Killswitch Engage

Η επιστροφή των metalcore superstars είναι πλέον γεγονός, με την έβδομη δισκογραφική τους απόπειρα, και δεύτερη μετά την επαναφορά του Jesse Leach στα φωνητικά, να τιτλοφορείται "Incarnate’". Έχοντας να διαδεχθούν έναν αρκετά καλό δίσκο, όπως ήταν το προ τριετίας ‘"Disarm Τhe Descent’", και με τον Jesse Leach να έρχεται αντιμέτωπος με ένα writer's block κατά τη διάρκεια της προ-παραγωγής του νέου άλμπουμ, υπήρχε μια ιδιαίτερη προσμονή για τη νέα δουλειά τους. Δίσκοι όπως το ‘"Alive Οr Just Breathing" και το ‘"The End Οf Heartache" τους καθιέρωσαν στην elite του σύγχρονου αμερικάνικου σκληρού ήχου, και η μερική επιστροφή στη φόρμα που φάνηκε να συντελείται στο προηγούμενο άλμπουμ, δημιούργησε προσδοκίες για μια τουλάχιστον εξίσου καλή συνέχεια.

Με τις πρώτες νότες του εναρκτήριου "Alone I Stand", καταλαβαίνει κανείς πως κάτι καλό υπάρχει εδώ. Η μπάντα κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, παραδίδοντας μαθήματα μελωδικού metalcore, που παραμένει ελκυστικά catchy δίχως να χάνει σε τραχύτητα και βαρύτητα. Στο "Hate By Design", που είναι και το πρώτο single του άλμπουμ, έχουμε μια επίδειξη των φωνητικών δυνατοτήτων του Jesse Leach, που με περίσσεια άνεση εναλλάσσεται από επιβλητικά aggressive φωνητικά, σε μελωδικά καθαρά, προσφέροντας ένα από τα καλύτερα ρεφρέν του δίσκου, ενώ το "It Falls On Me" με το σχεδόν post metal feeling στο 2:14 και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις που προσφέρουν οι περίτεχνες εναλλαγές του, αποτελεί ένα από τα highlights. Γενικότερα, σε αυτόν το δίσκο ακούμε ίσως τις πιο ολοκληρωμένες ερμηνείες του Jesse Leach, παρουσιάζοντας εξαιρετικό έλεγχο της φωνής του τόσο στα καθαρά όσο και στα brutal φωνητικά, δίχως να χάνει διόλου σε συναίσθημα. Παράλληλα, η κιθαριστική δουλειά των Dutkiewicz/Stroetzel παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ το rhythm section των Mike D' Antonio (έκανε επίσης το πολύ όμορφο artwork) και Justin Foley, είναι στιβαρό και αναδεικνύει συνθέσεις όπως το "Embrace The Journey... Upraised" ή το thrashy "The Great Deceit".

Συνολικά, έχουμε να κάνουμε με την καλύτερη δουλειά του συγκροτήματος εδώ και πάνω από μια δεκαετία και την εποχή του κλασσικού πλέον ‘"The End Of Heartache’", μια δουλειά που δίνει νέα πνοή σε ένα ιδίωμα που τα τελευταία χρόνια μοιάζει σε κάμψη και φανερώνει μια μπάντα γεμάτη όρεξη, που συνεχίζει να χτίζει το μύθο της.