Σινεφίλ επιλογές από τις Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote

Το Rocking.gr, μετά το μουσικό κομμάτι από τις Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote, σας παρουσιάζει μερικές ενδιαφέρουσες προτάσεις από το υπόλοιπο πρόγραμμα του φεστιβάλ.

Μέχρι τα επόμενα... καλές προβολές!

Marina Abramovic: The Artist Is Present
Σκηνοθεσία: Matthew Akers, Jeff Dupre
Χώρα: Ηνωμένες Πολιτείες

Όπως η ομότιτλη έκθεση στο μουσείο μοντέρνας τέχνης της Νέας Υόρκης, έτσι και το καταπληκτικό αυτό ντοκιμαντέρ ακολουθεί την πορεία της καλλιτέχνιδος Marina Abramovic, για να καταλήξει στο τελευταίο πολυσυζητημένο -και επίσης ομότιτλο- έργο της διάσημης «γιαγιάς της performance art». "Η καλλιτέχνιδα είναι παρούσα". Έτσι ονομάστηκε μια πολύμηνη performance, κατά την οποία η ίδια η Abramovic καθόταν επί ώρες ακίνητη σε μια καρέκλα για να κοιτάξει κατάματα ένα-έναν τους επισκέπτες του μουσείου.  
Η ταινία παρακάμπτει τεχνηέντως το ερώτημα «γιατί αυτό είναι τέχνη;», ούτως ώστε να τοποθετήσει τον θεατή στην πλευρά της Abramovic και να πλάσει πονηρά μια δυνατή αγιογραφία της. Η σκηνοθεσία ασπάζεται εμμέσως τα διδάγματα των reality show, χωρίς βεβαίως να υποπέσει σε αναλώσιμες χυδαιότητες και τηρώντας έναν κατανυκτικό ρυθμό. Φυσικά, τα μάτια του θεατή «τρώνε» έντονες εικόνες, χάρη στο ίδιο το αντικείμενο του ντοκιμαντέρ και, φυσικά, οι φανατικοί εχθροί της performance art βρίσκουν χίλιες και μία αφορμές για να τους ανέβει η πίεση. Η παράδοση των ντοκιμαντέρ κλονίζεται από τη δυναμική ανάμιξη μικρών πλοκών και ιδίως το εύρημα της σχέσεως της τιμώμενης με τον συνεργάτη και εραστή της Ulay δημιουργεί μοναδικές κινηματογραφικές συγκινήσεις, με χιούμορ και κομψότητα. Σαν επιτηδευμένος εκτροχιασμός, και παρότι μάλλον δεν το επιθυμεί πράγματι, το τελευταίο μέρος του ντοκιμαντέρ υπογραμμίζει νωχελικά την αθέμιτη θρησκευτικότητα και τη σαμανική ειδωλολατρία που γεννάται από το γεγονός ότι το έργο αποτελείται από τον ίδιο τον καλλιτέχνη.

Χαρακτηριστική ατάκα: Η Marina Abramovic καταφθάνει στην Ιταλία και αστειεύεται για το πρώτο πράγμα που της έκανε εντύπωση: «Στις τουαλέτες είχε ανηρτημένες αναλυτικές οδηγίες πώς να πλένετε τα χέρια σας με νερό και σαπούνι. Ευφυέστατο!»

Κατερίνα Γώγου - Για Την Αποκατάσταση Του Μαύρου
Σκηνοθεσία: Αντώνης Μποσκοϊτης
Χώρα: Ελλάδα

Αυτή η ταινία-ντοκιμαντέρ είναι αφιερωμένη στην μνήμη της Κατερίνας Γώγου. Πραγματεύεται τη ζωή, το έργο και την προσωπικότητα της Κατερίνας και αποτελεί μια συγκινητική προσέγγιση σε μια αδικημένη και παραγνωρισμένη μορφή της σύγχρονης Ελλάδας, η οποία και λόγω του τρόπου ζωής της αλλά και λόγω της ιδιαίτερης ψυχοσύνθεσής της απασχόλησε μια μικρή μόνο μερίδα ανθρώπων. Θα έλεγα ότι μέσα από το ντοκιμαντέρ και την σκιαγράφηση της προσωπικότητάς της και του χαρακτήρα της διαφαίνεται το γεγονός ότι αποτέλεσε μια μορφή περαστική από έναν κόσμο που δεν την κατάλαβε ποτέ, όπως και η ίδια δεν θέλησε ποτέ να τον αποδεχτεί. Μιλούν για αυτήν συνεργάτες, φίλοι και γενικότερα άνθρωποι που συνδέθηκαν με κάποιο τρόπο μαζί της όλα τα χρόνια, από το ξεκίνημα της ως ηθοποιού στο θέατρο και στον κινηματογράφο, στη συνέχεια ως ποιήτρια, μέχρι και το τραγικό της τέλος. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην μαύρη, πεσιμιστική και καταγγελτική πλευρά των σκέψεων της και κατ’ επέκταση των ποιημάτων της. Αιρετική, ασυμβίβαστη, ευαίσθητη, ονειροπόλος, ταλαντούχα, πεσιμίστρια είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στην Κατερίνα. Στα αρνητικά της ταινίας καταγράφεται το γεγονός ότι δεν αναφέρονταν τα ονόματα των ομιλούντων, καθώς πέρα από κάποιους πιο αναγνωρίσιμους υπήρχαν και άλλοι που θα είχε ενδιαφέρον να ξέραμε (τουλάχιστον εγώ) ποιοι ακριβώς είναι.

Χαρακτηριστική ατάκα: Ένας εκ των ομιλούντων αναφέρει για την Κατερίνα: «Ταξίδευε στην ουτοπία βαλλόμενη από τα βέλη της καθημερινότητας.»

The Fireman's Ball
Σκηνοθεσία: Milos Forman
Χώρα: Τσεχοσλοβακία / Ιταλία

Λίγο πριν το τέλος του φεστιβάλ παρακολουθήσαμε μια ξεκαρδιστική κωμωδία του 1967, η οποία απαγορεύτηκε από το τότε κομμουνιστικό καθεστώς. Σε μια μικρή και άγνωστη πόλη, οι πυροσβέστες κάνουν μια προσπάθεια να διοργανώσουν και να διεξάγουν τον ετήσιο χορό τους προς τιμή του πρώην προέδρου τους, ετών 86. Η προσπάθεια τους αυτή θα οδηγήσει σε μια σειρά από γκάφες, ασυνεννοησίες και σπαρταριστούς διαλόγους. Ο φακός εστιάζει στις αστείες φυσιογνωμίες των πρωταγωνιστών και των κομπάρσων, ενώ πάνω από όλα ξεχωρίζουν οι αφελείς χαρακτήρες οι οποίοι στην προσπάθεια τους να ανταπεξέλθουν σε απλές υποχρεώσεις επιδεικνύουν μια παροιμιώδη ανικανότητα. Κεντρικό θέμα αποτελεί η ανάδειξη της Miss Πυροσβεστική, με την επιλογή των υποψηφίων και τη διαδικασία εκλογής να οδηγεί σε διάφορα ευτράπελα.

Χαρακτηριστική ατάκα: Η επιτροπή πυροσβεστών αξιολογεί τις υποψήφιες των καλλιστείων. Όταν μια παχουλή και ασχημούλα υποψήφια μένει μόνο με το μαγιό ο επικεφαλής με απλανές βλέμμα αναφέρει: «Θα πρέπει και οι άλλες να εμφανισθούν με μαγιό για να επιλέξουμε την πιο όμορφη» - οι οποίες παρεμπιπτόντως δεν βλέπονταν.

Juan De Los Muertos (Juan Of The Dead)
Σκηνοθεσία:  Alejandro Brugués
Χώρα: Κούβα

Είναι ίσως η πιο διασκεδαστική ταινία με zombies των τελευταίων ετών κι αυτό γιατί οι αναστηθέντες είναι μόνο η αφορμή και όχι το επίκεντρο αυτής. Στην πρώτη κουβανέζικη ταινία για zombies, ο Juan, η κόρη του Camila («Καλησπέρα...»), ο κολλητός του αυνάνας Lazaro με τον γιό του Vladi California (Red Hot Chili Peppers alert) και το πλέον τραγελαφικό δίδυμο της χρονιάς, η χειρότερη wannabe τραβεστί στην ιστορία του κουβανέζικου κινηματογράφου τουλάχιστον, China, με την τρίφυλλη ντουλάπα που λιποθυμάει στη θέα αίματος, συνθέτουν το προσωπικό της επιχείρησης We Kill Your Loved Ones. Αν και δεν μαθαίνουμε ποτέ την προέλευση των κανίβαλων Λαζάρων, μικρό το κακό, καθώς ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται στα κακώς κείμενα της Κούβας, αλλά και στα καλά της. Η προπαγάνδα της κυβέρνησης μέσω των τηλεοπτικών ειδήσεων και η ανακήρυξη των zombies ως «Δάκτυλος της Αμερικάνικης Κυβέρνησης», οι χαλασμένοι ανελκυστήρες που διαμελίζουν πτώματα μια χαρά και η επιτηδευμένη χαζομάρα της Ένοπλης Τάξης, είναι μερικές μόνο από τις σαφείς αναφορές του Alejandro Brugués για τις παρενέργειες του Fidel-ικού καθεστώτος. Από την άλλη, η επιμονή του ήρωα να παραμείνει στην Αβάνα την ώρα που εκείνη έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπος, αλλά και η ντάνα από τα άδεια μπουκάλια με ρούμι, υπερθεματίζουν την αγάπη του μέσου Κουβανού για την πατρίδα και τον τρόπο ζωής του.

Χαρακτηριστική ατάκα: Καθότι το «I Kick Ass For The Lord», πέραν του ότι παραπέμπει πάραυτα στο "Braindead" του Peter Jackson, είναι και ήδη κατοχυρωμένο, η προφανής επιλογή είναι η απάντηση του Juan στο τηλεφώνημα που δέχεται στην επιχείρηση για να καθαρίσουν ΤΟΝ κάποιον: «- Juan De Los Muertos εδώ, πώς μπορούμε να σας βοηθήσουμε; Ποιόν; Όχι σύντροφε, αυτή είναι δική σας δουλειά». Επειδή όμως τα ΜΗ προφανή είναι και τα καλύτερα: «- Από εδώ και στο εξής θα βγαίνουμε έξω μόνο για τα απαραίτητα, τουτέστιν...το ρούμι.»