουσική μας μπορεί να είναι «άσχημη» αν το δεις ηχητικά, οι στίχοι δεν αποσκοπούν στο να σε κάνουν να νιώσεις καταπίεση ή να μαυρίζεις. Στοχεύουν στην προσωπική σου αντανάκλαση.

Η δουλειά μου στο μπάσο είναι να ενώσω την κιθάρα και τα κρουστά σε ένα σύνολο

Άλλο ένα πολύ δυνατό και σημαντικό στοιχείο της πορείας των Sumac είναι ο αυτοσχεδιασμός. Πως τοποθετείς τον εαυτό σου στο πλαίσιο του αυτοσχεδιασμού, τόσο ως άτομο αλλά και ως μπασίστας; Είναι πιο δύσκολο να αυτοσχεδιάζεις στο studio ή σε ζωντανό περιβάλλον;

Ο αυτοσχεδιασμός είναι πάρα πολύ σημαντικός για εμάς και σίγουρα έχει πολλές δυσκολίες. Δεν είμαστε μια μπάντα που τζαμάρουμε χρησιμοποιώντας το Nashville Number System, όπου θα παίζαμε εντός κάποιον προκαθορισμένων παραμέτρων ή μιας συγκεκριμένης δομής συγχορδίας, ή ακόμη και εντός του ίδιου μουσικού κλειδιού. Τα διαφορετικά αυτοσχεδιαστικά μέρη στη μουσική μας απαιτούν διαφορετικές προσεγγίσεις, οπότε δεν υπάρχει κάποια εύκολη συγκεκριμένη φόρμουλα.

Προσωπικά βρίσκω αρκετά δύσκολη και σημαντική τη θέση του μπάσου γιατί στα μάτια μου, η δουλειά μου είναι να ενώσω την κιθάρα και τα κρουστά σε ένα σύνολο. Ο ρυθμός και η μελωδία είναι πολύ βασικά στοιχεία, αλλά αυτά πολλές φορές καταλήγουν να είναι άδεια, κενά στα πλαίσια της δικής μας δουλειάς, οπότε το δικό μου καθήκον είναι να βρω την σωστή θέση στο σύνολο όπου δεν θα κάνω τον ήχο φλύαρο ή ασύνδετο. Σε πολλές περιπτώσεις, σκέφτομαι λιγότερο τη μουσική την ίδια και περισσότερο τον ηχητικό σχεδιασμό. Ωστόσο δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά στην πίεση του να αποδόσεις τον αυτοσχεδιασμό ζωντανά ή στο studio. Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει το άγχος του να οργανώσεις τον ήχο ολοκληρωμένα.

Ο τόνος του μπάσου σου στους Sumac είναι πολύ ογκώδης αλλά και καθαρός ταυτόχρονα. Τι εξοπλισμό χρησιμοποιείς αυτή τη στιγμή;

Αυτή τη στιγμή παίζω με ένα Electrical Guitar Company μπάσο με λαιμό αλουμινίου μέσω του πεταλιού Fuzzrocious Cat Tail distortion, σε είτε έναν Hiwatt DR201 ή Science Mother ενισχυτή, που καταλήγουν σε ένα Ampeg 8x10. Θέλω το αποτέλεσμα ενός midrange, κρατσανιστού μπάσου και σε χτυπάει στο πρόσωπο… σαν να ακούς έναν δίσκο των Nomeansno 45 στροφών ενώ τον έχεις βάλει να παίζει στις 33!

Πώς είναι η εμπειρία του να δουλεύεις με άλλα δύο άτομα μουσικές ιδιοφυΐες σαν τον Aaron και τον Nick;

Με τιμά και με προσγειώνει πολύ να δουλεύω με τον Nick και τον Aaron. Έχω γενικότερα μια πολύ μακρά καριέρα του να δουλεύω με ανθρώπους που είναι πολύ περισσότερο ταλαντούχοι από μένα και αυτό συνεχίζεται και στους Sumac. Εγώ απλά χαίρομαι που μοιράζομαι αυτή τη διαδρομή, χαχα!

Ο απώτερος στόχος του ήχου μας είναι να προβληματίσει τόσο εμάς όσο και τον ακροατή ενώ διατηρεί το συναισθηματικό του βάρος

Πώς νιώθεις ότι έχει εξελιχθεί το μουσικό ταξίδι των Sumac μέσα στα χρόνια, ειδικά σε δύσκολους καιρούς όπως για παράδειγμα η κυκλοφορία του "May You Be Held" εντός της πανδημίας; Γίνεστε πιο σκληροί και περίπλοκοι έχοντας το ως στόχο ή απλά πηγαίνετε όπως σας βγει με κάθε δίσκο;

Σε αυτή την περίπτωση ο Aaron είναι ο καπετάνιος του πλοίου, οπότε ο γενικότερος τόνος του συγκροτήματος κινείται προς τα εκεί που εκείνος κρίνει σωστό. Ο προσωπικός μου στόχος εντός του συγκροτήματος είναι να βελτιώνομαι συνεχώς και να βελτιστοποιώ την προσέγγισή μου, που σκοπεύει να εντείνει τα ιδιαίτερα μέρη αλλά και να ενώνει τη μουσική χωρίς να την κάνει φλύαρη. Θέλω να παίζω όσο πιο απλά μπορώ ώστε όλες οι ιδιαιτερότητες στο παίξιμο του Nick και του Aaron να μπορούν να ακουστούν στο πλήρες τους. Προφανώς, ταυτόχρονα θέλω οι μπασογραμμές να είναι ενδιαφέρουσες, οπότε υπάρχει η στοχευμένη προσπάθεια να διατηρώ μια κίνηση και απόκλιση από τα riffs του Aaron, αλλά γενικά προτιμώ να έχω λιγότερες νότες στο μπάσο με μεγαλύτερο μουσικό αποτύπωμα παρά πληθώρα νοτών που απλά κουράζουν τον ακροατή. Πιστεύω όμως ότι ο απώτερος στόχος του ήχου μας είναι να προβληματίσει τόσο εμάς όσο και τον ακροατή ενώ διατηρεί το συναισθηματικό του βάρος.

Ένα ακόμη άτομο που συνεργάζεστε πολύ συχνά σε πολλά projects είναι φυσικά και ο Kurt Ballou. Πως είναι να δουλεύεις μαζί του;

Λατρεύω να δουλεύω με τον Kurt. Γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον για τουλάχιστον 30 χρόνια, οπότε υπάρχει μια τρομερή άνεση μεταξύ μας. Είναι προφανώς ένας τεχνικός ήχου με πάρα πολλές γνώσεις αλλά και πάρα πολλές τεχνικές και ταλέντο. Οπότε αυτός ο συνδυασμός είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα για τη συνεργασία μας. Ωστόσο πιστεύω πως είναι πάρα πολύ καλός στο να δίνει τη γνώμη του όταν χρειάζεται κι έτσι να μας καθοδηγεί με αυτή όταν κάνουμε οτιδήποτε που μπορεί να μη βγάζει πολύ νόημα όταν πρωτοεκφράζεται από τα κεφάλια μας σε ήχο. Υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμός στη σχέση μεταξύ μας.

Έχω υπηρετήσει διαφορετικούς ρόλους στις μπάντες που συμμετέχω ανά τα χρόνια και πραγματικά διασκεδάζω πολύ αυτή την ποικιλία! Εξασκεί η κάθε πτυχή της διαφορετικό μέρος του δημιουργικού εγκεφάλου!

Πώς είναι η εμπειρία σου ως καλλιτέχνης του να μοιράζεις τη δημιουργικότητά σου μεταξύ μερικών φοβερών συγκροτημάτων όπως οι Russian Circles και οι Botch, αλλά και παλαιότερα οι These Arms Are Snakes; Πως μοιράζεις την έμπνευσή σου μεταξύ τους;

Λατρεύω να δουλεύω με άλλους μουσικούς και να βλέπω πως δουλεύουν τα μυαλά τους, αλλά και πως η χημεία αλλάζει με βάση τους ανθρώπους που συμμετέχουν σε κάθε συγκρότημα. Όπως ανέφερα, είμαι πολύ τυχερός να δουλεύω με μερικούς πολύ ταλαντούχους ανθρώπους. Ως μπασίστας, βλέπω πολύ περισσότερο τον εαυτό μου σε έναν υποστηρικτικό ρόλο και όχι τόσο ως το δημιουργικό κέντρο των συγκροτημάτων, παρόλο που συμμετέχω με το δικό μου όραμα και θέληση σε αυτές συχνά. Στην τελική, υπάρχει διαφορετικό επίπεδο δημιουργικής κατεύθυνσης σε κάθε συγκρότημα. Στους Botch για παράδειγμα υπάρχει πολλή δημοκρατία όταν γράφουμε τραγούδια, αλλά ο David και ο Tim είναι σίγουρα οι εγκέφαλοι που σκέφτονται την πλειοψηφία του υλικού. Υπήρχε πολλή δημοκρατία και στους These Arms Are Snakes, ωστόσο εκεί εγώ ήμουν το άτομο που εμφανιζόταν στις πρόβες με ιδέες για να δουλέψουμε πάνω τους, οπότε εκεί το περισσότερο υλικό προερχόταν με βάση τα riffs μου.

Στους Russian Circles μπήκα αφότου είχαν ήδη κυκλοφορήσει ένα δίσκο και είχαν περιοδεύσει αρκετά, οπότε εκεί δεν ήθελα να χαλάσω τη φόρμουλα μεταξύ του Mike και του Dave... Εκεί τους αφήνω να δημιουργούν τους σκελετούς των τραγουδιών κι εγώ έρχομαι να τους συμπληρώσω. Παρ’ όλα αυτά, από το "Geneva" κι έπειτα υπάρχει τυπικά ένα κομμάτι που εγώ θα φέρω στο τραπέζι, αλλά και όλα τα υπόλοιπα τείνουν να εξελίσσονται πολύ όσο τα δουλεύουμε ως τριάδα. Οι Sumac είναι το όραμα του Aaron, και τα κομμάτια πάντα ξεκινούν από ένα κιθαριστικό πλαίσιο που έχει χτίσει εκείνος, οπότε εκεί βρίσκω πως η δουλειά μου είναι να υπερτονίσω αυτό που έχει δημιουργήσει εκείνος. Αυτός ήταν ένας πολύ μακρύς τρόπος για να πω ότι έχω υπηρετήσει διαφορετικούς ρόλους ανά τα χρόνια και πραγματικά διασκεδάζω πολύ αυτή την ποικιλία! Εξασκεί η κάθε πτυχή της διαφορετικό μέρος του δημιουργικού εγκεφάλου!

Από που προέρχεται η ανάγκη και βασικά ο χρόνος, να βρεις χώρο για τα προσωπικά σου projects; Έχεις κυκλοφορήσει τόσο έναν προσωπικό δίσκο, το "We Left A Note With An Apology" αλλά κι ένα βιβλίο, το "The Second Chair Is Meant For You". Δουλεύουν αυτά ως τρόπος να εκφράσεις τις προσωπικές σου σκέψεις και δημιουργικότητα;

Νομίζω ότι το εξέφρασες τέλεια. Είχε τεράστιο κέρδος για μένα η δουλειά στο δίσκο των Torment & Glory – το "We Left A Note With An Apology" δηλαδή – καθώς ήταν 100% δικό μου όραμα. Ήταν όμως και εξίσου δύσκολο, μιας που έχω συνηθίσει να εφορμάμαι από τις ιδέες των συνεργατών μου, κι εδώ έπρεπε απλά να εμπιστευτώ τα δικά μου αυτιά. Δούλευα για αυτό το project την ίδια περίοδο που οι Russian Circles γράφαμε το "Gnosis", και ήταν πολύ βοηθητικό να έχω κάτι δικό μου να δουλεύω τη μία μέρα και κάτι που ήταν συλλογική προσπάθεια την επόμενη. Βοήθησε να κρατάω τον εγωισμό μου περιορισμένο.

Το να γράφεις ένα διήγημα πάλι, ήταν ακόμη πιο δύσκολη διαδικασία από το προσωπικό μουσικό όραμα. Δεν μπορείς σε αυτή την περίπτωση να μοιραστείς ένα προσχέδιο με φίλους και να τους ρωτήσεις τι πιστεύουν γι’ αυτό. Ίσως και να μπορείς βέβαια, αλλά δεν νιώθω άνετα προσωπικά με το να επιβάλλω αυτή τη δουλειά σε περισσότερους από έναν – δύο κοντινούς και έμπιστους ανθρώπους. Οπότε απλά δουλεύεις στην απομόνωση για χρόνια κι ελπίζεις πως αυτό που δημιουργείς δεν είναι χάσιμο χρόνου. Αλλά για μένα, το να έχεις ένα συγγραφικό project όμως το να γράφεις ένα διήγημα ήταν μια πολύ θεραπευτική διαδικασία, καθώς μπορείς να το δουλεύεις συνεχώς στο κεφάλι σου, όταν είσαι ακόμη ξύπνιος πριν κοιμηθείς τη νύχτα ή όταν είσαι κολλημένος στην κίνηση. Είναι κάτι σαν διαλογισμός. Μπορείς να μεταφέρεις τον εαυτό σου εκτός μιας βαρετής ή αποπνικτικής κατάστασης χτίζοντας έναν εναλλακτικό, παράλληλο κόσμο στο μυαλό σου.

Ήταν ενθουσιώδης εμπειρία το να σμιλεύσουμε τις προσεγγίσεις και τις ιδέες μας σε κάτι ενιαίο με τη Moor Mother

Φέτος συμμετείχατε ως Sumac σε ένα πολύ ενδιαφέρον project. Μιλώ φυσικά για το δίσκο "The Film", τη συνεργασία σας με τη Moor Mother, μια πολυεπίπεδη δουλειά που είχα την τύχη να ακούσω και πρέπει να πω με άφησε άφωνη. Πως δημιουργήθηκε αυτό το project;

Η συνεργασία μας με τη Moor Mother συνέβη απλά λόγω του τεράστιου θαυμασμού που τρέφουμε μεταξύ μας ως καλλιτέχνες. Συζητούσαμε την ιδέα να κάνουμε μερικές συναυλίες μαζί και τότε κάποιος… δεν θυμάμαι αν ήταν ο Aaron ή η Camae (Moor Mother) που πρότεινε την ιδέα της συνεργασίας πρώτα. Ήταν ενθουσιώδης εμπειρία το να σμιλεύσουμε τις προσεγγίσεις και τις ιδέες μας σε κάτι ενιαίο. Η Camae είναι μια τόσο πολυσχιδής καλλιτέχνης, και έχει ένα πραγματικό χάρισμα στο να προσανατολίζεται εντός των συνθέσεων που εμείς φέραμε στο τραπέζι, ενώ ταυτόχρονα βοηθούσε στο να δημιουργήσουμε τη συνολική τροχιά και σχήμα του δίσκου. Ήταν ευτύχημα να δουλέψουμε μαζί της και όπως σε όλες τις συνεργασίες, ήταν χαρά μου να βγω από αυτή τη δουλειά μετά την ολοκλήρωσή της νιώθοντας πως έχω μάθει κάτι καινούριο.

Έχουμε άλλον έναν studio δίσκο που ηχογραφήσαμε μαζί με τον Keiji Haino στην αρχή της φετινής χρονιάς αλλά δεν είμαι σίγουρος ακόμη πότε θα κυκλοφορήσει

Πρόσφατα κυκλοφορήσατε και έναν συνεργατικό δίσκο με τον Keiji Haino, το "Into Our Juvenile Apocalypse Our Golden Blood To Pour Let Us Never". Πως αποφασίσατε να δουλέψετε μαζί του και από που προέρχεται ο τίτλος του δίσκου;

Έχουμε συνεργαστεί μερικές φορές με τον Keiji Haino. Κάναμε μαζί έναν δίσκο μερικά χρόνια πίσω κατά τη διάρκεια της πρώτης μας περιοδείας στην Ιαπωνία. Κάναμε και μια συναυλία μαζί του τότε, που κυκλοφόρησε ως δίσκος με την Trost Records μερικά χρόνια πριν. To "Juvenille Apocalypse…" ηχογραφήθηκε σε μια ζωντανή μας εμφάνιση στο Vancouver μερικά χρόνια μετά. Μάλιστα, έχουμε άλλον έναν studio δίσκο που ηχογραφήσαμε μαζί του στην αρχή της φετινής χρονιάς που περιοδεύαμε πάλι στην Ιαπωνία, για τον οποίο είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένος, αλλά δεν είμαι σίγουρος ακόμη πότε θα κυκλοφορήσει. Ο Aaron μίλησε στον Keiji Haino πολύ σύντομα έπειτα από τη δημιουργία των Sumac για να του ζητήσει να δουλέψουμε κάποια στιγμή μαζί και μας τιμά πολύ που δέχτηκε. Ακόμη περισσότερο μας τιμά αυτή η πρόσφατη ηχογράφηση, που έλαβε χώρα έπειτα από αίτημα του ίδιου του Haino. Όπως και με όλα τα τραγούδια εντός του δίσκου, τόσο και ο τίτλος του προέρχεται από το μυαλό του Keiji Haino, οπότε εδώ δεν μπορώ να τοποθετηθώ!

Στους συνεργατικούς δίσκους, πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ του να μην έχεις πλέον κυρίαρχο ρόλο στην τελική δημιουργία αλλά και ταυτόχρονα να φροντίσεις οι ιδέες σου να βγουν μπροστά

Πώς νιώθεις γενικότερα για τους συνεργατικούς δίσκους; Μου φαίνεται πως έχουν κυκλοφορήσει πολύ περισσότεροι τα τελευταία δέκα χρόνια, ειδικά κατά τη διάρκεια αλλά και έπειτα από την πανδημία. Ποιος είναι ένας καλλιτέχνης που θα ήθελες να συνεργαστείς και με ποιο project από αυτά που συμμετέχεις;

Οι συνεργασίες είναι ενδιαφέρουσες. Πιστεύω πως υπάρχει πάντοτε ένα ρίσκο με αυτές καθώς προσπαθείς να συντονίσεις τη δημιουργική χημεία σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν είναι σαν να ξεκινάς ένα καινούριο σχήμα και να παίρνετε όλοι το χρόνο σας ώστε να ανακαλύψετε ο καθένας το ρόλο σας αλλά και το που είστε πιο δυνατοί. Αυτά είναι πάντα ταχεία και σύντομα projects. Τα διασκεδάζω πολύ καθώς μας βγάζουν έξω από την άνεσή μας και μας αναγκάζουν να σκεφτούμε με νέους τρόπους. Πιστεύω επίσης ότι πρέπει και να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ του να μην έχεις πλέον κυρίαρχο ρόλο στην τελική δημιουργία αλλά και ταυτόχρονα να φροντίσεις οι ιδέες σου να βγουν μπροστά, κάτι που μπορεί να είναι περίπλοκο όταν υπάρχει ήδη μια προσδιορισμένη δομή και τρόπος εργασίας σε ένα συγκρότημα οι οποίες θα διαταραχθούν από τους συνεργάτες.

Πάντα θα προτιμώ προσωπικά τους δίσκους μας ως Sumac από τις συνεργασίες μας απλά και μόνο επειδή είναι πιο συγκεντρωμένοι και ευθυγραμμισμένοι με τους προσωπικούς καλλιτεχνικούς μου στόχους, ωστόσο πιστεύω πως οι συνεργασίες είναι ενθουσιώδεις διάδρομοι προς νέες περιοχές και κερδίζω πολύ περισσότερα πράγματα από τη διαδικασία του να τις ακροάζομαι ξανά στο μέλλον, καθώς συνεχίζω να απασχολώ το μυαλό μου με το υλικό. Όσο για καλλιτέχνες που θα ήθελα να συνεργαστώ… έχουμε κάνει μερικές συναυλίες με τον Caspar Brötzmann και θα ήθελα να κάνω περισσότερα πράγματα μαζί του. Οι δίσκοι του ως Caspar Brötzmann Massaker έχουν υπάρξει τεράστια πηγή έμπνευσης για μένα ακόμη και από τις πρώτες μέρες των Botch.

Ποια πράγματα παρατηρείς να έχουν αλλάξει μετά την πανδημία στη σκηνή της σκληρής μουσικής; Παρατηρείς κάποια είδη να είναι πιο δημοφιλή; Έχεις υπόψιν σου νέα συγκροτήματα που κέρδισαν την προσοχή σου;

Πιστεύω πως η επιστροφή στο «φυσιολογικό» μετά τον COVID πήρε κάποιον αρκετό καιρό. Πραγματικά πιστεύω πως τα πράγματα ξαναγύρισαν στις ισορροπίες πριν από αυτή την εποχή περίπου τον τελευταίο χρόνο. Υπάρχουν κάποιες επαγγελματικές διαφορές που έχω παρατηρήσει… Ο κόσμος της ζωντανής μουσικής έχει μετακινηθεί πολύ πιο μακριά από το να είναι επικεντρωμένος γύρω από τα μετρητά και έχει εξελιχθεί σχεδόν σε ένα αποκλειστικά κινούμενο γύρω από τις ηλεκτρονικές πληρωμές και τις κάρτες σύστημα. Επιπλέον πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν σε συναυλιακούς χώρους μου έχουν πει πως υπάρχουν πλέον πολλοί περισσότεροι άνθρωποι που έχουν προ-αγοράσει ηλεκτρονικά εισιτήρια και τελικά δεν έρχονται στις συναυλίες.

Όσο για τα μουσικά είδη, ίσως να προβάλλω τις δικές μου εμπειρίες εδώ, αλλά νιώθω πως ξόδεψα ΠΟΛΥ χρόνο στο να εξερευνώ καινούρια μουσική κατά τη διάρκεια της καραντίνας και παρήγγειλα ΠΟΛΛΟΥΣ δίσκους ηλεκτρονικά καθώς ήταν μια μικρή δόση χαράς και ένιωσα ότι ήταν ένας σημαντικός τρόπος να διατηρήσουμε τους καλλιτέχνες και τις δισκογραφικές ζωντανά εκείνη την περίοδο. Το συνήθειο αυτό συνεχίστηκε το 2021 και το 2022, αλλά τώρα νιώθω πως δεν έχω τον ίδιο χρόνο να εξερευνήσω καινούρια μουσική, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως έχω ήδη καινούρια μουσική αγορασμένη στη συλλογή μου για να ασχοληθώ μαζί της. Έχω μιλήσει με πολλούς φίλους που τρέχουν δισκογραφικές και έχουν πει πως υπάρχει μια πτώση στις πωλήσεις τον τελευταίο χρόνο, οπότε αναρωτιέμαι αν η εμπειρία μου είναι ενδεικτική μιας ευρύτερης τάσης.

Σχετικά με τα νέα μουσικά είδη, είναι πολύ δύσκολο να εκτιμήσεις τις ευρύτερες τάσεις του τι είναι δημοφιλές, καθώς έχω κουραστεί από τα περισσότερα γνωστά μέσα μουσικής ενημέρωσης στην Αμερική, μιας και νιώθω πως πολλά από όσα γράφουν είναι μια διασκευή του προωθητικού υλικού των συγκροτημάτων ή πως τα μέσα ανησυχούν λίγο περισσότερο για να μεγαλώσουν την αναγνωσιμότητά τους κι έτσι προσεταιρίζουν περισσότερο την pop μουσική. Είναι κάπως δύσκολο για μένα να προτείνω νέους καλλιτέχνες μιας και τελευταία, κυρίως προσπαθώ να γεμίσω τα μουσικά μου κενά στην κλασσική ροκ και τα πρότερα κλασσικά metal δημιουργήματα, όπως και τυχαία πράγματα από τη jazz των 70s. Πάλι όμως σχετικά με νέες κυκλοφορίες, γενικότερα ασχολούμαι με το να παρακολουθώ τι κυκλοφορούν δισκογραφικές όπως η Sentient Ruin και η Mi Saco Un Ojo ή περίεργα πράγματα με synthesizers όπως οι δίσκοι που κυκλοφορεί ο φίλος μου ο Andrew με την SFI Recordings.

Είμαστε προετοιμασμένοι και για τις δύο εμφανίσεις στο Roadburn, αλλά είναι ΠΟΛΥ υλικό και είμαι κάπως αγχωμένος!

Πολύ σύντομα θα παίξετε ζωντανά στην ολότητά τους τόσο το "The Healer" αλλά και το "The Film" στο Roadburn Festival και θα έχουμε τη χαρά να μοιραστούμε αυτή την εμπειρία μαζί σας. Τι να περιμένει κανείς από αυτές τις δύο εμφανίσεις;

Λοιπόν, μόλις παρουσιάσαμε για πρώτη φορά ζωντανά το "The Film" μαζί με την Moor Mother στο Βερολίνο την προηγούμενη μέρα από αυτή που απαντάω, όπως παίξαμε και το "The Healer" ολόκληρο στο Τόκυο τον Φεβρουάριο, οπότε ελπίζω πως είμαστε προετοιμασμένοι και για τις δύο εμφανίσεις στο Roadburn, αλλά είναι ΠΟΛΥ υλικό και είμαι κάπως αγχωμένος! Πιστεύω όμως ότι θα περάσουμε πάρα πολύ καλά!

Το κοινό στην Αθήνα πρέπει να είναι προετοιμασμένο πως θα παίξουμε ΔΥΝΑΤΑ

Σύντομα θα επισκεφθείτε και την Ελλάδα για μια συναυλία ως headliners. Έχεις επισκεφθεί την Αθήνα αρκετές φορές, και με τους Russian Circles αλλά και με τους Botch, ποιες είναι οι προσδοκίες σου από την επερχόμενη εμφάνιση των Sumac;

Τα κοινά στην Αθήνα έχουν υπάρξει πάντοτε εκπληκτικά. Συνειδητοποιώ πλήρως πως αυτό μπορεί να μοιάζει σε κάποιον με κολακεία εκ μέρους μου, αλλά ορκίζομαι πως είμαι απόλυτα ειλικρινής! Η Ελλάδα είναι τόσο μακρινό μέρος για να ταξιδέψει κανείς αλλά οι άνθρωποι εκεί το κάνουν να αξίζει στο πλήρες του. Κατά συνέπεια περιμένω πάρα πολύ δυνατή ενέργεια. Και το κοινό πρέπει να είναι προετοιμασμένο πως θα παίξουμε ΔΥΝΑΤΑ.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που αφιέρωσες χρόνο σε αυτή τη συνέντευξη! Μπορείς να ολοκληρώσεις όπως επιθυμείς, εκφράζοντας τις σκέψεις σου στους ακροατές σας και τους αναγνώστες μας.

Νομίζω δεν έχω πάρα πολλά να προσθέσω! Ευχαριστώ κι εγώ για το χρόνο και το ενδιαφέρον!