Dodheimsgard, Gospel Of Grief, Enshadowed @ Gagarin 205, 11/03/11

Η πρώτη φορά που μας επισκέφτηκαν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί μάλλον απρόσμενη. Φέτος, περίπου τέσσερα χρόνια μετά από εκείνη την εμφάνιση, η έκπληξη είναι ακόμα μεγαλύτερη. Χωρίς να έχουν καινούριο υλικό να παρουσιάσουν, χωρίς να βρίσκονται σε tour, αλλά με τόπο του εγκλήματος και πάλι το Gagarin, οι Dodheimsgard ήρθαν και μοιράστηκαν μαζί μας λίγη από την τόσο ελκυστική παράνοια που τους χαρακτηρίζει.

Φυσικά, κάθε αρχή και δύσκολη, όπως λένε και στο χωριό μου. Έτσι, ακόμα και αυτό το live δεν ξεκίνησε ακριβώς ονειρικά. Οι πόρτες όντως ήταν ανοιχτές κατά τις εννιά και τέταρτο που έφτασα στο stage της Λιοσίων και λίγα λεπτά αργότερα βγήκαν στη σκηνή οι Enshadowed. Το 45λεπτο που πρέπει να διήρκεσε η εμφάνιση τους πέρασε αρκούντως πληκτικά. Ήταν η δεύτερη ή τρίτη φορά που τους έβλεπα ζωντανά και δεν περίμενα κάτι παραπάνω.

Απ' την άλλη, στην πρώτη μου επαφή μαζί τους, οι Gospel Of Grief ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, κάνοντας το set τους να φαντάζει βασανιστικά μεγάλο σε διάρκεια. Και σα να μην έφταναν όλα τα προηγούμενα, έπρεπε να ξεροσταλιάσουμε κιόλας αρκετή ώρα, περιμένοντας τους Νορβηγούς να πατήσουν τη σκηνή.

Και κάπου εδώ, ευτυχώς, τελειώνει η γκρίνια και αρχίζει η τρέλα. Με την καλή έννοια πάντα. Αφού ο χώρος πλημμύρισε από εξωτικούς ήχους, σιτάρ και τα ρέστα και η ατμόσφαιρα μύρισε λίγο Ινδία (και άλλα εξωτικά «μπαχαρικά», τώρα που το σκέφτομαι), τo madhouse των DHG εμφανίζεται και το μισογεμάτο Gagarin ξεφεύγει στους ρυθμούς του. Με την εκκεντρική εμφάνιση αναπόσπαστο κομμάτι του οπτικού μέρους των εμφανίσεων τους και νέες προσθήκες σε έμψυχο υλικό (drummer, κιθάρα), η μπάντα μας έδειξε ότι άξιζε την αναμονή.

Τους προβολείς κλασικά τράβηξε ο Kvohst, με τις ψυχωτικές ερμηνείες του και την ιδιόρρυθμη σκηνική παρουσία του. Λιγότερο κόκκινος, αλλά με περισσότερα μαλλιά από την τελευταία φορά που τον απολαύσαμε, έδωσε -όπως και οι υπόλοιποι- τον καλύτερο του εαυτό.

Ο Vicotnik, από την άλλη, σαν ήρεμη δύναμη, περιορίστηκε στην γωνιά του, μαγεύοντας μας με το παραισθησιογόνο riffing του. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει επίσης και στον Terghl, το νέο drummer του γκρουπ, ο οποίος εντυπωσίασε με την απόδοση και το παίξιμο του σε κομμάτια ομολογουμένως απαιτητικά. Και επειδή η απόδοση και το δεμένο παίξιμο από μόνα τους δεν αρκούν, το βράδυ της Παρασκευής που μας πέρασε οι Dodheimsgard είχαν ως σύμμαχο και τον καλό ήχο, το στοιχείο που πάνω απ' όλα είχε λείψει από την πρώτη «βαβουριάρικη» εμφάνιση τους στη χώρα μας.

Και ναι, οι συγκρίσεις με εκείνη την εμφάνιση, για όσους την είχαν βιώσει, είναι αναπόφευκτες και ξεφεύγουν από τα όρια του τυπικού «τότε είχαν καλύτερο setlist, αλλά κακό ήχο κλπ.», η γενικότερη αίσθηση που άφησε η προχθεσινή συναυλία ήταν μίας μπάντας λίγο πιο επαγγελματικής και λίγο πιο προσεγμένης στον τομέα της απόδοσης της. Χαρακτηριστικά αν μη τι άλλο επιθυμητά, τα οποία όμως αναπόφευκτα μειώνουν το στοιχείο της παράνοιας και την αίσθηση του «ρε τι κάνουν τα άτομα, έχουν ξεφύγει εντελώς» που έβγαζε το group το 2007. Χωρίς όλα αυτά να σημαίνουν ότι η μπάντα δε βγάζει ψυχή και πάθος ζωντανά πλέον.

Ίσα-ίσα, θα έλεγε κάποιος. Πόση ψυχή άραγε χρειάζεται για να προλογίσεις το "Traces Of Reality" με τη μελαγχολία των Ved Buens Ende. Πόση ψυχή απαιτείται από τον ακροατή εκείνη την ώρα που ήδη «τριπάρει» μαγεμένος από τα ψυχοτρόπα συστατικά των τραγουδιών των Dodheimsgard. Αναμφίβολα, πιο ονειρικό κλείσιμο μετά από 75 λεπτά μίας έτσι και αλλιώς εξαιρετικής συναυλίας δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί και να ζητήσει κάποιος.

Setlist:

A Slakte Gud
The Snuff Dreams Are Made Of
The Paramount Empire
Fluency
Ion Storm
Monumental Possession
Kronet Til Konge
Sonar Bliss
21st Century Devil
Vendetta Assassin
Apocalypticism
To Swarm Deserted Away/Traces Of Reality

Φίλιππος Αλέκου

Περισσότερες φωτογραφίες:

Dodheimsgard:




Enshadowed: