Non Serviam

Οι Non Serviam όπως φαίνεται διανύουν μια αδιανόητη χρονιά. Το "Il Pleut Partout Derrière" είναι η τέταρτη κυκλοφορία τους για το 2021. Διάρκειας 44 λεπτών, λογίζεται από τη γαλλική κολεκτίβα ως EP, διαδεχόμενο τα αντίστοιχα "Work" και "Live Improvisations Vol. 1". Βέβαια, και οι τρεις άκρως ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες, έρχονται στη σκιά του δεύτερου full length, και ενός εκ των κορυφαίων δίσκων του έτους, "Le Cœur Bat". Συνεπώς, το σχήμα φαίνεται να έχει βαλθεί να εξαπολύει τόνους μουσικής επίθεσης με τρόπο που όμως διατηρεί την προκλητικά ενδιαφέρουσα άποψή τους.

«Οι σταγόνες βροχής που πέφτουν στο βάθος», διαθέτουν εκ πρώτης όψεως ένα αξιοσημείωτο προτέρημα. Δεν ηχούν ως συνοδευτική κυκλοφορία, ούτε ως δευτερευούσης σημασίας σε σχέση με τις υπόλοιπες δουλειές της μπάντας. Συγκριτικά με το "Work", το εν λόγω EP ηχεί πιο κοντά στον κυρίαρχο μουσικό πυρήνα των Non Serviam. Κοινώς, στις επτά συνθέσεις του, το άλμπουμ εμμένει στο να συνδυάζει ηλεκτρονική μουσική, μπαροκ ηχοχρώματα και άποψη, extreme metal, post-hardcore, sludge και industrial. Παράλληλα όμως, το "Il Pleut Partout Derrière" αποκαλύπτει και μια άλλη πτυχή των Γάλλων.

Εμφανώς ο πιο υποβλητικός τους δίσκος, το άλμπουμ ενδίδει θελκτικά στο darkwave/post-punk. Για την ακρίβεια, η δύστροπη ηχητική υπερφόρτωση των Non Serviam, εμφανίζεται να συναντά, μέσω synths και παραμορφώσεων, το γοτθικό και μακάβριο αίσθημα που γεννούν τα προαναφερθέντα ιδιώματα. Όπως ξεδιπλώνεται άκρως ουσιωδώς και στην ομότιτλη σύνθεση, η μελαγχολική σαγήνη σκοτεινών μελωδιών, οι οποίες χάνονται όπως οι ομόκεντροι κύκλοι στο εκπληκτικό εξώφυλλο, ενώνεται με τα εξαιρετικά φωνητικά, δίνοντας στο, αργό και βασανιστικό, experimental/trap/breakcore της βάσης ένα ψυχολογικό όπλο.

Είναι γεγονός πως τα ξεσπάσματα που δίνουν μια αίσθηση επικινδυνότητας εδώ εκλείπουν, με εξαίρεση το παρανοϊκό τρίλεπτο του "Vengeance". Η χολή όμως που ξερνάει το, death rock με πιάνο, "I Will Kill You", εκμεταλλεύεται αυτό ακριβώς το κενό με όσα διαδραματίζονται στο δεύτερο μέρος του. Κατά τις ακροάσεις, ένιωσα πως η Siouxsie και οι Christian Death είχαν εγκλωβιστεί με τους Coil σε ένα κοντέινερ που έπαιζε μόνο Thorns. Ο μηδενισμός που τα μέλη της κολεκτίβας τόσο πιστά μελετούν, αυτή τη φορά δεν εφορμά έτοιμος να σε πυρπολήσει, αλλά ωσάν δηλητήριο, σε κυριεύει σταδιακά.

Το άλμπουμ διαθέτει δύο διασκευές, οι οποίες λειτουργούν σε διαφορετικά επίπεδα. Η μια είναι, μια εφιαλτικής γαλήνης απόδοση του κορυφαίου "Something In The Way" των Nirvana, ενός από τα αγαπημένα μου κομμάτια από το "Nevermind" που πρόσφατα έκλεισε τα 30 του χρόνια. Η μεθυστική ερμηνεία και μια έμφαση στα αρπίσματα του Cobain αφήνουν το στίγμα τους σε μια ιδιαίτερα ταιριαστή, αν και φαινομενικά απόμακρη, εκτέλεση. Η έτερη διασκευή, είναι αυτή στο "Obituary" των πειραματιστών Bloodiest του πολυπράγμονα Bruce Lamont, η οποία και, αποκαλύπτει την προέλευση επιρροών του σχήματος, δεδομένου του πως το τελικό αποτέλεσμα ηχεί παραπλήσιο των αυθεντικών συνθέσεων των Γάλλων. Η επιλογή των Non Serviam να διανθίσουν τον δίσκο με τα συγκεκριμένα κομμάτια, εμπλουτίζει την ακροαματική εμπειρία διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο.

Το EP κλείνει με μια «μυστική» σύνθεση 15 λεπτών αφιερωμένη στον επιδραστικό αυτόχειρα Ρουμάνο σουρρεαλιστή ποιητή Gherasim Luca. Σε μια από τις πιο παρανοϊκές στιγμές τους, οι Non Serviam, με θεατρικές απαγγελίες και μανιακό riffing συνθέτουν ένα ψυχεδελικό ταξίδι σε οριακούς κόσμους, το οποίο, παρά την, πιθανώς πέραν του δέοντος εκτεταμένη διάρκειά του υπενθυμίζει πόσο αρμονικά μπορεί να συνυπάρξει η (βαλκανική) μπαρόκ αισθητική με synth όργια κάτω από ακατάπαυστο drumming. Το "Il Pleut Partout Derrière" διαθέτει τη δική του, απόκρυφη και φαινομενικά αθώα, αίγλη. Βρίσκει τους Non Serviam να συνεχίζουν το ταξίδι τους σε έναν απελευθερωμένο κόσμο ηχοχρωμάτων, καταργώντας ό,τι σύνορο έχει μείνει ως σκιάχτρο. Δεν θα σταματήσω να εκπλήσσομαι από τη φαντασία αυτών των καλλιτεχνών, με τη νέα τους κυκλοφορία να υπενθυμίζει πως αυτό το κτήνος δεν ήταν μια έκρηξη που έσβησε μέσα στον κρότο της αλλά μια φωτιά που εξαπλώνεται.

Bandcamp