Armored Saint

Punching The Sky

Metal Blade (2020)
Από τον Σπύρο Κούκα, 22/10/2020
Όντας πλέον βετεράνοι σε ένα είδος που βασίζεται στο σινάφι τους για να προκαλέσει ξανά τον όποιο ντόρο, οι Armored Saint επανέρχονται με έναν ακόμη αβίαστο και αυθεντικό δίσκο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κάθε δισκογραφική επιστροφή των Armored Saint χαιρετίζεται εκ των προτέρων ως μια μικρή νίκη υπέρ του πραγματικού heavy metal, καθώς οι Αμερικάνοι αποτελούν ένα από τα ποιοτικότερα συγκροτήματα της γενιάς τους, χωρίς αντιρρήσεις και αμφιβολίες επ’ αυτού. Έτσι και φέτος, με την αναμενόμενη πενταετία να έχει παρέλθει από την κυκλοφορία του πολύ καλού "Win Hands Down", οι Άγιοι επιστρέφουν με την όγδοη κατά σειρά ολοκληρωμένη τους δουλειά, με το ποιοτικό υπόβαθρο εκείνης να μοιάζει σχεδόν προκαθορισμένο.

Βλέπετε, οι Καλιφορνέζοι metallers, οι οποίοι ήταν οι πρώτοι που μας συνέστησαν τη one of a kind φωνάρα του John Bush, αποτελούν ένα σχήμα από εκείνα που δεν έχουν να παρουσιάσουν αδιάφορη κυκλοφορία στα όσα χρόνια δραστηριοποιούνται, όντας πάντοτε αυθεντικοί και πιστοί πρώτα και κύρια στη δική τους οπτική και τα δημιουργικά τους θέλω. Ίσως, μάλιστα, σε βαθμό που ούτε οι ίδιοι οι οπαδοί τους δεν μπορούσαν να αποδεχτούν πλήρως, αλλά με συνέπεια να φαντάζουν σχεδόν ευνοημένοι από αυτήν την αδικία, δίχως να χρειάζεται να «απολογηθούν» σε κανέναν για τις καθυστερήσεις, την επιλεκτικότητα και τις επιλογές τους εν γένει.

Πλέον, όντας βετεράνοι σε ένα είδος που βασίζεται στο σινάφι τους για να προκαλέσει ξανά τον όποιο ντόρο γύρω από αυτό, συνεχίζουν απλώς να κάνουν αυτό που έκαναν όλα τα χρόνια της πορείας τους ˙ αδιαφορούν για τις προσδοκίες και συνθέτουν το καλύτερο δυνατό σύνολο τραγουδιών που τους υπαγόρευσε η έμπνευση και η ανάγκη τους για δημιουργική έκφραση. Αποτέλεσμα αυτού, ένας ακόμα απόλυτα αντιπροσωπευτικός Armored Saint δίσκος, που τιμά και με το παραπάνω το όνομα των Αρματωμένων Αγίων που φέρει στο εξώφυλλο του φαρδιά-πλατιά.

Υπερ-ατού αποτελεί το γεγονός πως το υλικό του άλμπουμ φαντάζει αβίαστο, δίχως υπερβολές, δίχως εκβιασμούς σε χρονικές διάρκειες και, κυρίως, χωρίς αυτήν τη νοσταλγική επίκληση που σχεδόν κάθε αντίστοιχο νέο heavy metal έργο καταλήγει να πραγματοποιεί, θέλοντας και μη. Χωρίς κόπο σχεδόν, αλλά απολύτως φυσικά και απροβλημάτιστα, οι Armored Saint παραθέτουν ένα δίσκο φρέσκο, στον οποίο η φλόγα του πραγματικού metal δεν σιγοκαίει απλά χάρη σε ποζεράδικες δηλώσεις και επιφανειακούς μουσικούς «αυνανισμούς», αλλά αφήνει μονάχα στάχτη και αποκαΐδια στο διάβα της, με αιχμή του δόρατος συνθέσεις όπως το εναρκτήριο "Standing On The Shoulders Of Giants" και το απολαυστικό "End Of The Attention Span".

Με έναν Bush αειθαλή, να ερμηνεύει με πάσα φυσικότητα και με τη φωνάρα του αδάμαστη λες και δεν έχει περάσει από πάνω της ο πανδαμάτωρ χρόνος, την κιθαριστική δουλειά να παραθέτει τα διαπιστευτήρια της αδιάκοπα και το rhythm section των Joey Vera και Gonzo Sandoval σταθερά συνεπές στα όσα ορίζει η εγγύηση του ονόματος των μουσικών που το απαρτίζουν, το "Punching The Sky" αποτελεί μια κατηγορία μόνο του σε ό,τι αφορά τις σύγχρονες heavy metal κυκλοφορίες, μπαίνοντας ουσιαστικά σε σύγκριση μονάχα με τα άλμπουμ που διαδέχεται στη δισκογραφία της μπάντας.

Έτσι, εξαντλώντας κάθε έννοια αντικειμενικότητας, μπορεί το νέο άλμπουμ των Αγίων να μην φτάνει σαν σύνολο το "Win Hands Down", να μην το υποδεχτούμε με την ίδια ανυπομονησία που όριζε η δεκαετής αναμονή για το "La Raza" και να εμφανίζει δύο ή τρεις συνθέσεις που δεν στέκονται ισοϋψώς με τις υπόλοιπες, μα αυτό δεν σημαίνει πως δεν επιβεβαιώνει στο απόλυτο τον τίτλο του. Σαν μια υψωμένη γροθιά στον ουρανό, το "Punching The Sky" είναι ο δίσκος που ήθελαν να κυκλοφορήσουν φέτος οι Armored Saint - και αυτό από μόνο του φτάνει και περισσεύει.

  • SHARE
  • TWEET