Bloodbath

Bloodbath Over Bloodstock

Peaceville (2011)
Από τον Φίλιππο Αλέκου, 23/05/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι Bloodbath έχουν κλείσει εδώ και καιρό μία δεκαετία ζωής. Ακόμα θυμάμαι όταν πρωτοκυκλοφόρησε το "Resurrection Through Carnage" που είχα σπεύσει σε γνωστό δισκοπωλείο του κέντρου να το αγοράσω, για να δω τι είναι αυτό το περιβόητο «supergroup» και αν αξίζει ο ντόρος γύρω απ' το όνομα του. Έχοντας πλέον φτάσει να δείχνει το ημερολόγιο 2011 βλέπουμε ότι το να είσαι «supergroup» και τα μέλη σου να έχουν άλλες μπάντες ως προτεραιότητα (βλέπε Katatonia, Opeth) έχει κάποια μειονεκτήματα. Όπως το να έχεις κυκλοφορήσει μόνο τρία full length άλμπουμ σε δέκα χρόνια.

Ή, στην προκειμένη περίπτωση, να μην έχεις την πολυτέλεια να δίνεις πολλά live. Έτσι, ενώ στην εποχή που ζούμε live dvd κυκλοφορεί και ο τελευταίος κακομοίρης, το "Bloodbath Over Bloodstock" αποτελεί το παρθενικό για τους Σουηδούς deathsters. Τραβηγμένο από την εμφάνιση της μπάντας στο Bloodstock Open Air στην Αγγλία, όπως υποδηλώνει και το όνομα του, έχουμε τα 12 τραγούδια της εμφάνισης των Bloodbath μέσα σε ντάλα ήλιο, καθώς και ένα bonus πέντε κομματιών από παλιότερη εμφάνιση στο PartySan του 2008.

Βέβαια, η Peaceville δεν είχε την ευγενή καλοσύνη να στείλει ολόκληρο το πακέτο -το οποίο απ' ό,τι διαβάζω περιλαμβάνει συνεντεύξεις, ένα αρκετά πλούσιο booklet και κάποιο videoclip-, οπότε θα πρέπει να αρκεστείτε στην περιγραφή της συναυλίας στο Bloodstock. Η οποία ομολογουμένως δεν έχει και πολλά να πει. Μέσα στον ήλιο, αλλά με αναμφισβήτητα πολύ κοινό (όχι ότι το είδαμε και σε πολλά πλάνα) από κάτω να αποθεώνει τη μπάντα, ενώ αυτή έπαιζε κομμάτια απ' όλη την καριέρα της. Από το μετριότατο "The Fathomless Mastery" του 2008 μέχρι πίσω στο μακρινό "Breeding Death" EP.

Και μιας και δεν είχαμε ακόμα την ευκαιρία να τους χαρούμε ζωντανά στην Ελλάδα, θα επιχειρήσω να κάνω από το dvd τη διαπίστωση ότι τα τραγούδια του "The Fathomless Mastery" ακόμα και παιγμένα live ακούγονται αφόρητα βαρετά, ειδικά σε σχέση με κομματάρες απ' τα παλιά, τύπου "Mass Strangulation", "Like Fire", "Eaten", "Breeding Death" και άλλα πολλά που είτε ακούστηκαν, είτε όχι. Αλλά αυτά παθαίνεις άμα σου φεύγει ο Dan Swanö από τη μπάντα.

Ανεξάρτητα απ' όλα αυτά, η εμφάνιση αγγίζει την κλασική σουηδική τελειότητα -παλιές καραβάνες όλοι τους άλλωστε-, χωρίς όμως να συγκλονίζει κιόλας. Ο φακός, όπως ήταν φυσικό, αφιέρωσε την περισσότερη ώρα στον κύριο Åkerfeldt, ο οποίος απαλλαγμένος από την κιθάρα του έκοβε βόλτες στη σκηνή, μιλώντας στο κοινό. Ευτυχώς όχι στο βαθμό φλυαρίας που μας έχει συνηθίσει στην Ελλάδα με τους Opeth. Και η υπόλοιπη τετράδα, χωρίς να είναι το ίδιο εκδηλωτική, έδινε τον καλύτερο της εαυτό για να είναι όσο το δυνατόν πιο προσεγμένη η εμφάνιση.

Κάτι make up στη μούρη και τα χέρια, που και καλά αναπαριστούσαν πληγές που δήθεν έφεραν τα μέλη, θα κάνω πως δεν τα είδα, καθώς τα θεωρώ αχρείαστα απ' τη στιγμή που το όλο σκηνικό δεν περιελάμβανε κανένα άλλο visual στήσιμο για gory αναπαραστάσεις. Και ειδικά εσύ ρε Μιχαλάκη, με το trendy συνολάκι και το γυαλί pilot, τι τις θες τις κέτσαπ να τρέχουν στη μούρη; Δε βρέθηκε κανένας χριστιανός να σου πει ότι δείχνεις αστείος και fake;

Προσπερνώντας την ατυχή αυτή έμπνευση περνάμε στο παρασύνθημα, που κατ' εμέ είναι όλο το ζουμί στις περιπτώσεις των dvd γενικά. Αξίζει κανείς να ξοδευτεί για το συγκεκριμένο; Δε θα ήθελα να είμαι απόλυτος, μιας και δεν έχω εικόνα όλων των features που περιλαμβάνει το "Bloodbath Over Bloodstock", αλλά από τη ζωντανή εμφάνιση και μόνο θα έλεγα ότι είναι από τις κυκλοφορίες που τις αγοράζεις με ενθουσιασμό, τις παίζεις μια φορά και μετά πιάνουν αιωνίως σκόνη σε κάποιο αραχνιασμένο ράφι. Βασικά, αν αυτή η τυπική, πλην (σχεδόν) τέλεια εκτελεστικά, εμφάνιση είναι το καλύτερο που έχουν να δώσουν, δεν ξέρω αν θα πήγαινα καν να τους δω live πλέον. Μάλλον απευθύνεται στους πιο die hard οπαδούς των Bloodbath... αν υπάρχουν τέτοιοι φυσικά.
  • SHARE
  • TWEET