Darklon

The Redeemer

No Remorse Records (2023)
Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 10/05/2023
Εθιστικό US heavy / power metal, άκρως δυναμικό και συναισθηματικό
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πάνε τέσσερα χρόνια σχεδόν από το ντεμπούτο τους, ο φίλος Βασίλης μας τα είπε και μας τα έγραψε με λεπτομέρεια τέτοια, ώστε να ενεργοποιήσει τη μνήμη μας στο άκουσμα ότι οι Αθηναίοι επιστρέφουν. Η χρονική συγκυρία, κατά την οποία το εγχώριο heavy metal εντυπωσιάζει (Sacred Outcry, Triumpher, War Dance), φαντάζει ως ιδανική για την επιστροφή τους. Εξάλλου, ουδείς χαλάστηκε από μια γερή δόση US heavy / power metal.

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα συνοδευτικά δελτία τύπου δημιουργούν προσδοκίες και χτίζουν εντυπώσεις, τις οποίες το τελικό αποτέλεσμα δε δικαιώνει, με την απορία και την αρνητική έκπληξη να διαμορφώνουν εκφράσεις και γκριμάτσες. Όχι όμως εδώ, ευτυχώς. Τα ονόματα Omen, Savatage, Jag Panzer - θα πρόσθετα και παλιούς Armored Saint - ακούγονται επιβλητικά και θέτουν το ηχητικό πλαίσιο όπου κινείται η μπάντα. Οι όποιες αμφιβολίες διαλύθηκαν άμεσα, με το που κυκλοφόρησε το ομώνυμο single.

Μόνο τυχαίο δε λες το ότι οι θρυλικοί Αμερικάνοι εμπιστεύτηκαν το μικρόφωνο στον Νίκο Αντωνογιαννάκη, το αυτό πράττει και τούτη η μπάντα στη νέα της προσπάθεια και καταφέρνει να συγκινήσει. Η έκταση, η δύναμη, η χροιά και το πάθος των φωνητικών αποτελούν τον πρώτο πυλώνα στήριξης του δημιουργήματος. Ο έτερος, η αψεγάδιαστη κιθαριστική εφόρμηση, βάζει τον ακροατή σε ευχάριστα διλήμματα: ποιο σόλο σε εκφράζει πιότερο; ποιο ριφ σου κυριεύει το μυαλό; Μακάρι η ζωή να κατακλυζόταν από τέτοια ερωτήματα.

Ο διακριτικός μελαγχολικός τόνος από τις εξάχορδες, ταιριαστό συμπλήρωμα στον επικό τσαμπουκά που επίσης αναδύουν, έχει τις ρίζες του στον μεγάλο Criss Oliva και το παζλ επιρροών παίρνει μορφή, δημιουργώντας ταυτόχρονα τον χαρακτήρα της μπάντας. Δε μιλάμε για φωτοτυπίες και κλώνους, αλλά για εμπειρίες που χτίζουν προσωπικότητα μέσω προσωπικού φιλτραρίσματος. Καλώς ή κακώς, σχεδόν άπαντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και των συναισθημάτων, απόρροια της μουσικής. Η συγκεκριμένη ομάδα μας τα προσφέρει σε πληθώρα.

Σε μόλις τριάντα πέντε άκρως συναισθηματικά λεπτά, καταφέρνουν να ταυτιστούμε και να συγχρονιστούμε μαζί τους ποικιλοτρόπως: είτε με τα σόλο στα "Rancor And Agony" & "The Bloodstone", είτε με τους στίχους του "I Am Death", είτε με τον επίλογο - αναφορά στην Οδύσσεια - "Way Back Home", με την πολεμική διάθεση να καραδοκεί ανά πάσα στιγμή, η σχέση που χτίστηκε με το ντεμπούτο τους δυναμώνει και θεριεύει.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET