Suicidal Angels

Years Of Aggression

NoiseArt (2019)
Από τον Σπύρο Κούκα, 21/08/2019
Thrash-ύτατο, απολαυστικό και τίγκα μεταλλικό
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η εμφάνιση, η άνοδος και η καθιέρωση των Suicidal Angels ως η, ίσως, σημαντικότερη εγχώρια thrash metal μπάντα και μια από τις πιο σταθερές δυνάμεις του είδους σε παγκόσμια κλίμακα με βρήκε άμεσο παρατηρητή της, καθώς ως έφηβος ακόμη την περίοδο 2007-2009 (όπου και κυκλοφόρησαν τα δύο πρώτα άλμπουμ τους), αντιλήφθηκα τη γιγάντωση τους σε πρώτο χρόνο. Έτσι, από τις πρώιμες εποχές των εμφανίσεων στο ιστορικό An Club και το Underworld μέχρι τις sold out εμφανίσεις στους μεγαλύτερους εγχώριους συναυλιακούς χώρους, τις παγκόσμιες περιοδείες και την καθολική αναγνώριση, η μπάντα διήνυσε την απόσταση από την ανυποληψία στην καθιέρωση σε εντυπωσιακά μικρό χρονικό διάστημα, δίνοντας μας τη δυνατότητα να μιλήσουμε, δώδεκα χρόνια μετά το ντεμπούτο της, με χαρακτηρισμούς φτασμένου σχήματος που δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από κανένα συγκρότημα εντός του αυστηρού thrash σιναφιού.

Φθάνοντας αισίως στο έβδομο άλμπουμ της καριέρας τους, οι Αθηναίοι thrashers δεν επαναπαύονται στις μέχρι τώρα δάφνες τους, δημιουργώντας ένα δίσκο που τους επαναφέρει στο προσκήνιο και τους πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα από το προ τριετίας "Division Of Blood". Το τελευταίο, υπήρξε ένα καθ’ όλα αξιόλογο άλμπουμ και μας πρωτοπαρουσίασε τις lead κιθαριστικές ομοβροντίες του Gus Drax, νεοεισαχθέντα τότε στις τάξεις της μπάντας, αλλά, μιλώντας πια από μια σημαντική χρονική απόσταση από την κυκλοφορία του, δεν αποτέλεσε ακριβώς την πιο λαμπρή δισκογραφική στιγμή της μπάντας.

Το πως αιτιολογείται αυτό έρχεται σε ευθεία σύγκριση με το νέο δίσκο, αφού το φετινό πόνημα της υπερτερεί εκεί που υστερούσε ο προκάτοχος του εμφανώς. Ουσιαστικά, το "Years Of Aggression" είναι ένας απόλυτα συνεκτικός δίσκος, δομημένος έτσι ώστε να μην κάνει «κοιλιά» πουθενά κατά τη ροή του κι ευεργετημένος από το «δέσιμο» του τωρινού line-up, με την πλήρη ενσωμάτωση του Gus Drax να του προσφέρει μεγαλύτερη άνεση κι ελευθερία κινήσεων κι αυτός με τη σειρά του να προσφέρει πιθανότατα τα καλύτερα κιθαριστικά leads που έχουμε ακούσει σε Suicidal Angels δίσκο μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, το άλμπουμ δεν αποτελεί απλώς μια κιθαριστική επίδειξη υψηλής τεχνικής από το Λαρισαίο κιθαρίστα, αλλά αναδεικνύει το πιο ώριμο πρόσωπο μιας μπάντας που δεν διστάζει να διαφοροποιήσει ελαφρώς το καθιερωμένο συνθετικό της μοτίβο, εφόσον κάτι τέτοιο υπαγορεύεται από την έμπνευση της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα επ’ αυτού είναι το καταληκτικό "The Sacred Dance With Chaos", μια αργόσυρτη, σκοτεινή σύνθεση σταδιακής κλιμάκωσης κι εντυπωσιακών επί μέρους τμημάτων, η οποία, διαδεχόμενη το τόσο χαρακτηριστικό (σε ό,τι αφορά τα προαναφερθέντα μοτίβα) "The Roof Of Rats", επαναπροσδιορίζει τα ήδη υψηλά συνθετικά όρια της μπάντας.

Κατά τα λοιπά, το Slayer-meets-Kreator ύφος του σχήματος καλά κρατεί κι εδώ, αν και προφανώς τα θέματα προσωπικότητας έχουν εκλείψει αρκετούς δίσκους πρωτύτερα, ενώ εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως ενώ οι δουλειές του παρουσιάζουν αξιοσημείωτη ποιοτική σταθερότητα, η επικρατούσα αντίληψη είναι πως ακόμη δεν έχει πιάσει το peak των συνθετικών του δυνατοτήτων. Θέλετε επειδή η ανανέωση σε πρόσωπα την οποία βιώνει το line-up της μπάντας κάθε μερικά χρόνια επιδρά ευεργετικά και στον συνθετικό τομέα, θέλετε διότι ο βασικός δημιουργικός της πυρήνας δουλεύει επιμελώς κι αδιάκοπα, η ουσία είναι πως δισκογραφικά (αλλά και σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων) οι Suicidal Angels αποτελούν εγγύηση στο είδος τους. Από τα εξώφυλλα του Ed Repka (ο οποίος επιμελήθηκε κι εκείνο για το "Years Of Aggression") μέχρι το μουσικό περιεχόμενο των κυκλοφοριών καθεαυτό, η εκάστοτε δουλειά που παρουσιάζουν είναι υποδειγματικά δοσμένη, έστω κι αν ορισμένες μανιέρες επαναλαμβάνονται ίσως λίγο περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο όμως, πόσο μάλλον το γεγονός πως οι Suicidal Angels έφτασαν από αρκετά νωρίς στην καριέρα τους να ηγούνται του κύματος αναζωπύρωσης της εγχώριας thrash metal σκηνής, παραμένοντας μετά από μια δεκαετία το πιο δημοφιλές κι εμπορικό act του εν λόγω ήχου στη χώρα. Έτσι, το "Years Of Aggression" επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, όντας thrash-ύτατο, απολαυστικό και τίγκα μεταλλικό, ως το πιο πρόσφατο δημιούργημα μιας ικανότατης και πιστής στις μουσικές της αξίες μπάντας.

YouTube

  • SHARE
  • TWEET