Το "Shards" του Tim Hecker είναι μια συναρπαστική προσθήκη στη δισκογραφία του, ένα φαινομενικά ταπεινό αλλά απόλυτα γεμάτο σύνολο κομματιών που γράφτηκαν αρχικά για soundtracks ταινιών και τηλεοπτικών σειρών της τελευταίας πενταετίας. Αν και δεν διαθέτει την εννοιολογική συνοχή έργων όπως το "Virgins " ή το "Konoyo ", η αποσπασματική του αυτή φύση γίνεται τελικά η μεγαλύτερη δύναμή του. Διαρκεί μισή ώρα και άνετα θα το θεωρούσα EP. Κάθε κομμάτι μοιάζει με παράθυρο σε έναν διαφορετικό ηχητικό κόσμο, δεμένο όμως από την χαρακτηριστική ατμόσφαιρα του Hecker, γεμάτο με πυκνές ηλεκτρονικές υφές, ομιχλώδη τοπία και μία υποβόσκουσα μελαγχολία. Το "Heaven Will Come" ξεκινάει με κρυστάλλινα drones, ενώ το "Monotone 3" βυθίζεται σε μια σκοτεινή, αγχωτική έως και avant, spiritual, jazz ατμόσφαιρα. Στο κλείσιμο, το "Sunset Key Melt" αναπτύσσεται σε ένα επιβλητικό σκοτεινό τοπίο που κολλάει στο μυαλό και πίσω από τα μάτια άγρια. Παρόλο που ο δίσκος μπορεί να φαίνεται σαν ένα διάλειμμα πριν το επόμενο μεγάλο άλμπουμ του, καταφέρνει να λειτουργήσει ως ένα συναρπαστικό στιγμιότυπο της διαρκώς εξελισσόμενης τέχνης του. Δεν είναι απλώς μια συλλογή από ηχητικά απομεινάρια, αλλά ένα έργο που αποδεικνύει πως ακόμα και οι πιο δεύτερες ας πούμε κυκλοφορίες του παραμένουν άκρως συγκινητικές και ουσιαστικές.

Bandcamp

Μέλη του Order Of Antinomianism μαζι με τους Sorgelig, Isolert και Sores, οι Insanity Cult εδώ και μια δεκαετία ακολουθούν το δικό τους DSBM μονοπάτι. Στο τέταρτο άλμπουμ του, το εγχώριο σχήμα, ρίχνει ακόμη πιο επίπονα και στρατευμένα το βάρος στην διαχείριση των εντάσεων, μένοντας ασκητικά προσηλωμένο στο mid-tempo (στην καλύτερη) black metal. Η εύθραυστη παραγωγή και η ισορροπία ανάμεσα σε ρυθμικά μέρη, λακωνικά leads και οδυνηρά φωνητικά, καθιστά τα 38 λεπτά του "Κάθοδος" ως μια υποβλητική εμπειρία. Στο 11λεπτο "Travelogue In Nightmares" γίνεται και ένα πέρασμα από το ποίημα της Γώγου «Δέντρο Ήμουνα» που δένει άψογα με το γενικότερο αίσθημα κοινωνικής αποσάθρωσης, τα μαυρολεγεωνικά ξεσπάσματα του "Whispering Depths" προσφέρουν τις απαραίτητες ανάσες εναλλαγών, και το μακροσκελές φινάλε του δίσκου με το "Into A Fathomless Dawn", συνδυάζει όλες τις ‘90s επιρροές της μπάντας με αυτές από τα μέσα των ‘00s. Οι Insanity Cult βρίσκουν ιδανική ισορροπία στο κενό και κυκλοφορούν ένα άλμπουμ που υπό τις κατάλληλες συνθήκες θα ανταμείψει αβίαστα.

Bandcamp
Youtube

Αυτός ο παλήκαρος με είχε ιντριγκάρει από το πρώτο single που είχε βγάλει. Για κάποιο λόγο κι ενώ τον είχα στα ραντάρ για τον επερχόμενο δίσκο του, χαθήκαμε. Τον βρήκα πάλι λίγο μετά με το live album του που είχα την εντύπωση πως είναι το ντεμπούτο και προφανώς έκανα λάθος. Πάλι καλά που έβγαλε κι άλλο τώρα. Από τις στυλιστικές του επιλογές και μόνο, ο Gyasi δεν αφήνει περιθώρια λάθους ερμηνείας: Glam / Hard Rock με λίγες ξεγυρισμένες blues-ιές.

Οι παραπομπές είναι σαφείς και ξεκάθαρες: Bolan / Bowie / T.Rex είναι οι στάνταρ κι έπονται κιθαριστικοί ήρωες του τώρα με την δική τους ιστορία. Το κάνει καλά ο άτιμος, έχει μαζί και την μπάντα που περιοδεύουν, υπάρχει το αλήτικο attitude χωρίς την καθαρόαιμη βρωμιά και το άλμπουμ είναι από αρχή μέχρι τέλους τίγκα στο υψηλής ενέργειας rock n' roll. Έχει το πιάνο του, τις λούπες και το σαξόφωνό του, υπάρχει μια διάθεση αυτοσαρκασμού και γενικά δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσεις καλά. Να σου πω την αλήθεια, δεν θα παραξενευτώ αν στο επόμενο άλμπουμ κάνει ακόμα περισσότερο κόσμο να στρέψει το ενδιαφέρον του στη μουσική του. Το αξίζει και με το παραπάνω.

Bandcamp

Το θρυλικό all-female κουαρτέτο των Amber Asylum από το San Francisco φτάνει στον δέκατο δίσκο του και η σκοτεινή του neoclassical μουσική ηχεί πιο επίκαιρη από ποτέ. Έχοντας στοχεύσει στο παρελθόν στην ατμοσφαιρικότητα, στο "Ruby Red" η μπάντα έχει μεταμορφωθεί σε ένα όχημα πολύ πιο δραματικό και πολιτικό, εστιάζοντας σε στιχουργικά θέματα - όπως ο πόλεμος και τα ανθρώπινα δικαιώματα - που αντανακλούν βαθιά τα προβλήματα των καιρών μας. Το μπάσο και τα τύμπανα έδιναν στους Amber Asylum πάντα μια εύθραυστη darkwave/doom χροιά που, και εδώ, υποστηρίζει άψογα τα έγχορδα και τα απόκοσμα φωνητικά. Συνολικά, το "Ruby Red" είναι ένα πειστικό, δραματικό και πολύ βαθύ άλμπουμ, λυρικό και ωμό ταυτόχρονα, που αποτελεί μία από τις καλύτερες στιγμές των Amber Asylum εδώ και αρκετά χρόνια, φέρνοντας ομορφιά και ακατέργαστο τρόμο, μελαγχολία και σιωπηλές ανατριχίλες. Αν δεν έχεις ανακαλύψει ακόμα αυτό το υπέροχο γκρουπ, εδώ κρύβεται μια ιδανική αφετηρία.

Bandcamp

Με μέλη από Celestial Bloodshed, Syning, Omega, Hideous Death, Black Edifice, η τριάδα των Νορβηγών Nachash δεν είναι τυχαία στην black metal σκηνή. Το "Eschaton Magicks", είναι ο δεύτερος δίσκος του σχήματος, επτά χρόνια έπειτα από το ντεμπούτο του. Με την πρώτη ακρόαση, το νέο άλμπουμ των Nachash φαίνεται πως αντιλαμβάνεται στο έπακρο τα όρια του ήχου του. Με αγριεμένο ήχο και επιβλητικά κοψίματα, άρτια κομμάτια σαν το "Sojourner Of Dark Passage", που μάλλον ξεχωρίζει μέχρι τώρα στην φετινή σοδειά του ιδιώματος, και πείσμα στις Celtic Frost επιρροές, κοινώς, απαξιώντας να παίξουν με όρους early ‘00s, εξαιρουμένων πρώιμων Watain, οι Nachash δεν λαθεύουν. Από το φανταστικό εξώφυλλο μέχρι την τελευταία νότα του "Wherein The Devil Dwell", οι Nachash είναι μηδαμινά πρωτότυποι, ανισόρροπα ευφάνταστοι αλλά πλήρως ψυχωμένοι. Αναλόγως τις απαιτήσεις σου, βουτάς και το αφήνεις να επιδράσει πάνω σου.

Bandcamp

Έξι ολόκληρα χρόνια μετά το θαυμάσιο "Polyhymnia", η έξοχη Βρετανη (με ρίζες από το Bahrain) τρομπετίστρια Yazz Ahmed επιστρέφει με το πιο φιλόδοξο άλμπουμ της. Το "A Paradise In The Hold" είναι εμπνευσμένο από τα παραμύθια και το folklore του Bahrain και ξεδιπλώνει έναν μουσικό κόσμο γεμάτο ονειρικότητα, ομορφιά και φαντασία. Η 70λεπτη του διάρκεια ίσως φαίνεται μεγάλη, στην πραγματικότητα όμως το άλμπουμ χτίζει μια τεράστια πολύχρωμη «φούσκα» που σε καλεί εντός της για να απολαύσεις έναν μαγικό κόσμο που παντρεύει Δύση και Ανατολή, παράδοση και μοντερνισμό. Μεγάλο κομμάτι του αποτελεί τυπική σύγχρονη βρετανική jazz τύπου Youssef Dayes αλλά - φυσικά - το αραβικό και το spiritual στοιχείο είναι επίσης κυρίαρχο. Οι guest εμφανίσεις με φωνητικά μάλιστα κάνουν το άλμπουμ να ηχεί μάλλον περισσότερο μυστηριώδες παρά γήινο. Εν κατακλείδι, εδώ έχουμε σίγουρα ένα από τα καλύτερα Arabic jazz άλμπουμ που θα ακούσουμε μέσα στο 2025, ένα πολύχρωμο και περιπετειώδες κατασκεύασμα που χαϊδεύει τις αισθήσεις και την φαντασία μας.

Bandcamp

Το προσωπικό ντεμπούτο του Spider Of Pnyx ως Fell Omen, έπειτα από συμπράξεις του με διάφορα project του Ayloss (Mystras, Under A Banner Of Black Blood, και το τελευταιο Spectral Lore), κινείται σε πιο βίαια μονοπάτια. Ξερό, μεσαιωνικό blackened metal punk, που μάλλον χρωστάει πολλά σε σχήματα όπως οι Devil Master, Arnaut Pavle, πρώιμοι Lamp Of Murmuur, Dishammer και οι Poison Ruin, για να μην παω παραπίσω και τους Isengard, Bathory του ντεμπούτου και Rudimentary Peni. Κοινώς, σε μόλις 22 λεπτά, οι επτά συνθέσεις του "Invaded By A Dark Spirit", μπλέκουν από ambient/dungeon synth ατμόσφαιρες (επιρροές από soundtracks videogames τύπου Elden Ring, Dark Souls κλπ) μέχρι black/thrash ξηράφια. O Spider Of Pnyx παίζει από hurdy-gurdy μέχρι επικά σόλο σαν του "Warrior Jar", και γενικότερα, η συνειδητή μονολιθικότητα του ντεμπούτου των Fell Omen, είναι πεισματάρα αλλά και παράδειγμα προς μίμηση. Αν συνδυάσεις και τον εξεγερτικό, αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα που υποβόσκει στις θεματικές και την ατμόσφαιρα, εδώ έχουμε για ένα άλμπουμ ταγμένο στα metal/punk ιδανικά του, αφιερωμένο στους λάτρεις της εν λόγω προσέγγισης.

Bandcamp

Πάνε κιόλας δύο χρόνια από το εντυπωσιακό ντεμπούτο των Spy, "Satisfaction". Οι Bay Area hardcore punks, επιστρέφουν με ένα δεκάλεπτο EP, που συνεχίζει εκεί που σταμάτησαν. Ομολογουμένως, σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι Spy έχουν καταφέρει να «χτίσουν» αποτελεσματικά ένα ηχητικό αδιαπέραστο τείχος, που φέρνει πολλή από την ζωντανή τους ενέργεια, και στις άχρονες συνθήκες μιας στούντιο ηχογράφησης. Με κομμάτια όπως τα "Stay In Your Lane" και το γκρουβάτο "Overlord" ή το σχεδόν sludge να τσαχπίνικο "Void Of Passion", οι Spy χτυπούν μαζικά τις αισθήσεις. Από τα απεγνωσμένα φωνητικά, μέχρι κάθε μπασογραμμή, distortion ή breakdown, τα έξι κομμάτια του "Seen Enough" λένε περισσότερα από όσα φαντάζεσαι. Μην χάσεις την ευκαιρία και σύστησε το εαυτό σου σε ένα από τα πιο ουσιώδη hardcore σχήματα που κυκλοφορούν σήμερα στις Η.Π.Α..

Bandcamp

Πριν αποτελέσει μέλος των Unto Others/Idle Hands, o Brandon Hill ήταν οπαδός του crust/hardcore με συμμετοχή σε D.I.Y. μπάντες του Portland. Με τους Stress Test, ενδίδει εκ νέου στην αγάπη του, και μαζί με τον ντράμερ των UO, Colin Vranizan, συνθέτουν τον πυρήνα του crossover σχήματος. Αν οι Power Trip, ή πρόσφατες μπάντες όπως οι Mindforce, Fugitive, Foreseen, Sunami, Regional Justice Centre, σου κάνουν κλικ, τότε ετοιμάσου για 18 φανταστικά λεπτά. Με πληθώρα θεματικών κοινωνικου αναβρασμού και στοχευμένης συστημικής οργής, με εξαιρετικά κοψίματα και riffs που εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις σύντομες διάρκειες, και κυρίως με κρίσιμες διαφοροποιήσεις ώστε να μεταβαίνεις από powerviolence σε καθαρά thrashcore μονοπάτια. Η καρδιά των Stress Test, όπως δηλώνει και το "Eternal Bliss" είναι το crossover hardcore, και το αποτέλεσμα είναι τόσο δουλεμένο, που μόνο ντεμπούτο δεν θυμίζει. Από τις κυκλοφορίες της χρονιάς στον χώρο.

Bandcamp

Η χαρά να γνωρίζεις μια νέα μπάντα στα πρώτα της ισχυρά βήματα δε συγκρίνεται με τίποτα. Δημιουργεί ενθουσιασμό και ευφορία, συνοδεύεται δε από προσδοκία για το επόμενο βήμα της. Για να γνωριστούμε με τους Τεξανούς metallers, γυρίζουμε έναν χρόνο πίσω, αναζητούμε τις δύο πρώτες συνθέσεις τους, τις εμπεδώνουμε και συνεχίζουμε με το παρόν EP. New Wave Of Texas Heavy Metal δηλώνουν οι ίδιοι, μια περιοχή που έχει τη δική της ιστορία στο metal εν γένει, συνήθως με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ογκώδες heavy metal εκλύεται από τα ηχεία, ως προϊόν ανάλογης παραγωγής και μίξης από τα δικά τους χέρια. Τί κι αν η αρχή παραπέμπει ενίοτε σε thrash/speed χωράφια (ακόμα και φωνητικά), ο πυρήνας της μπάντας εντοπίζεται στο γκρουβάτο USPM, έχοντας για οδηγό το «χαμαιλέοντα» Daniel Schmuck. Πανίσχυρα φωνητικά, επιλεκτικές τσιρίδες σε mode Metal God που κερδίζουν μεμιάς τον ακροατή. Το υπόλοιπο παρεάκι δε λαθεύει ούτε στιγμή, βασιζόμενο κυρίως σε στακάτους ρυθμούς (το metalcore παρελθόν τους), οδηγώντας τη σκέψη ένα βήμα παραπέρα: κάπως έτσι θα ακούγονταν οι Sumerlands αν βρίσκονταν στον όγκο, χα. Υποψήφιο για ντεμπούτο της χρονιάς, αμέ.

Bandcamp

Η Emma Ruth Rundle, γνωστή για την ικανότητά της να συνδυάζει το σκοτεινό με το όμορφο, παρουσιάζει το "Music From The Bella Vista", ένα άλμπουμ που λειτουργεί ως ηχητική συνοδεία της ποιητικής της συλλογής, "The Bella Vista". Έχει κυκλοφορήσει και το βιβλίο στην Unnamed Press. Αυτό το έργο αποτελεί ένα κολάζ αυτοσχεδιαστικής πιανιστικής μουσικής και ηχογραφήσεων περιβάλλοντος, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που αιχμαλωτίζει ή θα έλεγα υπνωτίζει τον ακροατή. Το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο μεγάλες συνθέσεις: το "Side A, Kite Known As Hope" και το "Side B, At The Tomb of Saint Francis", διάρκειας περίπου είκοσι λεπτών η καθεμία. Κάθε πλευρά περιλαμβάνει ένα ποίημα που διαβάζεται περίπου στο μέσο της, προσθέτοντας βάθος στην ακουστική εμπειρία ή κόβοντας την σύνθεση στη μέση! Η μουσική κινείται στο σταυροδρόμι της ambient, αλλά και της πειραματικής και της σύγχρονης κλασικής μουσικής. Δεν είναι από τα συνηθισμένα της. Αν και σε κάποια σημεία ακούγεται ασύνδετο, είναι ξεκάθαρα ένα ταξίδι στις σκέψεις και τα συναισθήματα της. Αν έχεις διάθεση και όρεξη μπορείς να εξερευνήσεις την ευαισθησία και την εσωτερικότητά της.

Bandcamp

H συνταγή είναι πλέον γνωστή. Όταν ο Dave Lombardo δεν είναι ο drummer των Slayer αλλά γλυκός σύντροφος, συνεργάζεται με την υπερταλαντούχα σε έναν τελείως άλλο μουσικό χώρο Paula Lombardo στο δικό τους κόσμο των Venamoris. Ένας κόσμος που απαρτίζεται από dark pop αισθητική, θυμίζει λίγο Portishead, αλλά χρωματίζεται και από το ιδιαίτερο παικτικό στυλ του Dave, μιας που τα κρουστά είναι φανερά το όργανο που βρίσκεται πιο μπροστά, που έχει πολύ ενδιαφέρον να τον βλέπει κανείς να κινείται σε τέτοιες μουσικές περιοχές.

Η νέα τους δουλειά, "To Cross Or To Burn", μπορεί σε εξώφυλλο να θυμίζει συμφωνικό metal μιας άλλης δεκαετίας, σε περιεχόμενο όμως εκτελεί πολύ πιστά τη σκηνή στην οποία κινείται. Όμορφα τραγούδια με ιδιαίτερες κιθάρες να συνοδεύουν τις τελετουργίες του ζεύγους Lombardo, και στιγμές σαν τα "Truth" και "Animal Magnetism" να ξεχωρίζουν. Ευχάριστο, ατμοσφαιρικό άκουσμα με πολύ πικάντικες μουσικές λεπτομέρειες να ανακαλύπτονται στις επαναλήψεις του.

Bandcamp | Spotify

Extreme metal και jazz, μια πραγματικά ανθεκτική ιστορία αγάπης! Τελευταίο επεισόδιο αυτής της εξαιρετικά δύσκολης μα και υπέροχης ιστορίας οι Αμερικανοί Sarmat, μπάντα που έχει ως ηγέτη τον Steve Blanco, μπασίστα των Imperial Triumphant. Μετά το "Determined To Strike" του 2023, οι Sarmat επιστρέφουν με το παρόν EP (δύο κομματιών και 22 λεπτών διάρκειας) με άγριες διαθέσεις. Το 14λεπτο ομώνυμο είναι μια δαιδαλώδης κομματάρα, με άπειρα μέρη από avant-garde jazz ως brutal death να διαδέχονται το ένα το άλλο με φρενήρη ρυθμό - και με εμφανή σεβασμό στην μεγάλη παράδοση του tech metal να προσθέσω - ενώ το 8λεπτο "Serum Visions" είναι πολύ πιο πειραματικό, με στοιχεία free jazz και καθαρής ψυχεδέλειας. Οι δύο συνθέσεις ουσιαστικά προβάλλουν διαφορετικά στοιχεία αλλά τελικά ισορροπούν κάτω από το βάρος της θετικής ενέργειας και του ενθουσιασμού της μπάντας. Λείπει το στοιχείο που θα μετατρέψει τους Sarmat σε σχήμα πραγματικά επιβλητικό, το "Upgrade" όμως δείχνει πως ίσως δεν αργεί η στιγμή που θα βρεθούν στην ελίτ του είδους. Ένα EP απολαυστικό, τρελό, άρρωστο, διασκεδαστικό, εντελώς απαραίτητο για τους φανατικούς των jazz-metal προσμίξεων.

Bandcamp

Αυτός ο σαξοφωνίστας δεν μας έχει περάσει απαρατήρητος. Ακούσαμε το περσινό "Transfiguration", το επίσης περσινό και εκπληκτικό με τους The Messthetics, αλλά και τη δισκάρα του 2023 "Eye Οf I". Το φετινό είναι ένα άλμπουμ που συνδυάζει παράδοση και καινοτομία, εξερευνώντας στοιχεία από avant-garde μέχρι funk. Σε συνεργασία με το ντράμερ Chad Taylor και τον μπασίστα Josh Werner, ο Lewis δημιουργεί έναν ήχο που εκπροσωπεί ταυτόχρονα τη γήινη και την ψυχική διάσταση (του). Σε πέντε κομμάτια ακούμε και την κιθάρα του Guilherme Monteiro. Η αυτοσχεδιαστικότητα κυριαρχεί σε κάθε τραγούδι, υπογραμμίζοντας τη βαθιά του γνώση στη σύνθεση και εκτέλεση. Η μουσική του άλμπουμ κινείται σε μια συναρπαστική ροή, όπου οι μελωδίες δεν είναι στεγνές, αλλά αναπτύσσονται οργανικά μέσα από την αλληλεπίδραση των τριών (και πλέον) μουσικών. Η επιρροή του Ornette Coleman είναι προφανής, ειδικά στο "Broken Shadows" (δική του σύνθεση άλλωστε), ενώ τα κομμάτια "Prince Eugene" και "Five Spots Τo Caravan" αναδεικνύουν το μοναδικό και γαμάτο ρυθμό που διαμορφώνει αυτό το τρίο. Τα τελευταία "Don't Forget Jayne" και "Exactly, Our Music" ακούγονται φανταστικά. Θα πιάσει παραδοσιακούς ακροατές όσο και για όσους αναζητούν έναν πιο μοντέρνο ήχο. Δε φοβάται να ανατρέψει τα δεδομένα, δημιουργώντας έτσι έναν δικό του ήχο που ξεχωρίζει στο σημερινό σκηνικό. Ο Lewis είναι ένας από τους πλέον καινοτόμους σαξοφωνίστες της γενιάς του.

Bandcamp

Μετά την έκρηξη που προκάλεσαν οι παρανοϊκοί Σουηδοί Vildjharta και το τόσο ξεχωριστό ρεύμα djent που έφεραν στο προσκήνιο, έχουν αρχίσει να ξεπηδούν συγκροτήματα που το εκπροσωπούν πιστά μα και πολύ αξιόλογα. Μετά την περσινή υπερδισκάρα των Allt, φαίνεται πως για φέτος σειρά έχει το ντεμπούτο των Γάλλων Mirar, με τίτλο "Ascension". Μια δουλειά που υπερθεματίζει σε ένταση, με φυσικά τις down-tempo κιθάρες να βρίσκονται στο υπερ-προσκήνιο, αλλά και πολύ ηλεκτρονικό στοιχείο να προσθέτει αυτή την πινελιά διαφορετικότητας που θα το κάνει να ξεχωρίσει. Μιας που πρόκειται και για instrumental δουλειά, σε αυτό του το στοιχείο φέρνει έντονα και στους The Algorithm.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό που κεντρίζει την προσοχή είναι ο έμμεσος συσχετισμός του "Ascension" με την κλασσική τέχνη, αφού τόσο το (πανέμορφο) εξώφυλλό του απεικονίζει τον πίνακα "The Fall Of The Damned" του Peter Paul Rubens, ενώ σε διάφορα σημεία συναντάμε και μικρά αποσπάσματα κλασσικού πιάνου εκεί που καθόλου δεν το περιμένουμε. Λίγη από τη μαεστρία των Vildjharta, λίγη από την τρέλα των Igorrr, λίγη από την τεχνολογία των The Algorithm, κι έτσι έχουμε έναν καθαρτικό δίσκο από τους Mirar, με εύκολες συνθέσεις που ξεχωρίζουν τα "Faux-Amis" και "Présage", αν και ο δίσκος αποτελεί δουλειά που πρέπει να ακούσεις ολόκληρη για να λάβεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Bandcamp | Spotify

Καλά κρυμμένοι πίσω από τις μεταμφιέσεις τους ως Σαμάνοι του Δάσους, οι Λονδρέζοι Snapped Ankles παίρνουν το post-punk και το μετατρέπουν σε μια εκστατική tribal υπόθεση. Το τέταρτο τους άλμπουμ δηλώνει (από τον τίτλο ακόμα) πως δεν μας μένει πια τίποτα παρά να χορέψουμε και μας προσφέρουν γενναιόδωρα το κατάλληλο soundtrack: πάνω σε υπέροχα στρώματα από synths και μηχανικά beats που συχνά έρχονται κοντά στο krautrock, οι Snapped Ankles μας χαρίζουν εννιά ενεργητικές συνθέσεις αχαλίνωτου dance-punk, με τα φωνητικά του Patrick Austin να σφύζουν από αυτήν την οικεία βρετανική ειρωνεία που τόσο συχνά συναντάμε στο πρόσφατο post-punk revival. Το "Hard Times Furious Dancing" περιέχει μερικές τρελές κομματάρες ("Raoul", "Smart World") αλλά ακούγεται συνολικά πολύ συνεκτικό, ζεστό κι ευθύ, τα grooves δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα και αυτό το τρελό υβρίδιο - λες και οι Can ζευγάρωσαν με τους LCD Soundsystem - μοιάζει σαν να είναι το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο. Χορέψτε γιατί χανόμαστε, κι ας μας βρει το τέλος ιδρωμένους μπροστά σε σύνθια και τερατώδη ηχεία.

Bandcamp

Λοιπόν, το συγκεκριμένο EP θέλει προσοχή. Δεν θα επαναλάβω το όνομα του συγκροτήματος ή της κυκλοφορίας μιας που από δύο μόνο φορές να τα γράψω χάνει το νόημά της η mini κριτική, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ακατέργαστο διαμάντι. Το εν λόγω EP δεν είναι όμορφο. Δεν έχει καν καλή παραγωγή. Έχει όμως μια πρωτόγονη, ιερή ουσία που συνήθως οδηγεί τις νεοσύστατες screamo μπάντες να βγάζουν δισκάρες: ψυχή. Επιπλέον, συγκαταλέγονται στο επίσης νεαρό υποϊδίωμα του hyper scramz που βασικά είναι screamo με μπλιμπλίκια, κι εδώ είναι όλα σωστά, αν οι Enter Shikari γράφανε στο παιδικό τους δωμάτιο όντας πιο χαρντκοράδες και χωρίς ποτέ να γίνουν εμπορικοί και ήταν από πολλά διαφορετικά μέρη του πλανήτη, θα είχαμε αυτό το EP. Υπάρχει κάτι εδώ μέσα, που αν δουλευτεί θα μας δώσει έναν δίσκο που θα χαζεύουμε, και ίσως η καλύτερη απόδειξη να είναι το κομμάτι "One By Metallica By I Hate Sex By Older Friends" που αποτελεί μάλλον την πιο ολοκληρωμένη σύνθεση του δίσκου μιας που οι υπόλοιπες είναι λίγο πιο άγαρμπα συγκεντρωμένες ιδέες. Σε πολλούς θα ακουστεί θόρυβος, αλλά ίσως το στοίχημα μου μελλοντικά να αποδώσει. Γι΄αυτά ζούμε.

Bandcamp | Spotify