Omnium Gatherum

Διαβάζεις το δελτίο τύπου. Ακούς, το ξαναδιαβάζεις γιατί μάλλον ή δεν ακούς καλά ή κάτι άλλο πάει στραβά. Το "Origin" το νέο (ένατο) album των Φινλανδών μας υποσχόταν μοντέρνο melodeath με πιασάρικες ποπ επιρροές. Η αλήθεια είναι ότι μας έχουν συνηθίσει σε καλές παραγωγές, αποτελούν εδώ και χρόνια μια σταθερή αξία στο χώρο και δύσκολα μπορούν να απογοητεύσουν. Ίσως όμως ακόμα δυσκολότερα να εντυπωσιάσουν.

Εδώ και 25 χρόνια υπηρετούν με συνέπεια το είδος παρά τις αντιξοότητες και τις συνεχείς αλλαγές σε line-up με μόνη σταθερά αναφοράς τον Markus Vanhala (κιθάρα). Σίγουρα δεν τα παρατάνε και σίγουρα μετά από τόσα χρόνια έχουν τεράστιες φιλοδοξίες και μπράβο τους αλλά αυτόν το "catchy pop influences" με ξένισε λίγο αφού στα 50 λεπτά του δίσκου δεν μπόρεσα να διακρίνω μισή pop αναφορά ενώ σίγουρα και τα catchy στοιχεία είναι λιγότερα σε σχέση με το παρελθόν. Το άλμπουμ στην ολότητα του θύμισε περισσότερο τους άλλους -um (Insomnium), μου φάνηκε πολύ ώριμο και βαρύ γεμάτο ναι μελωδίες, όλα σε mid-tempo χωρίς ποτέ να γίνεται η ηχητική εκτόξευση που μάλλον περιμένεις. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν καλές στιγμές. "Prime" και "Paragon" είναι τα δυνατά τους χαρτιά και τα παίζουν νωρίς στην αρχή του άλμπουμ. Σκοτεινά σε φόντο, πιασάρικα melodeath αλλά πάσχουν από και ότι όλο το album. Ακούγονται μια από τα ίδια. Αισθάνομαι ότι τα έχω ξανακούσει με λίγο αλλαγμένα σημεία εδώ και εκεί. Το "Friction" θα ορκιζόμουν ότι το έχω ακούσει σε κάποιο album των Insomnium. Το "Solemn" στο φινάλε μάλλον είναι ότι πιο φρέσκο έχει να δείξει ο δίσκος αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί έχεις κουραστεί πολύ.

Θέλουν αλλά μάλλον δεν προσπαθούν ή δεν είναι και τόσο εύκολο να ξεφύγεις από τα στεγανά του ήχου και αντί για φρέσκοι με pop μελωδίες να ακούγονται σαν να αναπαράγουν τα κλισέ και τη βαρύτητα και μαυρίλα του χώρου χωρίς όμως ουσία όπως κάνουν με μεγαλύτερο σουξέ οι Insomnium.