Italia 90

Living Human Treasure

Brace Yourself Records (2023)
Από την Ειρήνη Τάτση, 02/06/2023
Μια εύθυμη ανθολογία (post) punk κομματιών που κερδίζουν αυτόματα ακόμη και τον ανυποψίαστο

Αν παραξενεύθηκες που οι Shame κατάφεραν να το πάνε σε πολύ διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που φανταζόμασταν και ψάχνεις αυτό που περίμενες με βάση την προηγούμενη κυκλοφορία τους να βγει, μην ψάξεις παραπέρα. Οι Italia 90 είναι ακριβώς αυτό και ακόμη περισσότερα. Ο πρώτος τους δίσκος, "Living Human Treasure" είναι ακριβώς η μετουσίωση του τρόπου που αυτοαναφέρονται. Punk ψυχές που όμως δεν έχουν προσκολληθεί στο παρελθόν, γράφουν ένα art post punk για τη γενιά τους, με αυθάθεια αλλά και μουσικότητα. Παρ΄ ότι τα πρώτα τους βήματα είχαν αυθεντικό 80’s punk ήχο, χρωματίζονται με την πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία εντελώς σύγχρονα.

Η τριπλέτα "Leisure Activities", "Magdalene" και το μακροσκελές και εντελώς 90s "Competition" είναι ένα απόλυτο δείγμα όλων των πτυχών που μπορούν να υιοθετήσουν.

Μιας που κυριολεκτικά πήγαιναν μαζί σχολείο, το δέσιμο τους παικτικά και συναισθηματικά είναι αδιαμφισβήτο όσο και Λονδρέζικο. Το "Living Human Treasure" είναι σπαρμένο με αξιομνημόνευτα, punk και χορευτικά ταυτόχρονα κομμάτια, να προσθέσω και τα "New Factory", "Funny Bones" και "Tales From Beyond" στα προαναφερθέντα, αλλά και επανηχογραφήσεις προηγούμενων συνθέσεών τους. Όλα σε αυτό το δίσκο μοιάζουν ευχάριστα και στρώνουν κόκκινο χαλί για τους Italia 90 σε μια σκηνή που είναι έτοιμη να τους υποδεχτεί και βιώνει αισίως, την ακμή της.

Bandcamp | Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Death Goals

    A Garden Of Dead Flowers

    Prosthetic Records (2023)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 06/06/2023
    Μεταλλικό hardcore γεμάτο ουρλιαχτά και μοντέρνες μπηχτές

    Νομίζω ότι το φετινό τους είναι πιο αδύναμο από το ντεμπούτο τους, αν και έχει μερικά υπέροχα τραγούδια. Ισως ότι τα πρώτα κομμάτια ειναι φωτιά, η πορεία κάπως μέτρια και τα τελευταία σχετικά αδιάφορα αφήνει μια ξινή γεύση στο στόμα και δεν υπάρχει κάτι μετά το κλείσιμο να σώσει την εμπειρία ή αυτό που σου μένει. Βέβαια εξακολουθεί να μου αρέσει συνολικά, καθώς έχει μερικές πραγματικά εξαιρετικές στιγμές, αλλά στον γενικότερο hardcore ή screamo χώρο υπάρχουν τόσες πολλές όμορφες δουλειές τελευταία που όπως και να το κάνουμε θα λάβει λιγότερο χρόνο ακρόασης από κάποια άλλα.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Kanaan

    Downpour

    Jensen Records (2023)
    Από τον Στέλιο Μπαρμπουνάκη, 07/06/2023
    Μπήγουν τα δόντια βαθιά μέχρι το μεδούλι της ορχηστρικής μουσικής

    Όλο το απόσταγμα της ακμάζουσας Σκανδιναβικής σκηνής, τρέχει από τα fjord και χύνεται στον Αρκτικό ωκεανό. Οι μυημένοι λέγεται ότι κρατούν τις κεράτινες κούπες τους ψηλά, πίνουν και κανιβαλίζουν τα κόκκαλα των heavy prog γιγάντων, μπήγοντας τα δόντια τους, βαθιά μέχρι το μεδούλι της ορχηστρικής rock μουσικής.

    Mε έξι full length κυκλοφορίες σε πέντε έτη, το Power Trio απο το Oslo έκανε το μεγάλο δισκογραφικό βήμα και μετακόμισε από την Δανέζικη Εl Paraiso Records του Jakob Skøtt (Causa Sui) στην σαφώς πιό εμπορική Νορβηγική Jensen Records. Οι Kanaan είναι ορισμός αυτού που λέμε βιομηχανικοί παίκτες. Εργατικοί, νοικοκυρεμένοι, με χαμηλά το κεφάλι υποστηρίζουν το εκλεκτό αυτό θρέμμα της ψυχεδελικής σκηνής.

    Το νέο άλμπουμ ξεκιναει ζωηρά με το "Black Time Fuzz" να αφηγείται αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος. Οι σκονισμένες κιθάρες και το ηλεκτρικό μπάσο με τον ιδανικό, ζεστο πλην βρώμικο ήχο, θα μονομαχήσουν για την όαση στην έρημο του Groove. Σε αυτήν την οριακά εμμονική μπασογραμμή θα στριμωχτεί με το έτσι θέλω και ένα μέρος από αναλογικά synths, εναλλάσοντας τους πρωταγωνιστές και πιέζοντας αρκετά το ενεργειακό μείγμα της σύνθεσης.

    Η συμμετοχή της περιβόητης Hedvig Mollestad στο "Amazon" δίνει άλλο αέρα στο κομμάτι, επιβεβαιώνοντας ότι η αναγνωρισιμότητα της λευκής μάγισσας της ηλεκτρικής κιθάρας, δούλεψε ευεργετικά υπέρ της υστεροφημίας της συγκεκριμένης κυκλοφορίας. Έτσι, χωρίς καλά-καλά να προλάβουν να ιδρώσουν τα αυτιά μου, θεωρώ ότι το τσίμπησαν το ψηφαλάκι.

    Η αλήθεια είναι ότι το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου "Downpour" με τα επτάμιση λεπτά του, δεν μας έκανε και πολύ σοφότερους. Απεναντίας, με την στωική επίδειξη του ταλέντου που αναμφισβήτητα διαθέτουν σε αφθονία, κατάφεραν και έφεραν το καλοκαίρι αρχύτερα, όπως μαεστρικά έχουν κάνει και στο παρελθόν μπάντες όπως οι Causa Sui και οι Samsara Blues Experiment. Δεν το λές και λίγο.

    Κλείνοντας μία εξαιρετική προσπάθεια, τα δύο χερουβιακά μέρη "Part 1" και "Part 2" του "Solaris", είναι αποτέλεσμα μιας νύχτας κορεσμού των αναγκών, με μουσική, με διάστημα και τον απαραίτητο πειραματισμό. Για να καταλήξω κάπου, οι φίλοι της ορχηστρικής μουσικής, οι φίλοι των Bushman’s Revenge, των Elephant9 και των γιγάντων Jaga Jazzist, μπορούν εδώ να δοκιμάσουν -ξανά- λιγάκι από το νέκταρ των θεών.

    Spotify | Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Mute Duo

    Migrant Flocks

    American Dreams Records (2023)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 08/06/2023
    Ακούς πειραματικό post-rock; E άκου οπωσδήποτε αυτό

    Αυτού του είδους οι μουσικές δεν έχουν και πολλά να δώσουν τελευταία. Εννοώ ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερη παραγωγή και το οργανικό και πειραματικό rock έχει κάπως χαθεί. Μερικές μεγάλες μπάντες το παρουσιάζουν, το αλλάζουν, το εμπλουτίζουν (και καλά κάνουν) και μας το θυμίζουν, αλλά φέτος η ουσία είναι ότι δεν έχουμε ακούσει σχεδόν τίποτα ιδιαίτερα καλό. Έφτασε λοιπόν ένας post-rock δίσκος που είναι πραγματικά πάρα πολύ καλός. O Skyler Rowe στα κρουστά, το βιμπράφωνο και το πιάνο και ο Sam Wagster σε pedal steel, organ και drum machine. Ambient μουσικές φτιαγμένες και με παραδοσιακά όργανα. Ελεύθερος αυτοσχεδιασμός και πολύ όμορφες ατμοσφαιρικές μουσικές.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Altar Of Oblivion

    Burning Memories (EP)

    From The Vaults (2023)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 09/06/2023
    Προπομπός νέας κυκλοφορίας και επισφράγιση συμφωνίας με παλιές και ακυκλοφόρητες συνθέσεις

    Τούτοι εδώ οι Δανοί θα μπορούσαν να εντοπιστούν σε διάφορες κατηγορίες / λίστες ανά τα χρόνια: υποτιμημένες μπάντες, obscure συγκροτήματα, καλά κρυμμένο μυστικό του doom metal και πάει λέγοντας. Εν αναμονή της νέας χρονιάς που θα φέρει και το νέο full length δίσκο τους, μας προσφέρουν την καινούργια δημιουργία τους, συνάμα και παλιά. Ό,τι ακούσετε έχει ηχογραφηθεί το 2016, που για κάποιον λόγο δημοσιεύεται τώρα, ενώ ταυτόχρονα θα βρούμε και ιδέες από το μακρινό 2003, προτού καν υπάρξουν με αυτό το όνομα και ασπαστούν ολοκληρωτικά τον epic / doom ήχο. Κάπως έτσι στέκει παράλληλα το heavy / speed metal του "Manic Masquerade" με το κάργα επικό doom του "Through The Night", έχοντας ως σταθερά τα gloomy & σχεδόν gothic φωνητικά του Mik Mentor. Τα χαοτικά και παρανοϊκά στοιχεία από τα δύο instrumental κομμάτια πιστοποιούν την ιδιαίτερη φύση της μπάντας, ενδεχομένως να επεξηγούν και τις πρώτες τρεις γραμμές του κειμένου.

    YouTube

  • SHARE
  • TWEET
  • Omnium Gatherum

    Slasher (EP)

    Century Media (2023)
    Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 12/06/2023
    Προπομπός και σημάδι ότι τα καλύτερα έρχονται

    Οι Φινλανδοί προσπάθησαν με synths και mainstream melodeath συνθέσεις να περάσουν σε μια άλλη φάση της καριέρας τους με το τελευταίο LP "Origin" πριν δύο χρόνια. Δεν τα πολυκατάφεραν να πούμε την αλήθεια αλλά με αυτό το EP με τίτλο "Slasher" και με νέο κιθαρίστα τον Nick Cordle (Arch Enemy, Sanctuary) μπορούμε να πούμε ότι μάλλον βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Στις τέσσερις συνθέσεις του EP διακρίνουμε κάτι που μας κερδίζει το ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο η ενδιαφέρουσα διασκευή στο "Maniac" που οκ οι Firewind το κάνανε καλύτερα αλλά του δίνουν ένα death χρώμα που είναι διαφορετικό και προς τιμήν τους που δεν προσπάθησαν απλά να το κοπιάρουν. Στο ομότιτλο κομμάτι μας προσφέρουν μια επική εμπειρία όπου η ταχύτητα αντιπαρατίθεται με το αργό clean chorus δημιουργώντας μια όμορφη ισορροπία. Για μένα το highlight έρχεται στο τρίτο κομμάτι με τίτλο "Sacred". Στα όρια του power metal, έχει ένα φρενήρη ρυθμό και μια φανταστική μελωδία και ένα απίστευτα catchy ρυθμό με τα background πλήκτρα να ολοκληρώνουν την εμπειρία. Όσο προχωράει γίνεται και πιό γρήγορο,πιό έντονο κάνοντας το από τα καλύτερα μάλλον κομμάτια που έχουμε ακούσει πρόσφατα από τους OG. Το "Lovelorn" είναι μια περισσότερο rock σύνθεση που ίσως με clean φωνητικά να ήταν καλύτερο. Αξιοπρεπέστατο και σίγουρα προς τη κατεύθυνση που θέλουν να υπηρετήσουν πλέον οι OG οπότε σεβαστό αν είναι να γίνεται με τέτοιο τρόπο. Το "Slasher" σαν EP μας ικανοποίησε περισσότερο από το "Origin" και δείχνει πως υπάρχει μια στρατηγική αλλά και ένας σωστός τρόπος για να μπορέσουν οι OG να ανοιχτούν περισσότερο και να ξεφύγουν από τα στεγανά του melodeath ήχου. Μια χαρά!

  • SHARE
  • TWEET
  • Thin

    Dusk

    Twelve Gauge Records (2023)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 13/06/2023
    Παρανοϊcore με τέχνη, τεχνική, ταχύτητα και ουρλιαχτά

    Αυτό που μας χαρίζουν οι Νεοϋορκέζοι είναι ένα βίαιο emo/core/grind με αρκετό metal και ιδιαίτερη τεχνική με μαθηματική αντίληψη. 14 κομμάτια με συνολική διάρκεια 14 λεπτά. Ναι υπάρχουν συνθέσεις λίγων δευτερολέπτων. Συνεκτικά απολαυστικός δίσκος μόνο για εκπαιδευμένα σε death και grind και mathcore αυτιά, από την αρχή μέχρι το τέλος. Χαοτική, επιθετική μουσική με μίσος, οχετό και βία. Αρκετά φιλόδοξο. Πολύ έντονο. Αρκετά ιδιαίτερο.

    Bandcamp | Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Adrestia feat. Tomas Jonsson

    Dead End Roads

    Alerta Antifascista Records (2023)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 14/06/2023
    Οι Σουηδοί crust punks δίνουν το μικρόφωνο στη φωνή των θρυλικών Anti Cimex με το αποτέλεσμα να τους δικαιώνει απόλυτα

    Λιγότερο από ένα χρόνο έπειτα από το διπλό δισκογραφικό τους χτύπημα, οι Adrestia επιστρέφουν με άλλη μια έκπληξη. Μπορεί το "III: The Betrayal" και το "IV: The Ghost Of Cain" να έδειξαν τις δύο πτυχές του ήχου των Σουηδών, αλλά η καρδιά και η φιλοσοφία τους χτυπούν γερά στο παραδοσιακό crust punk. Αποφάσισαν λοιπόν, να καλέσουν τον τακτικό επισκέπτη Tomas Jonsson, τη φωνή των θρυλικών Anti Cimex για να αναλάβει εξ' ολοκλήρου τα ηνία. Ο μουσικός, έγραψε στίχους πολιτικούς, προσωπικούς και αυτοβιογραφικούς, και οι Adrestia τους έντυσαν με ύψιστης ποιότητας μουσική. Τα riffs των Σουηδών, δεν αντανακλούν απλώς έργα και ημέρες της εκεί '90s σκηνής, αλλά διαθέτουν αρκετή λεπτομέρεια που τα καθιστά ογκώδη, καταιγιστικά και σύγχρονα. Ο τυφώνας των φωνητικών δένει άψογα. Το "Ticking Bombs" είναι απίστευτο. Το "Crushed To Pieces" έχει ειδικό φορτίο. Το φινάλε με το "No Way Out" αποτελεί μια από τις κορυφαίες στιγμές της μπάντας. Οι Adrestia, δεν επένδυσαν στη νοσταλγία, και δικαιώθηκαν.

    Bandcamp
    Youtube

  • SHARE
  • TWEET
  • Amoeba Split

    Quiet Euphoria

    aMARXE (2023)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 15/06/2023
    Progressive fusion από το πολύ πάνω ράφι

    Οι Ισπανοί Amoeba Split δισκογραφούν αραιά αλλά με την ύψιστη δυνατή ποιότητα. Το "Quiet Euphoria" είναι μόλις το τρίτο τους full length σε περίπου 20 χρόνια ύπαρξης αλλά μία ακρόαση σε κάνει να συγχωρείς την αναμονή. Σε πρώτη φάση είναι εύκολο να τους κατατάξεις στους συνεχιστές της παράδοσης της σκηνής του Canterbury, μια προσεκτικότερη ματιά όμως στα ηχοχρώματα και τις δομές των instrumental συνθέσεων θα φανερώσουν την βαθύτερη σύνδεση τους με τους jazz rock πρωτοπόρους των late 60s/early 70s. Στις έξι πανέμορφες συνθέσεις, τα παραδοσιακά rock όργανα αναμιγνύονται με τους αυτοσχεδιασμούς των πνευστών, τα solos εναλλάσσονται σαν να αφηγούνται τις πιο υπέροχες ιστορίες, οι αρμονίες μπλέκουν το μελωδικό με το εντελώς απρόβλεπτο. Μετά το πολύ καλό άλμπουμ των Zopp, οι Amoeba Split στέκονται ακόμα ψηλότερα, χαρίζοντας μας αυτό που μάλλον θα αποτελέσει την αδιαμφισβήτητη κορυφή της χρονιάς σε αυτό το ξεροκέφαλα αναχρονιστικό ιδίωμα. Άχαστο για κάθε οπαδό του παλιομοδίτικου prog-fusion.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Inherus

    Beholden

    Hypnotic Dirge (2023)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 16/06/2023
    Ακόμα ένα πολυστιλιστικό psych-doom διαμαντάκι

    Σε μια συγγενική ηχητική κατάσταση με μπάντες όπως οι Forlesen και οι Lotus Thief - με τους οποίους εξάλλου μοιράζονται δύο μέλη - οι Inherus παραδίδουν ένα αντίστοιχα πολύχρωμο και πολυστιλιστικό έργο. Το doom είναι μάλλον το κυρίαρχο στυλ εδώ, οι έξι μακροσκελείς συνθέσεις όμως έχουν άπειρα στοιχεία παρμένα από ατμοσφαιρικά και ψυχεδελικά ακούσματα, χωρίς να λείπουν και οι πιο extreme εκρήξεις που γλυκοκοιτάζουν το post black metal. Όλα αυτά τα ωραία παρουσιάζονται με τρόπο σφιχτοδεμένο και συνεκτικό, χωρίς να ολισθαίνουν σε υπερβολές. Δυνατό σημείο τα φωνητικά της Beth Gladding και η αυθεντική διάθεση του γκρουπ για περιπετειώδεις συνθετικές δομές, αδύνατο σημείο η μάλλον φτωχή παραγωγή - αν και για να είμαι δίκαιος αυτό δεν επηρεάζει κάπου την μουσική. Κατά συνέπεια, οι Inherus δημιουργούν έναν αξιοπρόσεκτο δίσκο που έρχεται να προστεθεί στις αρκετές ενδιαφέρουσες experimental doom δουλειές που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Maruja

    Knocknarea (EP)

    Self Released (2023)
    Από την Ειρήνη Τάτση, 19/06/2023
    Το jazz συναντά το ευρύτερο post σε ένα νεοσύστατο σχήμα που πρέπει να γνωρίσεις άμεσα

    Μπορεί ακόμη να υπάρχει διάλογος για το αν πράγματι οι Black Sabbath παίζουν jazz, κανένα όμως αντεπιχείρημα για το αν οι Maruja στο πρώτο τους EP το συνδυάζουν με το post punk σε μια από τις κυκλοφορίες - εκπλήξεις της φετινής χρονιάς. Οι Maruja σε τέσσερα κομμάτια κάνουν καλύτερα αυτό που προσπάθησαν οι Black Country New Road, πιο ατμοσφαιρικά και αυτοσχεδιαστικά αυτό που έχουν κατακτήσει οι Black Midi, θυμίζουν Colin Stetson και GY!BE (με ξεδιάντροπη αναφορά - homeage εξωφύλλου στο μνημειώδες "F#A#∞") ενώ εμφανώς θα ταίριαζαν να ανοίξουν συναυλίες σχημάτων όπως οι Shame. Αν θεώρησα πριν δύο χρόνια ότι οι BRVIT είναι ικανοί να σώσουν το post rock από τον λήθαργο των τελευταίων ετών, τώρα έρχονται να προστεθούν και οι Maruja περήφανοι δίπλα τους.

    Το πολυσχιδές "Thunder" σε αφήνει με ερωτήματα για την πραγματική του μορφή, καθώς θα υπάρξουν ακροάσεις που δεν θα πιστεύεις ότι υπάρχουν αυτά τα πνευστά που άκουσες. Η δομή του κομματιού, πολλά θα δημιουργήσουν απορίες. Παρομοίως, το "Kakistocracy", θα εμφανίσει το ολόγραμμα μιας μουσικής δυστοπίας, που σαν άλλο "Idiocracy" θα σε κάνει να αισθανθείς εσύ President Kamacho μπροστά στην ιδιοφυή (λέω συνετά) συνθετική κορύφωση της τετράδας από το Bristol. Το "The Tinker" μεσολαβεί μεταξύ των δύο ως ένα ευχάριστο, λίγο περισσότερο προσβάσιμο πνευστό διάλειμμα, παρέα με το "Blind Spot" που ενώ ακολουθεί τα μοτίβα του "Thunder", δυσκολεύεται (παρότι ελάχιστα) να ακολουθήσει το μεγαλείο του. Με τέτοιο δείγμα, η πρώτη full length δουλειά των Maruja θα είναι από τους δίσκους που θα περιμένω σαν φαγητό σε κύκλο fasting.

    Bandcamp | Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Virgin Steele

    The Passion Of Dionysus

    SPV / Steamhammer Records (2023)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 20/06/2023
    Βαρέλι δίχως πάτο

    Η ελπίδα λένε πεθαίνει τελευταία και η περιέργεια σκότωσε τη γάτα. Με τούτες τις δύο ρήσεις «ανά χείρας» αναζήτησα τη νέα δουλειά της μπάντας, η οποία μια φορά κι έναν καιρό υπήρξε σπουδαία. Υπάρχει επίσης και η ιστορία για το βαρέλι δίχως πάτο και κουμπώνει τέλεια εδώ. Τα κουράγια εξαντλήθηκαν νωρίς, μη σου πω από το εξώφυλλο κιόλας. Ο δημιουργός έχει κατά νου να αποτυπώσει κάτι μεγαλειώδες και πομπώδες, αυτό του το αναγνωρίζω, παρομοίως και τον μόχθο του (πνευματικό και σωματικό). Αμυδρά και αχνά διακρίνεται κάτι που κάποτε υπήρξε ως Virgin Steele, δια χειρός ενός υποτονικού Edward Pursino, καθώς τη μερίδα διεκδικεί ο πάλαι ποτέ λέοντας David DeFeis με τα ασύνδετα πλήκτρα, τις μεγαλεπήβολες ενορχηστρώσεις και τα σποραδικά νιαουρίσματά του. Μπορεί να εξακολουθεί να φωτογραφίζεται με δίμετρες λεπίδες, απουσιάζουν εκκωφαντικά από τις συνθέσεις του πάντως. Εκεί συναντάμε οικολογικό ξύλινο μαχαιράκι που μετά βίας χαράζει το οτιδήποτε. Από τη μύγα δε βγαίνει ξίγκι και ανυπομονώ για τα πεπραγμένα τους το καλοκαίρι στη Κρήτη.

    YouTube

  • SHARE
  • TWEET
  • Margarita Witch Cult

    Margarita Witch Cult

    Heavy Psych Sounds (2023)
    Από την Ειρήνη Τάτση, 22/06/2023
    Το stoner - psych ντεμπούτο που έλειπε από τον ήχο εδώ και καιρό

    Θα κορόιδευα τον εαυτό μου εάν δεν ανέφερα κάπου πως το συγκεκριμένο ιδίωμα, αν και πρότερα λατρεμένος μου, έχει κορεστεί δεόντως, ειδικά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας. Από τα πιο ευχάριστα stonerοπράγματα που έχουν κινήσει την προσοχή μου φέτος πάντως είναι το ομώνυμο ντεμπούτο των Margarita Witch Cult. Η ομάδα από το Birmingham δημιουργεί έναν μερακλήδικο δίσκο με όλα τα απαραίτητα στοιχεία - λίγο metal, λίγο doom, λίγη κλασσική ψυχεδέλεια, πολύ stoner, πολλά χρώματα και φωνητικά που κάπως, ενώ σε αυτά συμμετέχουν και τα τρία μέλη, θυμίζουν Uncle Acid And The Deadbeats.

    Τα κομμάτια εντός του "Margarita Witch Cult" είναι ένα κι ένα, με συνθέσεις άλλοτε πιο χαρούμενες κι άλλοτε πιο βεβαρυμένες, πάντοτε με κιθάρες που σε αναγκάζουν να αρχίσεις να κουνάς ρυθμικά πόδι-κεφάλι. Προσωπικά ξεχωρίζω τα "Diabolical Influence", "The Witchfinder Comes" και "Lord Of The Flies", χαρακτηριστικά όλα τους παραδείγματα και των pop culture αναφορών με τις οποίες είναι γεμάτος ο δίσκος. Η μόλις μισή ώρα διάρκειάς του επίσης συμβάλλει σημαντικά στην επαναληψιμότητα της συγκεκριμένης κυκλοφορίας. Αν θες έναν ευθύ και χωρίς πολλά πολλά αλλά ταυτόχρονα ενδιαφέρον stoner δίσκο, μην ψάξεις παραπέρα, οι Margarita Witch Cult το έκαναν για φέτος.

    Bandcamp | Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Belle And Sebastian

    Late Developers

    Matador (2023)
    Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 23/06/2023
    Αισιόδοξη, χορευτική pop για όλο τον κόσμο!

    Ναι, OK, μπορεί οι Belle And Sebastian να ήταν πάντα παραγωγικοί όμως, τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να περνούν μια δεύτερη νιότη. Έτσι, φέτος, μόλις ένα χρόνο μετά το "A Bit of Previous", κυκλοφορούν τον δωδέκατο δίσκο της καριέρας τους. Το πιο ενδιαφέρον και εντυπωσιακό βέβαια είναι πως, σε αυτόν ακούγονται πιο "φρέσκοι" απ’ ό,τι έχουν υπάρξει εδώ και πολλά χρόνια. Φυσικά, κανείς δεν περιμένει από αυτούς να αγγίξουν τα επίπεδα που είχαν πιάσει στα '90s, όμως, στη νέα τους δουλειά, αφήνουν πίσω τις μελαγχολικές αναζητήσεις τους και μπαίνουν με όρεξη στην πίστα, χαρίζοντας μας ένα δίσκο απενεχοποιημένης pop, γεμάτο groove και αισιοδοξία. Δεν θα σας αλλάξει τη ζωή (αλήθεια τώρα, υπάρχει και κανένας δίσκος των Belle And Sebastian, ικανός να σας αλλάξει τη ζωή;), όμως θα περάσετε καλά και, πιθανά, να χορέψετε και λιγάκι. Αν αυτό σας φτάνει, δώστε του μια ευκαιρία.

  • SHARE
  • TWEET
  • dEUS

    How To Replace It

    PIAS Recordings (2023)
    Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 26/06/2023
    Μια αρκετά χλιαρή επιστροφή

    Μου έλειψαν οι dEUS. Ειδικά με δεδομένο πως η τελευταία τους κυκλοφορία, το "Following Sea", βγήκε το 2012. Το χειρότερο βέβαια, όταν το διάστημα ανάμεσα σε δύο άλμπουμ φτάνει να γίνει τόσο μεγάλο, είναι πως οι προσδοκίες πάνε ψηλά, με αποτέλεσμα (σχεδόν) ποτέ να μην παίρνουμε αυτό που περιμέναμε. Έτσι λοιπόν, για μένα είναι δύσκολο να ακούσω το "How to Replace It" έξω από το πλαίσιο του «έντεκα χρόνια δημιουργικής διαδικασίας καταλήγουν εδώ». Και ίσως για αυτό να μην μου είπε πολλά. Δεν είναι κακό. Ακούς έξυπνες ιδέες, ρέει εύκολα, έχει καλά τραγούδια (π.χ. "Why Think It Over (Cadillac)"), η παραγωγή αναδεικνύει όλα του τα προτερήματα, όμως, βαρέθηκα. Και δεν είναι μόνο πως όσα συμβαίνουν εδώ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα έχουμε ξανακούσει, αλλά, κυρίως, πως, στο τέλος, δεν υπάρχουν επαρκείς λόγοι να επιστρέψεις σε αυτό. Και όταν είσαι οι dEUS που έχουν κυκλοφορήσει από πολύ καλά μέχρι εμβληματικά άλμπουμ, δυστυχώς, η σύγκριση είναι αναπόφευκτή και, στην προκειμένη, εις βάρος τους.

  • SHARE
  • TWEET
  • Non Serviam / Gallkrist - Split EP

    Vol. 2

    Self Released (2023)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 28/06/2023
    ​Το φλερτ ανάμεσα σε γοτθικό βαμπιρικό ρομαντισμό και τις φωτιές της λύτρωσης συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον

    Τόσο οι Gallkrist, το Dungeon Synth Inspired Blackened Casio Noise Doom project της Vivian Slaughter των λατρεμένων Gallhammer, όσο και οι Γάλλοι ηχητικοί εξτρεμιστές Non Serviam, έχουν δείξει τις προθέσεις τους πάνω στο δάμασμα synth ηχοτοπίων και ambient ατμοσφαιρών με σκοπό ένα ολέθριο πνιγηρό κατράμι. Η περσινή τους σύμπραξη στο πρώτο split, επιβεβαίωσε πως με αμοιβαίες υποχωρήσεις, μπορούν να συνδεθούν ιδανικά. Η δεύτερη συνεργασία τους, που κυκλοφόρησε πριν μερικές εβδομάδες, βρίσκει τα harsh noise ηχοτοπία της Gallkrist να ηλεκτρίζονται και να διανθίζονται με μπάσο και κιθάρες.

    Κομμάτια όπως το "Scattered Roses" δένουν άψογα με τις δυσαρμονίες του δίλεπτου "Optophobia" από πλευράς των Γάλλων. Στο κλείσιμο με το μυθολογικό και αλληγορικό δεκαεξάλεπτο "Etoile Du Matin" καθίσταται σαφής η διάθεση των μουσικών να συνενώσουν γοτθικό βαμπιρικό ρομαντισμό με μια απροσδιόριστη αίσθηση κινδύνου. Οικείου και μη. Ταιριαστό για νύχτες που θες να δοκιμάσεις τις αντοχές σου.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Fell Harvest

    The Dying

    Independent (2023)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 30/06/2023
    Σκιά, αντηλιακό, καπέλο και doom metal

    Οι Αμερικάνοι έχουν βαλθεί να σκοτεινιάσουν και να ρημάξουν τα καλοκαίρια μας. Δεύτερη κυκλοφορία και πάλι εν μέσω θέρους. Το αχνό φως του ντεμπούτου γίνεται ακόμα πιο αδύναμο, το θανατικό παραμένει ως έννοια και κυριαρχεί στο doom metal τους, τη βάση της μουσικής τους. Πιστοί στις αρχές τους, ήτοι στην πρόσμειξη ειδών, κάνουν το melodeath συμμέτοχο και λογίζουν την ενέργεια του thrash ως έξτρα ώθηση στις δυναμικές των συνθέσεών τους. Θέληση να υπάρχει και τα άκρα του μεταλλικού ήχου (doom - thrash) μπορούν να συνδυαστούν με αγαστό τρόπο. Το συναισθηματικό φορτίο που εκλύεται, σαφέστατα βαρύ και ασήκωτο, όχι όμως και πνιγηρό. Φροντίζουν για αυτό, το ενσωματωμένο groove και το σποραδικό σφυροκόπημα των τυμπάνων. Σε περίπτωση που το καλοκαίρι δροσίζεστε με My Dying Bride, Katatonia & Type O Negative, προσθέστε και τούτο το τρίο στο κοκτέιλ σας.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET