Roadburn Festival @ Tillburg, Ολλανδία, 15-17/04/10
Ένα μέρος από το ελληνικό καραβάνι του festival έφτασε στις εξωτικές Βρυξέλλες μία μέρα πριν την έναρξή του, και επιβεβαίωσε πως όντως η χώρα του Βελγίου «δεν υπάρχει». Κανείς μας όμως δεν μπορούσε καν να υποψιαστεί τη συνέχεια, καθώς η έκρηξη του ηφαιστείου στην Ισλανδία προκάλεσε μία σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις, ενώ η σκηνή που θα στιγμάτιζε το μουσικό αυτό 3μερο, θα ήταν ελληνική*.
15 Απριλίου 2010: Άφιξη στο συναυλιακό χώρο από νωρίς για να παραλάβουμε τα «πάσα» μας και να περιηγηθούμε στο διπλανό κτίριο, τη χαρά του merchandise. Με την μπύρα στο ένα χέρι και το χρησιμότατο ένθετο με το πρόγραμμα στο άλλο, ξεκινήσαμε και ως μας έμελλε, τελικά διασκορπιστήκαμε.
Τι είδε το rocking.gr: Η αρχή έγινε από το Main Stage με τους Kylesa, που στα πρώτα 15 λεπτά γέμισαν ηχητικά όλη τη σκηνή, με το δίδυμο των ντράμερ να κλέβει λίγη από τη δόξα της Laura Pleasants. Επόμενη στάση στο Green Room για τους Ancestors, που κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να αποδώσουν εξαιρετικά μέρος των συνθέσεων των δύο δίσκων τους, φέρνοντας στο νου μια πιο ψυχεδελική εκδοχή των Mastodon. Επιστροφή στην κεντρική σκηνή για την (τους) Jarboe, των πάλαι ποτέ Swans, που μετά λύπης μας διαπιστώσαμε πως δεν επρόκειτο για το αιθέριο εκείνο πλάσμα πίσω από το merch της.
Διάλειμμα για ένα τσιγάρο και εκ νέου είσοδος στο Green Room για τους Σουηδούς Troubled Horse, ένα folk / garage / psychedelic παρακλάδι των Great Mammoth και Witchcraft, με το κόκκινο φουστάνι του τραγουδιστή να δεσπόζει επί σκηνής. Ρίγη συγκίνησης σκόρπισε η εκτέλεση του “Weep Not Child”, των αδικοχαμένων Great Mammoth.
Τροχάδην για YOB, σχεδόν το αδιαχώρητο από κάτω, και το trio από τις Η.Π.Α κατέστησε σαφές πως είναι το doom αυτοπροσώπως. Μεγαλειώδης εμφάνιση, αλλά η ώρα περνάει και οι Earthless καραδοκούν ένα τσιγάρο δρόμο μακριά. Αδιαχώρητο Νο2 και μεγαλείων συνέχεια. Τεράστα αγάπη και το πρώτο μπλουζάκι είναι γεγονός. Μακάρι να πάει έτσι και στη συνέχεια...
Ακόμα ένα μπυροτσίγαρο στα γρήγορα και έτοιμοι να βουτηχτούμε στα λασπόνερα της Νέας Ορλεάνης. Οι Eyehategod βρίσκονται ενώπιόν μας και το sludge / southern metal τους σαρώνει τα πάντα στο διάβα του. Οι Michael Williams και Jimmy Bower είναι προσωπικότητες τεράστιου βεληνεκούς και εμείς χαζοχαρούμενα με ένα τεράστιο χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι στο Bat Cave για Mouth Of Architect, αλλά ο ενθουσιασμός από τους Eyehategod δε λέει να κοπάσει οπότε περνάνε απαρατήρητοι, όπως πέρασε και η ώρα, που έχει φτάσει για τους Monkey3 στο Midi Theatre. Μιάμιση ώρα οργανικής και άκρως μεταλλικής post-ιάς, μιάμιση ώρα πόρωσης και το πρώτο head banging μαρτυρά του λόγου το αληθές. Εξαιρετικότατοι.
Επιστροφή στον κύριο χώρο για να καμαρώσουμε τα φυντάνια των Samsara Blues Experiment, άνευ του άρρωστου τραγουδιστή τους, και βοηθούμενα από τον αντίστοιχο των The Machine. Όμορφη ψυχεδελο-μπλουζιά και ιδανικό κλείσιμο της πρώτης ημέρας υπό τους ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας του Bill Steer των Firebird. Groovy baby!
Τι δεν είδε το rocking.gr: Ήταν γνωστό από την αρχή πως θα είχαμε και απώλειες, και σε αυτές της πρώτης ημέρας συγκαταλέγονται οι Enslaved, Goatsnake, Bong, Monarch!, Oresund Space Collective, The Wounded Kings, Eagle Twin, Magnus Pelander, Night Horse, Russian Circles, Shining & Sons Of Otis.
16 Απριλίου 2010: Η έκρηξη του γνωστού πλέον ηφαιστείου Eyjafjallajokull (φτου!) δεν επιτρέπει την έλευση των Evoken, Jesu, Candlemass, Shrinebuilder, Yakuza και Gates Of Slumber, όμως την ώρα που ο φίλτατος Walter ανακοινώνει τα άσχημα μαντάτα… χειροκροτείται από το κοινό! Πολιτισμός!
Τί είδε το rocking.gr: Ξεκίνημα λοιπόν με Church Of Misery, που κατάφεραν έπειτα από μισή ώρα αρχικού κοπανήματος να με κουράσουν. Γιατί ω ρε; Τι έπαθα; Trinacria για τη συνέχεια και ούτε το κέρατο στο κεφάλι του Grutle Kjellson των Enslaved δε με σώζει από τη βαρεμάρα, οπότε θυμάμαι πως πρέπει να δω όπως-και-δήποτε τους Pentagram, χωρίς τον Bobby Liebling. Δύο μύθοι της μουσικής βρίσκονται μπροστά μου (Joe Hasselvander και Victor Griffin) και η συγκίνηση με τους Death Row πάει σύννεφο. “Vampyre Love” και στα καπάκια “Evil Seed”. Τίμιοι.
Ένα μικρό όσο και ανεπαίσθητο πέρασμα από Thor’s Hammer για να καταλήξω στην πρώτη «πατάτα» της ημέρας, που δικαιωματικά ανήκει στους βετεράνους Witchfynde. Το να φτύνεις κατά λάθος την τσίχλα από το στόμα και αμέσως μετά να χάνεις ως διά μαγείας τα γυαλιά ηλίου από τα μάτια σου, είναι συμπτώματα συνταξιοδότησης αν όχι αμπαλοσύνης. Τσιγάρο καθοδόν για Comus και ο ντόρος γύρω από το όνομά τους υπερβολικός. Ίσως η πλέον «άκυρη» μπάντα για ένα τέτοιο festival, μιας και η υποτονικότητα της folk μουσικής τους δεν ταίριαζε επουδενί στο συνολικότερο κλίμα του Roadburn. Πίσω πάλι για την, όπως αποδείχτηκε, δεύτερη -και μάλιστα καυτή- «πατάτα» της ημέρας. Πολλά καλά λόγια συνόδευαν τον τελευταίο δίσκο των blacksters Darkspace, το εμφανέστατο όμως κόμπλεξ τους επί σκηνής και η υπό του μηδενός σκηνική τους παρουσία, απογοήτευσαν ακόμα και τους λάτρεις τους.
Αναμονή για Triptykon και η καθυστέρηση της εμφάνισής τους συνέβαλε στα μέγιστα για να απολαύσω ένα «καθαρόαιμο» τούρκικο doner, προτού ξαναδώ τους λατρεμένους Pagan Altar. Αναμενόμενα καλοί, αν και όχι καλύτεροι από την εμφάνισή τους στην Αθήνα. Προλαβαίνω σχεδόν ολόκληρο το “Prolongin” από Triptykon και κάτι μου λέει πως και η υπόλοιπη εμφάνισή τους ήταν εξίσου καλή. Η βραδιά κλείνει με τους Dream Of An Opium Eater, με το παράδοξο στήσιμό τους, το λυσσαλέο ντράμερ, και με την ανεπιτυχή μας προσπάθεια να δούμε τους Bohren Und Der Club Of Gore. Νύστα κακιά...
Τι δεν είδε το rocking.gr: Αυτήν τη φορά μας ξέφυγαν οι Sarke, Valborg, Suma, Shever, Long Distance Calling, Altar Of Plagues, Dive, Master Musicians Of Bukkake και Karma To Burn.
17 Απριλίου 2010: Ευχάριστα νέα μέσα στη γενική αναμπουμπούλα, που αποκαταστάθηκε τάχιστα με την έκδοση καινούργιου προγράμματος της ημέρας!
Τι είδε το rocking.gr: Θα δούμε Witchcraft μιας και όλα τα μέλη της μπάντας βρίσκονταν στο χώρο, οπότε κρατήσαμε την προσμονή και ξεκινήσαμε με τους Astra. Δέκα φορές καλύτεροι από ότι στο δίσκο, μουσικαράδες χωρίς φλυαρίες, super για χάζεμα αλλά όχι και για πόρωση. Ακόμα μιά γρήγορη «αφτιά» του “Vampyre Love” από Death Row και μιά βόλτα για τους Sons Of Otis, που μέσα σε 20 λεπτά πρόλαβαν και με έπεισαν.
Ακόμα ένα μπυροτσίγαρο, μία περατζάδα ίσα ίσα για 5 νότες από Fatso Jetson και μπροστινή σειρά στους The Lamp Of Thoth. Τους φοβόμουν, αλλά τελικά με κέρδισαν και όχι μόνο λόγω της εν χορώ ιαχής του “Hey You, You Motherfucking Whore. Υοu ‘re Gonna Burn, There’s Blood On Satan’s Claw”. Doom. Ώρα για λίγη πώρωση και οι Nacthmystium την προσέφεραν απλόχερα, παρόλο που δεν δικαιολόγησαν τους -μάλλον υπερβολικούς- χαρακτηρισμούς που τους συνόδευαν. Ξεκούραση και ώρα για Witchcraft. Απροβάριστοι όπως ήταν λογικό, με αρκετά λάθη, αλλά με όρεξη και με super doom εκτέλεση του “Queen Of Bees”, με τις μουσακλειάδικες αφιερώσεις προς Ελλάδα να πηγαίνουν και να έρχονται.
Ξεκούραση εκ νέου, γιατί μας περιμένει η για πολλούς πιο αναμενόμενη εμφάνιση του Roadburn, όπως άλλωστε μαρτυρά και το sold out του χειρότερου merchandise του 3μέρου. “GPK” αναγράφουν κάποια από τα κακόγουστα μπλουζάκια, ή αλλιώς Garcia Plays Kyuss. Θέλω να ξαναθαυμάσω τους YOB, αλλά ρε διάολε, ο τύπος είναι larger than life. Επιβλητικός, ψαρωτικός, αν και σφιγμένος λίγο στην αρχή, frontman περιωπής που στο τέλος κατέβηκε στο κοινό*, αφού πρόλαβε να αφιερώσει το “Gardenia” στον Brant Bjork και να μοιραστεί τη σκηνή με τον Ben Ward των Orange Goblin. Μην τον χάσετε για τίποτα, ακόμα κι αν αυτό που θα δείτε δε θα είναι Kyuss.
Ακολούθως θαυμάσαμε και αγαπήσαμε την κυρία του festival, τη Jex Thoth και τη μπάντα της από τις Η.Π.Α, που δικαίως έστρεψε τα βλέμματα των πάντων επάνω της. Μυστικισμός επί σκηνής, ιεροτελεστία και ικεσία, μιά απόκοσμη ομορφιά που απέδωσε άριστα την ομολογουμένως ιδιαίτερη ερμηνεία της στο studio. To χειροκρότημα και οι χειραψίες των YOB, που τη χάζευαν από τα παρασκήνια, αμέσως μετά το πέρας της εμφάνισής τους, κατέστησαν το μέγεθος της επιτυχίας τους ακόμα πιο μεγάλο. Τέλος, η βραδιά έκλεισε με τους Enslaved και τους Shining ταυτόχρονα πάνω στη σκηνή, μια συνύπαρξη που άλλοτε κούραζε κι άλλοτε κινούσε την περιέργεια, αλλά ως εκεί.
Τι δεν είδε το rocking.gr: Θελήσαμε, αλλά δεν μπορέσαμε να δούμε τους The Machine, Horisont, Totimoshi, Ahkmed, Altar Of Plagues, Moss, Mother-Unit, Karma To Burn, Brant Bjork & Los Natas.
Τι έμαθε το rocking.gr: Σύμφωνα με τον Magnus Pelander των Witchcraft, η μπάντα θα κυκλοφορήσει το νέο της δίσκο μέσα στο 2010, αρκεί να έχουν βρει μέχρι τότε τον κατάλληλο ντράμερ. Ο Bill Steer των Firebird μας δήλωσε πως οι ηχογραφήσεις με τους Gentlemans Pistols για τον καινούργιο τους δίσκο έχουν ήδη ολοκληρωθεί από το Φεβρουάριο και πιθανώς θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι από τη Rise Above. Σε γενικές γραμμές παρακολουθήσαμε ένα festival για πολλά και διαφορετικά γούστα, που συστήνεται ανεπιφύλακτα, αν και ορισμένες από τις προσωπικές επιλογές του Thomas Gabriel Fischer, όσον αφορά στον καταρτισμό του billing, δεν ήταν και από τις καλύτερες δυνατές. Άντε, και του χρόνου...
Γιώργος Ζαρκαδούλας
