Rockwave Festival: Διονύσης Σαββόπουλος, Αλεξάνδρα Σιετή @ Terra Vibe, 14/06/25

Γιορτάζοντας φέτος 30 χρόνια ιστορίας στα συναυλιακά δρώμενα της χώρας, το Rockwave Festival υποδέχεται το κοινό σε διαφορετικές τοποθεσίες, και αναμένεται να προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις. Ο χώρος του Terra Vibe άνοιξε ξανά τις πύλες του για μία ξεχωριστή εμφάνιση του Διονύση Σαββόπουλου, απόλυτα ταιριαστή με το πνεύμα και την ιστορία του φεστιβάλ, η οποία θα επαναληφθεί το Σάββατο 21 Ιουνίου στο Terra Republic της Πιερίας.

Σε ρόλο opening act, η Αλεξάνδρα Σιετή ανέλαβε να ανοίξει την βραδιά και να προθερμάνει το κοινό που είχε λάβει ήδη τις θέσεις του μπροστά στην μεγάλη σκηνή, aka Terra Stage. Την Αλεξάνδρα την είχαμε δει και τρία καλοκαίρια πριν στο πλευρό της Beth Hart, γνωρίζαμε τις ικανότητές της, οπότε με πλήρές σχήμα να την συνοδεύει πλέον, ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα άφηνε εξαιρετικές εντυπώσεις, όπως και έγινε.

Η διαφορά εικοσαλέπτου σε σχέση με την προκαθορισμένη ώρα έναρξης δεν νομίζω να ενόχλησαν κανέναν ιδιαίτερα, η διάθεση ήταν όσο χαλαρή έπρεπε σε μια όμορφη καλοκαιρινή βραδιά που θα γινόταν ακόμη ωραιότερη προϊόντος του χρόνoυ, καθώς καταρχάς για στα επόμενα 35 λεπτά απολαύσαμε μια υψηλών προδιαγραφών εμφάνιση που μας έβαλε για τα καλά σε συναυλιακό κλίμα.

Μία άψογη μπάντα με εξαιρετικά παιξίματα και πάρα πολύ καλό ήχο έθεσε τον κατά κύριο λόγο rock και soul καμβά, τον οποίο κόσμησε με πρώτης τάξεως ερμηνείες η Αλεξάνδρα. Έξι πρωτότυπες συνθέσεις συν δύο διασκευές αργότερα, στο "Love Is Back" της Celeste από τα πρόσφατα χρόνια και στο "Cry Baby" της Janis Joplin από τα παλιά, ήμασταν απολύτως έτοιμοι για το βασικό μέρος της βραδιάς.

Early In The Morning
She's A Lover
Love Is Back (διασκευή Celeste)
Madness
Let Me In Your Heart
Love School
Love Will Set Us Free
Cry Baby (διασκευή Janis Joplin)

Λόγος για ιδιαίτερες καθυστερήσεις δεν υπήρχε, καθώς τα πάντα στην σκηνή ήταν ήδη έτοιμα, ενώ σχεδόν όλοι είχαν λάβει τις θέσεις τους, στις πυκνά τοποθετημένες καρέκλες τουλάχιστον μέχρι τον πύργο, αλλά και στα πέριξ. Τον χορό έσυρε ο "Άγγελος Εξάγγελος" με τον Γιώτη Κιουρτσόγλου να εντυπωσιάζει αναμενόμενα με τα παιξίματά του στον μπάσο, αποτελώντας σημείο αναφοράς και για την συνέχεια. Από την αρχή πέφτουμε στα βαθιά και στο απόλυτο προοδευτικό rock με το έπος που λέγεται "Μπάλλος", ενώ το άτυπο πρώτο μέρος ολοκληρώνεται με το "Δω Στα Λιανοχορταρούδια".

Σε αυτό το σημείο Διονύσης Σαββόπουλος μίλησε γιαα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '70, δίνοντας το πλαίσιο κοσμογονικών αλλαγών στην ελληνική μουσική, με αναφορές στην προβολή της μουσικής ταινίας "Woodstock" στην Αθήνα παρουσία του σκηνοθέτη Michael Wadleigh, τα επεισόδια που προέκυψαν απολύτως φυσιολογικά εν μέσω χούντας και τις παραστάσεις του στο Ροντέο, στο υπόγειο της Χέυδεν, κοντά στην Πλατεία Βικτωρίας. Η πρόταση του Wadleigh για εμφάνιση στο φεστιβάλ του Newport έμεινε απλά πρόταση δεδομένων των πολιτικών συνθηκών, τα πράγματα όμως δεν θα ήταν ούτως ή άλλως διαφορετικά, καθώς η σκηνή που είχε διαμορφωθεί εδώ βρισκόταν σε πλήρη άνθηση και η διαφυγή δεν θα μπροούσε να αποτελέσει επιλογή.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Σαββόπουλος, όταν τα φουσκωμένα νερά τραβήχτηκαν είχαν αφήσει τα σημάδια τους στον βράχο. Αυτά τα σημάδια μας είναι ιδιαίτερα οικεία, αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της πολιτισμικής μας πληρονομιάς και τα αναγνωρίσαμε με άνεση και ιδιαίτερη ευχαρίστηση καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Αυτός ο άνθρωπος καθόρισε εν πολλοίς την σύγκλιση της μουσικής μας παράδοσης με τα διεθνή πρότυπα, επηρεάζονας βαθιά τις γενιές των μουσικών που ακολούθησαν. Έχοντας κλείσει πριν λίγους μήνες τα ογδόντα του χρόνια, ήταν τιμή μας να παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο τα τραγούδια του και οποιαδήποτε υποσειμείωση για πρακτικές, δηλώσεις ή τοποθετήσεις δεν θα έπρεπε να αλλοιώνει την ουσία.

Το επόμενο μέρος μέχρι το μάλλον μη προγραμματισμένο, μικρό σε διάρκεια διάλειμμα αποτέλεσε μια ιδιαίτερα ενδιφέρουσα σύνθεση διαφορετικών εποχών και καλλιτεχνών, με την Αλεξάνδρα Σιετή να αποδίδει εξαιρετικά το "Cry Baby" της Janis Joplin, την Κλαυδία να σκίζει στην "Αστερομάτα" αλλά και στο "I Put A Spell On You", το "Hallelujah" του Leonard Cohen να αποδίδεται υπέροχα και την "Θαλασσογραφία" να προκαλεί συγκινήσεις με το κλασικότερο των  κλασικών solo κιθάρας και τις υπέροχες φωνές που το έντυσαν. Αξίζει να αναφέρουμε ότι Κλαυδία είχε συνεργασετεί και στο παρελθόν με τον Σαββόπουλο, μαθήτρια ακόμη, αλλά και ότι διαθέτει χωρίς ίχνος υπερβολής πραγματικά ξεχωριστή φωνή.

Επιστρέφοντας από το διάλειμμα και έχοντας φέρει πλέον τη φωνή του σε απόλυτα ικανοποιητικά επίπεδα, τηρουμένων των αναλογιών, ο Σαββόπουλος ερμήνευσε παίζοντας κιθάρα το ανατριχιαστικό "Η Θανάσιμη Μοναξιά Του Αλέξη Ασλάνη", ακολούθησε το επίσης συγκλονιστικό "Η Δημοσθένους Λέξις", το "Έρχεται Βροχή, Έρχεται Μπόρα" έφερε την Αλεξάνδρα να τραγουδάει τους αγγλικούς στίχους πλάι στους ελληνικούς, και μετά το "Ολαρία Ολαρά" οι προβολείς στράφηκαν στον κιθαρίστα Σάκη Ντοβόλη για την διασκευή του "With A Little Help From My Friends".

Για τα τέσσερα επόμενα τραγούδια βασικός πρωταγωνιστής ήταν ο σπουδαίος Αλκίνοος Ιωαννίδης, αρχής γενομένης με την ελληνική εκδοχή του "This Must Be the Place" των Talking Heads. Το νοσταλιγκό "Εμείς Του '60 Οι Εκδρομείς" έδωσε τη θέση του στο υπερδυναμικό "Κιλερέρ" και αναμενόμενα το "Ζεϊμπέκικο" προκάλεσε περαιτέρω συγκινήσεις. Το κλίμα αντιστράφηκε στο ασύγκριτο "Ας Κρατήσουν Οι Χοροί" όπου το κοινό επιτέλους άφησε τις θέσεις του και ο περίφημο "Καραγκιόζης" έκλεισε τον κύκλο των πρωτότυπων συνθέσεων, για να γραφτεί ο επίλογος με το "Hey Jude" των Beatles, σχεδόν σε κλίμα κατάνυξης μετά από σχεδόν δυόμισι ώρες.

Με καθαρά μουσικούς όρους, η παράσταση δεν επιδέχεται κριτικής. Οι ενορχηστρώσεις του μπασισταρά Κιουρτσόγλου ήταν φανταστικές. Ο ήχος άριστος. Οι εναλλαγές στις φωνές πολύ καλά μελετημένες. Το παίξιμο των βασικών μουσικών, δηλαδή του Καλλίστρατου Δρακόπουλου στα τύμπανα, του Σάκη Ντοβόλη στην κιθάρα και του Μάξιμου Δράκου στα πλήκτρα, πραγματικά πρώτης τάξεως. Τα πνευστά και η γκάιντα έδωσαν ακριβώς τον τόνο που έπρεπε όταν χρειάστκε. Άφογες ήταν βεβαίως η Αλεξάνδρα Σιετή και η Κλαυδία σε πρώτες και δεύτερες φωνές.

Μας έλειψαν ένα σωρό ακόμη αγαπημένα τραγούδια που ήταν αδύνατον να χωρέσουν σε μία βραδιά, έλειψε και περισσότερος κόσμος που θα έδινε πιο βροντερό παρόν σε διαφορετικό, αλλά όχι τόσο όμορφο περιβάλλον. Κρατάμε πολύ δυνατές αναμνήσεις, τα πραγματικά πολλά σπουδαία τραγούδια, με σημείο αναφοράς μια εμβληματική μορφή του ελληνικού τραγουδιού, και την ελπίδα που δίνουν οι καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής

Άγγελος Εξάγγελος
Μπάλλος
Μαύρη Θάλασσα / Δω Στα Λιανοχορταρούδια
Cry Baby (διασκευή Janis Joplin)
Σαν Ρεμπέτικο Παλιό
Θαλασσογραφία
Το Χειμώνα Ετούτο
Hallelujah (διασκευή Leonard Cohen)
Μικρός Μονομάχος
Αστερομάτα
I Put A Spell On You (Screamin' Jay Hawkins)
Ωδή Στον Γεώργιο Καραϊσκάκη
Η Θανάσιμη Μοναξιά Του Αλέξη Ασλάνη
Η Δημοσθένους Λέξις
Έρχεται Βροχή, Έρχεται Μπόρα
Ολαρία Ολαρά
With A Little Help From My Friends (διασκευή The Beatles)
Μια Φορά Σ' Αυτή Τη Ζήση (διασκευή Talking Heads)
Εμείς Του '60 Οι Εκδρομείς
Κιλερέρ
Ζεϊμπέκικο
Ας Κρατήσουν Οι Χοροί
Καραγκιόζης
Hey Jude  (διασκευή The Beatles)