Rockwave Festival 2010: Massive Attack, Ska-P, Gogol Bordello, Αγγελάκας 3, Peyoti For President, Ska Bangies @ Terra Vibe, 11/07/10

Από τους Γιάννη Κοτζιά, Άλκη Κοροβέση, Γιάννη Βόλκα, Εριφύλη Παναγούλια, Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 13/07/2010 @ 10:39
Τρίτη μέρα του Rockwave Festival και με ονόματα όπως οι Ska-P και οι Gogol Bordello στο line-up, η επιλογή των Ελλήνων Ska Bangies ως πρώτο συγκρότημα της ημέρας, μόνο επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηριστεί.

Μπορεί συνθετικά να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο και να μη διαφέρουν από άλλες μπάντες του είδους, αλλά το μίγμα ska, reggae, με την απαραίτητη συνοδεία πνευστών, είχε τη δυναμική να κάνει το κοινό, που είχε καταφθάσει από τις τέσσερις, να χοροπηδάει στον καυτό ήλιο και να προετοιμαστεί καταλλήλως για τη συνέχεια της ημέρας.

Peyoti For President



Συνέχεια στον «πανηγυρτζίδικο» χαρακτήρα της ημέρας έδωσαν οι Peyoti For President. Με καταγωγή από… όλα τα μέρη του κόσμου, η συγκεκριμένη -ακτιβιστικής χροιάς- μπάντα αναμιγνύει στοιχεία από gypsy punk, από flamenco, από latin και όχι μόνο.



Βέβαια και η πολυσυλλεκτικότητα στη μουσική έχει τα όριά της και θέλει και τη μαστοριά της. Από τη μία περίπου ώρα που έπαιξαν οι Peyoti For President, με δυσκολία μου έμεινε κάτι χαρακτηριστικό να θυμάμαι, πέρα από μία ακατάσχετη globalized φλυαρία, που δε νομίζω πως διασκέδασε πολύ κόσμο. Το ότι κάνει κάτι καλά ο Manu Chao, δε σημαίνει πως μπορεί να το κάνει και ο οποιοσδήποτε…

Γιάννης Κοτζιάς

Γιάννης Αγγελάκας 3

Ο κόσμος στο χώρο του Terravibe είχε αρχίσει να πυκνώνει και οι alternative φυσιογνωμίες όλο και πλήθαιναν. Η προσέλευση τόσο από την άποψη ώρας / ζέστης, όσο και σε σχέση με τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ ήταν σαφώς περισσότερη.

Λίγο μετά τις 18:00 υπήρχαν κάποιοι που ακόμα αναρωτιόντουσαν αν ο μαγικός αριθμός «3» ήταν απλά ένα τυπογραφικό λάθος της αφίσας δίπλα στο όνομα του Γιάννη Αγγελάκα. Οι πιο μυημένοι όμως του είδους, που πιστέψτε με, η πυκνότητά τους ανά τετραγωνικό - vibe μέτρο ήταν αρκετά μεγάλη, ήξεραν ότι επρόκειτο για τη μουσική τριανδρία μεταξύ του γνωστού - άγνωστου στα φωνητικά, του Ντίνου Σαδίκη στον μπαγλαμά και του Στάθη Αραμπατζή στην κιθάρα. Μια τριανδρία που ομολογουμένως δύσκολα θα μπορούσαν πολλοί να τη φανταστούν σε φεστιβαλική εμφάνιση.



Πάντα καθιστοί και με μία ελαφριά γεύση από βαρύ ρεμπέτικο, οι «3» άρχισαν να τραγουδούν μια ανένταχτη και περιθωριακή ιστορία, βγαλμένη από την ομώνυμη ταινία του Νίκου Νικολαΐδη, «Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα».

Η συνέχεια, ιδανική και αναμενόμενη, με τραγούδια των Επισκεπτών να ακολουθούν το ένα μετά το άλλο, ζεσταίνοντας περισσότερο την ήδη καυτή –θερμοκρασιακά- ατμόσφαιρα. Όσο προχωρούσε η ώρα όμως, το setlist μας επιφύλασσε μεγάλες εκπλήξεις. Μία από αυτές ήταν και η ακουστική εκτέλεση του «Χάρτινου Τσίρκου» από τις θρυλικές Τρύπες, με  την αντίδραση του κοινού να μεταδίδεται άμεσα στη σκηνή, μεταμορφώνοντάς το σε τρελό… στο πανηγύρι των τρελών.



Το κοινό πλέον ήταν έτοιμο να ακούσει τα πάντα. Από το «Απαισιόδοξο Τραγουδάκι» του Σαδίκη, το «Είμαι Τυχερός» και το «Από Εδώ Και Πάνω», μέχρι τους χαιρετισμούς, μεταξύ του Ντίνου προς τον Γιάννη, στις «Παροιμίες Από Τον Κρόνο». Eκείνη τη στιγμή, κι ενώ ο ήχος του μπαγλαμά μας είχε δώσει αυστηρές προειδοποιήσεις για το τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε, οι πρώτοι στίχοι του «Αντιλαλούν Οι Φυλακές» του Γρηγόρη Μπιθικώτση μπερδεύτηκαν γλυκά με την παραμορφωτική ευρηματικότητα που διακρίνει και τους «3». Λίγο μετά, η χορδή της κιθάρας του Στάθη Αραμπατζή έσπασε, αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο, ούτε στερηθήκαμε ουσιαστικό «συναυλιακό χρόνο», αφού με το άκουσμα της αγάπης λίγα λεπτά πριν, ο κόσμος συνέχιζε να τραγουδάει δυνατά το riff της κιθάρας, ενώ ο Αγγελάκας τραγουδούσε στίχους από το «Ανατέλλω». Ήταν πολύ ζεστή η εικόνα του να βλέπει κανείς τον Γιάννη σε τρελά κέφια και όρθιο πλέον να «συνομιλεί» μουσικά με το κοινό του.

Με το άκουσμα του «Σιγά Μην Κλάψω», και ενώ η ώρα ήταν ήδη περασμένες 19:00, το κοινό ήταν έτοιμο να αποχαιρετήσει το Γιάννη Αγγελάκα και τους δύο φίλους του, κι έτσι έγινε. Μετά όμως από λίγο όμως, μας ενημέρωσε ότι «Έχουμε χρόνο για άλλα δύο». Και ποια ήταν αυτά; Μάλλον η ερώτηση είναι η εξής: «Ποιος περίμενε ότι στο Rockwave Festival θα ακούγαμε Μάρκο Βαμβακάρη;». Κι όμως, ο Αγγελάκας έκανε μια καταπληκτική εναλλακτική διασκευή της «Όμορφης Μελαχρινής», του ίσως πιο σημαντικού εκπροσώπου του είδους, αγκαλιά με τον… imac του. Περίεργος συνδυασμός θα σκεφτεί κανείς, αλλά σίγουρα θα έπρεπε να το ακούσετε για να αρθεί κάθε αμφιβολία σας.



Ο οριστικός αποχαιρετισμός ήρθε με άλλο ένα τραγούδι – έκπληξη, τη «Γιορτή» και κερδίζοντας έτσι το στοίχημα για το αν η λιτή και σεμνή performance του Γιάννη Αγγελάκα και της παρέας του, χωράει σε ένα πλαίσιο με τον αέρα του “Big Budget Festival”. At the end... music conquers all.

Setlist:

Χαμένος Tα Παίρνει Όλα / Επισκέπτες / Καλά Που Έγινα Σπουδαίος Και Τρανός / Μέσα Μου Ο Αέρας Που Φυσά / Αιρετικό / Χάρτινο Τσίρκο (Τρύπες) / Απαισιόδοξο Τραγουδάκι (με Σαδίκη) / Είμαι Τυχερός / Από Εδώ Και Πάνω / Παροιμίες Από Τον Κρόνο / Αντιλαλούν Οι Φυλακές (Γρηγόρης Μπιθικώτσης) / Χωρίς Κανόνα (Εν Πλω) / Ακούω Την Αγάπη (Τρύπες) / Θ’ Ανατέλλω (Τρύπες – Α Cappella) / Δεν Χωράς Πουθενά (Τρύπες) / Σιγά Μην Κλάψω / Μία Όμορφη Μελαχρινή ( Μάρκος Βαμβακάρης) / Γιορτή (Τρύπες)

Εριφύλη Παναγούλια

Massive Attack

Σε μια μέρα που κυριάρχησε το latin στοιχείο και οι gupsy-punk και ska ήχοι, αρκετοί είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τους πλέον καινοτόμους και πρωτοπόρους της μελωδίας, της σκοτεινής αισθησιακής ατμόσφαιρας και της κατά κάποιο τρόπο χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής -με αργά beat, η οποία ανά σημεία δυνάμωσε επικίνδυνα και έδωσε rock χαρακτήρα.



Επί σκηνής αρκετός κόσμος, που συντονίζονταν από τους 3D και Daddy άψογα. Κιθάρες, πολλά πληκτρά, δυο drummer και Martina Topley-Bird με Horace Andy να αναλαμβάνουν τα φωνητικά σε συγκεκριμένα κομμάτια.



Ξεκίνημα με μερικά κομμάτια από τον τελευταίο αμφιλεγόμενο και σχετικά μέτριο δίσκο τους, “Heligoland”. Παίχτηκαν άψογα, κρατήθηκαν ψηλά από την όμορφη φωνή της Martina, συνοδεύτηκαν από πολύ καλό ήχο, εφέ και στατιστικά που σοκάρουν, στον πίνακα πίσω από την μπάντα, όμως δεν κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο.



Να αναφέρω ότι η εμφάνιση τους εξαρχής αφιερώθηκε σε φίλο και συνεργάτη της μπάντας, ο οποίος «έφυγε» προχτές. Κάπου στη μέση του set, και με τις πρώτες νότες του “Teardrop”, άρχισαν οι πρώτες θερμές αντιδράσεις του κοινού και τότε ήταν που η συναυλία πήρε άλλη μορφή. Οι Massive Attack ευχαρίστησαν ιδιαιτέρως το ελληνικό κοινό που εν μέσω οικονομικών δυσκολιών τίμησε με τα λεφτά και την παρουσία του το φεστιβάλ και την μπάντα.



Οι υποτονικές αντιδράσεις και οι χαλαρές μελωδίες των πρώτων κομματιών, έδωσαν χώρο στον ενθουσιασμό, σε περισσότερο γνωστές επιτυχίες και δυνατότερες, όσο αφορά την ένταση, συνθέσεις. Το “Angel” σε rock εκτέλεση με τον Horace να τραγουδά άψογα, τελειοποίησε την ήδη καλή εικόνα μου για τον συγκρότημα. Οι τίτλοι στο video wall κατά τη διάρκεια του “Inertia Creeps” ειρωνεύονταν και «έπαιζαν» με το κοινό, παρουσιάζοντας τίτλους από όλες τις πιθανές ειδήσεις κάθε χώρου, στα ελληνικά.



Οι ήχοι μπλέκονταν με τις υπέροχες φωνές, η ένταση ανέβαινε και η διάθεση πήρε μια γλυκιά κατάληξη. Ο ήλιος έπεφτε αργά και η μπάντα έδωσε μια υπέροχη παράσταση, έστω στο δεύτερο μισό της εμφάνισης της, που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όσων ένιωσαν τη διαφορετικότητα αυτού του group.



Λογικά θα κάνουμε άλλα 5-6 χρόνια να τους δούμε, αφού μετά την περιοδεία αυτή θα ξανακλειστούν στα καβούκια τους για καιρό, μέχρι να δώσουν κάτι καινούργιο. Η ουσία είναι ότι όσο αταίριαστοι κι αν ήταν στο Rockwave φεστιβάλ, έφεραν κόσμο στη Μαλακάσα και δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο.



Setlist (με μικρή επιφύλαξη):
United Snakes / Babel / Risingson / Girl, I Love You / Psyche / Future Proof / Invade Me / Teardrop / Mezzanine / Angel / Safe From Harm / Inertia Creeps / Spitting The Atom / Unfinished Sympathy

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης



Gogol Bordello

Η τέταρτη εμφάνιση των Gogol Bordello στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια ήταν η πρώτη φορά που κατάφερα να τους δω, έτσι ώστε να διαμορφώσω άποψη σχετικά με τις ζωντανές τους εμφανίσεις, για τις οποίες τόσα είχα προηγουμένως ακούσει.



Για ακόμα μια φορά ουσιαστικά «άνοιξαν» για αυτούς οι Massive Attack, έστω και από άλλη σκηνή, λόγω βέβαια εξωμουσικών συγκυριών, που οδήγησαν στην ανακατάταξη της σειράς εμφανίσεως των συγκροτημάτων.



Έτσι, λίγο πριν τελειώσει το θεωρητικά μεγαλύτερο όνομα της τρίτης και προφανώς πιο επιτυχημένης μέρας του φετινού Rockwave, εμφανίστηκαν στη σκηνή οι αγαπητοί «τσιγγάνοι», έτοιμοι να αποδείξουν ότι αν και τακτικοί επισκέπτες της χώρας μας, κάθε εμφάνισή τους παραμένει μοναδική. Και αν μη τι άλλο το κατάφεραν, συνδυάζοντας εξαιρετικά τα βαλκανικά στοιχεία της τσιγγάνικης μουσικής με το punk.



Η πολυπληθής μπάντα με την πολυεθνική ταυτότητα ξεκίνησε δυναμικά με το “Ultimate”, από τον προτελευταίο δίσκο τους “Super Taranta!”, και η διάθεση του κόσμου φάνηκε εξαρχής. Το σύννεφο σκόνης που σηκώθηκε στον αέρα επιβεβαίωσε το χορευτικό χαρακτήρα των κομματιών των Gogol Bordello, που συνέχισαν με τα “Not A Crime” και  “Wonderlust King”.

Το υπόλοιπο setlist ήταν αρκετά μοιρασμένο, με το πρόσφατο “Transcontinental Hustle” να εκπροσωπείται λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους δίσκους. Η σχεδόν μιας ώρας και ενός τετάρτου εμφάνισή τους έλαβε τέλος με μια εκτέλεση του “Mala Vida”, των Mano Negra.



Πραγματικά είχα καιρό να διασκεδάσω τόσο σε μια συναυλία. Ο κόσμος ήταν ευδιάθετος και αντλώντας ενέργεια από την μπάντα, δε σταματούσε να χοροπηδά ρυθμικά και να τραγουδά - σε ό,τι γλώσσα μπορούσε - τα κομμάτια. Αλλά τίποτα από αυτά δε θα είχε συμβεί αν στη σκηνή δεν υπήρχαν οι φιγούρες των αεικίνητων Eugene και Sergey, κατά κύριο λόγο, και των Pedro και Elizabeth, που εκτός από τα δεύτερα φωνητικά, ανέλαβαν με τις κινήσεις τους να παρακινήσουν τον κόσμο να μπει στον ξέφρενο ρυθμό τους.



Ένα αληθινό party, το οποίο έδωσε στον κόσμο που το βίωσε ενέργεια αρκετή για να διατηρηθεί άσβηστη από το τέλος της εμφάνισης των Gogol Bordello και για τα 80 λεπτά που θα μεσολαβούσαν χωρίς μουσική, μέχρι και την εμφάνιση των Ska-P.

Στοιχηματίζω πως ακόμα και αν ξαναέρθουν στη χώρα μας μέσα στο επόμενο εξάμηνο, φυσικά με ένα λογικό αντίτιμο, ο ίδιος κόσμος θα τους ξανατιμήσει, γιατί πολύ απλά ξέρει ότι θα περάσει υπέροχα, θα διασκεδάσει και θα χορέψει. Και όλα αυτά οφείλονται στο gypsy punk των Gogol Bordello, οι οποίοι ήταν ίσως το highlight της βραδιάς και για ακόμα μια φορά έκλεψαν την παράσταση.

Setlist:

Ultimate / Not A Crime / Wonderlust King / My Companjera / Tribal Connection / Mishto / Immigraniada (We Comin' Rougher) / Break The Spell / Transcontinental Hustle / Pala Tute / Start Wearing Purple / Mala Vida (Mano Negra cover)


Άλκης Κοροβέσης



Ska-P

Και ξαφνικά ο χειρότερος εφιάλτης μου έγινε πραγματικότητα. Η αγαπημένη μου Ολλανδία δέχεται γκολ στην παράταση από τους Ισπανούς, ο Pulpul με χαρά ανακοινώνει το αποτέλεσμα και το Terra Vibe μέσα σε κλίμα φιέστας πανηγυρίζει μαζί του. Επειδή όμως οι ποδοσφαιρικές, και όχι μόνο, προτιμήσεις μου δεν ενδιαφέρουν κανέναν...



Οι “Eskape” βρίσκονταν για δεύτερο συνέχομενο καλοκαίρι στη χώρα μας, αυτή τη φορά στην πρωτεύουσα, αφού η περσινή τους εμφάνιση αλλά και η προσέλευση του κοινού ήταν εντυπωσιακές.



Η αναμφισβήτητη αξία τους, σε συνδυασμό όμως και με τη μόδα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, έφερε την επιτυχία, σε αντίθεση με το χλιαρό Σαββατόβραδο.



Τεράστιες δόσεις ενέργειας πάνω στη σκηνή, θεατρικότητα με διεστραμμένους ιερείς και βίαια όργανα της τάξης, άψογη συνεργασία των δύο frontmen, Pipi και Pulpul, τραγούδι και χορός από την πρώτη μέχρι την τελευταία σειρά.



Αν και τελευταίο όνομα του φεστιβάλ, οι Ska-P δεν είχαν στη διάθεση τους τον χρόνο του headliner και έτσι μέσα στη μία ώρα προσπάθησαν με δυσκολία να χωρέσουν ό,τι προλάβαιναν: Τα πρόσφατα “Ni Fu Ni Fa” και “Crimen Solicitationis”, το κορυφαίο “Intifada”, το must “Cannabis” και μερικά ακόμα από τα γνωστά τους κομμάτια.



Έτσι κι αλλιώς, οι ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κοινού δε μειώθηκαν σε κανένα σημείο, παρότι σίγουρα όλοι θα επιθυμούσαμε να ακούσουμε πολλά ακόμα. Αν και η ώρα ήταν περασμένη, ειδικά για τα δεδομένα μιας συναυλίας στη Μαλακάσα, ο χρόνος των Ισπανών αποδείχτηκε πολύ λίγος. Ίσως ορισμένοι να θεωρήσουν «ιερόσυλη» την επιλογή να παίξουν μετά τους Massive Attack, αλλά οι Ska-P απέδειξαν ότι έχουν την στόφα μεγάλου συγκροτήματος και ότι ο κόσμος τη μέρα αυτή είχε έρθει κυρίως για αυτούς. Από ό,τι δείχνουν τα γεγονότα, η σχέση τους με το ελληνικό κοινό δε θα τελειώσει σύντομα.



Setlist:

La Estampida / El Nino Soldado / Romero El Madero / Ni Fu Ni Fa / Crimen Sollicitationis / Cannabis / A La Mierda / Derecho de Admision / El Vals del Obrero / Intifada / Casposos / El Gato Lopez

Γιάννης Βόλκας
1. La Estampida
2. El Nino Soldado
3. Romero El Madero
4. Ni Fu Ni Fa
5. Crimen Sollicitationis
6. Cannabis
7. A La Mierda
8. Derecho de Admision
9. El Vals del Obrero
10. Intifada
11. Casposos
12. El Gato Lopez
  • SHARE
  • TWEET