Wolfbastard

Hammer Of The Bastards

Clobber Records (2022)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 01/02/2022
Ένας αλκοολικός συνδυασμός Darkthrone των '90s με Darkthrone των '00s που εθίζει

Οι Wolfbastard στον τρίτο τους δίσκο κορυφώνουν την προσπάθεια τους για το εξής απλό: Να συνδυάσουν, στο δόγμα των τρισμέγιστων Darkthrone, black metal και crust. Βασικά, για να γίνω ακόμη πιο σαφής, οι συνθέσεις τους, βαπτίζονται στο άριστο έκτρωμα του "The Cult Is Alive". Με έναν κιθαριστικό τόνο βγαλμένο από τον συνδυασμό του δίσκου αυτού με το "A Blaze In The Northern Sky", οι 13 συνθέσεις του "Hammer Of The Bastards" είναι φτιαγμένες για να αρέσουν εξίσου σε ταγμένα άτομα στον ήχο των Wolfbrigade όσο και στων Hellhammer, Venom και πρώιμων Bathory. Συγκοινωνούντα δοχεία θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο. Τρομερά και στοχευμένα κιθαριστικά περάσματα, black metal ξεσπάσματα, κατάλληλα φωνητικά, μελωδίες που απογειώνονται από d-beat καλπασμούς.

Τα 32 λεπτά του δίσκου, δεν παραλείπουν να επιδίδονται και σε αυτό το, αναζωπυρωμένο, black 'n’ roll/speed metal που καλά κρατεί, με αποτέλεσμα οι διδαχές Motorhead και Discharge να ενσωματώνονται σε ένα necro κουφάρι με άκρως οργανική παραγωγή, δίνοντας του πνοή. Το κτήνος αυτό, δεν σταματάει πουθενά, αποτελώντας την άλλη όψη του εν λόγω ηχητικού νομίσματος, από αυτή σχημάτων όπως οι Dodsrit. Ηχητική βία και μια αισθητική που αν σας κάνει θα μείνετε εδώ. Αν θυμηθείτε δε και τους Ισπανούς Dishammer, τότε θα ξυπνήσει μια ενστικτώδης τάση για αναζήτηση παρόμοιων μπαντών. Καλό ψάξιμο, και να βάζετε το black/crust ανοσιούργημα αυτό στο repeat. Morbid fucking hell.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Blindfolded And Led To The Wolves

    Nightmare Withdrawals

    Landmine Records (2021)
    Από τον Άλκη Κοροβέση, 02/02/2022
    Η Νέα Ζηλανδία το έκανε πάλι το θαύμα της

    Ο προ διετίας οδοστρωτήρας των Ulcerate ήταν η αφορμή να ασχοληθώ με τον 3ο δίσκο των Blindfolded And Led To The Wolves. Και η αλήθεια είναι ότι οι φήμες επαληθεύονται όσον αφορά το ποιόν των Νεοζηλανδών. Στο "Nightmare Withdrawals" θα βρεις κατά βάση τεχνικό death metal, αλλά με το εύρος των συνθέσεων να κινείται από grind μέχρι progressive και μελωδικό death. Τα δυσαρμονικά μέρη τους, παράλληλα με την ποιότητα των δέκα κομματιών που περιλαμβάνονται στο άλμπουμ, είναι αυτά που κατά κύριο λόγο τους εμφανίζουν σαν μια μπάντα που βαδίζει στα χνάρια των Ulcerate. Κρίνοντας από το τελικό αποτέλεσμα αυτοί εδώ φαίνονται έτοιμοι να κοιτάξουν στα ίσια φτασμενες μπάντες του ακραίου ήχου με τη φρεσκάδα τους.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Dødskvad

    Krønike I

    Caligari Records ()
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 03/02/2022
    Το δεύτερο demo των Νορβηγών οφείλει να τραβήξει τα βλέμματα του death metal ακροατηρίου πάνω τους

    Μέλη των Stygian Ruin, Obliteration και Sovereign ένωσαν τις δυνάμεις τους υπό αυτό το project με σκοπό να επιδοθούν σε παλιακό, σε σημείο παράκρουσης, death metal. Σε συνέχεια της προ διετίας πρώτης "Krønike" κασέτας, το δεύτερο, 25λεπτο demo επαυξάνει στις πολεμικές μα συνάμα άκρως επικές ορέξεις των Νορβηγών. Η χώρα τα τελευταία χρόνια επιστρέφει στο πρώιμο, και εξορκισμένο προς τέρψιν του προβεβλημένου black metal, death metal των τελών των ‘80s αρχών των ‘90s. Με αναφορές στους cult Αμερικανούς ήρωες Timeghoul, όσο και στη σκανδιναβική μυθολογία και συγκεκριμένα στον μύθο του «Άγριου Κυνηγιού» του Odhinn, των Βαλκυριών και του στρατού του, το άλμπουμ είναι μια ωδή στον θάνατο.

    Μπορεί η αίσθηση του χρόνου να αποτελεί δευτερεύουσα κοινή συνιστώσα, αλλά τα mid-tempo περάσμαρα, σε συνδυασμό με καταδικασμένα leads και απόκοσμα (μα εξαιρετικά) φωνητικά σε μεταφέρουν μονομιάς στη μεσαιωνική Νορβηγία. Αυτές οι τέσσερις συνθέσεις, ισορροπούν μεταξύ πνεύματος και ύλης, μεταξύ ύφους και ουσίας, ατμόσφαιρας και βίας. Εν πολλοίς, αποτελούν μια από τις πιο ουσιώδεις death metal κυκλοφορίες που θα συναντήσετε. Από τις κατακόμβες στα πεδία της μάχης, το σκότος παραμονεύει στις ύπουλες αυτές συγχορδίες.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Theomachia

    The Theosophist

    Xenoglossy Productions / Onism Productions (2022)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 04/02/2022
    Tο πρώτο δείγμα γραφής των Ιταλών ανοίγει ένα γοτθικό παράθυρο στη νορβηγική δυσαρμονία

    Όταν οι Ved Buens Ende εξέφεραν το ανατριχιαστικό "witches painted me, like the mysteries created me" δεν ξέρω αν φαντάζονταν τις αισθητικές προεκτάσεις των πυλών που άνοιγαν. Μέσα από αυτές, ξεπροβάλλουν οι Ιταλοί γνωστικοί Theomachia. To ντουέτο, συστήνεται με ένα EP δώδεκα λεπτών και τριών συνθέσεων, στο οποίο οι ύστεροι Emperor συναντούν την avant-garde πλευρά της τότε νορβηγικής σκηνής. Αποκαλύπτουν σταδιακά μια αντίθεση ανάμεσα σε αφηρημένες φωνητικές ερμηνείες που φωνάζουν Garm από χιλιόμετρα (η επίκληση του εξωφύλλου στον William Blake συνηγορεί υπέρ αυτού) και μια ορθόδοξη σοβαρότητα. Εμπλέκουν τον παλμό των γοτθικών χορδών με αυτό της δυσαρμονίας αναζητώντας υπαρξιακές απαντήσεις. Κερδίζουν τις εντυπώσεις με το δεύτερο μισό του "The Suicide Of The Demiurge" και ωθούν με το υποβλητικό φινάλε του ομότιτλου σε περισυλλογή για το που μπορούν να φτάσουν αν απελευθερώσουν το όραμά τους.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Malefic Throne

    Malefic Throne

    Hell's Headbangers (2022)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 07/02/2022
    Το death metal supergroup συστήνεται και φροντίζει σε πρώτο χρόνο να καλύψει το κενό του παραδοσιακού Morbid Angel-ικού ηχοχρώματος

    Οι Malefic Throne αποτελούνται από τους Steven Tucker (μπάσο/φωνητικά - Morbid Angel), Gene Palubicki (κιθάρες - Angelcorpse, Perdition Temple, Blasphemic Cruelty) και John Longstreth (drums - Origin, Hate Eternal, ex-Angelcorpse). Αν τα ονόματα και οι μπάντες σας χτυπάνε κάποιο καμπανάκι, τότε καταλάβατε. Στο ομότιτλο ντεμπούτο EP του, το σχήμα ξεδιπλώνει τη διαστροφική παράνοια αυτής της κοπής του death metal. Μηχανιστικά τύμπανα, αλλαγές ρυθμών και πηχτό riffing, τοξικά solos και φωνητικά από τα έγκατα της Γης.

    Με κορυφαίο το "The Dawn Of The Truth" και με μια εφιαλτική διασκευή στο "Nuclear Winter" των Sodom, αυτά τα 18 λεπτά υπενθυμίζουν το κενό του παραδοσιακού Morbid Angel-ικού ηχοχρώματος. Πριν αναρωτηθείς για το αν έχω σώας τας φρένας, άκου το εναρκτήριο "Deciding Upon The Hierarchy" ή την αφοσίωση του Tucker στο μακελειό του "A New Hand Upon The Blade". Πόσες μπάντες πέραν των προαναφερθέντων επιδίδονται εντικτωδώς σε αυτό το ύφος δίχως να ηχούν παρωχημένες; Όσο λοιπόν, ακόμη προσπαθώ να αποφασίσω αν το "Kingdoms Disdained" των μεγάλων ήταν εξιλέωση ή αυτούσια ποιότητα, θα περιμένω το LP από τους Malefic Throne.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Abraham

    Débris De Mondes Perdus

    Pelagic Records (2022)
    Από τον Άλκη Κοροβέση, 08/02/2022
    Ψυχοπλακωτικό, sludgy post-metal από την Ελβετία

    Το τέλος του κόσμου ήρθε το 2018 με το "Look, Here Comes The Dark!". Τα απομεινάρια εκείνου του κόσμου περιλαμβάνονται στο φετινό " Débris De Mondes Perdus". Η post-metal μπάντα από τη Λοζάνη της Ελβετίας έκανε πριν τέσσερα χρόνια ένα αρκετά τολμηρό εγχείρημα με το σχεδόν δίωρο άλμπουμ της με θέμα τη συντέλεια των πάντων. Η post-apocalyptic θεματική της νέας κυκλοφορίας των Abraham τη συνδέει άμεσα με την προκάτοχό της.

    Σε αυτόν τον δίσκο η μπάντα μετρά δύο απώλειες, του δεύτερου κιθαρίστα και του τραγουδιστή, εκ των οποίων μόνο ο πρώτος αναπληρώθηκε, ενώ τα φωνητικά ανέλαβε ο drummer Dave Schlagmeister. Από τη sludge/post-metal «σαπίλα» του "Débris De Mondes Perdus" ξεχωρίζει με ευκολία το πιο αιθέριο "Black Breath" με τη συμμετοχή της Emilie Zoe. Και ο υπόλοιπος δίσκος, ωστόσο, διαθέτει περισσή ατμόσφαιρα, την οποία καθιστά ακόμα πιο επιβλητική η ωμή προσέγγιση από άποψη παραγωγής. Το δισκογραφικό παρόν των Ελβετών αποδεικνύεται πιο συμπαγές, κατασταλαγμένο και συνειδητά πιο aggressive από το παρελθόν.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Rude Skøtt Osborn Trio

    The Virtue Of Temperance

    El Paraiso Records (2022)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 09/02/2022
    Έντεχνη jazz fusion με προχωρημένες ιδέες και πειραγμένη εκτέλεση

    O Martin Rude ασχολείται με κοντραμπάσο και κιθάρα, ο Jakob Skøtt έχει αναλάβει τα εφέ, τα τύμπανα και τα κρουστά και ο Tamar Osborn είναι στα σαξόφωνα και το φλάουτο. Ένα όμορφο fusion που πλησιάζει την πειραματική και έντεχνη rock, αλλά κατα βάθος αγγίζει την avant-garde jazz με τρόπο παιχνιδιάρικο, πειραματικό και υπερβολικά εξερευνητικό. Tο τρίο αυτών των υπέροχων μουσικών επιχειρεί μια πειραματική μίξη εξωτικών και ψυχεδελικών μουσικών οι οποίες εντάσσονται σε μια jazz παλέτα με χρωματικές πινελιές από κάτι πιο φουτουριστικό και μοντέρνο. Είναι ο δίσκος που οφείλει να ακουστεί πολλές φορές καθώς πέρα από συντροφιά μπορεί να σε εκπλήξει αφάνταστα. Κρύβει κάτι μοναδικό και υπέροχο μέσα στις συνθέσεις του.

    Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Heavy Meta

    Mana Regmata

    Self Released (2022)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 10/02/2022
    Μεταλλικό χάρντκορ με σταθερό γκρουβ και επιπόλαιες αλλαγές

    Το συγκρότημα από το Lowell της Μασαχουσέτης φτιάχνει ενα σκληρό και ευφάνταστο metal που κρατάει ιδιαίτερη επιθετικότητα και προσπαθεί να εντυπωσιάσει με την ταχύτητα και την τεχνική. Είναι ρυθμικό και δεν χάνει το βάδισμά του ακόμα και σε σημεία που οι πειραματισμοί θυμίζουν Faith No More. Είχαν παρουσιάσει ενα EP πριν μια πενταετία και αυτή εδώ η δουλειά είναι ουσιαστικά η πρώτη τους ολοκληρωμένη. Σκληρά κιθαριστικά περάσματα και ξεσκισμένα φωνητικά (όπου δεν είναι ομιλία) με έντονες ρυθμικές αλλαγές που όμως στηρίζονται σταθερά σε καθαρά heavy metal riffs. Αν κάτι σε κρατάει εδώ είναι τα τύμπανα και το μπάσο. Όλη η ουσία στη μουσική τους νομίζω είναι το βαρύ groove του μπάσου. Είναι ένα αδυσώπητο συνονθύλευμα metalcore που προσπαθεί να περάσει σημεία που είναι πιο prog ή περισσότερο πειραματικά, ωστε να ησυχάζει και να κρατάει μια ανάσα πριν το χάος. Περίεργοι και παράφωνοι ρυθμοί που μαζί με τον θυμό και τη μανία κιθάρας και φωνής σκάνε όμορφα. Αν κάτι ενοχλεί είναι η περιορισμένη έμπνευση. Αρκετά κομμάτια ακούγονται σε σημεία πολύ ίδια. Οχι τόσο στην ενορχήστρωση και στο χτίσιμο, όσο στην κιθάρα και τη ροή. Ναι, ξεκάθαρα απευθύνεται σε φίλους των Every Time I Die, Botch, Mr. Bungle, Dillinger Escape Plan, Rush και Converge.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Kryptan

    Kryptan (EP)

    Debemur Morti (2021)
    Από τον Άλκη Κοροβέση, 11/02/2022
    Πιστή αναβίωση του σκανδιναβικού '90s black metal

    O Mattias Norman των October Tide και Thenighttimeproject (και πρώην των Katatonia) μαζί με τον frontman των Moondark και October Tide, Alexander Hogbom, αλλά και τον drummer των Incised, Paranorm και Wretched Fate, Samuel Karstrand, αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη τους στο black metal. Έτσι, προέκυψαν οι Kryptan και το πρώτο τους EP, το οποίο περιέχει εκείνα τα στοιχεία, τα οποία θα ικανοποιήσουν επαρκώς τους φίλους των πρώιμων Dimmu Borgir και Dark Funeral. Riff ξυράφια, παγερή ατμόσφαιρα, τύμπανα που οργώνουν και ατμοσφαιρικά πλήκτρα στο παρασκήνιο. Το ομώνυμο EP των Kryptan ανοίγει την όρεξη για κάτι πραγματικά καλό σε μια πιστή αναβίωση της σκανδιναβικής '90s black metal σκηνής.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Deathless Void

    Deathless Void

    Iron Bonehead Productions (2022)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 14/02/2022
    Οι Ολλανδοί αντιλαμβάνονται πλήρως το ενταφιασμένο πνεύμα του ακραίου ήχου, με το μέλλον να φαντάζει κατάμαυρα λαμπρό

    Στο πρώτο τους mini LP, οι Ολλανδοί Deathless Void επιδίδονται σε ένα διαστροφικό black/death metal. Χαμένο κάτω από μια εκπληκτικά θορυβώδη παραγωγή, το παρόν δεκαπεντάλεπτο ξεδιπλώνει τον κυκλικό τρόμο της γαλλικής σκηνής, όπως αυτή συγκλόνισε τον black/death metal ήχο στα μέσα των ‘00s. Όταν οι δυσαρμονίες και τα, βγαλμένα από ισλανδικούς εφιάλτες, φωνητικά, κορυφωθούν στο "The Shattered Realms Of Man Become The Abyss", τότε ίσως αντιληφθείς πως αυτή η κυκλοφορία, προορισμένη να χαθεί στο μαρτύριο της σιωπής, προσφέρει περισσότερα από όσα υποσχέθηκε. Μετατρέπει το κενό και την ψυχολογική πίεση σε ηχητικά ραπίσματα και τα επτά λεπτά του "Crossing The Threshold" καλούνται να δώσουν τέλος σε υπαρξιακές συζητήσεις σχετικά με τη σημερινή κατάσταση αυτής της πτυχής του ιδιώματος. Δεν γνωρίζω τι μέλει γενέσθαι για τους Ολλανδούς, αλλά το συνθετικό όργιο και το μανιφέστο τρόμου τους ξεχωρίζουν μονομιάς από τους ομοίους τους. Η στροφή δυόμιση λεπτά πριν το τέλος είναι μόνο η αρχή της επανάληψης.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Furis Ignis

    Decapitate The Aging World

    Iron Bonehead Productions (2022)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 15/02/2022
    Ψυχωμένη black metal επίθεση κατά πάντων η οποία παγώνει τον χρόνο

    Στο ντεμπούτο τους, οι Γερμανοί Furis Ignis επιδιώκουν το εξής απλό. Στοχεύουν στη "no trend" πλευρά του black metal και επί 40 λεπτά πίνουν από το δισκοπότηρο του δεύτερου κύματος. Οι σκανδιναβικές αρετές εποχής 1992-1994 δεν κρύβονται, ενώ διανθίζονται με μια επική χροιά, απόρροια του παρελθόντος της τοπικής σκηνής στο ιδίωμα. Από το εξώφυλλο και τον τίτλο, έως τον κιθαριστικό τόνο και το τελευταίο κλειδί του synth, κάθε κομμάτι είναι τοποθετημένο καίρια. Οι Furis Ignis υμνούν την παρακμή με την ίδια άνεση που σκορπούν κατάρες στην τυφλή και άψυχη «εξέλιξη». Είτε συμπυκνώσουν την πληροφορία σε τρίλεπτες συνθέσεις είτε την «απλώσουν», η οργή των Παλαιών δίνει όψη στο λάβαρό τους. Ειδικά στο μεγαλειώδες δεκατριάλεπτο "Guarding The Gate" που αποτελεί και την αιχμή του δόρατους του άλμπουμ, ο τρόπος που το black/thrash σόλο συνυπάρχει με σκαψίματα μπάσου και πνιγηρά riffs, ενώ δένεται από τις μεσαιωνικές Bathory-ικές πινελιές, ανάγει τον δίσκο σε μια από τις πιο αξιόπιστες παραδοσιακές κυκλοφορίες της εποχής.

    Bandcamp
    Youtube

  • SHARE
  • TWEET
  • Okeano

    Ocean Highway

    Submersion Records (2022)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 16/02/2022
    Απλόχερο κινηματογραφικό ambient που έχει τη δύναμη να σαγηνεύσει

    Το ντεμπούτο των Αθηναίων Okeano συνιστά μια έκπληξη, βρισκόμενο αρκετά πάνω από τον μέσο όρο αυτού που συνήθως καταλαβαίνουμε με τον όρο experimental/ambient. Τα πειστικά, μελαγχολικά φωνητικά της Christie Rok, προφανώς, δίνουν την εξωτερική μορφή «κανονικών» τραγουδιών στις ονειροπαρμένες συνθετικές ελεγείες του Strange C - ιθύνων νους του σχήματος - προσφέροντας την ευκολία στην εστίαση της ακρόασης. Από εκεί κι έπειτα, οι ατμόσφαιρες είναι βαθιές, λυρικές και γενναιόδωρες, με το πιάνο να αποτελεί το κύριο εκφραστικό όπλο. Οι ambient πειραματισμοί ακολουθούν χωρίς να κουράζουν, τα abstract νεοκλασικά στοιχεία γοητεύουν και η δουλειά στην παραγωγή είναι εξαιρετική. Το "Ocean Highway" καταθέτει απλόχερα την κινηματογραφικότητα του και σε καλεί σε ακροάσεις μυστικές κι ενδοσκοπικές, διατηρώντας για τον εαυτό του την υφή ενός ονείρου.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Non Serviam / Gallkrist

    Split EP

    Trepanation Recordings / Bad Moon Rising (2022)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 17/02/2022
    Ο παλιός κόσμος πριν παραδοθεί στις φλόγες, θα φροντίσει να μας ταϊσει τους χειρότερους εφιάλτες μας

    Η επιστροφή της Vivian Slaughter (Gallhammer) σε ακραία μονοπάτια με το lo-fi/black/dungeon synth κτήνος των Gallkrist ήταν εντυπωσιακή. Ένα ομιχλώδες εφιαλτικό τοπίο, ηχητική μετουσίωση μεταφυσικών εφιαλτών ξεχύνεται μέσα από τις τρεις νέες συνθέσεις της. Από τα μαύρα υπόγεια μέχρι την παγωμένη επιφάνεια της λίμνης και με το βουητό του αδυσώπητου χειμώνα να απλώνει τη σκιά του, η εκμετάλλευση του Casio synth είναι ουσιώδης, στοχευμένη, εκδικητική. Πριν από αυτή όμως έχει προηγηθεί μια βουή, μια ομαλή μετάβαση, η κατάρρευση μιας καμένης εκκλησίας, το τέλος της καταπίεσης.

    Οι Γάλλοι Non Serviam φαινομενικά κινούνται σε απόμακρα ηχητικά μονοπάτια. Όπως όμως έδειξαν στο αριστουργηματικό "Le Cœur Bat", όσο, κυριότερα στο εξαιρετικό "Il Pleut Partout Derrière" EP τους, έχουν την ικανότητα να εντείνουν την ambient/synth πλευρά του αχαλίνωτου πειραματισμού τους ώστε να επικαλεσθεί τη «ρομαντική» αίγλη κόσμων ξεχασμένων. Η επιτυχία αυτής της σύμπραξης οφείλεται στην υπέρβαση των επιμέρους πλευρών, στην ολιστική προσέγγιση. Το δεκατριάλεπτο "The World Is A Vampire" είναι το ξεγύμνωμα της απομόνωσης και η πιστοποίηση πως το πηγάδι δεν στερεύει. Πώς να το κάνει, αφού όταν κοιτάξεις εντός, η άβυσσος ανοίγει τα μάτια και σου κόβει το αίμα.

    Bandcamp
    Youtube

  • SHARE
  • TWEET
  • Negativa

    04

    Mystískaos / Dissociative Visions / Nebular Carcoma (2022)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 18/02/2022
    To ισπανικό black metal σχήμα δαμάζει τις ταχύτητες και χαρίζει δυστοπικές παραισθήσεις

    Στον τρίτο τους δίσκο, οι Negativa (όχι το καναδικό βραχύβιο project μελών των Gorguts) κορυφώνουν την προσωπική τους εκδοχή του τελετουργικού, υπνωτικού σύγχρονου black metal. Με έμφαση σε αιθέριες δυσαρμονίες οι οποίες κρύβονται κάτω από παγωμένα ρυθμικά μέρη, οι επτά συνθέσεις του δίσκου δεν διαχωρίζονται αισθητά μεταξύ τους, λειτουργώντας ως μια ενιαία πρόταση. Οι ατμόσφαιρες μπαντών όπως οι συντοπίτες τους Aversio Humanitatis, συναντούν τα εκφραστικά μέσα της κυρίαρχης ισλανδικής black metal σκηνής. Δυστοπικό, μηδενιστικό, και προπάντων ολιστικό, το "04" είναι μια ακροαματική εμπειρία η οποία απευθύνεται σε άτομα που θέλουν το black metal τους πιεστικό, φορτικό, και απόμακρο. Εδώ δεν θα βρείτε μνημονικά σημεία, αν και το "XVII" διαφωνεί, παρά μόνο την σιγουριά της τελευταίας αίσθησης. Ακούγεται σε συνδυασμό με το «αδελφικό» "Reverence" των Det Eviga Leendet. Θα καταλάβεις.

    Bandcamp
    Youtube

  • SHARE
  • TWEET
  • First Fragment

    Gloire Eternelle

    Unique Leader Records (2021)
    Από τον Άλκη Κοροβέση, 21/02/2022
    Άξιο αναφοράς τεχνικό death metal με στοιχεία flamenco

    Δεύτερος δίσκος για τους Καναδούς λάτρεις του neoclassical/technical death metal. Η αλήθεια είναι ότι οι First Fragment παίζουν στα δάχτυλα το ιδίωμα με τις κλίμακες να ανεβοκατεβαίνουν με ασύλληπτες ταχύτητες. Ωστόσο, αυτό που αποτελεί κάτι φρέσκο σε αυτήν εδώ την μπάντα και ο λόγος που μου κίνησε το ενδιαφέρον προτού ακούσω νότα, είναι η εισαγωγή στοιχείων flamenco στον ήχο τους. Ένα άκρως τεχνικό, όσο και γεμάτο συναίσθημα, είδος μουσικής, το οποίο κατά ένα περίεργο λόγο, ταιριάζει γάντι (ή το κάνουν να ταιριάξει).

    Βέβαια, ειδική αναφορά αξίζει στον μπασίστα, Dominic Lapointe, ο οποίος είναι αδιανόητα φλύαρος, με την καλή πάντα έννοια. Δεν είναι τυχαία σαφώς η προϊστορία του σε Gorguts και Beyond Creation. Δίχως αμφιβολία, τo "Gloire Eternelle" αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση στον χώρο του death metal.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Serious Black

    Vengeance Is Mine

    AFM (2022)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 22/02/2022
    Διεκδικούν με αξιώσεις την άνοδο στην power metal-ική Premier

    Έπειτα από ένα απελπιστικό άλμπουμ σαν το "Suite 226", ήταν δεδομένο πως η μουσική αρμάδα των Serious Black απαιτούσε αλλαγές για να επιστρέψει σε καλύτερες εμφανίσεις. Έτσι, ο Urban Breed αποτέλεσε παρελθόν και, σε μια μεταγραφή αεροδρομίου, ο Nikola Mijić των Alogia και Eden’s Curse ήρθε για να προσπαθήσει η μπάντα να διεκδικήσει ξανά την είσοδο στη μεγάλη κατηγορία του είδους.

    Τα πράγματα, λοιπόν, φαντάζουν καλύτερα φέτος, καθώς το "Vengeance Is Mine" τους επαναφέρει σε μια θέση στα playoff ανόδου στην power metal-ική Premier, όντας ενδιαφέρον και βγάζοντας το ζητούμενο παλμό με αρκετές πατροπαράδοτες melodic power συνθέσεις, αλλά δίχως να διαφοροποιείται ιδιαίτερα από τα όσα μας έχουν δείξει μέχρι σήμερα.

    Βέβαια, η τύχη τους φαντάζει προδιαγεγραμμένη εν ολίγοις, διαδραματίζοντας, σαν μια μουσική Norwich ή Fulham, το ρόλο του «ασανσέρ» και μπορώντας να στοχεύσουν να καταλήξουν σαν μια άλλη Crystal Palace του power, να βρίσκονται «κάπου εκεί» κοντά στις μεγάλες μπάντες του ιδιώματος, με λίγες εκλάμψεις να δικαιολογούν αυτήν τους την παρουσία - για κάτι περισσότερο, ούτε λόγος πλέον.

  • SHARE
  • TWEET
  • Knight & Gallow

    For Honor And Bloodshed

    No Remorse Records (2022)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 23/02/2022
    Τα νιάτα έρχονται ορμητικά και σαρώνουν στο πέρασμά τους

    Πρώτα έλιωσα τον δίσκο και εν συνεχεία έψαξα λεπτομέρειες για την μπάντα στο διαδίκτυο, βρίσκοντας και φωτογραφίες τους. Νιάτα είναι και αμέσως τους έκανα εικόνα: Στο υπόγειο του ντράμερ από το πρωί να επιδίδονται σε μαραθώνιο extended version LOTR 4K με τις αναγκαίες παύσεις. Εν συνεχεία η παρέα να σπάει με τους μεν στο PS4 για λιώσιμο με Dark Souls και τους δε να διαβάζουν Bernard Cornwell - "The Saxon Stories". Αφίσες του Μελνιμπόνιου Αυτοκράτορα κρέμονται στον τοίχο παρέα με τον Guts και το σπαθί του ολέθρου και στο βάθος ακούγονται κατά σειρά τα "Hail to England", "Conqueror's Oath" και "Ravening Iron". Η πρόβα πήγε για την επόμενη μέρα αναγκαστικά, όπου όλα τα ανωτέρω ενώθηκαν και αποτυπώθηκαν πειστικά. Οι στίχοι έσταζαν αίμα και ιδρώτα, ενώ η μουσική έστελνε την αδρεναλίνη στα ύψη. Επιμελείς μαθητές που κοντράρουν τους δασκάλους τους και ρούκι της χρονιάς μαζί. The rage of a thousand suns fills their heart!

    YouTube

  • SHARE
  • TWEET
  • Precariat

    Ποιήματα Για Επώδυνες Διαδικασίες

    Body Blows Records (2022)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 24/02/2022
    Blackened crust μεταφορά της στιχουργικής αποτύπωσης του αδιεξόδου του σύγχρονου, μετέωρου, κοινωνικού υποκειμένου

    Οι Precariat διαθέτουν στις τάξεις τους μέλη από Sarabante και Bad Trip και στην παρθενική τους κυκλοφορία, με τέσσερις crust/noise/black συνθέσεις, μελοποιούν ποίηση της Αντιγόνης Ηλιάδη, η οποία φιλοτέχνησε και το artwork της κυκλοφορίας. Σημείωση. Η καλαίσθητη φυσική μορφή της κυκλοφορίας είναι ένα 16-σέλιδο hardcover βιβλίο με τα ποιήματα της δημιουργού που εμπεριέχει το επτάιντσο. Όσον αφορά τον συνδυασμό της βρώμικα ρεαλιστικής, με καίριες και οικείες αλληγορίες, στιχουργίας και πνιγηρής μουσικής, το ζητούμενο είναι η εικονοπλασία. Ο τίτλος δίνει το στίγμα, με την έναρξη του "Απροϋπόθετοι Άνθρωποι" να ηχεί ως μουσικό ισοδύναμο. Τα εκρηκτικά ξεσπάσματα, μετρημένα μα αδυσώπητα, ανοίγουν πληγές σε μυαλά παραδομένα.

    Οι Precariat αντιλαμβάνονται πλήρως τις προεκτάσεις του ήχου καθώς και την επιθυμητή συναισθηματική φόρτιση. Το πρώτο αυτό μέρος, μεταφέρεται από την απελπισία στην επιθανάτια εκτόνωση οργής, από την απέλπιδα αντίδραση στην αβεβαιότητα και την απαξίωση. Το συγκλονιστικό φινάλε του "Στο Μέλλον" συνυπάρχει με την ανελέητη ταφόπλακα του "Κούκλες". Για σχεδόν δέκα λεπτά, η βαρύτητα πέφτει στο μέσο και όχι στον σκοπό. Επαναλαμβανόμενες ακροάσεις νοηματοδοτούν την κατάμαυρη επίθεση των Precariat ως μια πράξη αντίστασης. Όταν το "Κι Ο Θεός Είναι Νεκρός" ολοκληρωθεί, έχοντας αφήσει πίσω του ένα αποκαλυπτικό τοπίο, τότε θα ξέρεις πως εδώ συμβαίνει κάτι ξεχωριστό. Κάτι, που αφού αποκαθηλώσει και καταστρέψει τους τυράννους της σύγχρονης πραγματικότητας με τα τύμπανα, τα riffs του και το θεραπευτικό του black metal προσάναμμα, θα έχει αφήσει καμένη γη, ικανή να αναγεννηθεί, όπως της αξίζει.

    «Γκρεμίζονται όλα, μένουν μόνο φύλλα που θροΐζουν άδικο αίμα»

    Bandcamp
    Youtube

  • SHARE
  • TWEET
  • Karmanjaka

    Gates Of Muspel

    Independent (2022)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 28/02/2022
    Μουσικό κοκτέιλ κερνάνε οι Σουηδοί, με δύο μεζούρες black, μία folk και μία heavy, κομματάκι δύσκολο να πιεις μόνο ένα

    Ο Surtr με το φλεγόμενο σπαθί του στέκει φύλακας του Βασιλείου της Φωτιάς, του Muspelheim. Ιστορίες από την Edda αφηγούνται λοιπόν οι Σουηδοί blacksters, αφήνοντας κατά μέρος τους «Αδερφούς Λεοντόκαρδους». Το παιδικό βιβλίο – έμπνευση για το όνομά τους και πρότερες ιστορίες τους. Υπέρμαχοι της υβριδικής εποχής στο metal, έχουν ως εφαλτήριο τη μαύρη εκδοχή του. Η οποία εμπλουτίζεται δεόντως: folk μέρη συνδυάζονται με heavy metal κιθαριστικά περάσματα και χορωδιακά φωνητικά, φτάνοντας σε power metal παρυφές. Είναι τέτοιος ο κιθαριστικός τόνος που προκρίνουν, διαυγής και βιρτουόζικος ανά διαστήματα. Μια συγκροτημένη ιδεοθύελλα με μπόλικα hooks, αυτά που καταγράφονται με ευκολία στο μυαλό, ώστε να τραγουδάς από το πρώτο άκουσμα "older than the sun, ancient aeon". Δίσκος που φέρνει ωραίες αναμνήσεις, από Immortal και Borknagar έως Dissection και (παλιούς) Rotting Christ. Άκρως διασκεδαστική εμπειρία, που συνδυάζει την ευθύτητα με μερικές τολμηρές πινελιές.

    Spotify

  • SHARE
  • TWEET