Wings Of Steel

Gates Of Twilight

Independent (2023)
Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 30/05/2023
Το προβλεπόμενο όνομα και ο κλισέ τίτλος ας μην αποθαρρύνουν το κοινό, κρίμα να χάσει απαστράπτον US metal
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Los Angeles, California: εκεί όπου εδρεύει το φοβερό και τρομερό δίδυμο των Parker Halub & Leo Unnemark, υπεύθυνο για τα όσα πανέμορφα ακούγονται στο ντεμπούτο των Wings of Steel και που μπορεί να κάνει τις μέρες μας ομορφότερες και τα βράδια μας εντονότερα. Ας παίξει το riff του "Cry Of The Damned" για αρχή. Ή μάλλον καλύτερα ας παίξει ολόκληρο το άσμα.

Να πω την αλήθεια μου, δεν πίστευα πως το US heavy metal θα με ξανάπιανε μετά από τόσα χρόνια, το ‘χα αφήσει στην άκρη δίχως ιδιαίτερο λόγο. Τούτη η χρονιά τού πάει με τα χίλια - έχουν βάλει και κάποιοι δικοί μας το χεράκι τους - νέες μπάντες αποδίδουν πειστικά και παθιασμένα τα όσα πρεσβεύει το είδος, ενώ παράλληλα ορισμένοι μεγάλοι επιστρέφουν σε φόρμα. Σε «ναρκοπέδιο» εισέρχονται άμα τη γενέσει τους οι νεόκοπες μπάντες, καθώς από τη μια συναγωνίζονται παρεμφερή συγκροτήματα και ομοϊδεάτες μουσικούς, ενώ από την άλλη, οι δαγκάνες και τα σαγόνια των παλιών δε θα διστάσουν να τους κατασπαράξουν.

Εκ των πραγμάτων πορεύονται με ό,τι θεωρούν ως τα δυνατά χαρτιά τους: συνθέσεις που βαράνε αλύπητα στο συναίσθημα, φωνητικά ικανά να εντυπωσιάσουν, κιθάρες με χορδές που λύνονται και δένονται σε κόμπους, κρατώντας την ουσία μέχρι έσχατης νότας. Ώρα για το "Lady Of The Lost". Να ‘ναι καλά το λαρύγγι του Leo και οι χορδές του Parker που ανταποκρίνονται στα άνωθι σε βαθμό πώρωσης. Να ‘ναι καλά και η προσέγγισή τους εν γένει στον ηλεκτρικό ήχο, η ψυχωμένη ενσωμάτωση των blues, η western και σχεδόν σπιρουνάτη απόδοση με το "Into The Sun" αποτελεί ένα ακόμα highlight σε έναν δίσκο γεμάτο από δαύτα. Ας πιούμε ένα Tullamore με ginger beer στην υγειά τους.

Η διαχρονικά λάγνα και γεμάτη υπονοούμενα ερμηνεία του Coverdale θα βρει τον δρόμο της στο video του "Leather And Lace" και όποιοι μιλήσουν για κρίση ταυτότητας και αναποφασιστικότητα εκ μέρους της μπάντας, μάλλον έχασαν τη γραμμή που συνδέει Queensryche & Crimson Glory με τα καμώματα του συγκεκριμένου ερμηνευτή. Το metal χωνευτήρι έχει κατά καιρούς δεχθεί και παράξει φαινομενικά παράταιρα συστατικά, που όταν παρουσιάστηκαν ναι μεν εξέπληξαν κόσμο, πάραυτα ταίριαξαν. Πόσω μάλλον όταν εδώ μιλάμε για τον ηλεκτρικό ήχο και τα παρελκόμενά του.

Η πρότασή τους ηχεί φρέσκια με όσο παρελθόν κι αν κουβαλάει, με οτιδήποτε και οποιονδήποτε κι αν φέρνει στον νου. Οι μύστες του συγκεκριμένου ήχου ξέρουν τί τους περιμένει, από το περσινό EP φάνηκε προς τα που πηγαίνει το πράγμα και πώς θα εκτινασσόταν. Για φέτος, τούτο το μουσικό δίδυμο δε γίνεται να περάσει απαρατήρητο. Έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του και τώρα ήρθε η σειρά μας απλά να πατήσουμε το play: Doom on με το "Garden Of Eden".

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET