Manticore's Breath

Σαν να μην πέρασαν παρά μερικές εβδομάδες φαίνεται η στιγμή που το 2010 η πρώτη ανάσα του Manticore σήμανε (από ό,τι μέχρι τώρα φαίνεται) και την τελευταία του Will-O-The Wisp. Από τότε και εκείνο το πρώτο EP μεσολάβησε ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος το 2011 και στη στροφή του 2013 κυκλοφορεί το δεύτερο LP τους. LP φυσικά, στη γνωστή φιλοσοφία που μας έχουν συνηθίσει οι συντελεστές του, σε περιορισμένο αριθμό και εξαρχής ελκυστικό στους συλλέκτες (έγχρωμο βινύλιο, υψηλής αισθητικής θήκη κτλ).

Το στυλ τους παραμένει όπως μας πρωτοσυστήθηκε, hard psych / prog, έντονα κιθαριστικό και, αν και mid tempo συνήθως, οργισμένα βαρύ. Η φωνή του Άγγελου Γερακίτη δεν μπορεί να μη θυμίσει το alter ego των Manticore's Breath, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν σχεδόν τίποτα άλλο κοινό με την σαφώς πιο αέρινη μουσική των Will-O-The Wisp. Λέω σχεδόν γιατί μία σκοτεινή διάθεση υπάρχει ακόμα διάχυτη, η παλιά μορφή της ήταν κάπως πιο ρομαντικά μελαγχολική, η σύγχρονή της είναι πιο απαισιόδοξη. Μια ματιά και στους τίτλους των τραγουδιών θα σας πείσει. Οι φίλοι της heavy psych / stoner σκηνής για παράδειγμα είναι πολύ πιθανό να αγαπήσουν το riff-άτο instrumental "Your Soul Belongs To Me" και πολύ καλά θα κάνουν, ενώ όσοι γουστάρουν Sabbath-ικό doom ας τσεκάρουν το solo του Τάκη Μπαρμπαγάλα που κλείνει το "The Night Of The Deadly Gods". Να μην έχουμε στραμμένα τα βλέμματά μας μόνο στη Σουηδία και τη Γερμανία.

Από την άλλη, παρ' ότι και στο "Second Breath" τα πλήκτρα εμφανίζονται μόνο ως guest και μόνο στα μισά τραγούδια, η αλήθεια είναι ότι τους ταιριάζουν πολύ και όπου συμμετέχουν ανεβάζουν το αποτέλεσμα. Έτσι, λοιπόν, δεν είναι μόνο οι καλύτερες στιγμές τα "Echo Of Sorrow" και "The Ancient Words", είναι κυρίως αυτές όπου ενορχηστρωτικά και παικτικά τα πλήκτρα οδηγούν και το υπόλοιπο συγκρότημα σε πιο περιπετειώδεις διαδρομές.

Σταθερά ποιοτικοί με όποιο όνομα και ύφος και αν επιλέγουν να εμφανιστούν, αυτή η παρέα δείχνει ότι μπορεί κάποιος να την εμπιστεύεται με κλειστά μάτια. Όπως εδώ που τα λέμε κάνουν και οι περισσότεροι «σκουπίζοντας» τα μόλις 800 τους βινύλια αμέσως με την εμφάνισή τους στα δισκάδικα. Αν είστε τυχεροί και βρείτε ακόμα κανένα αντίτυπο, επενδύστε άφοβα.