Sleep Theory

Παρακολουθώ τους Sleep Theory από το πρώτο τους EP πριν δύο χρόνια, "Paper Hearts", κάνοντας και μια σχετική προπαγάνδα στους κύκλους μου για τη μουσική τους. Η πρώτη, μικρή κυκλοφορία, έδειχνε έναν προσανατολισμό modern hard rock με πολύ groove, στο ύφος των Nothing More και των Breaking Benjamin, που γουστάρω πολύ με κάτι τέτοια. Οι Αμερικανοί, από το Μέμφις, είχαν - και έχουν - το πλεονέκτημα μιας καλής φωνής που μπορεί να σηκώσει το είδος και να το παρουσιάσει όπως του χρειάζεται για να κάτσουν πάνω από το μέσο όρο του χώρου. Φέτος κυκλοφορούν το πρώτο τους full length, "Afterglow" προκαλόντας μάλιστα αρκετό σαματά, ήδη, γύρω από το όνομα τους.

Σε πρώτη φάση αυτό που ξεχωρίζει είναι όντως η φωνή του Cullen Moore, που είναι και ποιοτική και εκφραστική, χωρίς βέβαια να ξεφεύγει από τα βασικά guidelines του είδους. Τα σημεία που γίνεται πιο συναισθηματικός, όπως στο ομώνυμο, καθώς και αυτά που βάζει μια ιδέα γρέζι, βλέπε το πολύ καλό "Fallout", είναι εκεί που λάμπει και ίσως δίνοντας λίγο περισσότερο χώρο σε τέτοιες επιλογές να ήταν καλύτερα. Το βασικό σημείο διαφοροποίησης, στα καινούργια τραγούδια σε σχέση με το πρώτο EP, είναι ότι έχουν επιλέξει να κινηθούν περισσότερο και σε metalcore λογικές. Δυστυχώς, προσωπικά δεν πήρα κέρδος από αυτή τη μουσική τους πλευρά. Συνεχίζει να μην είναι το βασικό στοιχείο, ευτυχώς, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι τόσο ώστε να το αγνοήσεις. Τα radio friendly pop ρεφρέν και οι ευκολομνημόνευτες μελωδίες είναι σε κάθε περίπτωση το κυρίαρχο στοιχείο στο songwriting τους, με το groove που βγάζουν σε αρκετά κομμάτια - καθοριστική εδώ η συμβολή του πολύ καλού και σύγχρονου rhythm section - να είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο για να μην προσπεράσεις.

Από πλευράς παραγωγής, ο ήχος είναι συμπαγής καθαρός και σημερινός. Οι κιθάρες περνούν αλλού πιο μπροστά κι αλλού κάθονται περισσότερο στο background δημιουργώντας μια ροκ βάση για τις πιο pop μελωδικές φωνητικές γραμμές. Τα "Paralyzed" και "Just A Mistake" είναι χαρακτηριστικά για το ρόλο που έχουν οι κιθάρες από τη μία ως την άλλη πλευρά του άλμπουμ. Πιθανότατα, τα "Numb" και το φουλ hit "Stuck In My Head" είναι αυτά που παίζει περισσότερο να πετύχεις να ακούγονται κάπου, ειδικά αν ζεις στην άλλη πλευρά του πλανήτη, αλλά το τραγούδι που κλείνει το δίσκο "Words Are Worthless" πέτυχε περισσότερο στα δικά μου, οπαδικά προς τους Breaking Benjamin, αυτιά.

Για κάποιο λόγο σε κάθε συζήτηση για τους Sleep Theory μπαίνει κάπως και το όνομα των Sleep Token στο τραπέζι σα βάση ή έστω σημείο αναφοράς. Για να είμαι ειλικρινής, εκτός από τα πολύ όμοια ονόματα και το ότι δεν πρέπει να σου ξεφύγει η λέξη metal (ή και rock;) όταν μιλάς για αυτές τις μπάντες δε βλέπω άλλα σημεία ουσιαστικής σύγκλισης στις μουσικές τους. Οι Sleep Theory είναι μια πιο generic, radio friendly, hard rock με pop ρεφρέν και core περάσματα μπάντα που στηρίζεται στο αρκετά καλό songwriting της. Για να ξεχωρίσουν πραγματικά βέβαια και να κρατήσουν το θόρυβο που έχουν σηκώσει, θεωρώ ότι πρέπει να βάλουν πιο έντονη προσωπικότητα στη μουσική τους που θα τους δώσει κάτι ουσιαστικό γνα κάνεις ουάου.