Aversio Humanitatis

Ο δεύτερος δίσκος της Ισπανικής black metal μπάντας Aversio Humanitatis, έρχεται σχεδόν δέκα χρόνια μετά το υποσχόμενο ντεμπούτο της, "Abandonment Ritual". Έχοντας όμως κυκλοφορήσει το 2017 ένα ενδιαφέρον EP, ονόματι "Longing For The Untold", η μπάντα κατάφερε να ανανεώσει το ενδιαφέρον για το επόμενο δισκογραφικό της βήμα. Τελικά, ο νέος, δεύτερος δίσκος της, "Behold The Silent Dwellers" είναι η επισημοποίηση της ηχητικής τροπής που έχουν πάρει οι Ισπανοί.

Διαθέτοντας μια κρυφή αδυναμία στο σύγχρονο δυσαρμονικό black metal, οι Ισπανοί, καταφέρνουν να το ενσωματώσουν ουσιαστικά στον δεύτερο αυτό δίσκο τους. Ο ήχος των Aversio Humanitatis, black metal στην ατμόσφαιρα και την αισθητική του, κινείται σε αρκετά μοντέρνα πλαίσια, όπως καθιερώθηκαν την περασμένη δεκαετία. Πατώντας πάνω σε δυναμικές και επιβλητικές μελωδικές συνθέσεις, χρωστώντας εξίσου στην πολωνική αλλά και την post-black metal σκηνή, οι Aversio Humanitatis φρόντιζαν ανέκαθεν να φλερτάρουν με πιο πειραματικές απολήξεις του ήχου.

Το άκρως ενδιαφέρον "Behold The Silent Dwellers", δεν αποτελεί εξαίρεση, μιας και στον αντίποδα αποτελεί την καλύτερη στιγμή της μπάντας έως σήμερα. Αν υπάρχει ένα στοιχείο που καθιστά αξιοπρόσεκτο τον συγκεκριμένο δίσκο, αυτό είναι η πυκνή συνθετική προσέγγιση. Εκμεταλλευόμενοι την αλληλουχία μελωδικών στρωμάτων και riff, οι Aversio Humanitatis, σε σχετικά σύντομες διάρκειες, συγκριτικά με τον χώρο που θέλουν να κινηθούν, δημιουργούν πνιγηρές συνθέσεις, οι οποίες όμως χάρη στην τεχνική δεινότητα των μελών της μπάντας, δεν γίνονται στιγμή εσωστρεφείς.

Κατά αυτόν τον τρόπο, αν και συχνά ο ακροατής μπορεί να βρει πολλά οικεία και γνώριμα μουσικά χωρία, στην πραγματικότητα βυθίζεται στις θελκτικές και αρκετά εξωστρεφείς ατμόσφαιρες του δίσκου. Στα 36 λεπτά και τις έξι συνθέσεις του, το "Behold The Silent Dwellers", έχει τις προοπτικές για μια πραγματικά εθιστική κυκλοφορία. Ο τρόπος που ισορροπεί η μπάντα μεταξύ μελωδιών και δυσαρμονιών, ο τρόπος που εκμεταλλεύεται τις συχνότητες και τις εντάσεις, χτίζοντας κορυφώσεις όπως στο εναρκτήριο "The Weaver Of Tendons", είναι πρώτιστα αποτελεσματικός και δευτερευόντως θεαματικός. Οι Aversio Humanitatis δηλαδή, δεν στοχεύουν σε μια εφήμερη εντύπωση, αλλά επιθυμούν να σε αποπλανήσουν και να σε μυήσουν στα δυστοπικά ηχητοτοπία τους.

Η συνθετική διαδικασία αποδεικνύεται, από τις εναλλαγές συναισθημάτων, όπως συμβαίνει στο μελαγχολικό κλείσιμο του δίσκου με το "The Scribe Of Dust", πως δεν παραμελήθηκε έναντι μιας επιφανειακής αισθητικής προσέγγισης κυρίαρχων black metal τάσεων. Η ουσία του "Behold The Silent Dwellers", είναι η ακροβασία του μεταξύ παγωμένων σκανδιναβικών αναφορών και σύγχρονων αστικών παρακμιακών τοπίων. Η δυάδα "The Sculptor Of Thoughts" και "The Wanderer Of Abstract Paths", που αποτελεί και την κορυφαία στιγμή του δίσκου, αναδεικνύει την ταυτότητα της μπάντας, μια ταυτότητα που φαντάζει ικανή να κερδίσει τον παρατηρητικό ακροατή.

Η οπτική των Aversio Humanitatis, στοχεύει σε επιθετικές ατμόσφαιρες και περίπλοκα ρυθμικά μέρη, αξιοποιώντας τις προαναφερθείσες ακροβασίες, χωρίς να αφήνεται ποτέ στην μοίρα της, ας μου επιτραπεί η έκφραση. Οι Μαδριλένοι, γνωρίζουν ακριβώς τον στόχο τους, και παρατηρώντας τις συνθέσεις, αναγνωρίζω πως κάθε στοιχείο, και κάθε συνθετική πινελιά, έχουν τοποθετηθεί με υπερβολική προσοχή. Αυτή η νοοτροπία βέβαια, δημιουργεί, εν μέρει άθελά της, μια σχετικά υπερβολική ομοιομορφία, τουλάχιστον στις πρώτες ακροάσεις. Για να εξηγηθώ και να μην βρεθώ μπροστά σε μια αντίφαση, εννοώ πως οι πρώτες ακροάσεις του δίσκου, αν και επιβεβαιώνουν πως πρόκειται για μια ιδιαίτερη δουλειά, δεν αποκαλύπτουν μονομιάς τις λεπτομέρειες των συνθέσεων.

Η κεκαλυμμένη προοδευτική νοοτροπία της μπάντας, είναι αυτή η ύπουλη παραπλάνηση που ανέφερα στον υπότιτλο αυτής της παρουσίασης. Όσο περισσότερο ενδίδεις, ακολουθώντας τα εξαιρετικά φωνητικά, την τρομερή παραγωγή και τις προεξάρχουσες μελωδίες, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται ο «ανορθόδοξος» χαρακτήρας του δίσκου. Ίσως μάλιστα, δεν είναι διόλου απίθανο η τελική ετυμηγορία να αναφέρεται σε ένα φαινομενικά διαφορετικό δίσκο από αυτής της πρώτης δοκιμής. Αυτό βέβαια, δεν εμποδίζει την μπάντα να παρουσιάζει μελοδραματικές συνθέσεις όπως το "The Watcher In The Walls" χωρίς να διαταράσσει την συνολική της αισθητική, θεμελιωμένη σε dissonant black metal πειραματισμούς.

Οπότε, καταλήγοντας, ναι, είναι ύπουλο το θελκτικό σκοτάδι των Aversio Humanitatis. Είναι για την ακρίβεια, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα black metal εγχειρήματα που έχω ακούσει, αφού, αν και κανένα επιμέρους στοιχείο του δεν ξεχωρίζει αυτούσιο, το συνολικό κάδρο διαθέτει μια αξιοθαύμαστη ισορροπία. Από εδώ και στο εξής θαρρώ, πως, αν οι Ισπανοί θελήσουν να εμβαθύνουν σε αυτό το ηχητικό πλέγμα που προσεγμένα υφαίνουν με το "Behold The Silent Dwellers", η μεγάλη έκρηξη δεν απέχει μακριά, ακόμη και αν αργήσει ξανά εννέα χρόνια.

Bandcamp