Dodheimsgard, Thy Darkened Shade, Shibalba @ Fuzz Club, 13/11/15
Η χειρότερη συναυλία της χρονιάς, δαγκωτό
Από τον Νικόλα Ρώσση, 16/11/2015 @ 16:55
Όταν το σχολείο μάς πήγαινε στην εκκλησία, πάντα έκανα τον άρρωστο ή έλεγα ότι έχω αλλεργία στο λιβάνι ή απλά κοιμόμουν. Δυστυχώς στην πολυ-αναμενόμενη συναυλία των Dodheimsgard, των Shibalba και των Thy Darkened Shade στην Αθήνα δεν κατάφερα να κάνω κανένα από τα παραπάνω.
Με μιάμιση ώρα καθυστέρηση ξεκινάει το σόου των Shibalba. Με κεριά, θυμιατά, κοκαλάκια της νυχτερίδας -ή ανθρώπινα, δεν ξέρω- και άλλα εργαλεία παρουσίασαν ένα τελετουργικό που για τους φωτογράφους σίγουρα ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό, αφού οι πόζες και η θεατρικότητα του στησίματος ήταν πρόσφορο έδαφος για εκπληκτικά ενσταντανέ. Όμως μουσική δεν ήταν. Δηλαδή είχε κάτι ρυθμικά και μια μονότονη πλάτη από ένα MacBook (που χάλαγε λίγο αισθητικά με το φωτεινό logo του την «σατανίλα» στη σκηνή - βάλτε ένα τούλι ρε παιδιά), το οποίο συνόδευε την επίκληση στο Βελζεβούλη ή σε ποιο κοσμικό ον δεν ξέρω.
Δυστυχώς για τα παιδιά που προφανώς έχουν ψάξει αρκετά εις βάθος την φάση με τις λειτουργίες και τις τελετές, ο κόσμος δεν άντεξε και μετά το πρώτο εικοσάλεπτο η οχλαγωγία από τις ομιλίες του κοινού που κουράστηκε κάλυπτε πλέον τα ντινγκ-ντονγκ από τα γουδοχέρια και τα κόκκαλα. Ήταν ίσως το πιο βαρετό πράγμα που έχω δει ποτέ, αφενός λόγω της έλλειψης μουσικής και αφετέρου λόγω της μεγάλης διάρκειας ενός τελετουργικού που με αφήνει κατεψυγμένα αδιάφορο. Δεν ήταν και γάμος να πεις ότι έχει τραπέζι μετά και αντέχεις.
Έχοντας και αυτοί καλαμπαλίκια και φυλαχτά, στα γρήγορα ανεβαίνουν οι Thy Darkened Shade για να καλύψουν τον χαμένο χρόνο. Με φρικτό ήχο και ένα μέτριο intro μπήκαν λίγο μουδιασμένα και δεν μπορούσα αρχικά να καταλάβω αν παίζουν death metal ή black metal.
Στην πορεία όμως ζεστάθηκαν, ο ήχος έφτιαξε, ειδικά στα τύμπανα -που το ταμπούρο μου κατέστρεφε τα αυτιά από εκεί που καθόμουν- και οι συνθέσεις τελικά είχαν την απαιτούμενη παράνοια που χρειάζεται ένα συγκρότημα που ανοίγει για τους Dodheimsgard. Στα πολύ συν ο τραγουδιστής τους, που συνδύαζε με ισορροπία τα βοθροφωνητικά με τα καθαρά του, αλλά και η εν γένει σκηνική του παρουσία. Ειδικά έτσι όπως κουνούσε παθιασμένα χέρια με δύναμη τον συμπάθησα, αφού και αυτός περνούσε καλά και γούσταρε και το μετέδωσε.
Στα καπάκια λίγο μετά τις 00:30 και αφού έχω νυστάξει και εγώ γέρος άνθρωπος εμφανίζονται και οι Dodheimsgard, που -λες και δεν είχαν έναν roadie- άρχισαν να ρυθμίζουν ενισχυτές και τύμπανα σχεδόν μόνοι τους. Ο κόσμος, που συνήθως δείχνει έναν ενθουσιασμό όταν βλέπει το συγκρότημα, δεν αντέδρασε επίσης σχεδόν καθόλου και ο Aldrahn με την εμφάνισή του δεν περνά και απαρατήρητος. Λες και ήξερε ο κόσμος τι θα επακολουθήσει.
Μετά από ένα δεκάλεπτο «σουρταφέρτα» απλά ξεκινούν. Με μέτριο αλλά δυνατό ήχο και ένα βάθος στη φωνή του Aldrahn ανάλογο του Μπλάκμαν μπαίνουν με το “God Protocol Axiom” και πολύ σύντομα η έλλειψη δεύτερης κιθάρας γίνεται πάρα πολύ δυσάρεστα αισθητή. Τα τραγούδια απογυμνωμένα από τα πολλά samples και λοιπά overdubs ακουγόντουσαν πιο black από το συνηθισμένο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να αναπαράγουν ή έστω πλησιάσουν το ιλιγγιώδες συναίσθημα των δίσκων.
Σίγουρα τα πολλά τεχνικά προβλήματα στη κιθάρα και στα ντραμς που όλο κάτι έπεφτε δεν βοήθησαν, αλλά η γενικότερη απόδοση του συγκροτήματος ήταν απαράδεκτη, αφού έκαναν συνέχεια λάθη και η δυσαρέσκεια και ο εκνευρισμός από ένα σημείο και μετά δεν κρύβονταν.
Πολύ γρήγορα σαν blast beat όλοι οι ευσεβείς μου πόθοι που υπήρχαν για αυτό το live κατακρημνίστηκαν. Ειδικά ο Sekaran με σύνδρομο Ulrich έχασε τον ρυθμό αρκετές φορές ακόμα και σε φαινομενικά «εύκολα» σημεία των τραγουδιών. Η τελειομανία που χαρακτηρίζει τον Vicotnik ήταν πλέον εκκωφαντικά απούσα. Το κοινό κατ' επέκταση παρέμεινε σε γενικές γραμμές αδιάφορο και ψυχρό σε ολόκληρο το live.
Το πολυαγαπημένο μου χιτάκι τους, "Ion Storm", ούτε αυτή τη φορά έμελλε να το παίξουν καλά, αφού τα ντραμς δεν αναπαρήγαγαν, ούτε επαρκώς ούτε σωστά, τις λούπες και γενικά δεν τους έβγαινε με τίποτα. Πώς είναι όταν έχεις φάει κάτι απαίσιο και θες κάτι άλλο να σου αλλάξει την γεύση; Έτσι και εγώ έπρεπε να γυρίσω σπίτι να το ακούσω στον δίσκο το "Ion Storm" για να μου φύγει η πίκρα.
Χωρίς encore και με κουτσουρεμένο setlist κατέβηκαν βιαστικά από την σκηνή. Ο Vicotnik αμέσως ήρθε στο pit των φωτογράφων και ζήτησε συγγνώμη σε όλους εμάς που βρισκόμασταν μπροστά στη μπάρα για την φρικτή απόδοσή τους. Συγκεκριμένα είπε σε εμένα: «I'm so sorry, but too many technical shit tonight». Σε όσους παρέμειναν για τσιτ-τσατ ή υπογραφές μετά το live, ο Vicotnik εκμυστηρεύθηκε ότι ήταν μακράν το χειρότερο live της καριέρας τους. Τον πιστεύω. Αλλά κρίμα ρε γαμώτο.
(με επιφύλαξη):
God Protocol Axiom
En Krig å Seire
Symptom
Crystal Specter
Vendetta Assassin
Midnattskogens Sorte Kjerne
Architect Of Darkness
The Paramount Empire
Ion Storm
When Heavens End
Traces Of Reality
Φωτογραφίες: Dorina Dragon
Με μιάμιση ώρα καθυστέρηση ξεκινάει το σόου των Shibalba. Με κεριά, θυμιατά, κοκαλάκια της νυχτερίδας -ή ανθρώπινα, δεν ξέρω- και άλλα εργαλεία παρουσίασαν ένα τελετουργικό που για τους φωτογράφους σίγουρα ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό, αφού οι πόζες και η θεατρικότητα του στησίματος ήταν πρόσφορο έδαφος για εκπληκτικά ενσταντανέ. Όμως μουσική δεν ήταν. Δηλαδή είχε κάτι ρυθμικά και μια μονότονη πλάτη από ένα MacBook (που χάλαγε λίγο αισθητικά με το φωτεινό logo του την «σατανίλα» στη σκηνή - βάλτε ένα τούλι ρε παιδιά), το οποίο συνόδευε την επίκληση στο Βελζεβούλη ή σε ποιο κοσμικό ον δεν ξέρω.
Δυστυχώς για τα παιδιά που προφανώς έχουν ψάξει αρκετά εις βάθος την φάση με τις λειτουργίες και τις τελετές, ο κόσμος δεν άντεξε και μετά το πρώτο εικοσάλεπτο η οχλαγωγία από τις ομιλίες του κοινού που κουράστηκε κάλυπτε πλέον τα ντινγκ-ντονγκ από τα γουδοχέρια και τα κόκκαλα. Ήταν ίσως το πιο βαρετό πράγμα που έχω δει ποτέ, αφενός λόγω της έλλειψης μουσικής και αφετέρου λόγω της μεγάλης διάρκειας ενός τελετουργικού που με αφήνει κατεψυγμένα αδιάφορο. Δεν ήταν και γάμος να πεις ότι έχει τραπέζι μετά και αντέχεις.
Έχοντας και αυτοί καλαμπαλίκια και φυλαχτά, στα γρήγορα ανεβαίνουν οι Thy Darkened Shade για να καλύψουν τον χαμένο χρόνο. Με φρικτό ήχο και ένα μέτριο intro μπήκαν λίγο μουδιασμένα και δεν μπορούσα αρχικά να καταλάβω αν παίζουν death metal ή black metal.
Στην πορεία όμως ζεστάθηκαν, ο ήχος έφτιαξε, ειδικά στα τύμπανα -που το ταμπούρο μου κατέστρεφε τα αυτιά από εκεί που καθόμουν- και οι συνθέσεις τελικά είχαν την απαιτούμενη παράνοια που χρειάζεται ένα συγκρότημα που ανοίγει για τους Dodheimsgard. Στα πολύ συν ο τραγουδιστής τους, που συνδύαζε με ισορροπία τα βοθροφωνητικά με τα καθαρά του, αλλά και η εν γένει σκηνική του παρουσία. Ειδικά έτσι όπως κουνούσε παθιασμένα χέρια με δύναμη τον συμπάθησα, αφού και αυτός περνούσε καλά και γούσταρε και το μετέδωσε.
Στα καπάκια λίγο μετά τις 00:30 και αφού έχω νυστάξει και εγώ γέρος άνθρωπος εμφανίζονται και οι Dodheimsgard, που -λες και δεν είχαν έναν roadie- άρχισαν να ρυθμίζουν ενισχυτές και τύμπανα σχεδόν μόνοι τους. Ο κόσμος, που συνήθως δείχνει έναν ενθουσιασμό όταν βλέπει το συγκρότημα, δεν αντέδρασε επίσης σχεδόν καθόλου και ο Aldrahn με την εμφάνισή του δεν περνά και απαρατήρητος. Λες και ήξερε ο κόσμος τι θα επακολουθήσει.
Μετά από ένα δεκάλεπτο «σουρταφέρτα» απλά ξεκινούν. Με μέτριο αλλά δυνατό ήχο και ένα βάθος στη φωνή του Aldrahn ανάλογο του Μπλάκμαν μπαίνουν με το “God Protocol Axiom” και πολύ σύντομα η έλλειψη δεύτερης κιθάρας γίνεται πάρα πολύ δυσάρεστα αισθητή. Τα τραγούδια απογυμνωμένα από τα πολλά samples και λοιπά overdubs ακουγόντουσαν πιο black από το συνηθισμένο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να αναπαράγουν ή έστω πλησιάσουν το ιλιγγιώδες συναίσθημα των δίσκων.
Σίγουρα τα πολλά τεχνικά προβλήματα στη κιθάρα και στα ντραμς που όλο κάτι έπεφτε δεν βοήθησαν, αλλά η γενικότερη απόδοση του συγκροτήματος ήταν απαράδεκτη, αφού έκαναν συνέχεια λάθη και η δυσαρέσκεια και ο εκνευρισμός από ένα σημείο και μετά δεν κρύβονταν.
Πολύ γρήγορα σαν blast beat όλοι οι ευσεβείς μου πόθοι που υπήρχαν για αυτό το live κατακρημνίστηκαν. Ειδικά ο Sekaran με σύνδρομο Ulrich έχασε τον ρυθμό αρκετές φορές ακόμα και σε φαινομενικά «εύκολα» σημεία των τραγουδιών. Η τελειομανία που χαρακτηρίζει τον Vicotnik ήταν πλέον εκκωφαντικά απούσα. Το κοινό κατ' επέκταση παρέμεινε σε γενικές γραμμές αδιάφορο και ψυχρό σε ολόκληρο το live.
Το πολυαγαπημένο μου χιτάκι τους, "Ion Storm", ούτε αυτή τη φορά έμελλε να το παίξουν καλά, αφού τα ντραμς δεν αναπαρήγαγαν, ούτε επαρκώς ούτε σωστά, τις λούπες και γενικά δεν τους έβγαινε με τίποτα. Πώς είναι όταν έχεις φάει κάτι απαίσιο και θες κάτι άλλο να σου αλλάξει την γεύση; Έτσι και εγώ έπρεπε να γυρίσω σπίτι να το ακούσω στον δίσκο το "Ion Storm" για να μου φύγει η πίκρα.
Χωρίς encore και με κουτσουρεμένο setlist κατέβηκαν βιαστικά από την σκηνή. Ο Vicotnik αμέσως ήρθε στο pit των φωτογράφων και ζήτησε συγγνώμη σε όλους εμάς που βρισκόμασταν μπροστά στη μπάρα για την φρικτή απόδοσή τους. Συγκεκριμένα είπε σε εμένα: «I'm so sorry, but too many technical shit tonight». Σε όσους παρέμειναν για τσιτ-τσατ ή υπογραφές μετά το live, ο Vicotnik εκμυστηρεύθηκε ότι ήταν μακράν το χειρότερο live της καριέρας τους. Τον πιστεύω. Αλλά κρίμα ρε γαμώτο.
SETLIST
(με επιφύλαξη):
God Protocol Axiom
En Krig å Seire
Symptom
Crystal Specter
Vendetta Assassin
Midnattskogens Sorte Kjerne
Architect Of Darkness
The Paramount Empire
Ion Storm
When Heavens End
Traces Of Reality
Φωτογραφίες: Dorina Dragon