Morbid Angel

Η προσπάθεια να ανοίξεις κουβέντα για το καινούριο δίσκο των Morbid Angel, μόνο εύκολη δεν  μπορεί να είναι. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο συνδυασμό όλων αυτών των παραγόντων που συνθέτουν την ιστορία αυτής της πολύ σημαντικής μπάντας, η οποία ιστορία όμως χαρακτηρίζεται από έντονες διακυμάνσεις.

Οι Morbid Angel είναι πιθανότατα η σπουδαιότερη μπάντα στην ιστορία του death metal, με δίσκους πολύ σημαντικούς και καθοριστικούς αναφορικά με την εξέλιξη και διαμόρφωση του ιδιώματος. Μετά όμως από χρόνια αβεβαιότητας και  μια περίοδο μακράς δισκογραφικής απουσίας, επανήλθαν το 2011 με το μάλλον αυτοκαταστροφικό "Illud Divinum Insanus".

Προσωπικά θεωρώ τουλάχιστον σεβαστή και αξιέπαινη την προσπάθεια ενός συγκροτήματος να ανοίξει και να εξερευνήσει νέα μονοπάτια, αλλά στην προκείμενη οι Αμερικάνοι μάλλον άνοιξαν μια τρύπα στο νερό. Σίγουρα το ενδιαφέρον των απανταχού οπαδών τους κλονίστηκε στο σημείο να θεωρηθούν «τελειωμένοι», μια αίσθηση που επιδεινώθηκε από την εκ νέου αποχώρηση του David Vincent το 2015.

Και φτάνουμε στο σήμερα και σε μια κατάσταση που θα μπορούσε στην υπερβολή της να χαρακτηριστεί οριακή. Ίσως θα ήταν ακραίο και άτοπο αν λέγαμε ότι το διακύβευμα είναι η θέση των Morbid Angel στην ιστορία, αλλά ένα ακόμα στραπάτσο θα ήταν δυσβάσταχτο.

Στην περίπτωση του καινούριου τους δίσκου το πρωταρχικό ζητούμενο είναι η επανατοποθέτηση του συγκροτήματος ψηλά στη συνείδηση των οπαδών τους και όχι τόσο το περιεχόμενό του αυτό καθ’ αυτό, γεγονός που δείχνει να το αντιλαμβάνεται το συγκρότημα, κρίνοντας από το πρώτο κιόλας άκουσμα.

Για να αποφευχθεί οποιαδήποτε ανησυχία να δηλώσουμε εξ’ αρχής ότι το "Kingdoms Disdained" έχει όλα τα χαρακτηριστικά που αγαπήσαμε στην μουσική και τον ήχο των Morbid Angel και βέβαια δεν αποτελεί συνέχεια του ανοσιουργηματικού προκατόχου του.

Συνολικά ο δίσκος κυλάει ομαλά, με στιβαρές, δουλεμένες συνθέσεις και δημιουργία τόση όση δεν είχαμε δει για περισσότερα από 20 χρόνια. Ασφαλώς, δεν φτάνει το επίπεδο των  τεσσάρων πρώτων άλμπουμ, τις χειμαρρώδεις ιδέες, το ισοπεδωτικό μεγαλείο, την οργιώδη ατμόσφαιρα εκείνων των ένδοξων χρόνων, αλλά δείχνει να βρίσκεται ένα επίπεδο παραπάνω από τα άλμπουμ που ακολούθησαν.

Σαφώς και συνθετικά προσεγγίζει περισσότερο τα άλμπουμ εποχής Tucker, αν και λείπουν εκείνα τα ανούσια και περιττά ιντερλούδια, αλλά το τωρινό ακούγεται πιο «ζωντανό» και λιγότερο μηχανικό, με πιο δυνατή και ογκώδη παραγωγή που δίνει φρεσκάδα και αφήνει τις συνθέσεις να αναπνεύσουν, ενώ παράλληλα παρουσιάζει περισσότερες ιδέες και φαντασία.

Τα κομμάτια χωρίς να εντυπωσιάζουν σε κάθε τους στιγμή, δεν υστερούν διατηρώντας τη βαθμολογία» ψηλά, ενώ παράλληλα δημιουργούν ένα χαρακτηριστικά συνεκτικό άλμπουμ, που δεν κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο.

Ο Scott Fuller, καινούριος drummer, ανταποκρίνεται επάξια στο τεράστιο κενό που δημιουργήθηκε σε αυτή τη θέση, ο Steve Tucker προσφέρει τα καλύτερα φωνητικά στην καριέρα του με τους Morbid Angel, αλλά σε κάθε περίπτωση η κινητήριος δύναμη του συγκροτήματος παραμένει ο σπουδαίος Trey Azagthoth , που εξακολουθεί συνθέτει με παράνοια και φαντασία ταυτόχρονα, ενώ δημιουργεί riff με μοναδική ευκολία και σολάρει σαν να μην υπάρχει αύριο.

Ακόμα και αν στην σύνθεση τους βρίσκουμε μόνο ένα original μέλος, το σίγουρο είναι ότι οι Morbid Angel επέστρεψαν. Το "Kingdoms Disdained" είναι το άλμπουμ που περιμέναμε να κυκλοφορήσουν εδώ και πολλά χρόνια, και παράλληλα αφήνει τις περισσότερες υποσχέσεις για το μέλλον σε σχέση με οτιδήποτε παρουσίασε αυτή η μπάντα από το "Domination" και εντεύθεν.